این روزها این شعر #هوشنگ ابتهاج را زیاد میخوانم و زیاد گوش میدهم. علیرضا قربانی به زیبایی آن را خوانده است:
چه غم دارد ز خاموشی درون شعله پروردم
که صد خورشید آتش برده از خاکستر سردم
به بادم دادی و شادی، بیا ای شب تماشا کن
که دشت آسمان دریای آتش گشته از گردم
شرار انگیز و طوفانی هوایی در من افتاده است،
که همچون حلقه آتش در این گرداب می گردم…
بعضی شعرها، «ساخته» نمیشوند، «نازل» می شوند…
آخرین دیدگاه