سلام
من حرف های شما را قبول دارم. خودم الان دارم برق می خونم بر اساس علاقم اومدم این رشته و گرنه الان باید پزشکی می خوندم! خیلی ها رو الان دارم تو دانشگاه می بینم که طبق روند جامعه الان اومدن دانشگاه نه به رشتشون علاقه دارن نه به مهندسی! کاره دیگه ای هم نمی کنن فقط عمرشون تلف می کنن! این خیلی واسه کشور ما ناراحت کننده و نگران کنندست اخه ارزشمندترین سرمایه کشور داره اینطوری هدر میره که مسسببشم خود کشور و فرهنگ باب شده هست!یه در خواستم داشتم من خیلی دوست دارم در کنار دانشگاه فعالیت کاری هم بیرون دانشگاه داشته باشم اما نمی دونم چطوری اگه می شه راهنماییم کنید؟ ممنون بخاطر مطالب خوب و سایت خوبتون

از شما آقای شعبانعلی و دیگر دوستانی که نظرم را می خوانند سوالی داشتم. نظرتان درباره “مهندسی صنایع” چیست؟ تا جاییکه واحد های درسیش در دانشگاه را دیدم, رشته جذابی باید باشد.

همون سال هشتاد بود که کلی حالم بد شده بود ، داشتم یه کتاب عرفانی می خواندم که شاگردی از استادش می پرسه ، چرا حالم بده و استاد جوب میده ، واسه اینکه جلوی طبیعتت ایستادی و داری مجبورش می کنی که بردگی چیزی را بکند که دوست نمی دارد ، تو خودت را اسیر کردی و به بردگی کشاندی ، از این رو حالت بد است !
آقا چند هفته بعد رفتم از دانشگاه آزاد برق انصراف دادم… تا امروز هنوز شک دارم که آیا دانشگاه قراره برام کاری بکنه ( که البته قرار نیست…!) اما نمی دونم چه دردیه که فکر میکنه با قبولی در کنکور سراسری تو با یه رتبهء بالا زخم های دورانم شفا خواهد بافت …
از آژانس و برقکاری و فروشندگی و بازاریابی بگیر..! تا نوازندگی و تدریس موسیقی و روانشناسی و بازیگری را انجام دادم…من که تمام رشته های هستم ! نه میان رشته ای ! 🙂 الانم جز شوخی با رنج هام و مطالعه برای یافتن دلیل مسائلم راهی نمی یابم….حداقلش این در به دری باعث شد یه یک کتابخوان و محقق تبدیل بشم ! 🙂

سلام محمدجان عزیز.ممنون

سلام
ای کاش این مطلب را سال ۸۶ نوشته بودید.

سلام
اول از مطلب بسيار خوبتون ممنونم و كاملا (بدون هيچ استثنايي) باهاتون موافقم!
دوم اينكه تجربه خودم حداقل ده تا بيست نفر ديگه هم مي شناسم كه مويد همين حرفه
من معماري خوندم خيلي خيلي رشتمو دوست داشتم و دارم ولي الان مدير يه كسب و كار كاملا بي ربط به رشتمم كه با دوتا از دوستانم راه اندازي كرديم
جالبه دوستان بدونن كه يك سالم پشت كنكور موندم فقط به خاطر اينكه ميخواستم حتما برم دانشكده هنرهاي زيبا دانشگاه تهران!!! ولي سال دوم كه انتخاب رشته كردم جايي رفتم كه سال قبلشم همونجا قبول مي شدم!!!
از راهي كه رفتم پشيمون نيستم هرچند ميشد خيلي بهتر باشم . فقط از همه دوستاني كه در حال انتخاب رشته تو هر مقطعي مخصوصا دوره كارشناسي هستن مي خوام كه به نوشته هاي آقاي شعبانعلي تو اين زمينه توجه كافي داشته باشن و واقعيت هاي بازار كار و دانشگاهو با چشماي كاملا باز ببينن
به اميد موفقيت همه جوانان پرتلاش و مستعد

سلام
محمدرضا مثل هیمشه کامل و جالبه من همه مواردی رو که گفتید تجربه کردم!
-لیسانس ریاضی گرایش آموزش، ارشد مهندسی صنایع -گرایش مدیریت سیستم و بهره وری ام، مشاور برندینگ و تبلیغات و بازاریابی ام!
-اگه دنبال کار دولتی باشم با هیچکدوم ازینا که گفتم کار نیست، اما تو چندشرکت خصوصی همزمان مشغول به کارم که نگاه به رزومه ام نکردند!
-بخش خصوصی اگه تو کار اجرا نباشی و بخوای بگی که مدلهایی که من خوندم اینه واونه، عملا هیچ پوزیشن شغلی برات نداره!
-رضایت با یه لیسانس و یه اسم دانشگاه براورده نخواهد شد
-خداروشکر کسی برام تصمیم نگرفته، اما خودم هم تصمیم نگرفته ام براخودم برای لیسانس!
درباره توصیه هات
-در تمام چیزهایی که دیده ام و خونده ام یک مهارت خیلی مهمه واونم ارتبطا دادن چیزهاییه که بلدی مثلا نویسندگی و تبلیغات و خلاقیت میشه یه کاتالوگ منحصر به فرد برای یک شرکت که دنبال برندینگ هست!برندینگ ظاهری!
-من شهر خودمو انتخاب نکردم، و راضیم، استقلال، اماکانت بیشتر و افسرده نشدن!!
-در مورد گرایش واقعا درست گفتی، من گرایشم مدیریت بوده اما پایان نامه ام مالی هست و هیچ اتفاقی هم نیفتاده!شاید حتی بشه ریسک مالی رو مدیریت کرد از ترکیبشون!
-پشت کنکور موندن و یه موفقیت بهتر فقط یک گام به عقبه، شده آزاد بخونید که من خوندم و الان تو بهترین دانشگاه های سراسری هم میتونم پروژه بگیرم!
-واقعا برای چی میخوایم دانشگاه بریم؟ شبکه ارتباطی یادتون نره!!!!

سلام.چند روز پیش کامنت گذاشتم و درمورد کاری گفتم که میخوام از شما راهنمایی بخوام.همین بود ،وخوشحالم که این مطلب به اشتراک گذاشته شد. من مدتیه که در یکی از موسسات آموزشی ،به عنوان مدرس و مشاور تحصیلی فعالیت میکنم ،اولین روزی که به عنوان مشاور وارد موسسه شدم ،قولی که به خودم دادم این بود که تا جایی که میتونم سعی کنم به بچه ها بگم که فکر کنند و درست تصمیم بگیرن،بدونن که همه ی زندگی کنکور نیست و خوشحالی و رضایت خودشون از هرچیزی مهمتر.خب به طبع اون قطعا با برخوردهایی از طرف مدیر موسسه ودیگر همکاران روبه رو شدم .اینکه ما اینجاییم تا به بچه ها بگیم همه چیز کنکور ودرس خوندنه ،اما شما داری درمورد مهارت های زندگی واسشون میگی و از این حرفا.خیلی برام عجیبه وغیر قابل هضم .اینکه چرا کسانی که این حرف رو میزنن ،خودشون میدونن چیزی که من دارم منتقل میکنم درست ومنطقیه ،اما بازهم به خودشون این اجازه رو نمیدن که خودشون باشن و خودشون رو زندگی کنن.چیزی که این روزها و در این «دنیای عصر یخی»فراموش شده.اینه که یه کپی باشیم از چیزی که همه فکر میکنن خوبه.
میترسیم از اینکه خودمون رو زندگی کنیم .و این ترس ریشه در باورهایی داره که در ما نهادینه شده .

سلام
نوشته عالیه ،
البته استثنایی مثل رشته های پزشکی هم هست که باید دانشگاه گذرونده بشه و نمیشه سر خود به مهارت رسید و مردم رو مداوا کرد
محمدرضا جان روانشناسی هم همینطوره؟ یادم می آد یه دفعه توی یه برنامه گفتی الان اگه بخوام ادامه تحصیل بدم روانشناسی ادامه می دم ، در مورد case روانشناسی نظرت رو می گی؟