می دوندید مشکل کجاست؟! من هم مثل شما خیلی از کارهام رو دلی انجام می دادم و حس می کردم که اصلا لزومی نداره که بخوام حرف‌های دلم رو بلند بیان کنم . اما یه سری اتفاق برام پیش اومد که خیلی به من درس داود اون هم این بود که تو این هیاهوی روزگار یه سری اتفاق داره می افته (نمی دونم آدم ها دیگه حوصله فکر کردن و کشفیات رو ندارن یا اینکه اینقدر احتمالات ممکن وجود داره که احتمال نیت من خیلی کمه -اینو به این دلیل می گم که حتی آدم هایی که منو خیلی خوب می شناسن بعضی موقع ها یه حرفی می زنن که خودم هم شوک می شم) که لازم می شه تو بعضی شرایط آدم دقیقا اون موضعش رو مشخص کنه. بعضی موقع ها واقعا به این روشن سازی ها نیازه.

سال ۷۲، دانشگاه پلی تکنیک کلاس معارف اسلامی نمیدونم یک یا دو،یک سخنرانی کوتاه در مورد یونگ آماده کرده بودم و سر کلاس ارائه کردم. کلی مطلب جمع کرده بودم و طوری تنظیم کرده بودم که همکلاسی ها به چالش کشیده بشن و بحث کنن..آخر مطلب منتظر شدم. همه ساکت نگاه می کردن و فقط یک برادر ارزشی با کمی عصبانیت و خشونت پرسید: چرا مطلب رو با نام خدا شروع نکردی؟؟؟
گفتم: اگر از کل مطلب من فقط همین سوال رو دارید من متاسفم.
درس رو حذف کردم تا ترم های دیگر…

یه سوالی سالها ذهن فلاسفه رو به خودش مشغول کرد:
وقتی داشتم دیدگاه هارو می خوندم یاد این پرسش افتادم
” آیا خدا انسان را آفرید یا انسان ها خدا را؟ ”
پاسخ قسمت اول قطعا بله است…
اما در مورد قسمت دوم، منظور از آفرینش خدا توسط انسان یک امر صرفا ذهنی است نه یک امر مادی. هگل میگه: اگر انسان نباشد خدایی هم وجود نخواهد داشت. خداوند مخلوق تصور انسان است.انسان خودرا در قالب خدای فرضی خود قرار میدهد و سپس بدینوسیله خود را کامل و تواناتر احساس میکند…

خداي بزرگم تو را هزاران بار سپاس كه تمام مشكلات اين مملكت بزرگ حل و فصل شده و همه چيز بر وفق مراد است فقط مشكل اينجاست كه آقاي شعبانعلي در آغاز نام تو را ذكر نكرده.
چه خوب گفت موسا به شُبان:
هر كسي را سيرتي بنهاده ام هركسي را اصطلاحي داده ام
استاد بسيار تاسف ميخورم كه نتونستم در اين همايش كه دوستان بسياري ازش تعريف مي كنند و چيز ها ياد گرفتند شركت كنم.

سلام.
فکر میکنم محمدرضا اینکه به حتی یک نفر توی همایش یاد داده باشی که اصلا انتخاب چی هست بهترین یاد خدا را بجا آوردی.یادم اومد به جمله ای از قران:به هر طرف که رو کنید روی او همان سو است.ایمان و نیکی اصل است نه به این سو و آن سو رو کردن.
همیشه به نام خدا گفتن به این معنی نیست که به یاد خدا هستیم:نه هر که کله کج نهاد و تند نشست کلاه داری و آیین سروری داتد