دوستان عزيز من.
توي چند روز اخير كه به خونه مون و مخصوصا به همين صفحه سر ميزدم، همزمان شاهد اتفاقات تلخي در جاهاي ديگه بودم. توي همين نزديكيهامون. مخصوصا توي كشور همسايه مون، عراق.
و وقتي كامنت ها رو ميخوندم كه سر موضوع خاصي بحث و گفتگو بود، همزمان از طريق خبرها و تصويرها شاهد درد و رنج عميق آدمهايي مثل ما و هم سن و سال ما و جوانتر از ما و پيرتر از ما توي اون ديار بودم و مشكلات عظيمي كه اونها داشتن باهاش دست و پنجه نرم ميكردن…
و چقدر اين بحث ها بنظرم بي اهميت ميومد…
توي اين چند روز و مخصوصا ديشب صحنه هايي رو ديدم كه بدجوري قلبم رو به درد آورد.
آدم هايي كه مجبورن زندگي گرمشون رو از توي خونه هاشون به اجبار رها كنن و از ترس به سوي يه زندگي نامعلوم در حال فرار باشن.
آدمها و جوان هايي كه به جاي اينكه مثل همه آدم ها و جوان هاي ديگه ي دنيا دنبال زندگيشون و تلاش و فعاليت و مخصوصا اين روزها به دنبال پيگيري فوتبال و جام جهاني و شادي و هيجان باشن، توي صف هاي طولاني براي ثبت نام دفاع از شهر و دفاع از كشور و دفاع از مردمشون قرار داشتن.
و ديشب … عكس جوان هاو آدم هايي رو ديدم كه بعد از اينكه اونها رو گرفته بودن، رديفشون كرده بودن و ميشد ترس و هراس و غم عجيب و عميقي رو توي چهره و توي چشمهاشون ديد و چه بسا از ماهها قبل مثل همه آدم هاي آروم و خوشبخت ديگه ي دنيا، خودشون رو آماده كرده بودن تا اين روزها به تماشاي جام جهاني بشينن …اما اونطور كه گوينده ي خبر ميگفت دقايقي بعد از گرفته شدن اين عكس همگي به قتل رسيده بودن…
بعد اومدم به خونه مون سر زدم و دوباره اين كامنتها رو ديدم …

دوستان عزيزم … در برابر درد و رنج هاي عميقي كه بين آدم هاي دورو بر خودمون، آدم هاي يه كم دورتر توي كشورهاي اطرافمون يا بين آدم هاي خيلي دورتر در كشورهاي ديگه وجود داره، چه اهميتي داده اگه كسي به كامنت ما كه خودمون بهش اعتقاد داريم راي منفي داده .. چه اهميتي داره اگه دوستي به نام سميه فايلي رو از بين همه فايلهاي درستي كه هميشه آپلود ميشده اينبار اشتباهي آپلود كرده … چه اهميتي داره اگه وبلاگ من مدتيه بدون اينكه چيز خاصي توش داشته باشم فيلتر شده و براي رفعش بايد پيگيري كنم … چه اهميتي داره اگه كسي كه من بعنوان دوست خودم ميشناسم، موقع ابراز احساس واقعي و قلبيم نسبت به تصوير دوست ديگري، به اشتباه، قضاوتم ميكنه و كار منو به رج زدن تشبيه ميكنه و اون لحظه با قضاوتش قلبمو به درد مياره… چه اهميتي داره اگه به خاطر خريدن فلان چيز، چند ماهه همه اش پول كم ميارم ، چه اهميتي داره اگه …………………………………… ( خيلي چيزها هست كه اگه خوب فكر كنين، شما هم ميتونين براي خودتون، اين نقطه چين ها رو باهاشون پر كنين!

ميدونم …
هر چيزي جاي خودش رو داره …
ميدونم اينها به هم هيچ ربطي ندارن …
ميدونم …
ولي لطفا بياييد هر وقت كه ميخواهيم بخاطر چيزهاي پيش پاافتاده اي، خاطر عزيزمون رو مكدر كنيم، يادمون بياد كه توي همين لحظه، دقيقا همين لحظه! توي اطرافمون يا توي دنيا خيلي آدمها هستن كه از مشكلات و درهاي خيلي خيلي عميق تري دارن رنج ميكشن و اين در برابر اونها هيچ هستش.
و سعي كنيم از زندگيمون، از آرامشمون و بخاطر تمام مشكلات عجيبي كه نداريم! قدردان باشيم و فكر و ذهن و انرژيمون رو صرف تلف كردن و پرداختن به چيزهاي پيش پاافتاده نكنيم و از زندگيمون بهره بيشتري ببريم …

دوستان خوبم كه همه تون برام عزيز هستين، منو خيلي ببخشيد اگه اول صبحي كامنتي به اين تلخي گذاشتم.
ولي وقتي خوب فكر ميكنم مي بينم خيلي برام سخته … خيلي …
شايد هم بخاطر اين باشه كه ديشب اصلا نتونستم بخوابم…
به قول آندره ژيد ” چه شبها كه نتوانسته ام به خواب روم، از بس بر رويايي كه جاي خوابم را مي گرفت غنوده بودم.”
و روياي هميشگي و مخصوصا مخصوصا اين روزهاي من؛ ديدن آرامش، لبخند و شادي توي چهره و چشمها و بر روي لبهاي تك تك آدمهاييه كه دور و برم وجود دارن يا دارم از پشت صفحه تلويزيون، كامپيوتر يا موبايلم بهشون نگاه ميكنم.