محمدرضا جان. مطلب خیلی خوبی بود. ممنون. و دعوتی بود برای فکر کردن بیشتر و مطلق نیندیشیدن…
ولی به نظر من باز هم همه چیز تابع موقعیت، روحیات و تمایلات هر شخص در هر برهه ی زمانیه… یعنی باز هم مطلق نیست.
ممکنه “راسل” یا هر کدام از مشاهیر دیگر، زمانی تن به کاری داده اند که در زمانهای دیگری پس از اون، خودشون رو بابت اون موضوع سرزنش کرده اند! … یا شاید کاری رو نکرده اند! و بعدا خودش رو بخاطر نکردن اون کار ملامت کرده اند!…. یعنی میگم میشه این تغییر روحیات یا تمایلات یا هر چیز دیگری، در مورد هر یک از ما اتفاق بیفته…
برای همین، همونطور که شما هم به خوبی اشاره کردین، نباید به هیچ وجه یک انسان رو بر اساس چیزی که ازش میشنویم قضاوت قطعی و کلی بکنیم و خط بطلان بر روی تمام چیزهای دیگری که در او دوست داریم بکشیم…
ضمن اینکه خوبی و بدی ها در ذهن ما آدمها هستش که شکل میگیرن و واقعا وجود خارجی ندارن. شاید چیزی از نگاه من و در موقعیت من بد نباشه و حتی خوب هم باشه ولی از نگاه شخص دیگری در موقعیت دیگر، بد باشه …!
و جالب بود برام. این مطلب رو که خوندم یاد کتابی از «لئون تولستوی» به نام «کودکی، نوجوانی، جوانی» افتادم که در دوران نوجوانیم خونده بودم. رفتم دوباره آوردمش و این نوشته های کتاب، توجهم رو جلب کرد که شاید اشاره بهشون در این پست، جالب باشه و تا حدی تاییدی بر این موضوع باشه:
” قضاوت خوب و بد، به آن چیزی که مردم می گویند و عمل می کنند، نیست و همچنین با پیشرفت نیز میسر نمی باشد، بلکه فقط با من و قلب من است.”
و جای دیگری در پایان کتاب هم، تولستوی این رو میگه:
“……ناگهان از جا پریده و به طبقه بالا دویدم و کتابچه ای را که روی آن نوشته بودم”قوانین زندگی” باز کرده و اولین لحظه ی اصلاح مسیر زندگی خود را تجربه نمودم. سخت زیر گریه زدم ولی این اشکها دیگر اشک اندوه و خواری نبود. خود را جمع و جور کرده و تصمیم گرفتم یک سری جدید قوانین برای خودم وضع کنم و این بار مطمئن بودم که دیگر گرد عمل زشت نخواهم گشت و حتی دقیقه ای از عمر خود را بی کار و هدف صرف نکرده و هرگز از این مسیر منحرف نخواهم شد ….”
اینها رو نوشتم که از زبان تولستوی هم بگم که هیچ چیز مطلق نیست …

دوست نادیده ام محمدرضا شعبانعلی سلام
مدتی است که باتو از طریق فضای مجازی آشنا شده ام( ببخشید که نوشتم تو ، چون عادت ندارم به دوستانم شما بگویم .احساس میکنم صمیمیت را از بین میبرد!) افتخار اینکه از نزدیک ببینمت نداشته ام ولی چیزی در نوشته هایت و لحن و آهنگ صدایت هست که احساس میکنم چندین سال است که میشناسمت ،اصلا احساس میکنم نوشته هایت و سخنانت همه از قلم و زبان من جاری شده .

باید اذعان کنم که این نوشته” روشنفکران ” به نظرم شاه بیت نوشته هایت ( تاکنون ) بوده . با نوشته ات ارتباط نزدیکی برقرار کردم . به عبارتی باید بگویم:” جانا سخن از زبان ما میگوئی”

امید به استواری در راهی که در پیش گرفته ای

بهرام- جمعه ۱۰ مرداد ۱۳۹۳ – ساعت ۴٫۳۳ صبح- تهران

این خوب نیست که همه ی آدما رو به روی زشت و زیباشون بشناسیم با اینکه خیلیا اینطورن
این خوب نیست که آرزوی برملا شدن روی زشت آدما رو داشته باشیم
گاهی جامعه نیاز به قهرمان داره
نیاز به ایده آل داره
اونم وقتی زشتیا پر رنگ ترن
حتی گاهی من نیاز دارم که خودم رو کامل جلوه بدم…لااقل نکته مثبتش اینه که میدونم درستش چیه و شرم تنهایی رو دارم
نکته ی دیگه اینکه :
شاید موقغ شنیدن حرفای دیگران نباید به جنبه های دیگشون فکر کنم
اما اینکه محمدرضای نوعی دعوت به فکر کنه،دعوت به خوندن کنه یا هر کاره دیگه ای اما خودش عامل نباشه…اونوقت ذاتا تاثیر حرفش کم میشه…چه من بدونم که عامله و چه ندونم
داستان پیامبر و قصدشون به توصیه به اون پسر برای خرما نخوردن رو شنیدیم همگی

سلام هم خونه ای های عزیز و گرامی

دوستانی که تمایل دارند به صورت گروهی برای همایش ها و سمینار های استاد گرامی هماهنگی کنیم و یا بیشتر با هم خونه ای های عزیز آشنا بشیم میتونن آی دی زیر رو تو لاین سرچ کنن و به گروه بپیوندن
نرم افزار لاین
آی دی: friends.shabanali
بعد از ادد کردن به گروه دعوت خواهند شد

منطقی بود.
شما بسیار تحلیل منطقی خوبی کردین استاد.ولی خب بعضی از واکنش ها احساسی هستند .هر چند که همیشه سعی کردم برخوردم همان طوری که شما می گویید باشد.به هر حال من دوست دارم آن کسی را که قهرمان فکری و عقلی خود می بینم از لحاظ اخلاقی هم در حد خوبی ببینم.
شاید اولین نکته ای که در برخورد با چنین افرادی به ذهن من میرسد این باشد که خالق اثری فوق العاده باید اخلاق فوق العاده ای هم داشته باشد و اگر چنین نباشد آنچه که باز ذهن من را اذیت می کند این است که نداشتن اخلاقی فوق العاده حتما اثرش هم فوق العاده نیست و ممکن است جاهایی از صحبت هایش ایراد داشته باشد ولی چون آنها را زیبا بیان می کند از چشم من پنهان بماند.
“استاد حرف هایم کلی نیست و نشان دهنده ی نوع برخوردم نیست .فقط از لحاظ احساسی گفتم”

“Today a reader, tomorrow a leader.” — Margaret Fuller

سلام استاد و باز ممنون به خاطر نگاهتون.حرفاتون واقعیت های شیرینی بود که همیشه دوست داشتم ولی نمیتونم به عمل تو وجودم جا بزارم.استادی دارم که همیشه میگه نگید نمیشه بگید چه جوری میشه؟؟؟؟استاد محمدرضا من وقتی به یک سیاست گذار نگاه میکنم ورفتارشو از نگاه مردم میبینم دوست ندارم به مانند خیلی از آدمها اونا رو سریع نقد کنم وهمیشه دنبال نقطه قوت اونا میگردم و به جای اعتراض همیشه ابتدا سعی میکنم کار خوب رو یاد بگیرم و بعد اگه جایی برای دفاع نباشه سکوت میکنم ولی از دید اطرافیانم جور دیگه دیده میشم و شاید زیاد چه حضوری و چه پشت سر میشنوم که این رفتار رو از احمق بودن دیدن.من وقتی آدم موفق و خودخواهی و..میبینم خودخواهیشو اول نمیبینم و سعی میکنم بفهمم چه جوری موفق شده ولی استاد هنوز به خاطر نوع نگرش اطرافیان و واقعیتی که بیشتر ماها قبل از اینکه برای خودمون زندگی کنیم برای دیگران زندگی میکنیم نتونستم این اخلاق رو پرورش بدم و همیشه یا مجبورم هم آهنگ دیگران باشم و یا سکوت کنم و شاید گاهی بهایی ندم و رفتار شایسته طرف خاطی رو ببینم و دنبال پرورش اون رفتار تو خودم باشم.ولی آرزو میکنم یه روزی به جای دیدن حاشیه ها و مردم و هزار حرف جانبی از هر آدمی فقط خوبی رو ببینم و یاد بگیرم و پرورش بدم تو وجود خودم اون خصیصه و منش رو .و سعی کنم بدیها و کاستی ها رو هم بهش توجه کنم تا روزی اگه من هم نوک انگشت اشاره شخصی بودم اون مشکل رفتاری به جای موفقیتم شاخص نگاه مردم نباشه.ولی دوست دارم هر چه سریعتر به این نگاه برسم .الان من به شما استاد عزیز میگویم چه جوری میشه؟؟؟؟