یکی از مشکلات وبلاگها و از جمله وبلاگ من، این است که ارتباط مستقیم و مشخص با نویسنده برقرار نمیشود. کامنتی گذاشته میشود و با تأخیر فردای آنروز تأیید میشود یا اینکه پرسشی مطرح میشود و به علت تنگی وقت پاسخی نمیگیرد و …
تصمیم گرفتم امشب در سایتم بنشینم! یعنی امشب (چهارشنبه ۳ آبان) از ساعت ۱۰ تا ۱۲ شب، آنلاین باشم و کامنت های زیر این پست را بخوانم و همانجا جواب بدهم و اینطوری کمی بیشتر دوستان خوبم را ببینم.
اگر این کار موفق بود، میشود هر هفته یک شب تکرارش کنیم و اگر جمع شدنمان در زیر یک پست وبلاگ (!) لذت بخش بود، من ماژول چت را به سایت اضافه خواهم کرد تا راحت تر کنار هم باشیم.
برای اینکه موضوعی برای بحث کردن داشته باشیم، من یک پیشنهاد اولیه دارم. سوالی که در آغاز برنامه آموزشی سفر از جهنم از دوستانم میپرسم:
«اگر قرار بود دوباره به دنیا بیایید و همه چیز در اختیار شما بود، کدام مقطع تاریخ، کدام نقطه جغرافیا و کدام جنسیت را انتخاب میکردید؟»
میروم و ساعت ۱۰ شب برمیگردم…
خوب. ساعت به ده نزدیک میشود و وقت آن شده که من هم جواب سوال بالا را (از نظر خودم) بنویسم:
در مورد جنسیت:
من زن بودن را جنس برتر میدانم. مولد بودن، آرام بودن، احساس عمیق، درک بهتر دیگران، همدلی، زیبایی شناسی همه ویژگیهای این جنس برتر است. دنیا را میتوانم بدون مردان تصور کنم اما بدون زنان هرگز.
با این وجود به دلیل اینکه از اکثر ویژگیهای فوق بهره ای نبرده ام، اگر زن بودم، افتخاری برای جامعه زنان محسوب نمیشدم. ضمن اینکه طاقت تحمل این همه فشار و تحقیر تاریخی را که هزاران سال است بر این جنس میرود نداشتم. این است که ترجیح میدهم همچنان مرد باشم.
در مورد کشور:
ایران را دوست دارم. اگر وطن پرست باشیم، باید ایران را انتخاب کنیم و اگر نباشیم و مدعی جهان وطنی باشیم، این روزها جز ایران کمتر نقطه ای در جهان وجود دارد که آباد کردنش، وضعیت عمومی کل جهان را به میزان قابل ملاحظه ای بهتر کند (چندان که ویران کرده ایم این خاک را…). این است که در هر حال پاسخ من ایران است.
در مورد زمان:
هر چه بیشتر در آینده باشد، راضی ترم. تکامل فیزیکی و معنوی و تکنولوژیک را با محور زمان همسو میدانم. هر چه دیرتر بهتر…
چند مطلب پیشنهادی:
با متمم:
فایلهای صوتی مذاکره آموزش زبان انگلیسی آموزش ارتباطات و مذاکره خودشناسی
سلام محمد رضا جان، وقت بخیر
الان هم دست کمی از شب که میخواین آنلاین باشی، نداره 🙂
فکر کنم، جواب دادن به این سوال تا حدودی برگرده به راضی بودن از شرایط فعلی حاکم بر جامعه و زندگی شخصی خودمان و تا حدی هم به مقصر دانستن خودمان یا جامعه در بوجود آمدن شرایط فعلی ( یا بعبارتی همون مرکز کنترل درونی/بیرونی). ؟؟!
منکر این نمیشم که یکسری شرایط جامعه بر زندگی مان تأثیر گذار بوده و هست، مثلاً اوضاع اقتصادی، اجتماعی، سیاسی کشور در دوران سازندگی، اصلاحات و ۷سال اخیر، ولی معتقدم در نهایت به خودمون بستگی داره که چطور از زمان و شرایط مختلف استفاده کرده باشیم.
به شخصه، مثل سابق انتخاب میکردم، دهه ۶۰، تهران و مرد، به جرأت میگم حتی جزئی تر از مقطع تاریخ، جغرافیا و جنسیت(نحوه تفریح کردن، درس خوندن و …).
دهه ی ۶۰، ایران، تهران مذکر : )
دقیقاً همین مقطع فعلی تاریخ و همین مملکت بی سر و سامون و همین جنسیت (مونث)…چون دیگه سخت تر از این نمیشه .. هر چند که فعلاً از وطن دورم اما وقتی به آدمای اینجا که در شرایط همه چی تموم دارن زندگی میکنن نگاه میکنم..اصلا آرزو نمیکنم کاش من هم اینجا زاده میشدم چون شاید در اون صورت ارزش خیییلی مسایل و امکانات رو تا این حد درک نمیکردم…اصولا هر چی سختی بیشتر ، رشد هم بیشتر (بگذریم از سایر عوامل تاثیر گذار )
با دیدی که الان به زندگی دارم ، برام فرقی نمیکرد که کی و کجا به دنیا بیام چون همه ما این اختیار رو داریم که هرجور که میخواهیم و هر کجا که دوست داریم زندگی کنیم و این در طول تاریخ همیشه وجود داشته ، مهم اینه که دنبال اصل زندگی باشیم ، اون حقیقتی که بخاطرش بوجود آمدیم اما ترجیح میدادم همین جنس لطیفی که خدا بهم هدیه داده رو داشته باشم .
میخوام اینجا از فرصت استفاده کنم و ابیاتی که چند شب پیش به ذهنم رسید رو براتون بذارم :
وصال رویت را اگر یک شب تو مهمانم کنی
تا آخر عمرم تو را مستان جانان میشوم
در حلقه ی دیوانگی غرق تماشا میشوم
تنها ز تو میخوانم و یاری ز رندان میشوم
اگر انسانی نتواند در زمان و مکان خودش زندگی کند، چگونه می‌تواند در زمان و مکانی دیگر زندگی را تجربه کند؟
من همین زمان را انتخاب می کنم چون به جملۀ بالا باور دارم، جایی که الآن هستم بهترین جای دنیا نیست در بهترین زمان تاریخ نیستم، اما اعتقاد راسخ دارم که اگر امروز پرویزی هستم که بهش در حد خودش افتخار می کنم نتیجۀ همین تجربیات تلخ، تأسف بار و یا شیرین و مسرت بخش هست که تا به امروز داشتم، از شرایط الآنم راضی نیستم ولی می دونم که در هر شرایط و زمانی باید تغییر کرد، حتی زمانی که همه چیز خوب هست! انسان بی تغییر مرده است چه در زمان چه در مکان حالا هر کجای دنیا که می خواد باشه و حتی در هر زمانی که فکر می کنه…
پ.ن۱: دیشب Prometheus رو دیدم پیشنهاد می کنم ببینید نگاه جالبی پشتش هست شاید جواب این سئوال توش بود، جستجوی خالق و دلیل خلقت گاهی آدم رو به این سمت و سو هدایت می‌کنه…
پ.ن۲: اگر تونستم شب زود به خونه برسم حتماً بهتون سر می‌زنم… ایدۀ خوبی هست.
ببخشید من فکر کردم امروز ۴ آبان.
همون سالی که به دنیا اومدم ،همون جنسیت، همون مکان!کلا از مشخصات شناسنامه ایم راضیم،من از آدمای اطرافم خیلی یاد گرفتم با اینکه سالهای جنگ دنیا اومدم، شیر خشک قاچاق خوردم، نسلم انفجار جمعیت داشته، کلی تحریم بوده و کلی دغدغه های خانوادگی داشتم ولی مطمئنم هیچ جا و هیچوقت دیگه ای نمیتونستم با سن و سال الانم به این مفهوم از زندگیم برسم! من از پیش فرضای برنامه راضیم.
یه جمله ای ویل دورانت داره توی اولین جلد تاریخ تمدن. نمیدونم خوندی یا نه. میگه «فرهنگ» و «تمدن» در سختی ها شکل میگیره. هیچ فرهنگ عمیق یا تمدن غنی رو نمیتوانید در جایی پیدا کنید که همه شرایط مساعد و سهل باشد.
نمیخوام بگم حتماً جمله درستیه اما فکر میکنم ارزش فکر کردن داره. نظر تو من رو یاد این جمله ویل دورانت انداخت.
خب اگر این جمله درسته امیدوارم این شرایط سخت همچین نتیجه ای رو داشته باشه تا الانش که هرچی جلوتر میریم بدتر تر میشه …وضعیت اخلاق تو این جامعه اصلا خوب نیست با تمام سختیهاش …میدونید من بیشتر از تحریمها و جنگها و نبودن کالاهای مصرفی از بی اخلاقی عادی شده تو جامعه میترسم….از فرهنگ دروغ و ریا و چاپلوسی
نه نخوندم، من کلا ویل دوررانت رو از دور میشناسم! و آدم متفکری نیستم بهتر بگم وقتی مثل الان همه جمع شدن بیشتر به اینکه الان وقت پذیرایی هست فکر میکنم ، در ضمن انگار همه به این نتیجه رسیدن همینجا ، همین الان همه چی خوبه!
من فک می کنم، روزی که خدا می خواسته روز و جای فرستادن ما رو به زمین تعیین کنه، نشسته برای تمام آدمایی که از ابد تا ازل قراره به دنیا بیان برنامه ریخته و برای تک تک آدم ها در جهت تبدیل شدن زمین به بهترین جای ممکن برای زندگی، یه رسالت تاریخی تعریف کرده و بعد با توجه به اون،استعدادایی را در وجودشون قرار داده و تاریخ و مکان تولد و جنسیتشون رو هم دقیقا مطابق همین ماموریت تعیین کرده، به قول هنری فورد ” زندگی مثل بافتن قالی از روی نقشه است” نقشه ی قالی سرنوشت ماست، و ما بافنده و استعدادها و زمان و مکان تولد نخ هایی اند که برای بافتن اون نقشه لازمه، نقشه قالی های مختلف با هم فرق می کنه اما لزوما هیچکدوم از بقیه قشنگتر نیست، اگه دل به کار بدیم، زندگی هرکدوم از ما فارغ از نقطه و مکان تولدمون تبدیل به یه اثر بی بدیل می شه. و اگه یه زمانی همه آدما رسالت تاریخیشونو پیدا کنند و مطابق اون عمل کنند دنیا تبدیل به بهترین جایی میشه که می تونیم تصورش کنیم.
سلام .کاش زودتر اعلام میکردی که دیشب آنلاین هستی.اگه میدونستم حتما میومدم.
دیشب آنلاین نیستم امشب آنلاین هستم!
دوستان قدر اين وقتي كه استاد براي دانشجوها و دوستان خود ميگذارند را بدانند كه اين روش بزرگان است و اميدوارم انشاءالله خداوند متعال محمدرضاي عزيز را هميشه براي اين كشور و براي اين جهان و براي خانواده و دوستان و دانشجويان و مردم نگهدارد انشاءالله
اگر قرار باشد در تغییر مقطع تاریخ به عقب برگردم کدام نقطه جغرافیا معنی پیدا میکند ولی گر قرار باشد به جلو برویم معلوم نیست که کدام نقطه جغرافیا بهتر باشد
ولی به شخصه ترجیح میدادم در زمانی به دنیا بیایم که مهدی موعود ظهور کرده باشد در اون زمان دیگه مهم نبود که کدوم جنسیت وکدوم نقطه جغرافیا را انتخاب کنم زیرا در ان زمان این قدر درک وشعور مردم جهان بالا رفته است که میشود معنی عدل و عدالت واقعی را چشید
ّآینده- آمریکا- مرد
سلام محمدرضا.
ببخش من امشب دسترسی به اینترنت ندارم.پس الان کامنت میذارم.
این سوالی که پرسیدی رو همیشه موقعی که عرصه بهم خیلی تنگ میشه و نا امید میشم از خودم میپرسم.
همیشه دوست داشتم همین امیر فعلی باشم.احساساتی ،عاشق و ساده.ولی خیلی دوست داشتم جایی زندگی میکردم که وقتی تو صف بانک جلو نمیزنی اونی بهت نگن احمق.وقتی فحش نمیدی بهت نگن بچه مثبت.وقتی با خوندن یه جمله پر معنی اشک میریزی بهت نگن ضعیف.
وقتی توی خیابون راه میری بیشتر از اون که درخت ببینی پلیس امنیت اخلاقی ببینی که مثل گرگ منتظر طعمه هستن .جایی که پسرها کینه دخترها رو نداشته باشن و دخترها نیز
نمیدونم کجای دنیا رو دوست دارم.؟بارسلون.نیویورک.پاریس؟…
فقط میدونم ایران امروز رو که یه روزی خیلی دوستش داشتم جای خوبی نیست.هیچ چیزمون به هیچ چیزمون نمیاد.کاش واقعا میشد هرجا که دوست داشتی میبودی محمد رضا….
فقط میدونم تو ایران امروز من که یه روزی حس خوبی از ایرانی بودنم داشتم
…فقط میدونم تو ایران امروز که یه روزی حس خوبی از ایرانی بودن داشتم،دوست ندارم باشم
Berlin, Germany 2012, Male
نمی دونم الان هم در برلین زندگی میکنی یا نه. من مقطع کوتاهی برلین بودم. مثل تو حس خوبی به اونجا دارم. راستش رو بخوای شرقش رو از غربش بیشتر دوست دارم.
من هم عاشقشم
فرهنگ و تمدن و مدرنیسم رو میشه اونجا با هم شاهد بود
مقطعی از تاریخ که انسان به چنان آگاهی رسیده که چیزهایی مثل جنگ و خونریزی این حق مسلمهای احمقانه رو حتی تو بازی بچه هاشون هم دیده نمیشه یعنی دقیقا عصر ارتباطات و اطلاعات و رد کرده و آخرای عصر دانشه….
نقطه جغرافیاش هم خوب اگر تو اون مقطع تاریخی باشه مسلما چیزی به اسم جهان اول و جهان سوم معنایی نداره ولی حالا واسه احتیاط یه کشور جهان اولی
زن بودن رو.. با تمام سختیهاش زیباس…تنها چیزی که هیچوقت بابتش اعتراضی نداشتم اعتراضی هم بوده به خاطر اینکه زن بودن تو یه کشور جهان سوم خیل خیلی سخت تره ولی همونقدر زیباس…:)