آنها باید خودشان کار کنند تا “معنا” “اهمیت” را در زندگیشان احساس کنند تا “جهت خودشان” را بیابند تا کاری پیدا کنند که آنها را “هیجان زده” کند.
این جملات مهم و سرنوشت سازی است اگر هر پدر و مادری آن را بداند و عمل کند.
اکثر پدر و مادرایی رو که من توی محیط کاریم دیدم متاسفانه اینچنین فکر نمی کنند.
آنها بسیار تلاش می کنند تا فرزندشان در نعمت بزرگ شود و برای آینده اش هم تدارک می بینند تا خدای نکرده احساس کمبود نکند. شاید می خواهند هر آنچه که خود نداشته اند را برای فرزندانشان جبران کنند، غافل از اینکه بچه هایشان را کم انگیزه و پر توقع خواهند کرد. چه بسا آینده ایی به مراتب نامطلوب تری از خودشان برای آنان رقم زنند.
کاش لحظه ایی درنگ کنند به عقب برگردنند، بیاندیشند، آینده را با دید بازتری بنگرند و تغییر رویه دهند.

با سلام.
آن قدر که نوشته مرا مجذوب کرد، کامنت ها مقلوبم کرد. واقعا نمی دانم! آیا درست است به بهانه نظرات غلط عده ای، که باز هم نظرات شخصی آنان بوده، از بحث اصلی که دارای روح انسانی بوده به ارواح حیوانی متوسل شویم؟
اول نمی خواستم نظر بنویسم، چون با نوشتن نظر در واقع افراد بیشتری به سمت منفی گرایی می روند، ولی باید نظرم را می گفتم.
در هر حال بهتر بود اصلا جوابی برای این گونه نظرات قائل نبود تا خود به خود حذف شوند.

درمان بیماری “زیاد حرف زدن”

رابطه عقل و گفتار

حضرت علی (ع) میفرمایند:

« اذا تَمَّ العَقلُ نَقصَ الکلامُ »
هنگامي که عقل انسان کامل گردد، گفتارش کوتاه مي‌شود.حکمت ۷۱ نهج البلاغه

انسان، هر اندازه که عقل و شعورش بيشتر شود و به سوي کمال برود، به همان نسبت، کمتر حرف مي‌زند و در عوض بيشتر فکر مي‌کند. کساني که زياد حرف مي‌زنند و جلوي زبان خود را نمي‌گيرند، عقلشان کم و فکرشان کوتاه است.
به همين دليل، هنگام سخن گفتن، درباره آنچه مي‌گويند، فکر نمي کنند، و هر چه به زبانشان آيد، بدون فکر و انديشه، بيان مي‌کنند.
اما بر عکس، افراد عاقل، تا زماني که موضوعي را خوب بررسي نکرده اند، و درباره خوب و بد آن نينديشيده اند، سخني بر زبان نمي آورند. به همين دليل، شخص عاقل، کمتر حرف مي‌زند، چون مقداري از وقت خود را، به فکر کردن درباره گفتاري که مي‌خواهد بر زبان آورد، مي‌گذراند.

حضرت علي عليه السلام، در جمله ديگري مي‌فرمايد: «زبان عاقل، در پشت عقل او قرار دارد».

يعني: شخص عاقل، عقل خود را پيش از زبانش به کار مي‌اندازد. در هر کاري، اول فکر مي‌کند، عقل و شعور خود را به کار مي‌گيرد، و هنگامي که به درستي سخن خود مطمئن شد، زبان به گفتار مي‌گشايد. در حاليکه شخص نادان، پيش از آنکه فکر خود را بکار اندازد، شروع به حرف زدن مي‌کند، و چه بسا با سخنان بي‌معني و حساب نشده اش، هم خود و هم ديگران را بزحمت و ناراحتي دچار مي‌سازد.

خوب است اکنون که این حدیث را باهم خواندیم، کمی بیندیشیم آیا دچار این بیماری هستیم یا نه و بعد تصمیم بگیریم که بعد از این حرفهایمان را کمی دیرتر بزنیم تا فرصت اندیشیدن داشته باشیم!!
حسین عسگری

به ما مربوط نیست که بیل گیتس نیتش چیه . ما توان فهمش رو نداریم اما اون چیزی که مهمه اینه که کار خوبی انجام داده همین . بقیش به خدا مربوطه نه ما .

درباره‌ی مناقشه‌ای که پیش آمده، به یاد گزاره‌ی معروفی افتادم که می‌گه:
“در هیچ جای جهان ، مجسمه ای از منتقدان نساخته اند!”

ذره بین را به سمت خودمان بگیریم! خودمان برای دیگران چه کرده ایم؟ خودمان برای خودمان چه کرده ایم؟
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ عَلَيْكُمْ أَنفُسَكُمْ
ای کسانی که ایمان آورده اید، بر شما باد خودتان (مائده – ۱۰۵)

درباره فراماسون بودن و بی دین بودن و مسائلی مانند این که برخی مطرح کردند، حتی اگر حقیقت هم داشته باشند، به سبب بدیهی نبودن ، گوینده‌ی سخن، ناچار به دلیل آوری است . حتی اثبات اینکه بی دین بودن و فراماسون بودن این افراد ، “بدیهی است” نیز نیاز به اثبات دارد. این مساله ، به نظر من ، همان چیزی ست که مصطفا ملکیان، از آن به پی‌آمدهای اجتماعی فهم نادرست از دین تعبیر می کنه. بخشی از متن ایشان رو در زیر آورده ام:

الف) اولين سوء فهم از دين اين است كه ما دين‏داري را به معناي مالك حقيقت بودن تلقي كنيم؛ نه طالب حقيقت بودن. همه كساني كه دين‏داري را داشتن يك حقيقت مي‏دانند، اولاً سوء فهم از دين دارند، و ثانيا اين سوء فهمشان تأثير عميقي بر مناسبات اجتماعي‏شان خواهد داشت. براي روشن شدن اين نكته، مي‏توان از يك تمثيل استفاده كرد؛ تمثيلي كه بعضي از عرفا از آن استفاده مي‏كردند و در بعضي اديان و مذاهب شرقي نيز آمده است: پرتاب شدن انسان در اقيانوس يا درياي هستي. كساني گمان مي‏كنند كه براي اينكه بتوانيم در اين اقيانوس راه به ساحل ببريم، بايد سوار كشتي شويم، و كساني گمان مي‏كنند كه بر ماست كه شنا كنيم. متدينان در طول تاريخ متأسفانه گمان مي‏كنند كه دين‏داري كشتي سواري است، و نمي‏دانند كه در واقع، نوعي شناگري است. وقتي شما دين‏داري را سوار شدن بر كشتي فرض كنيد، اين تلقي نتايج فرعي فراواني به دنبال خواهد داشت و چنانچه تلقي‏تان اين باشد كه دين‏داري مانند شناگري است، به نتايج فراوان ديگري دست خواهيد يافت.

متن کامل در
http://library.tebyan.net/newindex.aspx?pid=102834&ParentID=0&BookID=29984&MetaDataID=12670&Volume=1&PageIndex=0&PersonalID=0&NavigateMode=TextSearch&Content=%D8%AA%D9%85%D8%AB%DB%8C%D9%84

ممنون
کسانی که مایلند در ایران کار کوچک مشابهی بدون هزینه کردن پول انجام دهند تدریس خصوصی و رفع اشکال دروس مدرسه برای بچه های بهزیستی ایده خوبی است. و البته هزاران امکان دیگر از طریق موسسات خیریه وجود دارد.

بعلاوه آنچه استاد نوشته اند از چند نکته خوشم آمد:
– لباس سادۀ پولدارترین افراد دنیا
– این جمله ملیندا: this foundation has been a coming to for both of us in its continuous learning journey برداشت من اینست که او کارشان را به سفر آموزشی مداوم برای هر دو آنها تشبیه می کند. متاسفانه ترجمه زیبایی متن اصلی را کم می کند.
– ارتباط چشمی دو شرکت کننده
– زیرکی بیل در جواب به این سوال که کدام یک از آنها اول این ایده را پیشنهاد داد.
– سختی کاری که درگیرش هستند در صورتشان پیداست.
– خوشحالم که TED بخشی تحت عنوان interactive transcript به ویدئو هایش اضافه کرده. قبلا من باید با انگلیسی لاک پشت گونه ام دنبال زیر نویس ها می دویدم!

نتوانستم از این بیانات به اندازه یک “تایید” بگذرم…
و لازم است که بگویم “در مقابل تمام این بیانات سر تعظیم فرود می آورم و بیل و ملیندا را با اینگونه تفکر و اندیشه ای، شایسته ی ایمانی همراه با یقین الهی میشناسم…”؛ مومنان عصر بی ایمانی، شاید.

با سپاس از نوشته عمیق و روشن بینانه شما استاد گرامی چه در متن اصلی و چه در کامنت ها به نظرم کارهای بنیاد بیل و ملیندا گیتس حس امید به انسان را بر می انگیزانند ضمن اینکه با خواندن دیدگاهها پرسشی برای من مطرح می شود اینکه آیا ساخت دانشگاه و سایر زیرساختهای آموزشی در کشورها توسط افرادی از سایر نقاط جهان تا چه اندازه با قوانین موجود در آن کشور شدنی است با توجه به اینکه نوع کمکهای بنیاد بیل و ملیندا گیتس آسان تر و ضروری تر است

هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق ثبت است بر جریده عالم دوام ما

(پیش نوشت: سیاست های عمومی سایت را به شکل کامل و جامع خوندم، لطفا خیال همگی تخت که هیچ قصد تملقی در کار نیستو صرفا نظر شخصیمه، همونقدی که زمان دانشجویی از استادم تشکر میکردم الانم علاقه دارم تشکر و نظرمو بلند بگم. حالا اینکه شما چه میکنید اونش دیگه با شماست)
با سلام و ادای انواع احترامات خالصانه نظامی، غیر نظامی، دوستانه و … یه سرباز برای شما،
گاهی آدم ناخودآگاه نفسش بند میاد.
مدته زیادیه که اینجا چراغ خاموش میام و میرم، راستش چون به حد کافی اینجا چراغ و لوستر روشن است. برای بار اول دیدم دیگه راه نداره باید یه چیزی بگم !
به قول آقای همساده تو کلاه قرمزی “له لهم” .
بابت این دیدی که در مورد اشتباه بودنه بعضی تلاش های ناخودآگاه ما در جهت منافع اغیار میدی ممنون. یکیش همین موضوع فراماسونری بالا و دیگری اینجا http://www.shabanali.com/ms/?p=3805 ( همکاری ایرانی ها با گروه تروریستی جیش العدل). نکته ای که هست مرز باریک بین آگاهی بخشی و این تلاش هست. خیلی وقت بود به صحبتهایی اینچنینی خرده میگرفتم که برادر من اگه تو نگی اصلا منه از همه جا بیخبر به ذهنم خطور نمیکنه که همچین چیزیم هست، اون هم تو جامعه ما که با تحلیلی که دکتر محسنیان راد میدن، به نظرم یک جامعه شفاهی و سمعی هستیم. و عموما اگه کسی چیزی نگه گوش از بینی خبردار نمیشه، علی الخصوص تو این مباحث زیرپوستی.
از طرف دیگه این صحبتم نیمخوام به معنای انفعال و دنبال هیچ چیزی نبودن تعبیر بشه. صحبتم دقیقا بر سر اتخاذ یه کنش درست ( و نه حتی واکنش) در قبال این مسایل هست. کنش فعال، با فکر و با حساب کتاب. و لطفا هم فک نکنین ساده انگارانه بعضی چیزا رو میخوام نادیده بگیرم.
حرفم مرتبط با این موضوعه که اولا همه چیز رو در جای خودش ببینیم، اگه تاپیک و کل بحث یا اتفاق داره داد میزنه که اینجا بحث شرافت انسانی وسطه یا یه موضوعه خاص دیگه، نیازی نیست خیلی بدبین باشی.انصافا حرکتشون قابل تقدیره. یا اگه یه فیلم داری میبینی آره هزار جور تفسیر میشه ازش کرد اما میشه ام ساده ازش لذت برد.
گیرم بیل و ملیندا جفتی اصلا سر دسته فراماسونرا اما اینجوریم متونیم بگیم که دمشون گرم ببین برای جا انداختن تفکرشون چه کارا که نمیکنن، وقتی کسی بازی بلد نیست دیگه عربا هم یاد گرفتن که بازی رو خراب نکن، امیدوارم ماهم یاد بگیریم.
و دوما اینکه اگه طرف داره انقد ظریف کار میکنه بر فرض فراماسونه ( این فراماسون یه مثاله تو خیلی از موارد میشه تعمیمش داد) یا بر فرض آخر همه هفت خطای عالم؛ ما هم بریم تو همون سطح فعالیت کنیم. اگر احتمالا داره به این نحو روی یه جاهایی از ذهن من و شما اثر میذاره که خودمونم نمیفهمیم و لازمه یکی دیگه بیاد بگه که ” بفهم ، ببین تا کجا نفوذ کردن، ببین فلان چیز نماد اینه، ببین فلان کشور اینو که گفت منظورش این بودا و …” خب عزیر، برای منی که فرق هلو و بادمجون رو نمیدونم تنها نتیجه ای که میذاره اینه که از این به بعد هرکسی که یه کار خیر در سطح اینترنشال یا حتی کشور کرد یه بخش از ذهنم میگه آها اینم فراماسونه، آها این فیلم یه چیزی داره که من نمیفهمم باید مشکوک بود بهش، آها این کشور توطئه گر و استثمار گره، آها این آدم بدونه اینکه خودم بفهمم داره مسخرم میکنه.
و سوما اینکه، اگرچه عرض هنر پیش یار بی ادبیست اما پیشنهاد میکنم( به عنوان یه نظر کاملا شخصی که امیدوارم به دلیل نداشتن بنیه علمی دیسلایک نشه 😉 ) کتاب ” جامعه شناسی خودمانی ” و فایل ۱۹ رادیو مذاکره ی شما رو اونایی که نخوندن و نشنیدن، بخونن و بشنون. و در راستای همین نظر شخصی، هرچی شناخت از خودمون در سطح فرد و رفتار جمعی که ما هم بخشی از اون میشیم بیشتر بشه، گره هامون کمتر میشه. که برای یه رفتار و تفکر سیستمی گره کمتر، متناسب میشه با پیشرفت بیشتر.
محمرضا یعنی میخوام اینجوری بگم که خاطرت خیلی عیزیز بوده که با اینکه فقط از اینجا میشناسمت عنقریبه یک ساعت و خورده ای از جونم مایه گذاشتم 😉 حالا به کیفیتش کاری ندارم که من بر خلاف تو با خوندنه یکی دوتا کتاب صاحب نظر میشم و تو با این سالیان تجربه، مطالعه و خوندن ۱۰- ۱۲ کتاب در یه حوزه نه! ( یکی از دلایل سکوتم اکثرا همین بوده آخه داداش من تیم پدیده شاندیز کلا جلو بارسلونا مخصوصا در زمانه پپ فعالیت مفیدش چی میتونه باشه؟)
دیگه اینکه خیلی طولانی شد جدا عذرخواهم ( نتیجه سکوت زیاده).
منم مسیر تحصیلیم شبیه تو بوده اما در دانشگاه هایی متفاوت. از اینکه اینهمه فعالی به وجد میام و افسرده میشم ( وقتی خودمو می بینیم 😉 کلا ۲-۳ ساعت خواب در روز داری!!!) و واقعا مفیدی. سوال جدیم اینه که اگه راه عملی داری برای بالا بردنه سطح فعالیت بگو.

یه زمانی منم حس خیلی بدی نسبت به بیل گیتس و ماکروسافت داشتم اما الان با گذشت زمان به این نتیجه رسیدم که نقش گیتس در پیشرفت کامپیوتر اولا قابل چشم پوشی نیست و ثانیا بیل گیتس به اون بدی که ما از چشم تنگ نظرمون و از چشمی که تحمل پیشرفت دیگران رو نداره نیست انصافی بخوایم قضاوت کنیم زیاده از حد یا سیاه میبینیم یا سفید خالص!

سلام
عجیب بود و البته بند پایانی کوبنده.
اولین کسی که دستم به او رسید خانم همکار بغل دستیم بود که صدایش زدم و خواستم بنشیند جای من، پشت کامپیوتر من و زنده زنده متن را بخواند. او هم تا حدی مبهوت است و می گوید نمی داند چه بگوید.
نمی دانم از چه روزی و چگونه می توانم به کودکانی که سر چهارراه ها دستفروشی می کنند، به آنها که زیر ۵-۶ سال دارند و به جای اشتغال به تحصیل مشغول گل فروشی و گلاب فروشی هستند ، به آنها که روی زمین های کشاورزی بجای درس خواندن کشاورزی می کنند آموزش بدهم.
استاد عزیز امیدوارم تا رسیدن آن روز بتوانم با این دانش اندک، همکار افتخاری شما باشم و در راهی که می روید و پیش رو دارید کمک کننده باشم.
کسی هم باید از شما بنویسد و فعالیت هایتان.
برقرار باشید

خوش به حالشون … به نظرم اونها الان خوشبخت ترین زوج دنیان.
(درضمن، عنوان پُست، حـــرف نداشت! ممنون …)