سلام محمدرضاي عزيز
من هم سال نو را به شما و بقيه متممي هاي عزيز تبريك مي گويم. و آرزوي سلامتي و آرامش براي شما و عزيزانتان دارم. تشكر ويژه اي هم بابت هديه نوروزي امسال مي كنم كه هم باعث شد بعد از مدتها صدايت را بشنوم و هم در مسير كتابخواني بتوانم موثرتر قدم بردارم.

محمدرضای عزیزم سال نو مبارکت باشه. چقدر خوشحالم که مینویسی اینجا و چقدر خوشحالم که یبار با یک لینک فکر کنم از وبلاگ یک پزشک وارد روزنوشته‌ها شدم و هنوز که هنوزه یکی از لذت‌بخش‌ترین‌ها و آموزنده‌ترین‌ اوقاتم خوندن نوشته‌های شماست.

این روزها حس میکنم شرایطی پیش آمده که همه به صورت فشرده داریم چیزی رو که من در دوران بیماری مادرم تجربه کردم رو لمس میکنیم. اضطراب از دست دادن، تمام شدن و نداشتن، نداشتن کسانی که مهرشون رو نیاز داری و حتی از دست دادن خودت و همه‌ی آرزوهات.
بعد از اون تجربه حس می‌کردم آدم‌ها دارن اشتباه میرن، حواسشون به با هم بودنه به قدردانی از نعمت حضور اطرافیانشون نیست، حس میکردم خیلی سرعت گرفتیم و بهای رشدمون رو با رد شدن از همدیگه از خانواده، دوستان از با هم بودن‌هایی که یه بی‌توجهی کوچک برای همیشه از بین خواهد بُردش داریم می‌پردازیم.
گاهی اوقات سعی میکردم به کسی بفهمونم که داری اشتباه میری من ته دنیا رو دیدم، ته زندگی رو وقتی داری تمام میشی باور کن ته این همه دویدن اگر رسیدن هم باشه راضی نخواهی بود، اما شخص مقابل متوجه نبود، حقم داشت چون هیچ‌وقت جای من نبود و خب قرار نبود همه ته دنیا رو مثل من ببینن.
قرار نبود برای بقیه هم هر اتفاق و هر با هم بودنی مثل من با این فکر باشه که شاید این آخرین باره و از دستش ندن، شاید قرار نبود هر شب وقتی داره میخوابه اگه دلی رو شکونده و حتی حق باهاش بوده سعی کنه که ببخشه و فراموش کنه و لبخند به لب طرف مقابل هم بیاره و بخوابه چون ته ذهنش فکر میکنه شاید این آخرین خاطره باشه.
روزهای سخت همیشه گذشتن باز هم خواهند گذشت، مثل همیشه، فقط یه چیز باقی خواهند ماند خاطره افرادی که در سختی‌ها کنارت بودن و وقتی حالت بد بود تنهات نذاشتن به هزار و یک دلیل منطقی.

و اما در مورد از دست دادن زندگی خودمون، قبلا وقتی اتفاقی میفتاد و فکر میکردم مرگ خیلی بهم نزدیکه یه حس بد پیدا میکردم، حس زندگی نکردن، حس داشتن کار تمام نشده، اینبار به این فکر کردم که شاید من هم کرونا گرفتم و شاید جزء اشخاصی بودم که با کرونا فوت کردن، دیگه اون حس بد رو نداشتم، با خودم فکر میکردم چرا حسم اینطوریه، من که کمتر از سال گذشته کتاب خوندم کمتر از سال گذشته نوشتم پس چرا اون حس بد رو ندارم، دقت که کردم متوجه شدم سال ۹۸ با همه سختی‌ها و استرس‌های جدیدی که برام داشت پر بود از تجربه، از فراتر رفتن از ترس‌ها از قدم برداشتن‌ها هر چند کوچک، دیدم که بیشتر از قبل چیزهایی رو که دوست داشتم امتحان کردم نه یه چیز خیلی بزرگ و عجیب حتی همون کلاس رقصی که به عنوان ورزش میرفتم حتی همون گربه کوچکی که نگهش داشتم یا اون حلزون کوچکی که از میوه‌فروشی آوردمش خونه و چندماهی گوشه گلدون بود و منتظر بودم دوباره از خواب بیدار بشه و سرک کشیدنش رو ببینم(چندروز پیش خاک گلدونها رو عوض کردم و یک شب تو حیاط گذاشتمشون، حلزون رفته بود) و کلی اتفاق کوچک دیگه، سال ۹۸ سختم پر بود از تکه‌های کوچکی که برای خودم بود و این باعث شد که اگر همین الان هم بمیرم حسرت نداشته باشم، فکر میکنم سالی که گذشت بیشتر از قبل در مسیر بودم.

* امیدوارم در سال جدید کمتر، بودنمون رو از هم دریغ کنیم و بیشتر قدر حضور اطرافیانمون رو بدونیم همون‌هایی که به همون اندازه که بودنشون شاد و دلگرممون میکنه گاهی هم انقدر از هم میرنجیم که دوست نداریم حتی صداشون رو بشنویم : ) و برای همه‌امون پر باشه از تجربه‌های ناب.
** برای همگی روزهای پر از سلامتی و آرامش خاطر رو آرزومندم.
*** آقامعلم، خوشحالم که در روزهای سخت زندگیم، چراغ خونه‌ی تو روشن بود و تو اون مسیر سیاه این نور رو پیدا کردم. سلامت باشی و برقرار.

محمدرضا جان
از تمام زحمات شما و تیم متمم در این یک ساله تشکر می کنم.
من به وضوح می بینم متمم سبب خیر زیادی در جامعه اطراف من شده و خوشحالم که هنوز هم بعد این چند سال کیفیت مطالب متمم بالا است و با افتخار از متمم صحبت می کنم. محمدرضا جان علی رغم همه فشار های محیطی در سال گذشته و احتمالا در سال پیش رو(که بدرستی اشاره کردی) امیدوارم نوروز امسال بهانه ای برای فراموشی روزهای سخت سال ۹۸ باشه و با بازیابی روحی بتونیم کنار هم، با امید و تلاش بیشتر سال بهتری رو با رشد و سلامتی رقم بزنیم.
فکر می کنم قدم اول امسال ماندن در خانه و نرفتن به خانه خانواده و دوستان باشه
پی نوشت: راستش عذاب وجدان کم کاری در یکی دو سال گذشته را دارم و امیدوارم سال نو را با تغییر در متمم خوانی آغاز کنم (شما سربازی ۲ سال گذشته رو از من قبول کنید تا ببینیم سال دیگه چه بهانه ای دارم) 🙂

سلام
سال نو مبارک محمدرضا شعبانعلی عزیز، بر شما و همه دوستان.
وقایع ناملایم سال نود و هشت اونقدر فشرده، سریع و متنوع بود که احساس یک جنگجوی زخمی رو درباره فرد و جامعه تداعی میکنه که پس از نبردی طولانی همچنان داره میجنگه و خودش رو سرپا نگه میداره.
امیدوارم سال نود و نه حامل شرایط و وقایع بسیار بهتری باشه و همونطور که گفتین ما که با دیدن وقایع تلخ بیشتر به ارزش زیبایی ها و نعمتها و آرامشها پی بردیم ظرفیت کافی رو در خودمون تثبیت کنیم و دستاورد بزرگمون از این سال تلخ اگر همین یه نکته باشه ما برنده ایم.
براتون بالاترین خیر و نیکیها و زیباترین زندگی رو آرزو میکنم.
پاینده و شادکام بمانید.

سلام
سال نو مبارک آقای معلم
عرضی نیست جز اظهار دلتنگی زیاد برای شما و دوستان متممی 🙂

تحویل این سال رو تبریک میگم آقا معلم
کاشکی مثل سال های قبل تر مجالی برای زنده دیدن و شنیدنت فراهم شود
هر طور که میخواهد باشد
دورهمی یا هر چیز دیگری
شوق ما هنوز زیاد است آقای معلم
اما این روز ها شدیدن به شور نیازمندیم ، به روحیه