روزهای ساده ای نیست. خبرهای ناخوشایند را از دور و نزدیک میشنویم. بسیاری از دوستان و دانشجویان و نزدیکانم را می بینم، که انگیزه آنها کم شده است. ایمیلها و پیامک ها نیز، بیشتر سیاه و خاکستریند تا سفید. من اما همچنان معتقدم امید را باید حفظ کرد. همیشه معتقدم بودم که زندگی، مثل پرتاب کردن یک سکه میماند. سکه گاهی «به رو» می افتد و گاهی «از پشت». روزهاییست که سکه را به هر شکلی می اندازی، «از پشت» می افتد. اما آمار و احتمال میگوید، سکه اگر هزار بار «از پشت» بیفتد – یکی پس از دیگری – هزار بار هم «از رو» خواهد افتاد. این قانون علم است. من همچنان سکه هایم را پرتاب میکنم. بگذار سکه هایم هر چه میخواهند، «از پشت» بیفتند… با متمم:درباره تاریخچه بیکاری | بیکارها از چه […]

چگونه میتوان در هوایی تنفس کرد که توهین کنندگان به مقدسات در آن دم میزنند و تنفس میکنند؟ پیشنهاد میکنم همه «تنفس» را تحریم کنیم. خفه شدن بسی بهتر از تنفس در هوای ناپاک است…   پ.ن: استفاده از گوگل در فضای آنلاین، در نگاه من تفاوتی با تنفس در فضای آفلاین ندارد… با متمم:درباره تاریخچه بیکاری | بیکارها از چه زمان وارد لغتنامه شدند؟ درباره نقد ترجمه | در نقد ترجمه نباید به بررسی غلط‌ها اکتفا کرد تاریخ چیست و به چه کار می‌آید؟ فروشی نیست! تبلیغ خلاقانه گاردین در تقلا برای رایگان ماندن چند جمله از کتاب جهان مکتوب | آیا آیندگان کتابهای ما را خواهند خواند؟ سواد رسانه ای – بازار جدیدی برای عرضهٔ خدمات | معرفی گراند نیوز زندگی در یک قطره آب | خاویر آزنار +۴۵ آموزش مدیریت کسب و […]

امروز یکی از دانشجویانم، ایمیل زده که: تو که میگویی تمام تاریخ تمدن ویل دورانت را خوانده ای، زیباترین بخش آن چیست؟ خیلی با خودم فکر کردم. نمیتوانم بگویم زیباترین. اما میتوانم بگویم چیزی که در یادم مانده، آخرین حرفهای ناپلئون است. او به یکی از همراهانش میگوید: انتظارات مردم و انتظارات تاریخ از ما متفاوت است. مردم عموماً کوته نظر و قدر ناشناس هستند. این است که من ترجیح دادم تصمیم هایم را بر اساس انتظارات تاریخ بگیرم و نسبت به تاریخ پاسخگو باشم… پی نوشت: گذر تاریخ، چقدر دیدگاه مردم را نسبت به حاکمانشان تغییر میدهد. بسیاری از اوقات، دیدگاه ها وارونه میشوند… با متمم:درباره تاریخچه بیکاری | بیکارها از چه زمان وارد لغتنامه شدند؟ درباره نقد ترجمه | در نقد ترجمه نباید به بررسی غلط‌ها اکتفا کرد تاریخ چیست و به چه […]

ظاهراً از حضرت عیسی نقل قول شده که: «چاله بکنید. باران خواهد آمد».   من به نظرم این بهترین ترکیب در بیان نقش تلاش و تصادف در زندگی است. تلاش نقش آن چاله کندن را دارد، اما باران آمدن خارج از اختیار ماست. اما به هر حال، کسی که چاله نکند هیچگاه از آب باران نیز منتفع نخواهد شد. من به شخصه در زندگی چاله های زیادی کنده ام که بلافاصله با آب باران پر شده، چاله هایی با تأخیر پر شده اند و چاله هایی هست که سالهاست کنده ام و هنوز در انتظار نزول باران بر روی آنها نشسته ام. نمیدانم بارانی خواهد آمد یا نه… اما اگر باران نیاید، چاله های دیگری خواهم کند… با متمم:درباره تاریخچه بیکاری | بیکارها از چه زمان وارد لغتنامه شدند؟ درباره نقد ترجمه | در نقد […]

۲+۲ چند میشود؟ این سوال در فرهنگ های مختلف و برای انسانهای مختلف پاسخهای مختلفی دارد: در فرهنگهای دیکتاتوری، جواب ممکن است سه یا پنج یا هر عدد دیگری باشد. این پاسخ روزی سه بار در تلویزیون و روزی صدبار در کتابها و روزنامه ها تکرار میشود تا همه آن را یاد بگیرند. ضمناً ممکن است بسته به شرایط جواب عوض شود. مثلاً تا دیروز جواب ۵ باشد اما از امروز جواب را ۱۲ اعلام کنند. در فرهنگ های دموکراتیک، همه حق دارند همصدا، جواب را فریاد بزنند. معمولاً صداها آنقدر در هم و شلوغ است که شما جواب درست را نمیشنوید. در فرهنگ های مذهبی، میگویند این سوال دوهزار سال قبل حل شده و در نسخ خطی به دنبال پاسخ میگردند. البته در طول زمان، نقل قولهای درست و نادرست آنچنان در هم مخلوط […]

این داستان رو در پایان فایل صوتی هفتم درباره مذاکره تعریف کردم. گفتم اینجا هم بنویسم: در قمارخانه‌ای، پیرمردی هر شب کنار میز می‌نشست و تا صبح و قمار می‌کرد. گاه‌ پولهای زیادی می‌برد و گاه به همان سادگی، پولهای زیادی از کف می‌داد. نزدیک صبح، معمولاً با دست خالی (همانطور که شب قبل وارد شده بود) از قمارخانه خارج می‌شد. جوانی مغرور که به تازگی، از بخت خوب یک دو دستی هم از پیرمرد برده بود گفت: «ای مرد. مگر نمی‌دانی که هنر بزرگ قمارباز، این است که بداند چه موقع از سر میز برخیزد؟». پیرمرد لبخندی زد و گفت: «خوب می‌دانم. خوب می‌دانم. اما من برای بردن نیامده‌ام. من اینجا می‌نشینم و بازی می‌کنم، تا چراغ این قمارخانه برای جوانانی چون تو روشن بماند که اگر امثال من، با نخستین بردها، میز را […]

یکی از بحثهای رایج روشنفکرانه این روزها، «تعادل» در «زندگی» است. هر جا مینشینی و با هر که حرف میزنی، از «تعادل» حرف میزند. وقتی میخواهند به تو حمله کنند و نمیتوانند، میگویند: چه فایده! یک ساعت برای استراحت خودت نداری! زندگیت تعادل ندارد! داشتم با دوستم راجع به تعادل حرف میزدم. گفتم: به نظر من مردمان دنیا به دو دسته تقسیم میشوند. اقلیتی که تعادل را کنار گذاشته اند تا دنیا را بسازند و اکثریتی که به لطف آن اقلیت، «تعادل» را در «زندگی» تجربه میکنند. بله. تعادل در زندگی یعتی اینکه بعد از کار روزانه، بیایی خانه و در کنار اعضای خانواده ات در تلویزیون LED خود، یک فیلم زیبا را تماشا کنی. اما باید به خاطر داشته باشی که این تلویزیون را احتمالاً یک «خوره تکنولوژی یا Nerd» طی کار سنگین روزانه […]