خبر کوتاه و واضح است: «توسط وزارت علوم، ظرفیت پذیرش دانشجو در مقطع ارشد و دکترا برای دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه صنعتی شریف صفر شد».
مدرسه مدیریت برترین دانشگاه کشور، که بخشی از برترین مدرسان حوزه مدیریت این مرز و بوم را پناه داده بود، بسته میشود تا یکپارچگی مورد انتظار در نظام آموزش تحصیلات تکمیلی، سریع تر میسر گردد.
«بهانه» را همین امروز می شود حس کرد اما «بها» را نه هنوز!
باید درود فرستاد بر دکتر مشایخی. بنیانگذار این دانشکده. و تمام اساتید دلسوزی که ماندن و سوختن برای آینده این کشور را به رفتن و سوختن این خاک، ترجیح داده اند.
و باید تبریک گفت. که در طی کمی بیش از یک دهه، آنقدر بزرگ و اثربخش کار کردند که کوته نظران را تاب تحمل نماند. چه اگر کوچک و ضعیف کار کرده بودند، بی شک امروز هم مانده بودند و بی درد سر کار میکردند…
من به عنوان یکی از صدها فارغ التحصیل این دانشکده، احساس میکنم برای نخستین بار در برابر یک آزمون جدی قرار گرفته ام:
آزمونی که در آن باید آموخته هایی که اساتیدمان با خون دل در ذهن و قلب ما جای داداند، بیشتر و جدی تر از همیشه، به نسل پس از خود منتقل کنیم.
هرگز به نمره امتحان فکر نکرده ام.
هرگز به پر کردن سطر سطر برگه آزمون نیندیشیده ام.
هرگز تقلب نکرده ام.
اما امروز، به خودم و به تمام معلمینی که در دانشگاه شریف، آموختند و آزمون گرفتند،
قول میدهم که این بار، به نمره این امتحان فکر کنم.
قول میدهم که سطر سطر برگه ام را پر کنم.
قول میدهم که از روی دست دوستانم، تقلب کنم تا بهترین راه تولید و ترویج علم را بیاموزم.
شاید دانشکده ها بسته شوند.
اما ما هر کدام یک دانشگاهیم.
ما می مانیم و میخوانیم و خوانده میشویم.
و از تمام حرفهایی خواهیم گفت که استادانمان، به ما آموختند.
تاریخ، بزرگترین معلم انسان، نشان داده است که:
تبر به دستان، در همیشه تاریخ، پای درختان تنومند ایستاده اند، اما رویش ناگزیر جوانه را، هرگز گریزی نبوده است…
آخرین دیدگاه