رهای عزیزم.
ارزشهای زیادی است که انسانها در کلام، مقدس میشمارند، اما در عمل، جرات اتکا به آنها را ندارند.
ایمان یکی از آنهاست. عصیان یکی دیگر. صداقت و شهامت هم ازین گروهند.
نسل بشر، داستان شگفتانگیزی را در این هزاران سال، تجربه کرده است.
در طول این تاریخ طویل،
آنها که شهامت داشتند دنیا را به شکل دیگری بفهمند و ببینند،
آنها که جرات داشتند سرزمینهای ناشناخته را بپیمایند،
آنها که شجاعت داشتند به باورهای نادرست پیشینیان خود بخندند،
آنها که تبر در دست گرفتند و در معابد نیرنگ و فریب، بتهای شرک را شکستند،
آنها که جرات پرسش داشتند،
یکی پس از دیگری، در آتش انتقام سوزانده شدند و به طناب اعدام آویخته شدند و به شمشیر نفاق، دو تکه شدند و در بهترین حالت، در سکوت استبداد، خفه شدند.
قسمت غالب آنچه بر روی این کره خاکی مانده، از نسل بزدلانی است که در سکوتی پاک به اتکای مغزهایی پوک، در حالی که عرق میریختند، هیزم برای آتش آنها بردند و کوشیدند ضخیمترین طنابها را ببافند و بفروشند تا رزق حلال بر سر سفره برند و شمشیرها را در آتش گداختند و به ضربات پتک، سخت کردند تا نان بازوی خود خورده باشند و گروهی نیز، پس از قربانی شدن اهل شهامت، داستان شهادت ایشان را برای دیگران گفتند که این خود، هوشمندانهترین شکل بزدلی بود، چرا که لباسی از شجاعت بر تن داشت. در عین اینکه خوب میدانستند که روایتگر نبردهای کهن را، وقتی که هر دو سوی جبهه، سالهاست به خاک افتادهاند، هیچ خطری، تهدید نمیکند.
چنین شد که این نسل بزدل امروزی، عموماً بر اساس ترسهایشان زندگی میکنند، نه خواستههایشان.
ایمان دارند. اما نه به دلیل یقین به وجود خداوند. بلکه به دلیل تردیدی در دل، که اگر جهمنی بود، چه خاکی بر سرشان کنند.
ازدواج میکنند.
نه برای حرکت به سمت دنیایی شیرینتر و روشنتر که در ذهن خود ساختهاند
بلکه برای فرار از دنیای تلخ و تاریکی که از تنها و مجرد ماندن برای آنها ترسیم شده است.
فرزند میآورند. نه از آن رو که تمدنی شگفت ساختهاند و میخواهند نسلی دیگر آن را تجربه کند،
بلکه از آن رو که توحشی عمیق را تجربه میکنند و میترسند در تنهایی بیفرزندی، در کهنسالی، توسط هم نوعان خود تکه تکه شوند.
چنین مردمی، با هم میاندیشند و حاصل هماندیشی خود را به عنوان «دستاورد نسل بشر» به تو، تجویز میکنند.
اما تو اکنون، پس از تمام داستانهایی که گفتم، خوب میدانی که تجویز چنین مردمی، چه خواهد بود.
شهامت داشته باش.
در این دنیا، هر موجودی یا بت خواهد شد، یا بت پرست. یا بت شکن.
نمیخواهم تو، «بت» بودن را زندگی کنی. نفرت دارم از سکوت و جمود بتها که هیچ چیز، حتی نالهی مردمان، دلشان را به درد نمیآورد.
نمیخواهم تو، «بت پرست» باشی. نفرت دارم از چشمانی که ضعف خود را، به پیشگاه ساختههای دست خود، گریه میکنند.
دوست دارم، همواره در دست تو، یک تبر ببینم. شجاعانه و پرشهامت. در جستجوی بتهای کهن.
شاید زندگی برایت چندان ساده نگردد، اما بدان که همین بزدلان، پس از تو، ترسهایشان را با روایت شجاعت تو، تطهیر میکنند.
هیچ حیوانی از چارچوب تنگ ترس طبیعی پا بیرون نگذاشته است.
تو پا بیرون بگذار و انسان شو. و بدان که آن هنگام، خدا، با رضایت کامل، به تو لبخند میزند…
رها یادت باشد از بت شکن، بت نسازی.
بشکن از خود، عین دریا کن کمال این است وبس.
اکنون تاریخ به دست فاتحان نوشته شد
می ترسم حتی بعدها کسی نباشد تا ترسهایش را با روایت شجاعت حق، تطهیر کند.
می ترسم از ان که بزدلان هوشمند هم نباشند!
“همین بزدلان، پس از تو، ترسهایشان را با روایت شجاعت تو، تطهیر میکنند…”
چقدر تلخ که من هم خیلی اوقات از این تطهیر شوندگانم!
یک جمله ای نوشتید که شدیدا همخوانی داره با حال این روزهای من:
“چنین شد که این نسل بزدل امروزی، عموماً بر اساس ترسهایشان زندگی میکنند، نه خواستههایشان”
این روزا من دارم جایی کار کنم که نه تنها حق مارو دارند به اسم کارهای خیر می خورند که جدیدا دارن شرایط موندن رو هم مدام سخت تر می کنند و ما کارمندانی که یکی قسط وام دارد، یک میخواهد خانه بخرد و یکی که میخواهد جهیزیه بخردو…. به خاطر ترس از بی پولی و بی کاری به هر خفتی تن می دهیم. تن می دهیم چون می ترسیم…
عالی بود…..استفاده کردم..
خوش به حال رها که تو رو داره تا انارو بهش بگی و یادش بدی
اعتراف میکنم که دل منم پر از ترسه
ترسهای جورواجور….
سلام استاد عزیز و گرانقدر
خواندن هر روزه نوشته های جذاب و دلنشین شما دلگرمی این روزهای من است. من و مطمئنا خواننده های این فضای پر از آگاهی همه خود را رهای شما میدانند
سایه شما بر سر ما مستدام باد
رها جان شجاعت “شك” كردن به همه چيز را از جمله بت ها،بت پرستان و “حتي بت شكنان” را در وجودت پرورش بده
و هرگز فراموش نكن كه شجاعت با فرياد زدن يكي نيست
شايد مفهوم شجاعت به طمانينه و آرامش نزديكتر باشد تا به قيل و قال و فرياد
بشكن تا به رنج “سيزيف” گرفتار نشوي ، بشكن تا در دور باطل زيستن نماني…
ایمان می آورم تا بفهمم….
“ازدواج میکنند. نه برای حرکت به سمت دنیایی شیرینتر و روشنتر که در ذهن خود ساختهاند. بلکه برای فرار از دنیای تلخ و تاریکی که از تنها و مجرد ماندن برای آنها ترسیم شده است.” …
چقدر زيبا گفتي …
و اين جمله: “… همین بزدلان، پس از تو، ترسهایشان را با روایت شجاعت تو، تطهیر میکنند.” ،
به نظرم انگار توي اين جمله، واژه ها در كنار همديگه در رقصي زيبا هستند!
خيلي لذت بردم …
براستي شهامت ِ رها، با «رها» شدن از تمام اين«بندها» چه ستودني خواهد بود …
سلام محمدرضاي عزيز
شنيدي ميگن دفع خطر محتمل؟!!!:)
فلسفه ي خيلي هامون،خيلي وقتا فداي دفع يك احتماله…
چه تقسیم والایی : بت ، بت پرست ، بت شکن اینطوری بهتر می شه فهمید که بت شکن ها هم مثل بت در اقلیت هستند ، وقتی تبر دست گرفتی ، می شی کسی که قد علم کرده مقابل کسی که جلوی خدایی خدا قد علم کرده ، حالا خدا بهت لبخند می زنه ، شاید هم بگه : بنده من بالاخره فهمیدی که خدا من هستم ، خدای تو بخاطر این درک و فهم ، ازت ممنونه .
استاد بزرگ ارادت، واقعا زیبا بود، نمی دانم چطور از بزرگواری و محبت عزیزی مثل شما را جبران کنم، سعی کردم، درسهایتان را یاد بگیرم، و به دیگران منتقل کنم، شما لطف زیاد به شخص و شخصیت من کردید.
شادی و امید آرزوی همیشگی من برای شما و خانواده شما خواهد بود، تا ابد …
با احترام حسین
چقدر این نوشته منو آروم کرد.ممنونم
سلام درود
خانقاه و مسجد و دير و كنشت
هر كه را ديدم به دل بت مي سرشت
ليك در بتخانه ديدم بي عدد
هر صنم سرگرم ذكر يا صمد
يا صمد يعني كه ما را بشكنيد
پيكر ما را در آتش افكنيد
گر سبك گرديم در آتش چو دود
مي توان تا مبدا خود پرگشود
اي هزاران شعله در تيغت نهان
خيز و ما را از منيت وارهان
بدرود
سلام
كاش همه كه اينگونه ميگفتي مي انديشيدن…
نگرشت رو ميپسندم محمدرضاي عزيز
ببخشید که این دیدگاه بی ربط است به این نوشته زیبا
یک درخواست دارم از هم خونه ای های عزیز
از دوستان آیا کسی یک فایل جمع آوری شده از روزنوشته ها دارد؟ حتی اگر درصدی از پست ها هم در آن موجود باشد، عالیست.
فایل آرشیو وبلاگ “برای فراموش کردن” را در آدرس زیر دیدم و آرزو کردم کاش دوستی روزنوشته ها را هم جمع آوری کرده باشد.
http://www.shabanali.com/ms/?p=204
خب داریم به ۶/۶ نزدیک می شیم. یک سوال یواشکی دور از چشم استاد: مشقاتونو نوشتین؟
آزاده جان
یک ایمیل برای من بفرست به آدرس abdoli _ samane @ yahoo . com
من فایل روزنوشته ها رو تا تاریخ تیر ماه سال ۹۲ به طور کامل دارم .با کمال میل برای شما ارسال خواهم کرد 🙂
یه دستی بر سر و روی فایلی که دارم میکشم ( چون زیر برخی از پست ها ،کامنت های مهم و پرسش و پاسخ های ارزشمند رو هم گذاشتم ) به زودی همینجا لینک آپلود فایل pdf رو قرار میدم …
سمانه جان یکدنیا ممنونم.
لطفا کامنت های انتخابی ات را پاک نکن. آنها هم جالب هستند و همچنین به زحمت نیوفتی.
به امید دیدار در سمینار
سلام
این فایل pdf نوشته های محمدرضا در سایت روزنوشته هاست .که در فاصله ی زمانی ۱۵ تیر ۹۱ تا ۱۵ تیر۹۲ در سایت منتشر شده .به زودی فایل کامل تری رو برای شما دوستان ارسال خواهم کرد …
http://s5.picofile.com/file/8136293226/%D8%B4%D8%B1%D9%88%D8%B9_%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%86%D9%88%D8%B4%D8%AA%D9%87_%D9%87%D8%A7_%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%B1%D8%B6%D8%A7%D8%B4%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D9%86%D8%B9%D9%84%DB%8C.pdf.html
دوست خوب و استاد گرامی، جناب آقای شعبانعلی
حدود دوسالی است که از نوشته های شما درس می گیرم،
حدود دو سالی است که به بیشتر نوشته هایتان لبخند تحسین می زنم و رشک می برم بر این همه دانایی، جسارت و از همه مهمتر دست و دل بازی «می گویم دست و دل بازی چون در دنیایی که همه با پول اطلاعات می دهند، شما مصرانه و مهربانانه و سخاوتمندانه زکات دانش خود را به رایگان در اختیار علاقه مندان گذاشته اید»
خیلی از نوشته هایتان برایم قشنگ بود و با اشتیاق لینک آن را برای تمامی دوستانم اشتراک گذاشتم، اما……… این نوشته چیز دیگری است. خیلی به دل می نشیند. خیلی عالی بود. خیلی حرفها در خود داشت. به «رها»ی خیالی شما حسودیم می شود. ولی خوشحالم که حرفهایتان به رها را می شنوم، می خوانم و سعی می کنم به خاطر بسپارم.
خدا قوت استاد
…..رزشهای زیادی است که انسانها در کلام، مقدس میشمارند، اما در عمل، جرات اتکا به آنها را ندارند.
.
….. در این دنیا، هر موجودی یا بت خواهد شد، یا بت پرست. یا بت شکن.
.
……و پا بیرون بگذار و انسان شو. و بدان که آن هنگام، خدا، با رضایت کامل، به تو لبخند میزند…
سلام استاد ممنون که باز هم برای ” رهای عزیزمان ” نوشتید:-)
من جسارت رها شدن رو دوست دارم
سلام
عالی واژه بی معنی در مقابل عظمت نوشته ات است.
…
..
.
معلمی لایق توست.
بسیار زیبا اگر این اجازه رو داشته باشم یه بخشی اش رو با کمی تغییر در وبلاگ دخترم بذارم
جناب شعبانعلی افکارتون و نوشته هاتون فوق العاده است.
“ایمان دارند. اما نه به دلیل یقین به وجود خداوند. بلکه به دلیل تردیدی در دل، که اگر جهمنی بود، چه خاکی بر سرشان کنند.
ازدواج میکنند.” نمی دونم بخندم یا گریه کنم.
عالي بود ، دروغ ها را با دعوت به تمدن فاش مي كنييد.
محمدرضای عزیز
نامه به رها، نامه های غریبی ست. نامه هایی که برای هر کدام از ما میتواند راهگشایی باشد از زاویه ای که بدان نگاه میکنیم و بر آن تفکر.. نامه های شما برای من در طول این سفر سرشار از حرفهایی است که تشنه شنیدنشان هستم. احساس رها بودن و مورد خطاب قرار گرفتن در مورد نامه های شما، برایم لذت بخش و ستودنی ست.
محمدرضای عزیز، اینبار اما بسیار غریبانه نوشته ات، برای این روزهای من است. روزهایی که می بایست پا از پوسته بیرون بگذارم و شجاعانه تبری بر دست بگیرم. تبری بر عقاید و ترس های بزرگ و کوچکی که سد ادامه راه هستند. روزهایی که روزهای سخت تصمیم گیری ست . نوشته ات برای من که تنها دارایی ام از دنیا پدری پیر و مهربان است اما ساده با منش روستایی ست اثر گذار است. محمد رضای عزیز چقدر دلنشین بود نوشته ات. سپاس
درودتان را بدرود
سال ها پیش تو یکی از دبیرستان های تهران هنگام برگزاری امتحانات سال ششم دبیرستان به عنوان موضوع انشا این مطلب داده شد که ”شجاعت یعنی چه؟”
معلم موقع تصحیح اوراق که البته در مورد انشا شامل خوندن و نظر دادن در باره مطلب میشه به برگه جالبه برخورد کرد .
محصلی در باره موضوع انشا فقط یک جمله نوشته بود : ”شجاعت یعنی این” و برگه ی خود را سفید به ممتحن تحویل داده بود و رفته یود !
برگه ی آن محصل در ان مقطع تحصیلی در بین دست به دست بین دبیران و معلمان تهران گشته بود و همه به اتفاق و بدون …استثنا به ورقه سفید او نمره ۲۰ دادند فکر می کنید اون دانش آموز چه کسی می تونست باشه؟
رها راد عزیز،
من جواب را نمیدانستم، اما ماجرا آنقدر جالب بود که در اینترنت به دنبالش گشتم و جواب را یافتم. آیا آن دانش آموز آقای علی شریعتی بوده است؟
می پرسم، چون به مطالبی که در اینترنت می یابم اعتماد کافی ندارم.
سلام آزاده جان
من هم جایی خوندم که اون دانش آموزدکترشریعتی بوده……
سلام نوشته تان را که دیدم یاد آخرین سخنرانی که تو سایت تد دیدم افتادم سخنران کلینت سمیت شاعر و آموزگاراست با عنوان” خطر سکوت ” لینک اش را می گذارم شاید دوستان هم بخواهند ببینندا.http://www.ted.com/talks/clint_smith_the_danger_of_silence
مرسی از لینک خوبی که گذاشتید
“و در آخر آنچه بخاطر می آوریم ، واژه های دشمنانمان نیست ، بلکه سکوت دوستانمان است.”
“بخش زیادی از زندگیم با گفتن چیزهایی که مردم دوست داشتند، بشنوند ،گذشت
بجای گفتن ،چیزهایی که نیاز داشتند، بشنوند.”
سلام به كيان محترم
كامت هاي پرمحتواييي در سايت متمم مي گذاشتيد
مدتي است كه كمرنگ شده است حضور شما و يا كامت هاي شما
البته قصد جسارت نداشتم . بيان كردم، چرا كه اين حضور شما به چشم ميآيد
همیشه به موقع نامه های رها به دستم میرسه و میخونمشون.مثل همین الان مثل همه روزهایی که ترسیدم یا تردید کردم ولی بازم خطر کردم و جرات پیدا کردم و رفتم و ادامه دادم.
نمیدونم عکس العمل رها و رها ها وقتی این نامه ها را میخونند چیه؟ولی برای من از الان تا همیشه زنده بودنم عین حقیقت و زندگیه.همون زندگیه که در انتهاش منو به خاطر کارای خوبی که نکردم نه به خاطر کارای بدی که کردم بازخواست می کنند.
بسیار زیبا، تشکر به خاطر مطالب تاثیر گذارتان. پیروز باشید