سلام ؛ استاد
یه فکری همیشه تو ذهنم داشتم و هر جا فضا یافته ام بیانش کرده ام . حال که حرف از ادبیات است ؛ بیجا نیست برای شما و دوستان مون هم بنویسم .
مرز میان هنر و رفتارهای روزمره مثل بسیاری پدیده های دیگر خیلی مشخص و تفکیک شده نیست . در حوزه زبان و ادبیات هم همینطوره . از همین روست که سخن گفتن روزمره آدم های یک جامعه منشا نوعی از ادبیات میشود و با دو گونه از ادبیات مواجه خواهیم بود . ادبیات با سرمنشا کلاسیک و آکادمیک از یکسو و ادبیات روزمره و کوچه – خیابان از سوی دیگر ؛ که هیچکدام بی نیاز از دیگری نیست و نمی توان یکی را بر دیگری برتر شمرد . شاید شق سومی را هم بتوان شناسایی کرد ؛ اما فاصله اش با هنر بیشتر است و لذا کمتر مورد احترام قرار گرفته است و آن زبانی کمتر مورد احترام و آمیخته با فرهنگ لمپنیزم است . دریغ که امروز جریانی از این فرهنگ ( به اعتقاد من ناشایست ) راه خود را به زبان کوچه و بازار ( و جانسوزتر ) به حوزه رسانه های رسمی و دانش آموختگان و فرهیختگان باز کرده است و زبان دیرین پارسی را آلوده کرده است .
حال نکته کجاست که برای ما می تواند به موضوعی خطیر بدل شود ؟
اعتقاد دارم زبان پارسی و ادبیات کلاسیک ایران زمین ؛ عمده ی سهم ما در میراث مشترک بشری است . دریغ بسیار و حسرت جانکاه است ؛ اگر همین سهم مان را نیز چنین به حراج واگذاریم ؛ سهل است که آسان ببازیم (به قول شاملو بزرگ “بذاریم درب منزل تا سپور ببره ” !!!!!!!!! ) .

سلام
بشخصه، بدون اینکه بخوام تعریف جدی از تو کرده باشم اما باید بگم من این هنر ادبیات رو در لابلای صحبتهای کلاسها و سخنرانیهای خودت خیلی خوب پیدا میکنم
بعضی موقعها دلیل من برای حضور در کلاسهای تو علاوه بر یادآوری و یادآموزی مطالبی هست که بیان میکنی، یافتن همین هنر و تامل در معنایش و ساختار نوع ادبیاتی هست که فقط میشه اینجور جاها پیدا کرد
وقتی برای بار دوم کتاب “انتخاب” “الی گولدرات” رو خوندم تنها دلیلش فهم و پیدا کردن “انتخاب های تو” در “هنر ادبیات” گفتاری هست که فقط مختص خودت هست و برای من جنسش واقعا یه چیز دیگست.

راستی “دانش …. خدمت دین … ” من رو خالی از کلی غصه گیر کرده در دلم کرد.
ازت ممنونم، محمدرضا.

نه واقعا شما چی فکر کردید؟ فکر کردید ما ازوناشیم که کامنتدونی یه پست بسته باشه بی خیال میشیم؟! 😉
*
خارج از شوخی و علاوه بر اینکه “دانش روز دنیا در خدمت دین” یادداشت خیلی خیلی خیلی خوبی بود، می خواستم پیشنهاد کنم دکمه های به اشتراک گذاری رو به پست های سایت اگه امکان داره اضافه کنید تا بتونیم هر مطلبی رو که دوست داریم با دوستانمون توی فیس، توییتر، پلاس و ….. به اشتراک بذاریم. مرسی.

ادب مرد به ز دولت اوست .حالا که حرف از ادبیات زدید یاد این شعر افتادم.
یه فایل خیلی خوبی توی رادیو مذاکره داشتید که رفتار آدم ها رو در دنیا های مجازی نشون میداد.از ماشین گرفته(البته اگه مجازی بشه حسابش کرد!) تا فیسبوک !
دیشب بعد از قرعه کشی جام جهانی .چنان رفتار پرخاشگرانه و بی ادبانه ای تو پیج های مختلف صورت گرفت که واقعا من که خودم تو این اجتماع زندگی میکنم شوکه شدم. یعنی این ماسک های ما تا چه حد میتونند قدرتمند باشند که چنان نیروی کاذبی به ما بدند که هر کاری که می خواهیم تو اون فضا انجام بدیم.نمونه این مسائل رو قبلا هم داشتیم و یه نظر من یه مسئله ای هست که داره ازش سرسری عبور میشه.شاید بد نباشه یکم به این موضوع بازم بیشتر پرداخته بشه! چیکار کنیم که آبروی ملیمون به همین راحتی به خطر نیوفته!

یادمه این متن و قبلا توی اون وبلاگتون خونده بودم و یادمه یک کامنت براش گذاشته بودم که اصلا کامنتم یادم نیست ولی حسم به کامنتم یادمه که به نظر خودم چقدر از یه زاویه دیگه این قضیه رو دیده بودم..حتما کلی هم به خودم افتخار کرده بودم :)…من منتظر ادامه پست تکنیک‌های اثربخش برای بدبختی (قسمت اول) هستم…بیان این قضیه صرفا جهت یادآوری بودا عجله ای در کار نیست….. شادباشید و سلامت

و همچنین هنر بیان نیست هایی که گمان میکنی هست و هست هایی که توهمی بیش نیست.

بازی با کلمات همیشه قشنگه البته تا زمانی که بدونی فقط بازیه…