نخستین جلسه ی کلاس توسعه مهارتهای فردی بود. آمد و آن گوشه نشست. با چهره ای که میتوانستی حدس بزنی اهل هنر است! برای من یکی بود مثل باقی دانشجویانم. همه ی آنها را دوست دارم. با دیدن هر کدامشان، لبخند بر لبانم می آید. او هم یکی مثل آنها بود. روزی به یکی از همکارانم گفته بود که اسلایدهای محمدرضا، از نظر فونت و گرافیک و …، ضعیف است و میتواند بهتر شود. من هم که از زیبایی و زیبایی شناسی هیچ چیز نمی فهمم، این حرف را جدی نگرفتم.
چند باری پیامک هایی رد و بدل کردیم و نهایتاً نمیدانم چطور شد که تصمیم گرفتم سری به او بزنم. آدرس فروشگاهش را داد: «بالاتر از میدان انقلاب – نرسیده به چهارراه نصرت – پلاک ۱۵۲۱ – فروشگاه رنگار». دیشب ساعت هشت بعد از تمام شدن کلاسم از دانشگاه تهران به سمت انقلاب حرکت کردم و فروشگاه را پیدا کردم: فروشگاهی کوچک در نزدیکی میدان انقلاب! قطعاً در نخستین نگاه از فروشگاهی در این محل، انتظار زیادی نمی شد داشت.
محصولاتش را دیدم و لذت بردم. سلیقه ای چنان خوب که بی سلیقه ای چون من هم، آن را درک میکند. نشستیم و با هم حرف زدیم. جدای از مرور قصه ها و خاطرات کودکی، یاد گرفتم که چقدر لباس پوشیدنم ایراد دارد و چقدر اسلایدهایم بی سلیقه است و چقدر نکات ریز بصری وجود دارد که من و امثال من از آن بی خبریم. ساعت حدود ده بود به فروشگاه را بستیم و با هم به کافه ای در نزدیکی فاطمی رفتیم.
فهمیدم که شعیب ابوالحسنی، عاشق هنر است و از جمله معدود کسانی که به قول من، «رویاهاشان را نفروخته اند». استعداد بسیار زیاد و سختکوشی که میتوانسته به هر رشته و دانشگاه دلخواهی منجر شود را صرف هنر کرده و انتقادها شنیده. مثل بسیاری از خانواده ها، خانواده او هم با کار هنری و تحصیل در این زمینه موافق نبوده اند. اما او به هر حال، بر تصمیم خود در ادامه مسیر هنری مصمم می ماند و با رتبه ی خوب به دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران می رود. تصمیمش برایش آنقدر مهم هست که هزینه های زندگیش را با هر کاری که دست میدهد – نه فقط با کارهای تمیز و شیک هنری! – تأمین کند.
نمونه ی کارهایش را دیدم. شما هم بی آنکه بدانید، دیده اید. در بسیاری از بنرهایی که در سطح شهر آویخته شده اند. در صفحه اول روزنامه ها، بر روی لباسها و تی شرت ها و مانتوها.
ایمان آوردم به اینکه همیشه می گویند: «زیبایی کار شبه هنری را، فقط منتقدان هنر می فهمند. اما زیبایی کار هنری را هر انسانی صرفاً به دلیل انسان بودنش می فهمد!». زیبایی کارهای او را می شد فهمید.
حرفهایش از کلاسهای عبدالکریم سروش و دوستی با او شروع شد و با خاطرات درسهای استاد ممیز، ادامه پیدا کرد. از سالهای ۸۸ گفت و کارهایی که کرده و سختی هایی کشیده. سختی هایی که اینجا نمیتوان نوشت و توضیح داد. و از اینکه امروز یک کارآفرین شاید کوچک در ابتدای راه است. این فروشگاه را تأسیس کرده تا لباس طراحی کند و تولید کند و بفروشد. او و همسرش و یکی از دوستانشان آنجا کار میکنند.
برای من هدیه ای هم داشت. یک لوگوتایپ طراحی کرده بود که از این به بعد امضای من خواهد بود در پای نوشته ها. هدر بالای سایت را هم برایم طراحی کرده بود و به من هدیه داد (همین چیزی که الان می بینید). برایم از معانی پنهان خطوط و اشارات آشکار هندسه گفت. از معنی رنگها.
ساعت به دوازده نزدیک میشد. باید جدا میشدیم و هر یک به خانه میرفتیم. ساعات لذت بخش و آموزنده ای بود. با خودم فکر میکردم آن کسانی که بالای میدان انقلاب، وارد فروشگاه شدند و از آن جوانی که پشت میز ایستاده بود، قیمت مانتو یا تی شرت را پرسیدند، آیا میدانستند که این فروشنده ی متین و آرام، میتواند برایشان از معنی رنگ و طرح تا قبض و بسط تئوریک شریعت و حدیث بندگی و دلبردگی، ساعتهایی آرام و عمیق بسازد؟
——————————————
پی نوشت: افتخار میکنم که دوستی فهیم و هنرمند مانند شعیب ابوالحسنی پیدا کرده ام. هر وقت حوصله داشتید میتوانید به صفحه فیس بوک فروشگاه او سر بزنید یا با سر زدن به گالری کارهای او در صفحه ی فیس بوک شخصی اش، از دیدن کارهای زیبای او لذت ببرید. نمونه هایی از کارهای او را برای شما هدیه آورده ام:
آسمان – کاری از شعیب ابوالحسنی
این نیز بگذرد – طرحی برای روزهای سخت چهارسال قبل
کار دیگذی از شعیب ابوالحسنی – در عاشقی پیچیده ام
امید هیچ معجزی ز مرده نیست، زنده باش
آخرین دیدگاه