خبر کوتاه و واضح است: «توسط وزارت علوم، ظرفیت پذیرش دانشجو در مقطع ارشد و دکترا برای دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه صنعتی شریف صفر شد».
مدرسه مدیریت برترین دانشگاه کشور، که بخشی از برترین مدرسان حوزه مدیریت این مرز و بوم را پناه داده بود، بسته میشود تا یکپارچگی مورد انتظار در نظام آموزش تحصیلات تکمیلی، سریع تر میسر گردد.
«بهانه» را همین امروز می شود حس کرد اما «بها» را نه هنوز!
باید درود فرستاد بر دکتر مشایخی. بنیانگذار این دانشکده. و تمام اساتید دلسوزی که ماندن و سوختن برای آینده این کشور را به رفتن و سوختن این خاک، ترجیح داده اند.
و باید تبریک گفت. که در طی کمی بیش از یک دهه، آنقدر بزرگ و اثربخش کار کردند که کوته نظران را تاب تحمل نماند. چه اگر کوچک و ضعیف کار کرده بودند، بی شک امروز هم مانده بودند و بی درد سر کار میکردند…
من به عنوان یکی از صدها فارغ التحصیل این دانشکده، احساس میکنم برای نخستین بار در برابر یک آزمون جدی قرار گرفته ام:
آزمونی که در آن باید آموخته هایی که اساتیدمان با خون دل در ذهن و قلب ما جای داداند، بیشتر و جدی تر از همیشه، به نسل پس از خود منتقل کنیم.
هرگز به نمره امتحان فکر نکرده ام.
هرگز به پر کردن سطر سطر برگه آزمون نیندیشیده ام.
هرگز تقلب نکرده ام.
اما امروز، به خودم و به تمام معلمینی که در دانشگاه شریف، آموختند و آزمون گرفتند،
قول میدهم که این بار، به نمره این امتحان فکر کنم.
قول میدهم که سطر سطر برگه ام را پر کنم.
قول میدهم که از روی دست دوستانم، تقلب کنم تا بهترین راه تولید و ترویج علم را بیاموزم.
شاید دانشکده ها بسته شوند.
اما ما هر کدام یک دانشگاهیم.
ما می مانیم و میخوانیم و خوانده میشویم.
و از تمام حرفهایی خواهیم گفت که استادانمان، به ما آموختند.
تاریخ، بزرگترین معلم انسان، نشان داده است که:
تبر به دستان، در همیشه تاریخ، پای درختان تنومند ایستاده اند، اما رویش ناگزیر جوانه را، هرگز گریزی نبوده است…
همیشه در سازش با قدرت سود و منافعی وجود دارد و در مبارزه با قدرت ضررهایی کلان و برای حفظ صداقت و شرافت هزینه هایی گزاف. اما چون در طول تاریخ بسیاری از مردم در مقابل وسوسه سود سازگاری با قدرت مقاومت کرده اند و هزینه های گزاف برای صداقت پرداخته اند، انسانیت قادر بوده است که به سطح بالاتری از حیات خود حرکت کند – آرام آرام و دردناک با عقب نشینی های متعدد اما پیشرفتی بی خطا در طول زمان.
– نوام چامسکی
جالب شده
حدودا ۲ هفته ای است که این جا نیامده ام جز دیروز که امدم سوال بی ربط پرسیدم .اقای شعبانعلی امروز ازمون کانون داشتم رتبه ام شد۲۰۰۰ . خوب خوب می دونم که اگه این جوری پیش برم به اهدافم نمی رسم .تابستان نزدیکه حدودا ۲ ماه دیگه .نمی دونم تا حالا شده کاری بکنید که هیچ کس اون کار رو انجام نمی داده.من یک تصمیم نسبت بزرگ گرفته ام .می خوام کلاس کنکور نرم.به دوستام که گفتم همه مسخرم کردند که تو بدون کلاس به هیچ جا نمی رسی. اما من حتما کنکور قبول می شم .شما از نظر تلاش و کوشش الگویی برای من هستید .خیلی دوست دارم من هم یک روز فردی مثل شما بشم.
فقط خدا میدونه چی تو سر این آدما میگذره با این کارهاشون!!! به نظرم اصن فکر ندارن !!
پایه های مدیریتی کشور همینجوریشم سست عنصره حالا با جمع کردن این رشته از این دانشگاه معتبر و دور شدن از مسیر آکادمیک قراره چی سرمون بیاد؟؟
🙁
ادم دردش میگیره …
ولی باید بود … و کم نیاورد…
یاد یه مطلبی از کتاب شازده کوچولو افتادم در مورد رشد گیاه بوآبوآ که اگه یادش میرفت حرسشون کنه و اونا رشد میکردن و بزرگ میشدن و ریشه میکردن، سیاره کوچیکشو متلاشی میکردن…
نمی دونم الان شما حکم بوآ بوآ رو دارید برای سیاره کوچیک اونها که سریع و قبل از بزرگ شدن وریشه کردن و نابود کردن سیاره کوچیکشون ، باید حذف بشید
یا اونها حکم اون بوآ بوآ رو دارن که اونقدر رشد کردن که دیگه جای رشدی برای شما نمیگذارن و دارن خودشون با ریشهای کلفت و زخیم و خودخواهشون ، این سیاره کوچیک رو نابود میکنند!!!
سلام محمدرضا جان
من هم مثل شما کارشناسی مکانیک خوندم و آرزوم ارشد خوندن تو رشته مدیریت بود.یجورایی واسم ی رویا شده بود ک شما استادم باشی.از اسفند ۹۱ شروع ب خوندن واسه ارشد کردم.حالا با این خبر شما حسابی بهم ریختم.صادقانه بگم بعد از ی عمر کسی رو پیدا کردم ک حرفاش حرف حسابه و هدفش قابل پرستش.حالا شما بگو چکار کنم؟
نه چه خبر بدی بود،هیج جوره این مسئله قابل هضم نیست،وای چه قدر منم برنامه برا ارشد داشتم….
ایشالا که طوری نشه …
واقعا تاسف آوره …
حرفای قشنگی زدی محمد رضا … مثه همیشه …
ما می مانیم و میخوانیم و خوانده میشویم…..
ا
میدوارم در هدفی که دارید موفق باشید.
سلام محمد رضا جان
از اين دست تحولات عظيم و متفكرانه!!! در حوزه آموزش كم نداشتيم خبر نا اميد كننده ايي بود اما خوب همونطور كه گفتم تعجبي نداشت
و صد البته اميدي كه شما از بودن و ماندن خودتون به همه ما داديد ستودني است استاد شما تا الان هم همين نقش رو داشتيد ما هم دلگرميم به بودن و ماندن عزيزاني چون شما آرزومند طول عمر و سلامتي شما هستم 🙂
(مهمترین مشتریان سیگار در دنیا، تحصیل کرده ها و پزشک ها هستند.)
محمد رضا این یک ایده بود؟
ایران رو نمی دونم. اما تو آمریکای شمالی، آمارگیری شده در مورد پزشکان.
در اسکاندیناوی هم روی تحصیل کرده ها
ایران چون با همه جا فرق داره نمیشه نظر داد. باید ببینیم کسی کار کرده یا نه.
سلام
پس بالاخره موفق شدن. دو سال تمام تلاششون رو برای حذف MBA از دانشگاه شریف انجام دادن.
ناراحت کننده س.
ما هر کدام یک دانشگاهیم
هر کدام علائق و فکرهای خاص خودمان را داریم که به منزله دپارتمانهای این دانشگاه هستند
اینجاس که باید آهنگ راشن رزولیت رو گوش داد!
گاهی باید رفت مثل رودخانه.
داشتم آهنگ راشان رزولیت رو گوش میدادم بعد همزمان این نوشتتون رو هم می خوندم!
گاندی ۱ چیزی میگه :
be the change of what you want to see in the world
سلام
وقتی تو روزنامه شریف روز یک شنبه این خبر رو دیدم اول جدی نگرفتم گفتم شاید می خوان مثه پارسال ظرفیت رو کم کنن ولی وقتی کامل خوندم دیدم ای دل غافل … کلن صفر شده.
حالا منی که می خواستم برای ارشد و ام بی ای بخونم موندم چه کنم .
از چند تا از بچه های ام بی ای پرسیدم گویا هنوز هم مشخص نیست ممکنه بگیرن و ممکنه امسال صفر بشه سال بعد بگیرن .
کلا توی این شرایط خوندن برای ارشد ام بی ای و شریف یه ریسک هستش به نظرم.
چرا شما سیگار می کشید؟شما که فرد تحصیل کرده ای هستید!
سلام.
۱) کی گفته من سیگار میکشم؟
۲) مهمترین مشتریان سیگار در دنیا، تحصیل کرده ها و پزشک ها هستند.
اساساً ربطش رو نفهمیم!
خيلي بانمك گفتيد: “كي گفته من سيگار ميكشم؟ كلي خنديدم :d
لطفا جواب اين سوال بي ربط من رو هم بديد 🙂
برنامه كافه ادامه داره؟
کتابهای مدیریت و کنکور mba رو گرفتم هنوز توی کیفمن.
راه معلومه. هدف هم که پابرجاست. شاید کمی مسیر اعوجاج داشته باشه… . اتفاقن احساس قدرت بیشتری میکنم. من هستم و یک چلنج بی نهایت.
پ.ن بیربط: این مطلب رو توی روزنامه ی شریف هم خوندم و آخرش رمانتیک شده بود. یه شخصی رو میشناسم که میگه “با اره برقی به من حمله کنین تا با بمب اتم بهتون حمله کنم” اینقد انفعالی با این مسائل برخورد میشه که اصلن وسطش گم میکنی مطلب چی بود. کامنتا واقعن ناراحت کنندس. یه سپاه با سربازای خسته…
؟!
اون بیانیه ی شورای صنفی و … نرسید ب جایی؟؟
(البته گویا نرسیده دیگه…)
حکایت یک چشم اشک و یک چشم خون!
سلام
اگر قطعی بشه واقعا مایه تاسفه.
قطعی هم نشه بازم مایه تاسفه که چرا هر از گاهی یکبار عده ای هوس میکنند یک اعلام حساب نشده و عجولانه بکنن و هزینه همه چیز رو برای کشور، مردم و حتی خود حکومت بالا ببرن.
به نظرم این نوع عملکردهای بی حساب و منطق و بدون توضیح خیلی جای فکر داره. بعضی وقتا جهل و بیکفایتیه، گاهی هوای نفس با پوشش کشمکش های سیاسیه، بعضی وقتا هم یک جور برنامه ریزی به نظر میرسه که از ایجاد تنش و بی کفایت جلوه دادن حداکثری حکومت سود میبره. چون وقتی جوی رو راه میندازی دیگه بقیه ش با خداست. تامین خوراک حرکتهای تکانشی واقعا جای تفکر و تاسف داره. باید دید کی ماهی بزرگتری از آبهای گل آلود میگیره. اگر کسی کمی فکر کنه و کمی هم دلش برای مملکت بسوزه بی محابا عمل نمیکنه. این در آموزه های دینی نمیگنجه که هر روز به مردم تنش و نوسان تحمیل کنی. شاید در آموزه های سیاسی با پایه روانشناسانه غیر دینی چنین چیزی تعریف داشته باشه و سودی برای گروهی در اون باشه.
اگر صلاح دونستید تایید کنید.
این نیز می گذرد …
این نوع تفکر چون میداند قابل دوام نیست در حال حملات انتحاری است .
نهه چرا 🙁
اینقدر این مطلب برام لذت بخشه این قدر این تفکرت دوست داشتنی و ستودنیه که سومین کامنتو میذارم . من از اولین جلسه نوجوان توانگر دکتر شیری با تو آشنا شدم و تا اینجا که از طریق دو سمینار گروهی و سایت با افکارت آشنا هستم حس و انگیزه خوبی پیدا کردم. خوشحالم این روزا سایتی خوراک فکری منه که دغدغه های خیلی مشابه داریم فقط من توانمندی کمتری برای این دغدغه ها دارم
.مرسی که هستی
منو یاد نوجوونیام انداختی که در مورد انتخاب رشته هم فکر میکردم که چه رشته ای برم که برای کشورم مفید و لازم باشه
برای کشورم و برای مسئولان متاسفم به جای اینکه روزانه شاهد بازگشایی مراکز علمی بهتر و قوی تر باشیم اما امروز شاهدیم که مراکز موجود رو هم تخته می کنند
محمد رضا جان سایت تو کمتر از دانشگاه و دانشکده نیست برای تو و دانشگاهت آرزوی توفیق بیشتر
ما هم هستیم زنده ایم زنده زندگی خواهیم کرد و زنده خواهیم ماند….
ماندن یا رفتن؟
همیشه رفتن بهترین نیست. گاهی ماندن آن حضور ناب است چون حضور ماندنی ناب شما…
هر روز اضافه شدن یک حلقه تازه به زنجیره ی ستم،
و هر روز سکوتی عمیق تر!
ما مرده ایم؟!
چه اتفاقاتی می افته
خیلی ناراحت کننده هست برام
امید من به عنوان کسی که آرزوهاش رو دنبال میکنه و آرزوش این که یه روزی که دور نیست کارآفرین باشه به شما اساتیدی هست که نقش پیامبر رو در راه علم آموزی دارید,استاد من تشنه علمم و امیدوارم بتونم هر چه سریعتر به هدفم برسم,استادنایاب هستن کسانی مثل شما که خالصانه کار می کنن و سعی میکنن دست دیگران روبگیرن,استاد با تمام سختی ها در کنار ما بمونید ما به شما نیاز داریم,ما اینجا بدون شما تنهاییم.
می مانیم ، میخوانیم و خوانده میشویم.
شاید این قشنگترین شعار امسال باشد.
می مانیم ، میخوانیم و خوانده میشویم.
درود.
زیبا