وابستگی یعنی میخواهمت چون مفیدی.
دلبستگی یعنی میخواهمت حتی اگر مفید نباشی.
من به خودکار گران قیمت روی میزم برای جلسات مهم، وابسته ام.
اما به جعبه ی آبرنگ بی خاصیتی که یادگار دوران کودکیم است دلبسته ام.
من به میز مدیریت که هر روز پشت آن می نشینم وابسته ام.
اما به آن گلدان کوچک کاکتوسی که کنار پنجره گذاشته ام، دلبسته!
من به کتابهای مدیریتی کتابخانه ام وابسته ام اما به کتاب های شریعتی روی میزم دلبسته.
وابستگی ها را جامعه و فرهنگ و والدین می آموزند و پرورش میدهند اما دلبستگی ها انعکاس خود واقعی من هستند.
راستی من و تو، وابسته ایم یا دلبسته؟
—————————————————–
نقل قول از حرفهای خودم در کامنت های خودم!!
راستش من شدیدا به سایت شما وابسته ام ولی دلبستگی عجیبی به شخصیت خودتون دارم.
سلام
آقای شعبانعلی
مدتی است برای دیدن مطالب شما تقریبا هر روز به سایت شما سر می زنم و هر دفعه که مطلبی را می بینم با اشتیاق تا آخر مطلب و نظرات دوستان می خوانم و لذت می برم بسیار عالی و دوست داشتنی می نویسید ممنون و سپاسگزارم
استاد عزیز
این مطلب خیلی روانشناسانه مطرح شده و مطمئنا کامنت من فقط نظر شخصی هست و بدون پیشینه علمی؛ پس حتماً اشکال آن را تصحیح و نقصش را تکمیل فرمایید
وابستگی، از خواستن که اراده نیازم هست میاد. پس من وابسته هستم، و مفید بودن لازمه اش هست…
اما دلبستگی هایم نسبت به خاطرات، لوازمم، و حتی محیط زندگی، برای وابستگی های پیشینم هست؛ حتی اگر مفید نباشند…
به نظرم، چون میدانم روزی برای من وسیله کمک، همراه، یا شادی ها و یا تکامل بوده…، امروز حتما دلبسته اش هستم
و به نظر من آزموده شدن در دلبستگی بسیار بسیار سخت هست اما شدنی… و مثال نزدیک آن، دلبستگی مادر به فرزندش…
معلم عزیز و ارجمند، شما و وب سایتی که ابزار ارتباطی امروز را فراهم نموده اید، در هر دو اینها موفق هستید…
من هم مانند سایر دوستان اعتقاد دارم که اول وابستگی بوده و بعد دلبستگی، فقط فرق اساسیش شاید در این باشه که روند تبدیل وابستگی به دلبستگی در خصوص این فضا و شما استاد ارجمند خیــــــــــــــــــــــــلی سریع اتفاق میفته….و هر کاریش هم که بکنی ار بین نمیره…
من فقط دوتا جمله اول رو فهمیدم و بر اساس همون هم نظر میدم!
این رو مینویسم چون میدونم ک محمدرضا به من نه وابسته است نه دلبسته!!!:
هرچی فک کردم من فقط به اعضای خوانواده ام دلبسته ام و به دیگر چیزها و دیگر افراد فقط وابسته ام.
بعد از غیرمفید شدن “چیزهایی” که بهشون وابستگی دارم،تصمیم میگیرم که دیگ نداشته باشمشون.!
بعد از غیرمفید شدن “افرادی” که بهشون وابستگی دارم، تصمیم میگیرم با توجه به مدتی و کیفیتی که مفید بوده اند، عرض ارادت و خدمت بهشون داشته باشم.
خودم از این اخلاقم تعجبم کردم، آیا واقعا من خودخواهم!؟
استاد محمد رضای عزیز
بد رقم دلبسته تونم
همین
چند وقت پیش، زمانی که حال روحیم خیلی بد بود و اتفاقی سایت شما را دیدم، و جواب خیلی از سوال های تو ذهنم و پیدا کردم(چون دریافتم که شباهت های زیادی در زندگی مان است_البته جسارت مرا ببخشید_ و شما چه نیکو کاستی ها را به فرصت تبدیل کرده اید) سر زدن هر روز به سایتتون بخشی از وابستگی هام بود، ولی وقتی نیک اندیشیدم دریافتم که هم اکنون دلبسته ی این خانه ام.
مرسی برادر عزیزم
با این تعریف وابسته
چون تا الان هر چیزی از شما اموختم واقعا” مفید بوده …
با این حال جدیدا” دلبسته دارم میشم…
سلام
استاد عزیزم میخوام اعتراف کنم .
محمدرضا جان من از بعضی مطالب وبلاگ قبلیِ شما ،تو وبلاگم استفاده کردم و در بعضی از پستها اسمی از شما نبردم . 🙁
دستتون رو می بوسم و واقعاً از شما معذرت میخوام . بهت قول میدم که دیگه این کار رو انجام ندم و اگر خواستم مطلبی از شما یا سایت توی وبلاگم بذارم حتماً با ذکر منبع باشه (دیگه آدم شدم !) .
میدونم راجع به قانونِ کپی رایت بالای سایت نوشتین ولی من نباید این کار رو میکردم .
محمدرضا جان حماقت و بی شعوریه من رو به بزرگواریه خودت ببخش . 🙁
من همون مهرانی هستم که روز قبل از همایشِ هوش مذاکره باهام تماس گرفتین …
خیلی خیلی خیلی دوست دارم محمد رضا جان .
امیدوارم تا آخر ماه بتونم ببینمتون و حضوری عذرخواهی کنم .
محمدرضا من به شدت به شما دلبسته ام ، شما بتِ زندگیِ من هستی .
مهران جان. تو که خودت هم نوشته ای.
قرار ما از اول این بوده که مطالب بدون ذکر نام نویسنده منتقل شوند.
وقتی نام نویسنده زیر اونها میاد، خواننده سوگیری (بایاس) ذهنی پیدا میکنه و این اتفاقا مضر محسوب میشه.
محمد رضای عزیز سلام
من به تو دلبسته ام.
ولی به نظرم دلبستگی نتیجه وابستگی مثل عشق که نتیجه دوست داشتن (البته در این مورد خیلی مطمئن نیستم چون خلاف اینو از یه استاد ادبیات فارسی شنیدم و دوست دارم نظر شما هم بدونم درباره عشق ودوست داشتن که کدوم برتر و مقدس تر)یعنی من تا یه وابستگی به یه موجودی نداشته باشم اصلا بهش جذب نمیشم که بعد بخوام بهش دلبسته بشم.
لطف خدا بود که در زمانی که از نظر روحی شرایط مساعدی نداشتم با سایت شما وشخصیت ناب شما اشنا شدم و زندگیم بوی تازگی گرفت ومن اوایل به خوندن مطالب شما وابسته بودم به طوری که روزی چند بار بهت سر میزدم واگه مطلب جدید توش نبود کلافه میشدم. الان هم اگه وقت کنم روزی چند بار بهت سر میزنم ولی دیگه اون حساسیت قبلی ندارم .همین که صفحت تو دسکتاپم بازه بهم ارامش میده .محمدرضای عزیزم من به تو دلبسته ام.
اگه دوست داشتی جوابمو شب بده که طولانی تر باشه.
مریم عزیز.
واقعیت اینه که خیلی وقتها کلمات و واژه ها معنا ندارند و ما به اونها معنا میبخشیم. عشق و دوست داشتن از این جنسه به نظرم.
زمانی که شریعتی نوشته «دوست داشتن از عشق برتر است» رو نوشت و به رابطه ی دوستانه ی خودش به استادش – ماسینیون – اشاره کرد. اونجا تعریفی از عشق و دوست داشتن ساخت که امروز خیلی جاها مستقیم و غیر مستقیم استفاده میشه.
با اون جمله ی معروفی که «خدایا به هر که دوست ترش می داری بیاموز که دوست داشتن از عشق برتر است…».
اما به هر حال به نظر میرسه فارغ از متن های ادبی که واژه ی عشق و Love رو خیلی خیلی زیاد بالا می برند، متن های کمی علمی تر دوست داشتن رو مقام بالاتری میدونند.
اون جمله ی معروف رو شاید شنیده باشی که میگن Love is blind but friendship closes her eyes!
عشق کوره اما دوست، با وجودی که می بینه چشمانش رو می بنده.
من خودم مهمترین چیزی که از عشق در ذهنم تداعی میشه مالک شدنه و اینکه دوست داشتن این حس رو نداره (حداقل در تعریف ذهنی من)
در خصوص دلبستگی و وابستگی هم راستش اگه نظر من رو بخوای، فکر میکنم معدود مواردی هست که انسان با دیدنش می بینه چقدر به رویاها و ارزش هاش نزدیکه و به همین دلیل سریع دلبسته اون فرد یا موضوع میشه.
اما عموما ظاهرا وابستگی گام اول دلبستگی محسوب میشه.
البته بعدا باید راجع به تفاوت دلبستگی و دلدادگی و دلسپردگی هم با هم حرف بزنیم مریم.
این کامنت شما منو یاد پستی انداخت که درمورد عشق یکی از دوستان اسرائیلی خودتون نوشته بودید که عاشق یه دختر فلسطینی شده بود . و این کامنت من بود :
عشق؛
محدوده و مرز نمیشناسد.
بودن یا نبودن نمیشناسد.
زبان فهمیدن نمیشناسد.
زن و مرد نمیشناسد.
عشق اگربیاید
تنها انسانیت است که معنا میدهد و رضایت
عشق؛ خودخواهی ندارد
عشق؛جاودانگی میخواهد برای دیگری
عشق؛ « بودن »است برای دیگری و نه «داشتن» دیگری
معنای واژه ها را بد فهمیده ایم
دل که دروغ نمیگوید
تنها هوس ٍ داشتن است که حدو مرز تعیین میکند
هوس ٍ داشتن است که مارا از هم جدا میکند .مگر نه اینکه همه ی ما انسانیم؟!
و عشق در وجود آدمی است. مگر اینکه غیرآدمی پیدا شود!
عشق از وطن و ایدیولوژی مقدس تر است در نگاه من
عشق از ایدیولوژی و وطن برتر است در نگاه من
چون عشق ریشه میدواند و میپیچد به آدمی ،آن وقت بی خود میشوی نه به خود .و بزرگ میشوی برای دیگری و قد میکشی درکنار دیگری .
عشق از هر چیزی برتر است
و «دوست داشتن از عشق هم برتر » .
چون تا دوست نداشته باشی که جوانه نمیزنی برای پیچیدن !!!
برخی دلنوشته های این روزها ،دقیقا یادآوری دلنوشته های سال گذشته س.
تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد …
محمدرضا جان من خیلی عذاب وجدان دارم..اگر از دستم ناراحت نیستی لطفاً بهم بگو .
اینم لینکِ عکس ۲ نفرمون 🙂
http://8pic.ir/images/32357253469085422830.jpg
عزیزی برای من
من شما رو پدر معنویِ خودم می دونم استاد .
اگه نویسنده این سایت شخصه دیگه ای بود با جدیت میگفتم بهش وابسته ام، اما محمدرضا با شخصیتی که داره باعث شده که بهش دلبسته شم. آدمی که پشت این مطالبه با شخصیتی که داره این قضیه رو هدایت میکنه، نه مطالب.
وابستگی یعنی انسان همه چیز را برای خود بخواهد وابستگی یعنی همه چیزش دنیا باشد وابستگی یعنی خلاف رای دل عمل کردن ودلبستگی یعنی برای محبوب از همه چیز بریدن
سلام
استاد عزیزم میخوام اعتراف کنم .
محمدرضا جان من از بعضی مطالب وبلاگ قبلیِ شما ،تو وبلاگم استفاده کردم و در بعضی از پستها اسمی از شما نبردم . 🙁
دستتون رو می بوسم و واقعاً از شما معذرت میخوام . بهت قول میدم که دیگه این کار رو انجام ندم و اگر خواستم مطلبی از شما یا سایت توی وبلاگم بذارم حتماً با ذکر منبع باشه (دیگه آدم شدم !) .
میدونم راجع به قانونِ کپی رایت بالای سایت نوشتین ولی من نباید این کار رو میکردم .
محمدرضا جان حماقت و بی شعوریه من رو به بزرگواریه خودت ببخش . 🙁
من همون مهرانی هستم که روز قبل از همایشِ هوش مذاکره باهام تماس گرفتین …
خیلی خیلی خیلی دوست دارم محمد رضا جان .
امیدوارم تا آخر ماه بتونم ببینمتون و حضوری عذرخواهی کنم .
محمدرضا من به شدت به شما دلبسته ام ، شما بتِ زندگیِ من هستی .
من اول وابسته شما شدم چون مطالب مفیدی را اینجا به اشتراک می گذاشتید، بعد اما الان دلبسته شمام، چه چیزی بنویسید چه ننویسید هرگز به عنوان یکی از بهترین معلم ها و دوستها از یادم نخواهید رفت
من به محمد رضای عزیزم اول کاملا وابسته بودم والان دلبسته
خیلی وقته که دلبسته شمایم عمو محمدرضا… از همون وقتی که شما رو تو برنامه ماه عسل دیدم و به طرز شگفتی فهمیدن و شناختن شما دغدغه م شد… و هیچکس دغدغه من نشد ،مگه اینکه بعدش دلبسته ش شدم.
میدونی چرا گفتم عمو ؟؟؟؟؟؟؟ این عنوان امروز به دیکشنری یادواره من وارد شد. گفتم عمو تا با نام بردن از لغات بیشتری به یادتون بیفتم… قبلا فقط اسم های : محمدرضا ، شعبانعلی و MBA و برای فراموش کردن شما رو به یاد من مینداخت ولی امروز که حس وابستگی دارم شما رو با یک واژه بیشتر درخاطرم میارم. واژه ای که حس صمیمیت و تعلق بیشتری رو برام داره…
ممنون از اینکه هستی تا برای خیلیا ،چنین حس قشنگه دلبستگی ایجاد کنی…
سلام محمدرضاجان خداقوت
به شخص محمدرضا شعبانعلی وابسته…
اما به بعضی نوشته هاش و همچنین قبیله مجازیش دلبسته….
محمدرضا مجبوري باور كني يكي مثل من دلبسته تو و سايتت شده!
نمي گم هر روز اما هر وقت يه فرصت كوچيك پيدا كنم به سايتت سر ميزنم و گاهي البته بيشتر موقع نمازهاي صبح(چون ميدونم صبج خيلي زود بيدار ميشي و به من تنبل انگيزه ميده واسه بيدار شدن!!) يادت مي كنم
برات اميد و روشني آرزو مي كنم
محمدرضا قبول داری اکثر سرزنشهایی که آدم میشنوه بخاطر دلبستگی هاست؟و فرهنگ عمومی طوریه که آدمهایی که به وابستگی هاشون میپردازن رو موفق میدونه؟
کاملا. کاملا. کاملا.
سلام محمد رضای عزیز:
بابت همه مطالب خوب و مفیدت ممنونم.
مطالبت همه جانبه است و جایگاه استادی مقامی شایسته برای شماست.
تازه باهات آشنا شدم واز همون اول وابسته ات شدم 😉
به عقیده من قطعا مفید هستی و خیلی هم مفید…و نمیشه این رو کتمان کرد..
وابستگی زیر مجموعه دلبستگیه!
باید بگم من وابسته ی دلبستتم …
سلام
من به این خونه هم دلبسته ام و هم وابسته . وقتی به هر دلیل نتونم به اینجاسربزنم احساس کمبود می کنم.
به هر حال مرسی از اینکه هستین.
من زنده بودم اما انگار مرده بودم
از بس که روزها را با شب شمرده بودم
یک عمر دور و تنها، تنها بجرم این که
او سرسپرده می‌خواست، من دل‌سپرده بودم
( محمدعلي بهمني)
من اين ابيات محمد علي بهمني رو خخخخخخخخخخخخخخخيلي دوست دارم.ممنون از يادآوريش. روزم رو ساختي
بدون دلبستگی ها زندگی رنگ و بو نداره. نمی فهمم چرا بعضی ها میگن به چیزی دل نبندین؟ دلبسته نباشین تا راحت تر زندگی کنین؟ اصلا برام قابل درک نیست.
برای یه فرد مستقل کسی که طعم استقلال رو چشیده و ازش لذت برده این دو مخصوصا وابستگی یه جور زنگ خطر محسوب میشه….مخصوصا اگر طرف مقابل وابستگی یا دلبستگی آدم باشه….
شاید دلبستگی همون لحظه ایه که دلتنگی دلیل دلتنگیه , کسی یا چیزی رو دوست داری چون دوستش داری, دلت برای کسی تنگ می شه چون دلت براش تنگ شده , امروز که اینو خوندم نا خود آگاه یه نگاهی به دلبستگی هام و وابستگی هام کردم, ممنونم که از حس خوب و لبخندی که به واسطه این نوشته ….
گاهی در میان این مسیر که نامش را عمر نهاده اند و بیست وچند سالی از این مسیر را گذرانده ام ،
همسفرانی بوده اند و نجواها کرده اند این دل های بیقرار .
بوده اند .نه اینکه نبوده اند .اما برخی بودن ها فقط بودن است ،نه بودن!
(چیزی شبیه هست اما نیست!)
بودنی شبیه یک قالب یخ در زمستان
و یا یک بخاری نفتی در گوشه ی اتاقی در یک تابستان داغ .همین اندازه کارآمد!
من اما در پی دل هایی بوده ام بی قرار تر،در پی نگاه هایی بوده ام سرشار تر از فهم یک راز
تا همیشه پنهان و مگو…
و کم دیده ام آشنایان راز و بر فراز این دل سر به زیر .که بی گفت و گو و در سکوت ،دانای راز شوند و همیشه خموش.اما «دلبسته » و همیشه همراه …
گفتم دلبسته ،نه وابسته !
حواست باشد .هر آنکه دیده ام و هم مسیرم شد ،وابسته بود و وابسته ام کرد. و من انگار بسته شده ام ،نه وابسته !
باز هم اين «واژه ها» اشتباهي اند انگار .اصلا وابستگي كه از واشدن مي آيد ،
نمیدانم چرا وقتي بند ميشويم به كسي، اين واژه جولان ميدهد در دهانمان !
من كه ميگويم اين وابستگي نيست ،و چه جالب كه ديگران هم ميگويند وابسته نشويد.دقت كرده اي؟!
ميگويند وابسته نشويد ،و همه فريب ميخوريم ! با اين حال، من بسته شده ام به اين نوع از بودن کسی و کسانی وچیزی وچیزهایی.
من و تو اما دلبستگان عالمیم به هم .که وابستگی ها بسته اند به ما! 🙂
این قسمتی از پست های تیرماه وبلاگ http://trainingskills.blogfa.com
من دلبسته ام
به شما که دل نازنینی دارین
راستی اینقدر دلبسته ی نوشتتون شدم که مدتی غرق شدم توش و جایگاهم در پیش گشایش شبندر به دقایق بعد از ۸ و نیم افتاد و به جایگاه ۱۱ میلیونی رفتم .
البته میدونم که جذبه های دلبستگیه من بازم بهم فرصت میده .
– مزاحی در بردارنده ی حقیقت بود-
شاد و آرام باشی محمدرضا . کما این که میدونم هستی و همیناست که واسه ما افتخاری .
سلام محمدرضا جان.
مــــــــــــــــــن به محمدرضا شعبانعلی دلبسته ام .
البته یه ان قلت کوچولو به نوشته تون دارم؛ البته نمیدونم درست باشه یا نه و اگرم درصد باشه درصدشو در مورد تک تک چیزا، طبیعتا نمیشه برآورد کرد؛ اونم این که :
احتمالا بعضی – یا شاید هم همه – دلبستگی های ما یه روزی وابستگی بودن . اما فایده مند بودن اونا واسه ما اینقدر بوده که دیگه کم کم اهمیت فایده مندی اونا کنار رفته و دیگه بودنشون و وجودشون اصل فایده مندی رو در بر داره .
البته این ان قلتی بود که دلبستگیه منو شفاف تر میکرد . اما شایدم در بسیاری از موارد صادق باشه حتی درمورد آبرنگی که دلبسته ی من دلبسته ی اونه .
در مورد کلمه ی «همه» به نظرم باید محتاط بود. ولی من هم وابستگی هایی رو به یاد می آرم که بعدا دلبستگی شدند.
این را کاملا قبول دارم . بعضی وابستگی ها که روزی به دلبستگی تبدیل میشوند و شاید هم به فراموشی ……
من به این خونه مجازی و شما به شدت دلبسته ام نه وابسته
این همون حسیه که من هم به تو و بقیه دوستان این قبیله ی مجازی دارم!
قبیله رو خیلی خوب میای مهندس 😀
آدم یاد گینه بیسائو می افته * هاهاها
هادی جان قبیله یعنی کسانی که یه جور نسبت فامیلی با هم دارن هنوز توی بعضی از جاهای ایران رسومات قبیله ای تا حدودی رعایت می شود اما نمی دونم این قبیله مجازی محمد رضا چه جوری می خواهد مارا با هم فامیل کنه که توی درد و غم همدیگر نه در دنیای مجازی که در دنیای واقعی شریک باشیم
یک مکانیزمهایی پیدا کردم محمد. دیر یا زود با همه بچه ها راجع بهش تصمیم میگیریم.
اگه همچین اتفاقی بیفته خیلی خوب میشه محمدرضا. منم مثل خیلی از بچه های دیگه هرروز به اینجا سر میزنم و از دیدن اسمهای آشنائی که کامنت میذارن حس خوبی بهم دست میده. فکر کنم بشه دوستی های صمیمانه ای خارج از دنیای مجازی با افراد این قبیله ی مجازی برقرار کرد.
سلام محمد رضای عزیزم
منم با مریم .ر کاملا موافقم خیلی عالی میشه که دنیای مجازی پلی بشه برای دوستی در دنیای واقعی .من بی صبرانه منتظر مکانیزم هات هستم.
راستی ممنونم استاد که جوابمو شب دادید(سوال در مورد دوست داشتن وعشق) ولی من امروز تازه وقت کردم جوابتون را بخونم.
شما بی نظیرید استاد ایشالا همیشه سایتون بالا سرمون باشه.
مریم این اتفاق افتاده. حالا ما خیلی بیشتر همدیگه رو میشناسیم و در غمها و شادیهای همدیگه شریک هستیم. من که خیلی خوشحالم.
اگه بشه ، چی میشه ! عالیه ….
سلام خیلی برام جالبه بدونم ایدتون چیه!