اخیراً کتاب جهان‌های واگرا (Divergent Worlds) نوشتهٔ آمیتاو آچاریا و منجیت پاردسی رو که انتشارات دانشگاه ییل منتشر کرده خوندم. احتمالاً شما هم از این جور کتاب‌ها زیاد دیدید که نویسندگانش یک ادعا و حرف اصلی (centeral thesis) دارن و در موردش چندصد صفحه می‌نویسن و مثال می‌زنن و نکته‌ها و اشاره‌های فراوانی رو مطرح می‌کنن. در عین این‌که اون مثال‌ها و اشاره‌ها جالبه، اما باعث نمی‌شه فرض اصلی کتاب رو بپذیرید. کتاب جهان‌های واگرا – به قضاوت من – نمونهٔ خوبی از این دست کتاب‌هاست. خرده‌نکات جالبی دربارهٔ تاریخ روم، چین و هند داخلش بود. اما کلیت کتاب و منطق نویسندگانش رو اصلاً نپسندیدم. و حتی به‌نظرم شاید اگر در دوران دوم ترامپ نبودیم، این کتاب یا اصلاً منتشر نمی‌شد، یا خونده نمی‌شد. به دو علت دوست داشتم در مورد این کتاب چند خط […]

میثم راه‌پیما زیر نوشتهٔ (ناقصِ)‌ وبلاگ‌نویسی در عصر هوش مصنوعی بحث سئو و آینده شغل سئو رو مطرح کرده بود؛ موضوعی که همهٔ کسانی که به‌شکل حرفه‌ای سئو رو دنبال می‌کنن بهش فکر می‌کنن و هم‌فکری دربارهٔ اون، هم جذاب و آموزنده است و هم – لااقل برای متخصصان سئو – ضروری. برای این‌که فضای زیر اون بحث به موضوعات دیگه کشیده نشه، جواب خودم رو به کامنت میثم در این‌جا می‌نویسم. اما لطفاً اون رو در حد یک کامنت بخونید و در همین حد ازش انتظار داشته باشید و نه یک پست وبلاگی (چون فقط دارم سریع و سرسری در چند دقیقه یه چیزی تایپ می‌کنم و می‌نویسم. این نوشته یک متن تحلیلی نیست). سعی می‌کنم حرف‌هام رو شماره‌گذاری کنم و در قالب گزاره‌های کوتاه بنویسم. آینده شغل سئو در دوران هوش مصنوعی (مولد) […]

پیش‌نوشت: محمدرضا محمودی زیر مطلبی که با عنوان آیندهٔ اینترنت در عصر هوش مصنوعی نوشته بودم، بحثی دربارهٔ وبلاگ نویسی مطرح کرد و در پایان صحبت‌هاش این رو پرسید که «…هنوز بر این عقیده هستی که میون این همه سروصدا منطقیه که یکی مثل من … وبلاگ‌نویسی رو شروع کنه؟» الان که محمدرضا این سوال رو مطرح می‌کنه، دقیقاً بیست سال از اولین پست وبلاگی من می‌گذره و من هنوز دارم وبلاگ می‌نویسم. در این بیست سال، در بازه‌های زمانی کوتاهی حضور در پلتفرم‌های دیگه مثل فیس‌بوک، اینستاگرام و تلگرام رو تجربه کرده‌ام و برای خودم هم جالبه که هنوز جایی که برام اصالت و اهمیت داره، نوشته‌های خودم روی وب‌سایت‌های خودمه. به‌خاطر همین، سوالی که محمدرضا مطرح کرد، برای خودم هم جالبه و واقعاً ترغیب شدم جدی‌تر بهش فکر کنم. امروز به‌تدریج لابه‌لای کارهام در […]

این نوشته رو در کانال تلگرام با متمم گذاشتم و فعلاً‌ این‌جا می‌ذارمش که اگر چیزی لازم بود بعداً بهش اضافه کنم یا شما اگر نکته، ایده یا تجربه‌ای داشتید زیرش مطرح کنید. چند توضیح کوتاه هم زیر این مطلب هست که مهمه. توضیحات تکمیلی این حرفها کاملا کلی، سطحی و خامه. برای این‌که دقیق‌تر و بهتر بشه، لازمه حداقل به نکات زیر توجه کنیم: آیندهٔ اینترنت رو می‌شه به زیرمجموعه‌های متعددی تقسیم کرد که آيندهٔ وب (که این‌جا ازش حرف زدم) فقط یکی از اوناست. اگر کسی بخواد دقیق‌تر حرف بزنه باید هر بخش رو جدا بررسی کنه: آيندهٔ وب آیندهٔ پلتفرمها و به‌ویژه شبکه‌های اجتماعی آيندهٔ‌ اینترنت اشیاء آیندهٔ زیرساخت‌های محاسباتی و … آيندهٔ مرورگرها و سیستم‌های عامل و … در مورد همون وب هم باز زیرمجموعه‌های متعددی وجود داره، من فقط دربارهٔ […]

امروز صبح کاملاً تصادفی گفتگوی سایت انتخاب (به میزبانی حمزه صالحی)‌ با دکتر غلامرضا حداد استاد روابط بین‌الملل دانشگاه علامه‌ طباطبایی را دیدم. متأسفانه پیش از این ایشان را نمی‌شناختم و چیزی از صحبت‌هایشان نشنیده و از نوشته‌هایشان نخوانده بودم. بیشترین چیز‌هایی که در صحبت‌هایشان برای من جذاب بود، ساختار بسیار منظم، چارچوب شفاف، مفهوم‌پردازی دقیق و منطق استدلالی محکم بود. صحبت‌های ایشان را می‌توانید در سایت انتخاب یا در یوتیوب انتخاب ببینید. شاید توضیحات زیر پیش‌زمینهٔ بهتری برای دنبال کردن گفتگو در ذهن‌تان ایجاد کند: (۱) چند دقیقهٔ اول گفتگو ایشان دربارهٔ نگاه به روابط بین‌الملل از منظر نظریهٔ بازی‌ها (Game Theory) حرف می‌زنند. اگر به نظریه بازی‌ها و مباحث مرتبط با آن علاقه نداشته باشید، ممکن است این چند دقیقه به‌نظرتان کمی سنگین بیاید. اما باز هم با دقت گوش کنید. برای قسمت بعدی […]

مقدمهٔ اول فکر می‌کنم باربارا تاکمن (۱۹۱۲ تا ۱۹۸۹) را در ایران بیش از هر چیز با کتاب تاریخ بی‌خردی می‌شناسند. کتابی که به‌همت نشر ارزشمند کارنامه و با ترجمهٔ حسن کامشاد به بازار عرضه شده است (از کامشاد در متمم خود-زندگینامه‌اش با عنوان حدیث نفس و نیز ترجمه کتاب‌های آداب روزانه و درک یک پایان معرفی شده است). تاکمن معمولاً برای مخاطبان عام می‌نوشت و دوست داشت جامعه (و نه لزوماً دانشگاهیان) آثارش را بخوانند. در همین راستا سهم داستان و روایت هم در نوشته‌هایش پررنگ است. و به‌همین علت، گاهی حرف‌هایش با ساده‌سازی‌هایی همراه می‌شود (در داستان، اصالت با روایت منسجم است و نه تحلیل همه‌جانبه). در عین حال، همین سبک زیبای آمیخته با روایت باعث می‌شود نوشته‌هایش جذاب و خواندنی باشند و ذهن را به‌شدت درگیر کنند. نکتهٔ دیگری هم در مورد […]

صورت مسئله: یکی از بحث‌های رایج اقتصادی در سال‌های اخیر، عرضهٔ سهام شرکت‌های استارتاپی در بورس است. بعضی شرکت‌ها در این مسیر پیشرو بوده‌اند و بسیاری از شرکت‌های دیگر هم در مسیر عرضهٔ اولیه سهم خود (IPO) هستند. هم‌زمان با بحث حضور شرکت‌های استارتاپی در بورس، بحث دربارهٔ موضوع دیگری هم داغ شده است: ارزش‌گذاری این شرکت‌ها. از آن‌جا که یکی از معیارهای ارزش‌گذاری شرکت‌ها در بورس، میزان خلق سود آن‌هاست، با بالا گرفتن بحث حضور در بورس، میزان سود شرکت‌های استارتاپی هم بیش‌ازپیش زیر ذره‌بین قرار گرفته است. همان‌طور که در خبرها و تحلیل‌ها خوانده و شنیده‌اید، سود خالص اغلب شرکت‌های بزرگ استارتاپی در حد چندصد میلیارد تومان برآورد (یا گزارش)‌ شده است. این عددها، به چشم بخشی از فعالان بازار سرمایه و نیز علاقه‌مندان به اقتصاد کسب‌و‌کار بسیار ناچیز آمده و در گوشه و […]