تمام این نوشته های که من خوندم جالب بود و دلچسب
دوستان همه ی ما انسان ها دنبال یک چیز هستیم،آرامش!!!!
من به شخصه پول ،اعتبار،ماشین ،خونه و . . . برام شده بودن ارزش و فکر میکردم آرامش من به این ها بستگی داره ،البته این باورها ی اشتباه پلی بود بسوی یک آرامش دوست داشتنی
دوستای گلم من و شما که ما میشیم در یک جامعه ی بزرگ شدیم که باید به سنت هامون احترام بگذاریم،
ولی این جامعه یه چیز رو یادش رفته حفظ کردن غرور مردمش رو
ببینید نوع لباس پوشیدن خودمونو!!!!داریم ناخواسته فرهنگ غرب رو میپذیریم
آرامش من و شما در ما شدنمون گم شده
بجای اینکه ما حصرت فرهنگ غرب رو بخوریم
بیاید و جوری زندگی کنیم که دنیا حصرت من و شما رو بخورن
بقول یه انسان بزرگ
“هیچ انسان بزرگی مثل هیچ بزرگ دیگه ی نزیسته،همه ی انسان های بزرگ یک بار به دنیا آمدن و یک بار مردن ولی نامشان تا نسل های دیگر به روى زبان ماند”
کوچیک شما سعید بابادی،خوزستان

خیلی سخته. نمیشه همیشه آدم خودش باشه ولی بعضی وقتها شاید بشه. اما این بعضی وقتها که با اصرار و مقاومت و صبر بدست میاد باز هم دیگران زیادی، پشت سر آدم بدگویی می کنند. در صورتی که تو داری کار مثبت ، با ارزش و مفیدی را برای خودت و جامعه ات انجام می دی اما اونها اینو نمی بینند اونا فقط سنت شکنی را می بینند. شاید هم در درازمدت بفهمند.

سلام مطالبتان را خواندم و در حقیقت نوشیدم با صبر و حوصله تمام که پیش ازین نداشتم.
با احترام شما در وبلاگ من حضوری سبز دارید.
قلمتان پابرجا باد

تو کل زندگیم ب غیر از مقوله ی کنکور همیشه بنا به خواست دیگران زندگیم کردم خداروشکر میکنم ک نزاشتم راجع ب آینده تحصیلیم دیگران تصمیم بگیرن و وارد رشته ای شدم ک هم علاقه و هم توانمندیشو دارم اما تو خیلی از شرایط و لحظات مختلف زندگیم جمع تصمیم گرفته و من نتونستم جلوی این تصمیم ها ک مخالف علاقمم بوده مقاومت کنم…حالا ک کمی دارم خودمو از این شرایط دور و جدا میکنم و میخوام راه خودمو پیدا کنم ب شدت باهام مخالفت میشه و من با روحی شاکی و سرخورده دچار عذاب وجدان میشم چطوری میتونم خودمو اونجور ک دلم میخواد زندگی کنم؟ 🙁

من تجربه ی تلاش برای زندگی کردن خود واقعیمو دارم.جسارت زیادی می خواد و از طرف دیگه اطرافیان به خاطر جسارتی که در تو هست و در خودشون نیست به سختی از تو انتقام میگیرن …..

سلام اقاى شعبانعلى ،
بايد خدمتتون عرض كنم كه من از اين قائله جدا هستم ، واقعان براى منه خودم زندگى مى كنم
پايدار باشيد

فهميدن اين مسئله يه بلوغ نياز داره . بلوغي كه نمي دونم چطور بدست مياد.
اما من هم گم شدم . مخصوصا اينكه انتخابها زياد مي شن

این منی که همگان مرا بدان میشناسند با همه من های من متفاوت است

با این تفاسیر فکر نمی کنم آدمی وجود داشته باشه که خود خودش باشه. خود واقعی بودن باید خیلی لذت بخش باشه. به تعبیر دیگه همون صداقته. صداقت با خود و اطرافیانمون. نشون دادن اون چیزی که واقعا هستیم.
تا حالا که نتونستم خود خودم باشم. همون چیزی رو که واقعا حس می کنم بگم . همون کاری رو که دوست دارم انجام بدم. احتمالا با شرایط موجود هیچ وقت هم نتونم. این حسیه که معمولا آدمها ازش محرومند و ما تو این کشور خیلی بیشتر از آدمهای نقاط دیگه دنیا. نمونش هم همون مسائل شخصی که گفتید و تو فرهنگ ما زیاد دیده می‏شه و واقعا آزاردهنده است.

حق با شماست. به عقیده من زمان زیادی لازمه تا ما بتونیم خودمون رو همونطور که هستیم با همه خوبی ها و بدی ها و نقص ها و قوت ها بپذیریم. ازون به بعد به بودن های دیگران هم بیشتر احترام خواهیم گذاشت و این اتفاق باید برای اونها هم بیفته تا اونها هم یاد بگیرند تفاوت بخشی از ماست و دلیل بر خطا نیست و در نهایت به سلیقه و بودن های ما احترام بگذارند.
صد البته توی این مسیر همه هم رده نیستن. اونهایی که جلوتر هستند شاید بیشتر درد بکشن اما می تونن چراغ راه بقیه باشند.
به امید اون روزی که انقدر قوی باشیم که بتونیم خودمون رو زندگی کنیم.

واقعا بايد چه كار كرد؟ ٦٠/٧٠ سال زندگي كني و بعد ميبيني يك روز جاي خودت زندگي نكردي؟ واگه بخواي نقش خودتو بازي كني كه …

مرد هر روز دیر سر کار حاضر می‌شد، وقتی می‌گفتند : چرا دیر می‌آیی؟ جواب می‌داد : یک ساعت بیشتر می‌خوابم تا انرژی زیادتری برای کار کردن داشته باشم ، برای آن یک ساعت هم که پول نمی‌گیرم !
یک روز رئیس او را خواست و برای آخرین بار اخطار کرد که دیگر دیر سر کار نیاید .

مرد هر وقت مطلب آماده برای تدریس نداشت به رئیس آموزشگاه زنگ می‌زد تا شاگردها آن روز برای کلاس نیایند و وقتشان تلف نشود .
یک روز از پچ پچ‌های همکارانش فهمید ممکن است برای ترم بعد دعوت به کار نشود .

مرد هر زمان نمی‌توانست کار مشتری را با دقت و کیفیت ، در زمانی که آن ها می‌خواهند تحویل دهد ، سفارش را قبول نمی کرد و عذر می خواست .
یک روز فهمید مشتریانش بسیار کمتر شده اند .

مرد نشسته بود . دستی به موهای بلند و کم پشتش ‌کشید به فکر فرو رفت .باید کاری می کرد . باید خودش را اصلاح می‌کرد ناگهان فکری به ذهنش رسید . او می توانست بازیگر باشد .

از فردا صبح ، مرد هر روز به موقع سرکارش حاضر می شد ، کلاس هایش را مرتب تشکیل می‌داد ، و همه‌ سفارشات مشتریانش را قبول می‌کرد .
او هر روز دو ساعت سر کار چرت می‌زد وقتی برای تدریس آماده نبود در کلاس راه می‌رفت ، دست هایش را به هم می‌مالید و با اعتماد به نفس بالا می‌گفت : خوب بچه‌ها درس جلسه‌ قبل را مرور می‌کنیم !!!
سفارش‌های مشتریانش را قبول می‌کرد اما زمان تحویل بهانه‌های مختلفی می‌آورد تا کار را دیرتر تحویل دهد :

تا حالا چند بار مادرش مرده ، دو سه بار پدرش را به خاک سپرده و ده‌ها بار به خواستگاری رفته بود . . .

حالا رئیس او خوشحال است که او را آدم کرده ، مدیر آموزشگاه راضی است که استاد کلاسش منظم شده و مشتریانش مثل روزهای اول زیاد شده اند!!!

اما او دیگر با خودش « صادق » نیست.

او الان یک بازیگر است . همانند بقيه مردم!!!

سلام
با این مطلب موافقم تا چیزی که تا الان به نتیجه رسیده ام اینکه زندگی خیلی خیلی سخت تر از اون چیزی یه که فکرش رو می کنیم همه ما من هم توی رویاهای کودکی مون تلاش می کردیم تا هر چه زود تر بزرگ بشیم مانند آدم بزرگ ها کار کنیم بریم بیایم ازدواج کنیم و …. اما زمانی که بزرگ میشیم با علامت سوال های زیادی روبه رو میشیم که ما ها عکس العمل های مختلفی نشون می دیم بعضی ها شرایط رو قبول می کنند و ادامه می دن بعضی ها چون شرایط و محیط رو نمی تونند تغییر بدن خودشون رو تغییر می دن رو یه را جدید برای خودشون و شاید برای دیگرون باز بکنند و بعضی ها هم سر دم گم در بین این علامت سوال ها می مونند من خودم هم یکی از این ادم هام که برای خیلی از سوال هام جوابی پیدا نکردم و نمی تونم به راحتی از کنار اون ها رد بشم ….

اگر هم کسی نقابها رو تا حدی کنار بگذارد و بخواهد خودش باشد از طزف اطرافیان طرد میشه.

معمولا خیلی زمان طول میکشه که متوجه این قضیه بشیم