دوست متممی عزیزمان شاهین کلانتری در وبلاگش مطلبی تحت عنوان قدرت کامنت گذاری منتشر کرده است که البته بخشی از یک راهنمای بزرگتر برای توسعه فردی است (+).
من از نکاتی که در مورد کامنت نویسی مطرح کرده بود، چیزهای خوبی یاد گرفتم و گفتم شاید خوب باشد آن‌ها را در اینجا برای شما هم نقل کنم (شاید این حرف‌ها را بتوان به نوعی مکمل قوانین کامنت گذاری متمم دانست).
چند جملهٔ پراکنده در اهمیت کامنت نویسی:
۱
کامنت: نوعی از نویسندگی دیجیتال که می‌تواند مهم و مؤثر باشد.
۲
با کامنت گذاشتن برای محتوای موردعلاقه‌مان، از محتواهای مفیدی را که در اینترنت می‌بینیم حمایت می‌کنیم و از این منظر می‌توانیم در توسعهٔ کیفیت محتوای دیجیتال سهیم باشیم.
۳
کامنت‌نویسی یکی از بهترین تمرین‌ها برای نوشتن و اظهارنظر است. کامنت‌نوشتن قوهٔ استدلال ما را قوی‌تر می‌کند. گاهی لازم است برای نوشتن یک کامنت حسابی عرق بریزیم و لای چند تا کتاب را باز کنیم.
۴
بهتر است ساختار مشخصی را برای کامنت‌هایمان در نظر بگیریم و سعی کنیم نظرمان مقدمه، بدنه و نتیجه‌گیری داشته باشید. حتی به‌مرورزمان در جنس نوشتن و نوع اظهارنظر و ساختار کامنت می‌توانیم به سبک کامنت‌نویسی خودمان برسیم و مخاطبانی را بیابیم که زیر پست‌ها دنبال کامنت های ما می‌گردند.
۵
کامنت یکی از روش‌های کم‌هزینه و عالی برای شبکه‌سازی و برقراری رابطه‌های دوستان و حرفه‌ای است. پیشرفت در اینترنت و پذیرفته شدن در دنیای آنلاین، مانده هر دوستی و رابطهٔ رو به رشد و ارزشمندی، نیازمند تلاش است.
۶
یک کامنت خوبی گاهی می‌توان مفیدتر از اصل پست باشد، کامنت را نباید زائده‌ای اضافی و کم‌اهمیت بدانیم.
۷
مهارت در کامنت‌نویسی و تداوم در آن می‌تواند نقش به سزایی در ایجاد برند شخصی ما در فضای دیجیتال داشته باشد.
۸
با کامنت‌نوشتن جسارت ما برای اظهارنظر و ارتباط بیشتر و بیشتر می‌شود.
۹
عاملی اصلی موفقیت در کامنت گذار ارزش‌آفرینی است. کامنت باید ارزش‌آفرین و مفید باشد. کامنت ما باید ارزش تازه‌ای را به مطلب اضافه کنند و باعث بهبود آن پست شود. کمک به تولیدکننده اثر و دیگر مخاطبان آن پست فقط با ارزش‌آفرینی ممکن می‌شود و ارزش‌آفرینی و کمک به دیگران رمز موفقیت است.
۱۰
سعی کنیم در کامنت از تجارب شخصی و مصداق‌هایی که در زندگی تجربه کرده‌ایم بنویسم. نقل داستان‌های شخصی‌مان کامنت‌هایمان را خواندنی‌تر می‌کند. یک کامنت‌نویس حرفه‌ای باید قصه گوی خوبی باشد.
۱۱
بهتر است قطعی نظر ندهیم، سعی کنیم قبل از هر اظهارنظری از کلمات و جمله‌هایی مانند «شاید»، «احتمالاً»، «من فکر میکنم» و «به گمان من» استفاده کنیم.
۱۲
تا جایی که می‌توانیم با دقت و حوصله کامنت بگذاریم. بهتر است حداقل یک‌بار پیش‌نویس اول کامنت را مرور کنیم. سعی کنیم جمله‌هایمان را سلیس رو روان کنیم، برای خواندنی‌تر شدن کامنت‌هایمان بهتر است شکسته ننویسم.
۱۳
هیچ عیبی ندارد اگر برای نوشتن یک کامنت دو روز فکر کنیم و بعد بیایم آن را بنویسم، اگر در نوشتن کامنت شتاب‌زده عمل نکنیم و زمان بیشتری برای نگارش هر کامنت بگذاریم به طرز مشهودی نسبت به دیگران متمایز می‌شویم.
۱۴
اگر استراتژی مناسبی برای کامنت‌نویسی داشته باشیم پس از مدتی به یک نظر قابل‌پیگیری تبدیل می‌شویم و کامنت‌هایمان نقش تعیین‌کننده و مهمی پیدا می‌کنند.
۱۵
در گذاشتن لینک و نقل منابعی که در کامنت‌هایمان گذاشته‌ایم امساک نکنیم. یک از ویژگی‌های کامنتهای ارزش‌آفرین معرفی منابع معتبر است، اگر محتوای مفید دیگری را به نویسنده پست و مخاطبان معرفی کنیم آن‌ها ما را هرگز فراموش نمی‌کنند.
۱۶
کانال‌های تلگرام به دلیل برخوردار نبودن از امکان ثبت کامنت بازگشتی کامل به دورهٔ عقب‌افتادهٔ مونولوگ محسوب می‌شوند، مابقی شبکه‌های اجتماعی و پلتفرم‌ها هم اوضاع بهتری ندارند. در چنین فضاهایی کامنتها اگر فحش و توهین نباشد عبارت‌های بی‌رنگ‌وبوی کوتاهی مثل «خوب بود» و «عالی بود» و… هستند.
۱۷
با نام و نام خانوادگی کامل خودمان کامنت بگذاریم، در این صورت با دقت و سختگیری بیشتری می‌نویسیم.
۱۸
سعی کنیم کامنت‌هایمان ملموس باشند، از مثال‌های بیشتری بهره بگیریم و بخش‌های انتزاعی را کمتر کنیم.
۱۹
فقط به «خوشم آمد» و «بدم آمد» اکتفا نکنیم و سعی کنیم دلایل موافقت یا مخالفت خودمان را تبیین کنیم.
۲۰
نوشتن کامنتی ارزش‌آفرین کم‌اهمیت‌تر از نوشتن یک یادداشت نیست. با کامنت گذاشتن می‌توانیم برند شخصی‌مان را بسازیم، ارتباطات مؤثری ایجاد کنیم و رأی و نظر خودمان را به شکل بهتری مطرح کنیم.
۲۱
اگر وبلاگ یا سایت داشته باشید اهمیت و جایگاه کسانی که کامنتهای مفید و خوب میگذارند بهتر می‌فهمید. ما با کامنت گذاشتن خودمان را در ذهن دیگران جا می‌اندازیم.
۲۲
کامنت‌نویسی یک تمرین عالی برای تولید محتوا است، پس بهتر است جوانب مختلف آن را از دیدگاه مخاطب بسنجیم و فکر کنیم در حال نوشتن پستی برای وبلاگ شخصی خودمان هستیم.
۲۳
سؤالات تازه‌ای را مطرح کنیم، گاهی مطرح کردن سؤالات تازه‌ای که باعث فکر کردن به جنبه‌های دیگری از پستی که در آن کامنت گذاشته‌ایم از هر نوع اظهارنظری مفیدتر است.
۲۴
سعی کنیم قبل از نوشتن کامنت تمام کامنتهای قبلی آن پست را بخوانیم.
۲۵
اگر مطلبی را سرسری خوانده‌ایم کامنت نگذاریم.
۲۶
اهمیت مرتبط بودن کامنت با محتوای پست موضوعی بسیار جدی و مهم است.
۲۷
موضوعات شخصی را با ایمیل یا از طریق بخش تماس با ما با تولیدکننده محتوا در میان بگذاریم.
۲۸
کامنت نویسی یک روش عالی برای یادگیری بهتر و تثبیت دانسته‌ها در ذهن است.
۲۹
به نظر می‌رسد در سال جدید بهتر است زمان بیشتری را صرف تقویت مهارت کامنت نویسی‌مان کنیم. کامنت‌گذاری از مهارتهای مفیدی که روی مهارتهای دیگر ما از جمله نگارش تحلیل و برند سازی تأثیر جدی می‌گذارد.
۳۰
شاید تعجب کنید و بگویید این‌همه دستورالعمل برای نوشتن چیز ساده‌ای مثل کامنت؟
بله اگر می‌خواهیم کامنتهای تأثیری فراتر از نظرات بی‌رنگ‌وبو داشته باشد باید به آن‌ها به شکل اثرانگشتی ببینیم که برای همیشه در دنیای اینترنت می‌ماند آن‌وقت شاید نگاه دیگری به کامنت نویسی پیدا کنیم.
گام عملی:
از ابتدای سال به جدول رفتارهای روزانه‌ام این گزینه را افزوده‌ام و هرروز سعی میکنم تیک بخورد:
«روزی ۱ کامنت»
لازم می‌دانم دوباره تأکید کنم که اگر قوانین کامنت گذاری متمم را نخوانده‌اید حتماً سری هم به آن‌جا بزنید و آن قوانین را ببینید. به گمان من رعایت آن قوانین می‌تواند کیفیت کامنتهای شما را افزایش دهد.
معلم و دوست خوب و تاثیرگذار
محمدرضای عزیز
دیدن یادداشتی از وبلاگم توی «روزنوشته» (که تاثیرگذارترین درس‌های زندگیم رو از اون گرفتم) یکی از زیباترین تجربه‌های زندگی من رو رقم زد.
محمدرضای نازنین، وجود تو باعث دلگرمی ماست.
پیش نوشت: محمدرضا خیلی ممنونم که لایک رو از کامنتهای روزنوشته ها برداشتی. تا حایی که من تجربه کردم، لااقل برای کامنتهای خودم، میزان لایک کامنت بستگی به تعداد کامنت های اون مطلب و همچنین زمان ارسال کامنت نسبت به زمان انتشار مطلب روزنوشته ها داشت و از طرف خودم که شاید به صورت ناخودآگاه به نحوی می نوشت که لایک میگرفت، از تو ممنونم. نمی دونم مکانیزم جدیدی براش درنظر دارید یا نه، اما کلا چیزی که من – برای کامنهای خودم – دیدم، لایکها نشان دهنده کیفیت و آموزنده بودن و اعتبار کامنت نبود. (قبلا هم چند باری با سمیه سر لایکها بحث کردیم 😀 )
در مورد مطلب شاهین کلانتری عزیز، باید بگم که به عنوان یک ادمین، نمی دونی چه حس خوبیه وقتی برات کامنت میذازن اونم کامنتی که براش وقت صرف شده باشه. البته اکثرا عادت داریم که بیشتر از زمانی که صرف خواندن مطلب کردیم، صرفا نوشتن کامنت کنیم. مثلا در اینستاگرام، زمان خواندن ۵ ثانیه و زمان کامنت نوشتن، ۱۰ ثانیه (اینو گفتم که به زمان های طولانی تر فکر نکنیم). برای همینه که لااقل در اینستاگرام، کامنت های خوب، انگشت شمارند. پیشنهادی که من برای کامنت گذاشتن در شبکه های اجتماعی (که سرعت رو وارد عملیاتهای ما می کنند) اینه که وقتی مطلبی رو دیدیم، همون لحظه کامنت نگذاریم. بریم و چند دقیقه بعد برگردیم. اینجوری یا از کامنت نوشتن منصرف میشیم (که قاعدتا بهتر از نوشتن یک کامنتیه که منجر به تخریب خودمون میشه – البته کاری به اکانتهای بی نام و نشان ندارم ) و یا اون مطلب رو یک بار دیگه هم می خونیم و کامنت بهتری می نویسیم. به نظرم نمیشه حتی کوتاه ترین مطلب رو هم بخونی، هضم کنی، فکر کنی و کامنتی براش بنویسی و این فرآیند کمتر از ۵ دقیقه زمان ببره.
کامنت گذاشتن باعث میشه نویسنده یا ادمین، حس کنه که برای وقت و زمانی که صرف نوشتن مطلب کرده، ارزش قائل میشن. مطالب واقعا خوانده میشه. خودم تا حالا نکات زیادی از کامنتها یاد گرفتم (مخصوصا کامنت هایی که اکانت های دارای نام و نشان میگذارند و افرادی که می دونم و یا متوجه میشم که کامتشون پشتوانه ی تجربی و علمی خوبی داره). بعضا پیش اومده که باعث شده مطالب رو اصلاح و یا حتی حذف کنم و این خودش باعث میشه که مطالبم به منبع غنی تر و معتبرتری تبدیل بشه. افق دید من، محدوده و هستند کسانی که دید گستره تری دارن و می تونن با کامنت گذاشتن، باعث رشد من و دیگرانی که مطالب من رو میخونن، بشن.
خلاصه اش میشه همون یادگیری کریستالی. بازدیدکننده ی محترم، چرا وقتی می تونی مطلبی رو کامنت کنی که به کیفیت محتوا کمک کنی، انجام نمیدی؟! – حتما باید اسپم و تبلیغات به خوردت بدن؟ تق و توق، ایمیل تبلیغاتی برات بفرستن و اینجوری از وجودت استفاده کنن؟!
ذکات یک مطلبی که وقت صرف شده براش، کامنته 🙂
و کامنت های زیاد، نظر هر بیننده ای رو به مطلب جلب میکنه. حتی الگوریتم تمام شبکه های اجتماعی. و هر مطلبی که بیشتر کامنت داشته باشه، بیشتر دیده و خوانده میشه. “بیشتر بودن” و “باکیفیت بودن” رو بذاری کنار هم، دیگه خودش میشه یه کلاس دانشگاه.
چقدر خوشحال شدم از دیدن این پست.
به شاهین عزیز خیلی تبریک میگم که یکی از ده ها و شاید صدها نوشته ی خوب و مفید و آموزنده و پر از انرژی های دوست داشتنی اش، این پاداش ارزشمند رو از محمدرضا دریافت کرد که در روزنوشته ها جای بگیره.
وبلاگ شاهین کلانتری، یکی از اون وبلاگ هایی است که من رو هر روز دچار عذاب وجدان میکنه!
به این علت که – با توجه به علاقه و اشتیاق زیادِ خودم برای نوشتن و تشنه ی دانستنِ بیشتر بودن، در این زمینه – چرا هنوز نتونستم تمام یا بیشترِ نوشته های خوبش رو بخونم.
(که البته خوندنِ منظمِ وبلاگش و تمام نوشته هاش، در برنامه ی جدی امسالم قرار داره)
پست “چگونه نویسنده شویم؟” هم به نظرم یک «شاهکار» بود .
میشه حدس زد که او چقدر برای جمع آوری این نکات و جمع بندی کردن و ساختار بخشیدن به اونها، و معرفی لینک ها و کلاً نوشتن این مطلب طولانی؛ با دقت و حوصله، توجه و وقت و انرژی صرف کرده.
و واقعاً قابل تحسینه. اینکه سعی کرده نکات خوب و ارزشمند و کاربردی برای تقویت مهارت نویسندگی رو به دوست داشتنی ترین شکل ممکن و به ساده ترین بیان، در اختیار مخاطبان وبلاگش و تمام علاقمندانِ نویسندگی قرار بده.
محمدرضا. ممنون بخاطر این پست خوب.
و یادآوری این نکات و اینکه باعث شدی برای کامنت گذاری، نکات مفید و جامعِ شاهین عزیز هم رو هم بیشتر، مدنظر داشته باشیم.
و لطفاً اجازه بدید در اینجا هم به شاهین عزیز بگم:
به عنوان یک متممی، به داشتن دوست متممی ای مثل تو افتخار میکنم (مثل خیلی دیگه از دوستان خوب متممی مون که هر کدوم در زمینه ای تلاش می کنند تا ارزشی، به این دنیا اضافه کنند)
بیصبرانه منتظر انتشار و خوندن رمان ای که خبرش رو در وبلاگت دادی هم هستم و
برات آرزوی موفقیت های بیشتر دارم.