یکی از دوستانم در وبلاگ پرسیده: فکر میکنی اگر زن بودی باز هم در موقعیت فعلی بودی؟
واقعیت این است که پاسخ این سوال مشخص نیست و هرگز مشخص نخواهد شد. چون این فرض در عمل قابل سنجش نیست.
اما یک پاسخ برای دوست خوبم دارم.
فکر میکنم سوال، سوال خوبی نیست. چون مقایسه، مقایسه ی خوبی نیست.
به فرض که من موفق محسوب شوم – که خودم چنین فرضی را قبول ندارم – موفقیت برای تو این نیست که در موقعیت من باشی، موفقیت برای تو این است که از دختران دیگری که وضعیت مشابه تو داشته اند، بالاتر باشی.
من هم هرگز خودم را با پسرهای پولداری که امروز سوار بنز و پورش در خیابانها می چرخند مقایسه نمیکنم،
من خودم را با تمام پسرهایی که از خانواده کارگر و طبقه متوسط رو به پایین جامعه بوده اند و در سالهای پایانی دهه پنجاه متولد شده اند میسنجم و میکوشم در بین آنها در حد توانم برتر باشم.
معیار قضاوت ما در زندگی راجع به خودمان و دیگران، نباید وضعیت فعلی باشد،
مهم فاصله ای است که از نقطه آغاز تا وضعیت فعلی طی کرده ایم…
چند مطلب پیشنهادی:
با متمم:
فایلهای صوتی مذاکره آموزش زبان انگلیسی آموزش ارتباطات و مذاکره خودشناسی
اينگونه مقايسه از ريشه غلطه…
در مورد این دو جمله:
“معیار قضاوت ما در زندگی راجع به خودمان و دیگران، نباید وضعیت فعلی باشد،
مهم فاصله ای است که از نقطه آغاز تا وضعیت فعلی طی کرده ایم…”
به نظر من مسافتی که طی کردیم معیار مهمیه اما
معیار مهمتر مسافتی است که طی کردیم نسبت به مسافتی که میتوانستیم طی کنیم(نرمالایزشده معیار بالا).
سوالی که پیش میاد اینه که آیا “نقطه ای که الان هستیم” با “نقطه ای که که می توانستیم باشیم” فرق داره یا نه؟(همان بحث جبر و اختیار)
پاسخ درست این سوالو هنوز نمیدونم ولی فکر میکنم جواب “نه” دادن به این سوال مفیدتره و مارو تواناتر میکنه در طی مسیر.
چه پست جالبي بود. نديده بودمش!!
به نظر من هم اصلا مرد بودن يا زن بودن يا از چه خانواده اي بودن يا نبودن، يا چه سني داشتن يا نداشتن، يا چه در چه موقعيتي بودن يا نبودن يا … مهم نيست.
چيزي كه مهمه اينه كه انسان بدونه كه در حد توانش تلاشش رو كرده و ميكنه و در مسير روياهاي قشنگش قرار داره …
يه جمله ي خيلي شگفت انگيز از كتاب «الف» (پائولوكوئيلو) يادمه كه من عاشقشم … ( اصلا من عاشق همه ي حرفهاي پائولو كوئيلو هستم:)…)
ميگه:
“همه ي ما لحظه اي قبل از مرگ به دليل واقعي زندگيمان پي مي بريم و از همان يك لحظه است كه بهشت و جهنم متولد مي شود…. جهنم زماني است كه در مي يابيم كه فرصتي را براي تكريم معجزه زندگي از دست داده ايم. … بهشت وقتي است كه مي تواني بگوييم: اشتباهاتي كرده ام. اما جبون و ترسو نبودم. زندگي را كرده ام و كاري كه بايد انجام دادم…”
راستي … هيواي عزيز. خوبين؟ 🙂
ممنونم شهرزاد مهربون
به نظر من تعداد کسایی که به قول پائولو کوئیلیو، جهنم دریافتن اینکه فرصت تکریم معجزه زندگی را از دست داده اند رو تجربه کرده اند، بسیار بسیار کمه.
(البته من ترجبح مبدم به جای فرصت تکریم معجزه زندگی، بگم فرصت “ساختن” معجزه زندگی. تفاوت ظریفی دارن این دو. چرا که خارج از ما چنبن معجزه ای وجود نداره مگه اینکه ما بسازیمش و حسش کنیم)
همینطور فکر میکنم که تعداد آدم هایی که می تونن ادعا کنند که تمام آنچه را که در توانشون بوده، انجام داده اند، از اون هم کمتره. ما توانایی عجیبی در این داریم که خودمون رو عمیقاً گول بزنیم و بگیم تمام تلاشمون رو کرده ایم.
اینها بخشی از دغدغه های تلخ چند ماه اخیر منه 😉
__________________________
از لطفت و از اینکه نقل قول زیبای پائولو رو گذاشتی ممنون
هيواي دقيق.
(يادمه يه بار محمدرضا جان اينطوري خطابتون كرده بودن 🙂 )
منم ممنونم كه به كامنتم پاسخ دادي.
دقيقا همينطوره كه ميگين. و من فكر ميكنم پائولوي نازنين هم با اشاره به تكريم معجزه ي زندگي ميخواد به ما بگه كه بايد از لحظه لحظه ش به بهترين نحو استفاده كنيم…
در هر حال اميدارم دغدغه ها و تجربه هاي زندگيت هميشه شيرين و دلچسب باشه.:)
مارک نچسبونیم روی خودمون برای اینکه توجیه کنیم در جا زدنمونو….نه اینکه شعار بدم….توی تنگنا بودم که میگماااا…ولی هیچوقت از خودم نپذیرفتم این عقب ماندگی رو اونم به دلیل زن بودن….
سلام همه ی حرف های شما قبول اما…من در یکی از نوشته های شما دیدم که از بچه ای صحلت کردید که هرگز نداشته اید خوب این حق شماست که خودتان انتخاب کنید که ازدواج کنید یا نه.اما حالا فکر کنید یکی مثل من در اینده به نتیجه شما برسد خوب ایا نگاه اطرافیانم نسبت به من مانند نگاه دیگران نسبت به شماست .مسلما نه!اگر مرد بودم و ازدواج نمی کردم می گفتند سر عقل می اید فرصت زیاد است !اما اگر این تصمیم برای من رخ بدهد همه ان قدر حرف می زنند پشت سر ادم که نگو تازه مادر و پدرم نیز شرمنده جلو جمع می شوند که نتوانسته اند دختر شان را عروس کنند پس حضور من در اجتماع تمام میشود !تازه اگر من در سن مثلا بالایی بفهمم که اشتباه کرده ام دیگر کسی با من ازدواج نخواهد کرد اما در مورد مردها این طور نیست!میبینید این نمونه کوچکی از تفاوت بین مرد وزن است!
مهم زن یا مرد بودن ویا فلان جایگااه اجتماعی را دااشتن نیست مهم انسان خوب بودنه چون بقیه به دمی بنده و تمام میشه
توضیح قشنگی بود مهندس
من هم همیشه در مورد خودم همینطور قضاوت میکنم
سلام محمد رضا با پاسختون كاملا موافقم
مقايسه با انسانهايي كه از خودت بالاتر باشن باعث احساس حقارت ، ضعف و خودكم بيني و از دست دادن اعتماد به نفس ميشه همچنين مقايسه با انسانهايي پاينتر از خودت باعث غرور كاذب،قضاوت اشتباه،بي انگيزه شدن و سست شدن ميشه بهترين نوع مقايسه همون مقايسه با هم سطح و هم جنس خودمونه اما متاسفانه بيشتر آدمها خودشون رو با كساني كه بالاتر از اونها وايسادن مقايسه ميكنن و فقط مكان ايستادنش رو نگاه ميكنن و به مسيري كه اين فرد طي كرده و پله هايي رو كه شايد عبور كردن از هركدومش چند سال طول كشيده باشه رو نمي بينند و همين مقايسه اشتباه باعث ميشه راهي رو بريم كه متعلق به سطح و جنس ما نيست و فقط ما رو از مسير اصلي خودمون منحرف ميكنه
ندا نمیدونم چرا دلم برات تنگ شده کجایی؟
کاملا موافقم
سلام
آقای مهندس لطفا در مورد تصمیم گیری در شرایط بحرانی (داشتن استرس و وسواس ) توضیح می دید ؟
ممنون
سلام مهندس
میشه یه پست واسه وارد شدن به بازار سهام و بورس بنویسید؟
من میخام وارد شم،نمیدونم گام اولم چی باشه!
بماندکه اصلا تو این کلاسها با هزینه های سرسام اورشونم نمیتونم شرکت کنم!