پیش نوشت یک: قرار این بود که گه‌گاه هنگام مرور کتاب کانکتوگرافی نوشته‌ی پاراگ خانا، برخی نکته‌ها و خوانده‌ها و حاشیه‌ها را با شما در میان بگذارم. بنابراین آنچه در اینجا می‌خوانید، ادامه‌ی سلسله مطالبی است که در زمینه #کانکتوگرافی منتشر می‌شوند. پیش نوشت دو: قبلاً هم یک بار در مطلبی تحت عنوان راه های موفقیت در آینده دیگر مثل گذشته نیست اشاره‌ای به مگاترند (Mega-trend) یا ابرروند کرده بودم. این دومین باری است که در روزنوشته‌ها به این مفهوم اشاره می‌شود. سایمون آنهولت و پل‌هایی به همه جا پاراگ خانا، هفتمین صفحه از کتابش را با نقل جمله‌ای از سایمون آنهولت آغاز می‌کند: «فکت اصلی و کلیدی عصری که ما در آن زندگی می‌کنیم این است که همه‌ی کشورها، همه‌ی بازارها، همه‌ی بسترهای ارتباطی و همه‌ی منابع طبیعی به یکدیگر متصلند.» سایمون آنهولت را – متاسفانه – قبل از این‌که پاراگ خانا از او جمله‌ای […]

رده‌ی اول: ترامپ و آمازون ترامپ حتی قبل از رئیس جمهور شدن هم موضع خود را به صورت صریح درباره شرکت آمازون اعلام کرده بود. او معتقد بود و هست که آمازون در دو جبهه‌ی مختلف به اقتصاد آمریکا لطمه می‌زند: یکی استفاده از همه‌ی ظرفیت‌های قانونی برای فرار مالیاتی و دیگری با توسعه‌ی انحصار در صنعت خرده فروشی و تضعیف خرده فروش‌های دیگر. البته ترامپ نمی‌گوید آمازون را تعطیل کنید. چون بی‌تردید برایند حضور آمازون برای اقتصاد آمریکا و تولید ناخالص داخلی آن مثبت بوده و این یکی از مهم‌ترین شاخص‌های نقش مثبت اقتصادی یک عضو جدید در اکوسیستم اقتصاد است. اما حرف این است که آیا تمام ظرفیتی که آمازون در اختیار گرفته به شکلی قانونی – و مهم‌تر از آن: اخلاقی – به دست آمده است؟   پرده دوم: خوشحالی آرام و بی‌صدا […]

پیش‌نوشت: اگر چه مطالبی که در اینجا اشاره می‌کنم، در متمم تا حد خوبی رعایت شده است؛ اما در روزنوشته‌‌ها، در گذشته خودم هم کمتر آن‌ها را رعایت کرده‌ام و امسال قصد دارم آنها را جدی‌تر بگیرم و حتی نوشته‌های قدیمی‌تر را هم بر همین اساس اصلاح کنم. بنابراین امیدوارم من را به خاطر توصیه به کاری که خودم هنوز به صورت کامل در روزنوشته پیاده سازی نکرده‌ام ببخشید. اما چاره‌ای نبود جز این‌که زودتر درباره‌اش حرف بزنم. چون در غیر این صورت دوستانی که اخیراً #وبلاگ نویسی را آغاز کرده‌اند، چند سال بعد به مشکل من گرفتار خواهند شد و صدها نوشته در آرشیو‌شان انباشته خواهد شد که آراستن و پیراستن آنها، جز با عزمی جدی و مدیریتی جهادی ممکن نیست (توضیح: کلاً در هر کاری اگر از اول بدانیم که چه کار می‌کنیم و چگونه […]

در بین چند هزار پیام نوروزی، چند صد پیام مشابه داشتم که گفتم چند موردی از آنها را با شما به اشتراک بگذارم. حدسم این است که شما هم چنین پیام‌هایی، کمتر یا بیشتر از من، را دریافت کرده‌اید. تاریخ روزی در وصف ما خواهد نوشت: «در این‌جا روزگاری مردمانی می‌زیستند که هر سال سر بر آسمان، نیایش تحول می‌خواندند و در سراسر زمین تمایز را تحسین می‌کردند اما زندگی خود را بر تکرار و تقلید و تنبلی بنا کرده بودند. حتی هر سال، بهانه‌ی خنده و گریه‌شان هم هیچ تغییری با سال‌های قبل نمی‌کرد. انقراض آن‌ها، نه با برخورد شهاب‌سنگی از‌ بالای سرشان بود و نه به روبرویی با یخ‌بندانی در زیر پایشان. آنها خود، آگاهانه، مرگ را – که سکون و تکرار و توقف است – انتخاب کرده بودند.»   پی نوشت یک: ای کاش، آسمان […]

دوست داشتم برای شروع سال جدید، مطلبی بنویسم. اما دیدم که حرف تازه‌ای ندارم و هر چه بوده تا امروز یه جایی (در متمم یا روزنوشته) نوشته‌ام. نهایتاً تصمیم گرفتم همون حرف‌های قدیمی رو با موبایل ضبط کنم و به شکل یک فایل صوتی منتشر کنم. امیدوارم حوصله‌ی شما از گوش دادن به این فایل سر نره و اگر احساس کردید ممکنه به درد کس دیگری هم بخوره، برای دیگران هم بفرستید:   با متمم:درباره تاریخچه بیکاری | بیکارها از چه زمان وارد لغتنامه شدند؟ درباره نقد ترجمه | در نقد ترجمه نباید به بررسی غلط‌ها اکتفا کرد تاریخ چیست و به چه کار می‌آید؟ فروشی نیست! تبلیغ خلاقانه گاردین در تقلا برای رایگان ماندن چند جمله از کتاب جهان مکتوب | آیا آیندگان کتابهای ما را خواهند خواند؟ سواد رسانه ای – بازار جدیدی […]

جدیدترین نسخه کتاب پیچیدگی را می‌توانید به کمک لینک زیر دانلود کنید:   دانلود کتاب پیچیدگی و سیستمهای پیچیده توضیح برای دوستانی که نسخه‌های قبلی رو دیده‌اند: من اول فکر می‌کردم بهتره بحث انتروپی شنون رو در ادامه‌ی نیوتون علف‌ها (بولتزمن) بنویسم. بعد دیدم فصل جدا باشه بهتره. اینه که فصل ۷ الان شده انتروپی شنون و همه‌ی فصل‌های بعدی یه شماره جابجا شدن. الان از صفحه‌ی ۱۳۷ تا ۱۴۴ می‌تونید بخش جدیدی که اضافه شده رو ببینید. توضیح: مثل خیلی از فصل‌های دیگه، این اولین نسخه هست و خودم دوستش ندارم. کم کم که جلو بره فکر می‌کنم که چه بیانی می‌تونه براش شیرین‌تر و بهتر باشه. فعلاً فقط خواستم بنویسمش که شروع شده باشه. #پیچیدگی با متمم:درباره تاریخچه بیکاری | بیکارها از چه زمان وارد لغتنامه شدند؟ درباره نقد ترجمه | در نقد […]

دلم می‌خواست چند خطی درباره استیون هاوکینگ پس از مرگش بنویسم، اما بعد که دیدم ظاهراً نوشتن از او به یک مد تبدیل شده و همه‌ی تیم سلبریتی‌های زلزله کرمانشاه و کشتی سانچی این بار بر سر قبر هاوکینگ ریخته‌اند، گفتم چند روزی صبر کنم و وقتی آب از آسیاب افتاد آن چند سطر را بنویسم. چون حرف‌هایی که مطرح می‌کنم مستقل از هم هستند، آنها را در قالب چند نکته می‌نویسم. شاید هاوکینگ مسئله‌ی ما نباشد نخستین نکته‌ای که می‌خواهم بگویم این است که احساس شخصی‌ام بر این بوده و هست که هاوکینگ، مسئله‌ی عموم ما نیست. منظورم این نیست که نباید از مرگ او ناراحت شد یا به او احترام گذاشت؛ بلکه مسئله‌ام این است که هاوکینگ، هم‌نشین تعداد بسیار کمی از ما ایرانیان بوده و بسیاری از ما هرگز حتی چند ساعت […]

کتاب نوشتن هم در کشور ما چیزی شبیه ادامه تحصیل و فوق لیسانس گرفتن یا دکتر شدن است. به این معنا که کلاً کار مثبتی محسوب می‌شود و ندیده‌ام تا کنون به کسی که کتابی نوشته گفته باشند: چرا کتاب نوشتی؟ یا چرا وقتت را به نوشتن و نویسندگی گذراندی؟ با این مقدمه می‌‌خواهم تاکید کنم که به نظرم، همان‌طور که بسیاری از تصمیم های ادامه تحصیل‌ (نه همه‌ی آنها) صرفاً ناشی از نادانی یا ناتوانی و نداشتن شجاعت در نه گفتن به خواست اجتماعی یا تقلا برای کسب جایگاه اجتماعی یا بیکاری یا بی‌سوادی است و به ندرت می‌توانید کسانی را پیدا کنید که ادامه تحصیل داده باشند و در یکی از گروه‌های فوق نگنجند، نوشتن کتاب نیز به تدریج به همین سمت رفته است. بنابراین اگر کسی از من بپرسد: آیا خوب است که یک کتاب بنویسم؟ به […]

به واسطه معرفی دکتر رنانی در یکی از نوشته‌هایشان، با آقای دکتر محمد فاضلی آشنا شدم. و باز به توصیه‌ی ایشان، این فایل صوتی ۲۰ دقیقه‌ای از دکتر فاضلی را گوش دادم. بعد هم عضو کانال ایشان شدم (اینجا) و مشغول خواندن و شنیدن بقیه‌ی حرف‌هایشان هستم تا بیشتر بیاموزم. به نظرم خصوصاً فایل صوتی ۲۰ دقیقه‌ای ایشان، نشان‌دهنده‌ی تسلط عمیق و دقیق‌شان بر تفکر استراتژیک و نیز نگرش سیستمی است. در گذشته‌های دور، وقتی کسی می‌خواست حرفی را به گوش همه برساند، می‌گفت: خواب دیده‌ام که باید این را به هفت نفر بگویی وگرنه پس از هفتاد روز اتفاق بدی برایت می‌افتد. دکتر رنانی هم از تعبیر مشابهی استفاده کرده‌اند: فایل صوتی را برای ده نفر بفرستید که حداقل سه نفرشان دارای مسئولیت باشند. فکر می‌کنم می‌شود در ادامه‌ی حرف دکتر گفت: اگر چنین […]