به نظر من تو جامعه ما اول باید معنی موفقیت مشخص بشه.وقتی اکثرما نه می دونیم چی میخوام و نه شناختی نسبت به خودمون و توانایی هامون داریم اصلا صحبت راجب اینکه آیا موفق هستیم یا نه شدنی نیست.موفقیت در چی؟ منی که حتی نمی دونم رشته و کاری که انتخاب کردم درسته یا غلط از کجا بدونم موفق شدم.تو جامعه ما بیشتر مردم از روی چشم رو هم چشمی کاری رو می کنن.یه دوره پزشکی رو بورس بود خواهر من با اینکه به رشته های مهندسی علاقه داشت به اجبار خانواده پزشکی خوند.سوال من اینه آیا اون موفق بوده؟اون تو دانشگاه تهران درس خونده پس از نظر خیلی ها موفق بوده در ضمن معدل دانشگاهش هم خیلی خوبه پس واقعا موفقه اما اون علاقه ایی به رشته اش نداره.من ریاضی محض می خوندم بعد یه مدت فهمیدم دوسش ندارم واسه همین بیخیالش شدم و فقط مدرک گرفتم معدلم پایینه اما رفتم دنبال علاقه ام که بازاریابیه. از نظر خیلی ها من ناموفقم چون تو دانشگاه خوب نبودم و کاری رو انتخاب کردم که تو ایران و تاکید می کنم تو ایران خیلی تحویل نمی گیرن اما من احساس خوبی دارم چون کارمو و آینده امو دوست دارم.حرف من اینه اول باید موفقیت تعریف بشه و ما بدونیم وقتی موفق هستیم که نسبت به کار یا رشته یا هرچیز دیگه خودمون احساس خوبی داشته باشیم و از خودمون راضی باشیم.خود به خود آدم مراحل بالا رو طی می کنه.البته بازم می گم اینا فقط نظرات منه.شاید از نظر خیلی ها هم اصلا درست نباشه اما من از گفتن و عمل کردن بهش احساس خوبی دارم و واسه من درسته و همین واسم کافیه.

باسلام
امکانش هست علت رها کردن شاخه “نقشه ی راه موفقیت” رو توضیح بدید چون بعد از رادیو بهترین بخش در سایت شماست
حتی اگر همین ها رو ضبط می کردید بعید نبود از رادیو تون جلو بزنه !
خیلی ممنون می شیم با وجود مشغلتون این بخش رو به جریان بندازید
موفق باشید

سلام
امکانش هست این مبحث ادامه پیداکند؟
با تشکر

عالی بود اقای شعبانعلی این چند جمله! من واقعا به این نتیجه رسیده ام! عالی اقا عالی!

گاهي بعضي ها با ما جور در مي آيند، اما همراه نمي شوند. گاهي نيز آدم هايي را مي يابيم كه با ما همراه مي شوند اما جور در نمي آيند. برخي وقت ها ما آدم هايي را دوست داريم كه دوستمان نمي دارند، همان گونه كه آدم هايي نيز يافت مي شوند كه دوستمان دارند، اما ما دوستشان نداريم. به آناني كه دوست نداريم اتفاقي در خيابان بر مي خوريم و همواره بر مي خوريم، اما آناني را كه دوست مي داريم همواره گم مي كنيم و هرگز اتفاقي در خيابان به آنان بر نمي خوريم!

برخي ما را سر كار مي گذارند. برخي بيش از اندازه قطعه گم شده دارند و چنان تهي اند و روحشان چنان گرفتار حفره هاي خالي است كه تمام روح ما نيز كفاف پر كردن يك حفره خالي درون آنان را ندارد. برخي ديگر نيز بيش از اندازه قطعه دارند و هيچ حفره اي، هيچ خلائي ندارند تا ما برايشان پُركنيم. برخي مي خواهند ما را ببلعند و برخي ديگر نيز هرگز ما را نمي بينند و نمي يابند و برخي ديگر بيش از اندازه به ما خيره مي شوند…

گاه ما براي يافتن گمشده خويش، خود را مي آراييم، گاه براي يافتن «او» به دنبال پول، علم، مقام، قدرت و همه چيز مي رويم …
و همه چيز را به كف مي آوريم و اما «او» را از كف مي دهيم. گاهي اويي را كه دوست مي داري احتياجي به تو ندارد زيرا تو او را كامل نمي كني. تو قطعه گمشده او نيستي ،تو قدرت تملك او را نداري. گاه نيز چنين كسي تو را رها مي كند و گاهي نيز چنين كسي به تو مي آموزد كه خود نيز كامل باشي، خود نيز بي نياز از قطعه هاي گم شده.او شايد به تو بياموزد كه خود به تنهايي سفر را آغاز كني، راه بيفتي ، حركت كني. او به تو مي آموزد و تو را ترك مي كند، اما پيش از خداحافظي مي گويد: “شايد روزي به هم برسيم …”، مي گويد و مي رود، و آغاز راه برايت دشوار است. اين آغاز، اين زايش،‌ برايت سخت دردناك است. بلوغ دردناك است، وداع با دوران كودكي دردناك است، ‌كامل شدن دردناك است، اما گريزي نيست.و تو آهسته آهسته بلند مي شوي، و راه مي افتي ومي روي، و در اين راه رفتن دست و بالت بارها زخمي مي شود، اما آبدیده مي شوي و مي آموزي كه از جاده هاي ناشناس نهراسي، از مقصد بي انتها نهراسي، از نرسيدن نهراسي و تنها بروي و بروي و بروي.

“”””شل سیلور استاین””””

با اهداي سلام خدمت استاد گرانقدر
اولين گام بسيار سخت ، اساسي و نياز به فرهنگ سازي گسترده دارد.

Moshkele ma zati nist ma yad gereftim ke agar kasi movafagh beshe jaye maro tang karde.mesle sandali bazi ke Ma baraye 5 nafar 4 ta sandali mizarimo yad migirim jaro khodemun begirim vali sandali bazi to chin yad mide ke 5 na Farye jori beshinand ke hame ja beshan vagarna kole goroh mibazand

سلام و خسته نباشید
دقیقا حرفتون درسته.
آنچه را برای خود میپسندی برای دیگران نیز بپسند یا به قول خودتون،فقط برای دیگران بپسند.
شما در چند پست قبلی،در جواب به کامنت من،نوشته بودید که ثروتتون رو،خرج دغدغه هاتون کرده اید.آیا این کارتون مصداق همون جمله معروفتون:آنچه برای خود میپسندی فقط برای دیگران بپسند،هست؟
یعنی میشه آدم به جایی برسه که آرزو و خواسته خودشو بده به دیگران؟خیلی سخته.
آقای شعبانعلی من میخوام در مورد اینها با شما تلفنی صحبت کنم.چرا افتخار نمیدین؟چیکار کنم تا رضایتتون رو جلب کنم؟
حداقل بگید نه،تا به یه شیوه دیگه ای وارد بشم.

با سلام
واقعا اگه کسی بتونه واقع بین باشه و موفقیت دیگران رو تحسین وتایید کنه تا همین جاش آدم موفقی بوده
حالا اگه بتونه با الگو گرفتن از اون راه خودشو پیدا کنه که دیگه عالیه
من معتقدم از تمام کتاب نهج البلاغه اما علی(ع) فقط یه جمله رو بکار ببریم در زندگیمون سعادتمندیم
” انچه برای دیگران میپسندی برای خود بپسند و آنچه را برای دیگران نمیپسندی برای خود مپسند”

سلام، موفقیت برای من عبور از یه جاده پر پیچ و خم تو دل کوهستانه، تو این مسیر گاهی خطر ریزش کوه وجود داره سنگای ریز که مشکلی واسه عبور و مرور ایجاد نمیکنن، میمونه سنگای درشت که بایدواسه عبور کنار گذاشته بشن.
همیشه تصورم از آدمای موفق این بوده و هست که هدفشون براشون انقدر مهمه که به یه باور تبدیل شده هرکسی شهامت شکستن این باور و نداره، تحقیر دیگران فقط کوچیکی خودشون و ثابت میکنه