در جواب خانم الهه
من با دانشجویان رشته لیسانس و ارشد خیلی برخورد دارم (به کتابخانه های عمومی خیلی میرم) ،بیشتر آنها میگویند خوب اگر نخواهیم برویم تحصیل کنیم پس برویم چی کار کنیم ؟ ( منظور اینکه با مدرک دیپلم در این مدرک کار نیست مسئله اینجاست که با مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد هم کار نیست . اگر هم باشد در حد تخصص این دوستان نیست )
من در جواب آنها میگویم که خیال نکنید اگر راست بروید چپ هست . یعنی اینکه نخواهید بروید دانشگاه و درس بخوانید باید بروید سر چهار راه گلوبندک و دستفروشی کنید یا اینکه یک مغازه بوتیک اجاره کنیدو مشغول به کار شوید . گرچه این کارها اصلا بد نیستند ولی اگر هدفتان از دانشگاه رفتن تخصصی است که حاصل آن مهارتی باشد که به درد خود و جامعه تان بخورد خودتون میتوانید دست به کار شوید . چگونه ؟
(از اینجا به بعد است که حرفهایم برای آنها کمی عجیب میشود البته که سر تکان میدهند ولی مطمئنم که عملی در کار نیست علت عجیب بودن را در آخر همین مطلب برایتان می آورم )
یونسکو اعلام کرده که دانشگاه های آمریکا تا سال ۲۰۵۰ خود آموز خواهد شد. با وجود بانک اطلاعاتی اینترنت البته به زبان انگلیسی و منابع و استادان بسیار عالی که در اینترنت هست ( در حرفه خود بنده سایتهایی هستند که اگر از همین امروز به مدت ۳ سال وقت بگذاری . باز هم جای کار دارد ) چه آن کسانی که سایتهایی را برای فروش اطلاعاتشان در مورد منابع خاص اداره میکنند و چه سایت های کتاب فروشی میتوانید رشته مورد نظر خود را بر اساس علائق و استعدادتان پیدا کنید و از اینترنت نیز استفاده کنید .
البته نیازمندی هایی که در این راه نیاز دارید . شناخت بازار کار و نقاط بکر آن در ایران ( که خوشبختانه از این نقاط بکر در ایران در هر رشته ای بسیار زیاد هست . علی الخصوص رشته هایی که با تکنولوژی در گیر هستند ) در اینجا من داشتن یک دفترچه سوال را پیشنهاد میکنم که همیشه همراهمان باشد . هر سوالی راجعه به خودمان ،آینده مان کاری که به آن علاقه داریم،کاری که میخواهیم انجام دهیم نیاز های آن ،هر سوالی راجعه به علائق و استعدادهای خودمان فقط سوال اصلا جواب اهمیتی ندارد . دفترجه سوال را هیجگاه از خود جدا نکنید .
و نیازبعدی خواندن و نوشتن زبان انگلیسی است . ( توجه داشته باشید اولویت با خواندن و نوشتن هست نه شنیدن و صحبت کردن زبان انگلیسی اینکه بتوانید متن تخصصی خود را با سرعت بخوانید که اگر بتوانید مهارت تایپ انگلیسی خود را بالا ببریدکه بسیار عالی است و از دیکشنری های دیجیتال نیز میتوانید استفاده کنید که کارتان بسیار راحت تر و سریع تر می شود و اینکه میتوانید از تلفظ کلمات استفاده کنید ) این نیاز زبان انگلیسی بدون شک خیلی مهم هست در هر رشته ای که بخواهیم کار کنیم باید متن های تخصصیمان را با سرعتی معقول و کمترین اشتباه بتوانیم بخوانیم . زبان انگلیسی متعلق به بریتانیای کبیر و ایالات متحده نیست، زبان علم هست در هر رشته ای از رشته های علوم انسانی و مهندسی هیچ تفاوتی ندارد . برای آماده سازی ۵۰۴ و ۱۱۰۰ واژه کاربردی کافی است . و بعد یک راست بروید سراغ متن تخصصیتان .
و اما نیاز بعدی نیاز به مقدار پولی است برای تحصیلاتتان در طول مدت زمان باید هزینه کنید البته این مدت زمان بستگی به به این دارد که کارتان کی به در آمد برسدبا داشتن روزانه حداقل ۵ ساعت کامل روی کارتان تمرکز کنید فکر نمیکنم در بدترین حالت بیش از ۴ سال طول بکشد این را هم بگویم که رشته ای که به آن علاقه دارید تمامی این مدت زمان از یادگیری خود لذت خواهید برد . و اینکه میزان هزینه در طول این مسیر اصلا با هزینه های دانشگاه رفتن قابل مقایسه نیست .البته بیشتر این دوستان دانشجویان ما قطعا تمام هزینه یا قسمتی از ان را خانواده میدهند پس دغدغه آنچنانی مادی ندارند . و اگر به هر علتی نتوانند هزینه های تحصیل خود رامحیا کنند هیج ایرادی ندارند سر یک کار بروند و ساعاتی از شبانه روز را به تحصیلات خود اختصاص دهند . البته که این روند یادگیری لا اقل برای من هیچ وقت تمامی ندارد چون هر چقدر بیشتر یاد بگیرید تشنه تر خواهید شد .
بعد از این صحبت ها واکنشی که از این دوستان میگیرم این حرف هاست .
*آقا شما که داری خلاف جریان آب حرکت میکنی ؟
*بله عجب مسیر خلاقانه و عجیبی ؟
و از این دست صحبت ها که صحبت های من خیلی عجیب هست .

من هم جواب آنها را اینگونه میدهم ،شاید منِ محسن دارم مسیر خلاف جهت جامعه را به شما پیشنهاد میکنم ولی بدانید که شما قطعا دارید مسیر خلاف جهت دنیا حرکت میکنید . این نوع درس خواندن با جزوه استاد و سرگرم کردن یک دانشجو در بهترین سالهای عمرش با انواع تست ها و نمره های بی خاصیت مختلف، مطمئن باش این مسیری است که خلاف جهت دنیا است . دانشگاه های نسل سومی که اینقدر مد شده و دارند راجعه بهش صحبت میکنند در یک جمله خلاصه می شود “پس از آن دوره من این کاره ام ” یعنی اینکه هیچ دغدغه ای ندارم که کار به من بدهند یا ندهند بلکه من این کاره ام و میتوانم خودم کسب در آمد کنم چون دارای مهارت و تجربه حداقلی هستم.
دوستانی که من را می شناسند از رزومه من نمیپرسند که آیا این راهی را که داری پیشنهاد میکنی خود نیز پیموده ای یا ایده ای است که هنوز کسی عملی نکرده ؟
برای رفع این ابهام بگذارید یک روزمه مختصری از خودم بدهم .
بنده یک داشجوی انصرافی رشته مدیریت مالی هستم و مدرک تحصیلی حال حاضرم در جمهوری اسلامی ایران مدرک دیپلم ریاضی است . تقریبا از ۳ الی ۴ سال پیش بود که شروع به درگیر شدن با رشته تخصصی و یادگیری زبان انگلسی ام کردم .البته اولین برخورد من با کارم ۷ سال پیش بود ابتدا بازاری را که میخواستم در آن کار کنم را مشخص کردم که بر اساس علائق خودم باشد که در آن هیچ منبع فارسی وجود نداشت بنده هم در آن زمان خواندن یک پاراگراف تخصصی ام یک چیزی حدود یک هفته طول می کشید تا بفهمم چه چیز می گه . به هر حال با تمرین مطالب کاربردی رشته خود را گرفتم و خواندم البته نه به این راحتی که اینجا میگویم نیست ولی زمانی که دنبال رشته ای را که به آن علاقه دارید می روید عشق پاسخ دادن به سوالات یا مجهولاتتان مطمئن باشید کمتر از روزه داری نیست . هیجان زمانی را که جواب مطالبی را که میخواندم جواب سوالاتم را میداد و من یک قدم پیش میرفتم کمتر از افطار کردن یک آدم گشته و تشنه نیست .
البته پیدا کردن منبعی که به دردم بخورد از میان منابع مختلف حاصل دفترچه سوالاتم بود ( البته قسمت بیشتری از آن در موبایلم هست ) بدون دفترچه سوالاتم نمیدانستم که سراغ چه منبعی باید بروم و اولویت های من در یادگیری چیست.
این دفترچه ها همیشه همراه من هست . در ابتدا شرم داشتم از اینکه دیگران این دفترچه هارا ببینند ولی الان به آنها پیشنهاد میکنم که تنها راه پیدا کردن جوابهایتان همین است که فقط سوالاتتان را بنویسید اصلا مهم نیست که جوابتان چه چیز باشد فقط سوالاتتان را بنویسید . در اکثر مواقع می دیدم که مسئله خلاف تصورم بوده و چیز دیگری است که به وضوح برایم روشن شده و من هم در کمترین زمان به آن میرسیدم .
البته در این بین هم مطالبی راجع به خود آموزی tutorial یا selfeducation یا همان خود آموزی میخواندم . و به اهمیت پیدا کردن منبع درست و خوب با توجه به خواسته یمان نیز پی بردم .
به هر حال چیزی که من را به اینجا رسانید خود آموزی بود . نه به این معنا که باید خودم آزمون و خطا کردم و دوباره از ابتدا چرخ را اختراع میکردم . اینترنت من را به منابع درست وصل کرد تا همین ده یا پانزده سال پیش باید کلی هزینه میکردم و هزنیه سفر و .. میدادم . خود آموزی به معنای تفکر کردن و داشتن “خود کنترلی” بالا ( برای اینکه امتحان و نمره ای نیست که من را مجبور به پیش رفتن بکند ) و الا من مشکل استاد و منابع خوب را نداشتم بلکه اینقدر منابع رایگان زیاد بود که باید گزینش میکردم که کدام منبع را از میان این سیل منابع انتخاب کنم .
در اخر رزومه خود بگویم که من تا تقریبا دو سال پیش سر کار دیگری میرفتم البته کارم غیر مرتبط با رشته ام بود ولی از وقت های اضافه بیشترین اسفتاده را میکردم . این حقیر هیچگاه برای پول کار نکرده و نخواهم کردگرچه مدتی است به بهره برداری رسیده ولی در تمام طول مسیر از کاری که داشتم میکردم لذت میبردم البته این را هم بگویم هنوز خیلی جیزهای برایم مجهول هست که نمیدانم ولی آن حداقل تجربه و مهارت در کارم را کسب کرده م .
در آخر یکی از تأثیر گذارترین کتابهایی که زندگی کاری من را تغییر داد کتاب ” کار و فراغت ایرانیان “نوشته حسن قاضی مرادی است . اگر به من باشد به تمامی ایرانیان توصیه میکنم که حتما این کتاب را بخوانند . گرچه کتاب تلخی است که ضعفهای جامعه ما را نشانه میگیرد ولی اگر این کتاب را بخوانیم و واقعا درک کنیم که خواسته اش از ما چیست . دیگر اگر کسی از ما بخواهد ” سراغ کاری برویم که از آن لذت ببریم ” او را انسانی عجیب و غریب نمیبینیم .

کلام آخر
در این شکی ندارم بهترین جایی که هزینه های مادی ،معنوی و زمانی میکنید و هیچ دستاوردی برایتان ندارد دانشگاه های ایران است و جلوی ضرر را از هر جایی بگیری منفعت است .

خیلی باحال بود!!!
به همگی یشنهاد میکنم به سایت علی سخاوتی هم یه سر بزنید .ایشون دانش آموخته دانشگاه شریف هستن و هم چین دیدگاهی نسبت به دانشگاه و … دارند.

من فکر می کنم علاقه به ادامه تحصیل و کسب مدرک تابع قانون عرضه و تقاضا است. قبل از اینکه بگوییم کسب مدرک بد است یا خوب است بهتر است بررسی نماییم چرا عده ایی تمایل به کسب مدرک/دانش در مقاطع بالاتر هستند. دلیل تقاضا چیست؟ ایا بی دلیل عده ایی حاظر میشوند قسمتی از بهترین دوران عمر خود را صرف دانش اندوزی/کسب مدرک نمایند؟ آیا بی دلیل است که عده ایی پول زیادی صرف می کنند تا مدرک تقلبی (البته ظاهرا تقلبی چون قابل استعلام است) دکترا بدست آورند؟ آیا بی دلیل است که تجارتی به نام فروش پایان نامه و تز دکترا ایجاد شده است؟
هر کس دلایل خود را دارد و برای همه نمی توان یک دلیل واحد ذکر نمود و یک نسخه پیچید.
البته نباید نادیده گرفت که خیلی ها میگویند درس خواندن بهتر از بیکار بودن است. اما بنده شخصا با نظرات اقای شعبانعلی موافقم چون این کسب مدارک نه تنها هیچ گره ایی از مشکلات باز نکرده است بلکه خود یک معضل اجتماعی محسوب میشود تا جاییکه بعضا زیرپا گذاشتن قانون را موجب میشود. دوستانی که خود دانشجو بوده اند میدانند که تقلب هایی که رایج است چه نقشی در پاس نمودن واحدها و کسب مدرک دارد.
بنده شخصا هنگامیکه در خصوص تایید یا معرفی یک نفر رزومه او را بررسی میکنم. سطح مدرک بالاتر از لیسانس و مقالات ارایه شده و پایان نامه تنها قسمتی است که برای من اهمیتی ندارد چون هم نحوه بدست آوردن انها مشخص است. مهم مصاحبه با او می باشد که نشان میدهد بقول معروف چند مرده حلاج است.
البته بنده به خودم اجازه جسارت به اساتید و کسانی که صادقانه تلاش می کنند و کسب علم می نمایند را نمیدهم و منظورم را خودتان بهتر میدانید.

سلام نوشته هاتون واقعا برام جالب بود من ترم۲کارشناسی ام .رشته ی روانشناسی.مدام فکرم شده این ک ۶ترم تموم کنم بلافاصله ارشدمو بخونم بعدشم رویای اینو دارم ک بورس بشم برم اروپا دکتری مو بگیرم…….لطفا راهنماییم کنید من خیلی زیاد ب رشته م علاقه دارم و دوست دارم واقعا در رشتم وبعدا شغلم حرفه ای باشم……

عالم بی عمل به چه ماند به زنبور بی عسل…
تا وقتی که بین صنعت بیمار ما و دانشگاه بیمارترمون ایقد فاصله باشه این مشکلات بیشتر و بیشتر میشه…
مشکل اصلی ما اینه که تقریبا هیچ کدوم از مقاله و پایان نامه هایی که کار میشه در راستای صنعت و اقتصادمون نیس، همش برای ارتقای مقام و یا خارج رفتنه!(خدایی غیر از اینه؟!)
ولی هیج جای دنیا اینجوری نیس عزیزان
تو دانشگاه هامون فقط تئوری کار میشه کلا به ازای ۱۴۰ واحد شاید ۱۲تا واحد عملی هم نباشه…خوب معلومه چی تهش چی از آب در میاد ۹۰% تئوری ۱۰%عملی و کار!!!
اونوقت آخرش میخوای بنز طراحی کنن؟؟
بین تئوری و عمل خیلی فاصله س…

واقعا ممنون خیلی زیاد واقعا روی بنده تاثیر مفید و بسزایی گذاشتید. هر چقد بگم ممنون بازم کمه. انشالله همیشه موفق و موید باشید. دوست گرامی

با شما موافقم من ارشد فيزيك از يكي از دانشگاه هاي تهران هستم. همه هم ميگن چرا دكترا نميدي!! جوابم همين فلسفه شماست.

مطلب مفید و بجایی بود. در ادامه مطالبتون تاکیید کنم که لیسانس یا فوق یا دکتری مهم نیست. در هر مرحله ای هستید دست نگه دارین و جستجو کنید ببینید کدام فضای خالی کشور رو می تونید پر کنید و جلو ببرید. ما به کسانی که عالم عملگرا هستند بیش پیشدکتر و پرفسور نیاز داریم. ممنون ازتون

سلام

چقدر خواندن مطلب شما و کامنت های دوستان در حال و هوایی که این روزها دارم خوب و برایم جالب بود.

من به تازگی از مقطع لیسانس دانشگاه اصفهان در رشته آی تی فارغ التحصیل شدم. توی دانشگاه به نسبت دانشجوی قوی به حساب میومدم مخصوصا در زمینه برنامه نویسی. همیشه فکر می کردم چون توی دانشگاه آدم موفقی هستم بعد از فارغ التحصیلی در دنیای کار و تجارت واقعی هم می توانم قوی ظاهر شوم. تا این که در همین دو سه روز گذشته یک موقعیت نسبتا خوب شغلی را به خاطر نداشتن مهارت کافی از دست دادم. وقتی مشارکت در این پروژه به من پیشنهاد شد واقعا خوشحال بودم و فکر می کردم می توانم خودم و توانایی هایم را در آن نشان دهم. اما وقتی وارد پروژه شدم و آن چه از من انتظار می رفت را با مهارت های خودم مقایسه کردم، کاملا متوجه شدم که مطمئنا از پس آن بر نخواهم آمد و با مدیر پروژه تماس گرفتم و با ناراحتی تمام و با نهایت شرمندگی از او عذرخواهی کردم و با صداقت به او گفتم که چه مشکلی دارم. گرفتن تصمیم انصراف از پروژه بسیار برایم دردناک و ناراحت کننده بود چرا که نه تنها یک فرصت خوب برای کسب اولین درآمد را از دست داده بودم بلکه دیگر معلوم نیست چه زمانی چنین فرصت خوبی برای من که هیچ گونه تجربه کاری ندارم پیش آید.
تا قبل از این ماجرا همیشه به دوستانم که بدون کنکور و تنها با معدل به مقطع کارشناسی ارشد رفته بودند غبطه می خوردم و خودم را به خاطر این موضوع و این که نتوانستم بدون وقفه به دوره ارشد بروم سرزنش می کردم. اما در این چند روز دیدم نسبت دانشگاه به کلی عوض شده. با این که به خاطر از دست دادن پروژه ناراحتم ولی به خاطر فهمیدن این موضوع که
توانایی هایی که در حال حاضر دارم به درد نیازهای کشور نمی خورد بسیار خوشحالم. این نکته چیزی بود که اگر مستقیم به دوره ارشد رفته بودم شاید دوسال دیرتر آن را می فهمیدم و شاید هم با قبول شدن در دوره دکترا هیچ گاه آن را نمی فهمیدم و مثل استادانی که امروز بدون توجه به آنچه که نیاز کشور است، تدریس می کنند و بسیار هم به تعداد مقالات ISI و مدارک خود افتخار می کنند(البته همه اساتید این گونه نیستند)، من هم با چنین روشی شروع به تدریس می کردم.
حالا نه تنها به خاطر نرفتن به دوره ارشد ناراحت نیستم بلکه خدا را شاکرم که این فرصت را به من داد تا با واقعیت های جامعه و آن چه کشورم واقعا بدان نیاز دارد آشنا شوم و از نادانی که در آن به سر می بردم رها شوم و دیگر مدرکم و آن چه را که در دانشگاه یاد گرفتم را مایه افتخار و معیار سنجش توانایی هایم قرار ندهم. چرا که افتخار واقعی از آن کسانی است که می توانند واقعا به جامعه خود خدمت کنند. یکی از اساتید خوبم در پاسخ به سوال من درمورد ادامه تحصیل یا کار گفتند: جامعه به مهندس فعال بیش از محقق بیکار نیاز دارد.

سلام دوست خوب
من متن شمارا خوندم اتفاقیبه اون برخوردم دوست دارم تجربه کوچکم را به قلم بیاورم شاید مثل سخنان شما به درد یک نفر بخورد .در سال ۷۹ در ازمون فنی حرفه ای هنرستان در رشته کاردانی عمران قبول شدم ولی به علت داشتن تجدید نتونستم به دانشگاه برم سال بعد در دانشگاه ازاد قبول شدم خیلی هم درس خون نبودم ولی علاقه داشتم به درس همیشه هم میگفتم نوشتن جزوه و بردن ان روی جلسه کار اشتباهی نیست چون همه نمی تونن خوب درس بخونن پس کاردانی را بدون اینکه درسی بفتیم پاس کردیم اواخر دانشگاه یک پراید قسطی اونم با پارتی ریس بانک که اشنا بود گرفتیم بعد به عسلویه رفتم برای رانندگی در یک شرکت هفت روز اونجا بودم که یک نفر عمرانی میخواستن چون هوا گرم بود کسی گیرشون نیومد ومارا به صورت کمکی گرفتند هم راننده بودیم هم تکنسین عمران گذشت تا اینکه عمر کاریمان در ان شرکت یک ساله شد بعدش به علت حاشیه اخراجمون کردند چون رشته عمران را دوست داشتم به هزار تلاش دوباره بعد از هفت روز اخراجی سر از شرکت خاتم دراوردیم حدود دوسالی هم در ان شرکت بودیم که همزمان برای کارشناسی درس میخوندم و در دانشگاه ازاد قبول شدیم خداییش روی هم ۵ساعت درس نخوندم ولی قبول شدم هم کار میکردم هم دانشگاه میرفتم ترم اول که تموم شد فقط یک درس نمره اوردم ولی اونترم دوست خوبم برادر مشروطی کنارم بود حدود ۴ترم ما را همراهی کرد خداوکیلی ۵۰ساعت برای کل کارشناسی درس نخوندم راهش پیدا شده بود به مغزم فشار نمیاوردم ولی به جیبم خیلی فشار اوردم درخاتم که بودم شبها از خداوندخیلی کمک میگرفتم تا حایی چون که کارمون راه سازی بود وخاک بازی تو خاکها از خداوند خیلی کمک گرفتم تا اینکه یکروز در پتروشیمی که زیر نظر وزارت نفت بود قبول شدم حدود ۶سال است در این مجتمع هستم الانم دارم برای ارشد میخونم راضی هستم خیلی چند نکته دارم که دوست دارم به همه جوانان بگویم :۱-برای کارکردن هیچ کاری عیب نیست فقط دزدی نباشد
۲-همیشه در کارم پرتلاش بودم چون دانشجوی درس خونی نبودم برای کارم خیلی ارزش قاعل بودم ودودستی بهش میچسپیدم هیچ وقت خدایی کم کاری نکرده ام
۳-درس فقط یک مدرک است درایران در دو صورت نان میخوری یا دزد باشی یا خیلی پرتلاش باشی منظورم از تلاش تلاش در کار است خوب به کارفرمات جواب بدی
۴-مطمعن باشید اگر از خداوند کمک بخواهیم ۱۰۰درصد میدهد نه اینکه کمک بخواهیم ولی نیازمندیهایش را انجام ندهیم فقط خدا
۵-خداییش اگر الان به صورت مجانی بهم بگویند بروم دانشگاه شریف درس بخونم نمیرم نه اینکه به دوستان عزیزم در دانشگاه محترم شریف جسارت کنم اینکه جایم اینجاست نه در شریف
کلام اخرم هم اینست :هروقت احساس کردید برای اجتماع مفید واقع شدید بدانید موفق هستید موفقیت در مدرک نیست حتی اگر پروفسور باشید باید برای اجتماع مفید باشید خیلی دوستتان دارم به امید ایرانی پایند کوچک همه اریا

من دقیقا نظر شما را دارم، یک بنده خدایی توی آشنایان ما هست که از طریق این دانشگاههای پردیس مدرک دکترا mbaگرفته، برای خالی نیودن عریضه هم یک کتاب داده یکی از این شرکتهای تولیدی کتاب! نوشته است.
الان هم نشسته خونه داری میکنه ، خونه داری خیلی محترمه ، اما این خانم اصرار داره خانم دکتر… صداش کنن، در حالی که حتی فکر مدیریت خونه را هم نداره!

سلام وقتتون بخیر
مطالب شما بسیار جداب و خواندنی هست بخاطر صداقت و صراحت کلامتون..ممنونم .من دانشجوی ارشدم و با شما موافق هستم متأسفانه در جامعه ما سطح علمی تحصیلکرده ها پایینه آخه سیستم آموزشی ما به صورت آموزش کلاسی و نظری هست و مهارت آموزی ضعیفه ولی با این اوضاع جامعه و اشتغال که خودتون بهتر واقفید اکثرأ با ادامه تحصیل بدنبال شغل و شرایط بهتری برای خودشون هستند.

راستی چرا اینجوری شد؟!! چرا اینجوری کردن؟!! خدا برسه داد اون دانشجو متوسط و متوسط پایینهایی که بیخودی خودشونو الاف دکترا و دانشگاه کردن مثل رفیق ما که با گذشت ۳۶ سال از بهترین روزای عمرش نه زنی داره نه زندگی و خونه ای و نه امید به استخدام و درامدی و الان داره ترم دهم دکتراشو میگذرونه .باید خدارو شکر کنیم که ما نتونستیم این راهو دنبال کنیم