سلام استاد عزیز
امروز که خیلی دلتنگ بودم و از دست هوای آلوده قفسه سینه ام درد گرفته بود و ناراحت و نامید یکی از همکارانم شما را به من معرفی کرد گفت که کلاسی دارید که متفاوت می باشد درس تو کویر و سیر و سفر ولی هر چه گشتم پیدا نکردم فقط می خواستم کمی روحیه ام عوض شود نمیدانم آیا پیام ها را می خوانید من خودم ۱۰ سال تدریس داشتم روانشناسی N.L.P و تحلیل رفتار ولی گاهی کم می آوری گاهی آموخته هایت نمی تواند برایت کاری بکند ویا … آنقدرناراحتی که نمیتوانی
به انها عمل کنی
مطالبتان را خواندم برایم جالب بود ولی ……..

سلام استاد گرامی
من تازه با وبلاگ شما آشنا شدم .
واقعاً از این زحمت زیبای شما و مطالب ناب کمال تشکر دارم.
همیشه در پناه حق باشید.
شاد باشید.

سلام استاد
چند وقت پیش این جمله را از طرف شهرداری در خیابان دیدم ” شهر خوب یافتنی نیست ساختنی است ”
شما کاری بزرگ را شروع کردی و همه مصالح و متریال آن هم خودت باسرمایه معنوی و مادی شخصیت پایه گذاشتی مطمئنم که از این به بعد در تاریخ این سرزمین همچون امیرکبیر جاودانه خواهی شد و بی فرهنگی ، شرمندگی ملی و غرور بیجای ملی را ، با تلاشت به شناخت از خود و اعتلای فرهنگی و گذشت از خود درخواهی آورد چون از شما یاد گرفتیم ابتدا از خود شروع کنیم نه اینکه از دیگران و حکومت و زمین و زمان توقع معجزه داشته باشیم.
قابل توجه دوستان سنم هم ۳۷ سال است و یک هفته است که به جمع شما در بازی رادیو مذاکره پیوستم. خوشحالم از اینکه در ایران هستم و با چنین استادی در کشورم آشنا شدم نه اینکه در آمریکا بودم و در آنجا با ایشان برای تغییر آموزش می دیدم اینجا مشکلات را میبینیم درک می کنیم و با آن داریم زندگی میکنیم و بهتر می توانیم با آگاهی و شناختی که استاد شعبانعلی به ما می دهد به تغییر به سمت بهتر شدن قدم برداریم.
استاد دوستت دارم و راهت را ادامه میدهم.

من واقعا همیشه بر این باور بودم که ادم باید رنج بکشه که به یک چیزی برسه.نابرده رنج گنج …یعنی میسر میشود!!!
بعد واقعا مامنتظریم که امریکایی ها جمع مان کنند!

فقط می تونم بگم عالی بود. هم پست شما هم کامنت های دوستان .

از اینکه افکار و عقاید تون رو با ما شریک میشید ممنون.
تمام متن هاتونو می خونم ولی فقط در مواردی که احساس می کنم نظرم کمی متفاوت هست یا سوالی دارم کامنت می زارم.
در بقیه موارد کامنت نذاشتنم به معنای یک تشکر صمیمی است،
فکر می کنم خیلی ها این کارو انجام می دهند.

ممنون به خاطر سکه طلای داخل جعبه مخملی.

خیلی بزرگواری کردین که جواب فائزه رو باحوصله دادین. از نظر من اصلا نیازی نیست که جواب داد چقدر سود و چقدر هزینه داره.اگر تمام مبلغ به دست آمده هم صرفا سود خالص باشه و برای خودتون نوش جونتون تنها دسترنج بخشی از زحماتی که برای علم بردید رو برداشت میکنید. ما نیازمند افرادی همچون شما هستیم و این نیاز هم قطعا یکی از جنبه های آن داشتن هزینه است برای ما . سپاس برای بودنتان

چقدر تلخه مقایسه شدن با دیگران، چون هیچ گاه به انتهای این دو خط موازی نمیرسیم.
از نوشته های پرمعناتون ممنونم

شما که انقدر قشنگ می بینین و قشنگ می نویسین ؛
پیشنهاد می کنم یه تیتر هم باز کنین با عنوان ” چگونه از زندگی لذت ببریم “. اول لذت رو تعریف کنیم . بعد زندگی رو . بعد ببینیم بقیه مردم تو دنیا چطور لذت می برن و …. فکر کنم چیز خوبی از آب در بیاد .
یه چیزی مثل طرح متمم. اونجا قراره مهارتهای فردی من توسعه پیدا کنه. خب مهارت لذت بردن از زندگی یک مهارت فردی و اجتماعی خیلی مهمه .
خیلی سپاس

عالی بود …
ممنون .

چه قدر عجیبه که اون چیزی که براش اومدیم رو نمی بینیم و به جاش چیزیو می بینیم که ندیدنش هیچ جای زندگیمون رو تغییری نمی ده

ای کاش در مدارس یا حتی خیلی زودتر در مهد کودک ها این نکات به عنوان عوامل عقب ماندگی و گرههای کور فرهنگی به کودکانمان گوشزد شود و اما اکنون سهم من اینست که به فرزندم یاد بدهم دنیا را اینگونه ببیند و او به دوستانش و …
بیایید همه از خودمان شروع کنیم.

کاملا درستِ و باز به کلمه ۵ حرفی فرهنگ رسیدیم.
و باز هم سوال من..چه کسی ما را با فرهنگ ! کرد؟

در کشوری که همه مدرسه ها و مهدها باید یک شکل و یک فرم باشند تا بچه ها اختلاف طبقاتی را متوجه نشوند چه انتظاری دارید!

مثال: برنامه غذایی به خانواده ها می دهند – روز یکشنبه موز روز دوشنبه سیب و… –
همه باید یک شکل لباس بپوشند( مثل پادگان )

اوج مشکلات زمانی است که بچه از محیط شبیه به هم بودن بیرون می آید (و کار از کاv گذشته ) و بچه متوجه می شود بابای فلان دوستش پژو/بنز داره و بابای خودش پراید

و ماجرا تازه شروع می شود ( یکی از این ماجرا ها من در جیب تو زندگی می کنم )