سلام.

چون شماره گذاری کردی من هم شماره گذاری کنم که ساده تر قابل خوندن باشه.

۱- خاطرات کتابها رو حتماً ادامه می‌دم. چشم.
۲- شبه علم رو می‌نویسم و باید بنویسم. اما به خاطر سبکش به متمم منتقل میشه. لینک درس متممش اینجاست

http://www.motamem.org/?p=1353
فقط ایرادی که در متمم وجود داره اینه که انقدر استاندارد سختی برای ارزیابی وجود داره که حتی نوشته های خودم هم توسط گروه خودم برای انتشار تایید نمیشه. مطالبی از جنس شبه علم (که ما اونها رو در گروه مطالب زیرساخت شناختی طبقه بندی می‌کنیم) در هر موردشون باید حداقل از ۵ منبع معتبر – که فهرست منابع معتبر متمم هم مشخصه و هر جایی رو معتبر نمی‌دونن – استفاده کنه. اینه که خیلی زمان بر میشه. اما باید بنویسم و گفته‌ام که می‌نویسم. حتی به رغم سخت گیری‌های دوستان.

۳- یادگیری واقعاً خیلی مهمه. خودم هم دوستش دارم. حتماً چشم.

۴- زبان انگلیسی هم به متمم منتقل شده. فعلا فقط در قالب مرور فعلهای پرکاربرد در محیط کسب و کاره و خیلی ساده است:
http://www.motamem.org/?p=1353
اما نکات زیرش که در قالب نکات مدیریتی میاد به نظرم میتونه خیلی آموزنده باشه. احتمالاً در آینده‌ی نزدیک، مجموعه کاملی از مصاحبه ها با مدیران برتر جهان به زبان فارسی وانگلیسی منتشر می‌شه. اما کلن خیلی نوزاده و اصلاح خواهد شد. اونجا بچه‌هایی که از من خیلی بهتر می‌دانند و می‌توانند مینویسند و من فقط در حد دخالت کمک می‌کنم.

اما در مورد نکته آخری که در مورد متمم گفتی.
هم نمیشه و هم میشه. اما برای شعبانعلی توضیح جالبی به ذهنم رسید.

ما در متمم هیات نویسندگان داریم که هر کدوم یه جایی هستند (غیر از برخی سری‌ها مثلاً تفکر سیستمی که تاحالا فقط من نوشتم و استراتژی محتوا. اما حتی مذاکره هم اگر حس کرده باشی داره نویسنده دوم و سوم پیدا می‌کنه) و اونقدر هم قدرت و موقعیتشون هست که ما خیلی زورمون بهشون نمیرسه. ضمن اینکه چون مطالب خریداری میشه واقعاً گاهی دستمون بازه و گاهی بسته. فیکس کردن تعداد مطالب، هزینه ثابت ما را از کنترلمون خارج می‌کنه و میتونه این بچه‌ی نوپا رو اذیت کنه.

نکته دیگه اینه که متمم یک رسانه‌ی دو طرفه است. تلویزیون و رادیو دقیقاً به همین دلیل منقرض شدند و الان طبقات پایین تر فکری و اجتماعی به اونها پناه می‌برند. تلویزیون حتی وقتی تحلیل غلط می‌کنه و تو داری فحشش می‌دی، نمیشنونه و بازم حرفش رو ادامه میده. یا یه برنامه رو که ده ساله هیچکس گوش نمیده منظم سر یک ساعت خاص از رادیو پخش می‌کنن!

ما برای تقویم محتوای متمم (و اینکه چه زمانی به چی کسی پول بدیم و چه مطلبی بخریم و چه چیزی رو انبار کنیم – دقیقاً مثل یک کارخونه) چند تا پارامتر رو می‌بینیم مثل:
تعداد مشاهده‌های هر مطلب
نظراتی که کاربران در تماس تلفنی که باهاشون میگیریم میگن
مطالبی که متممی ها میگن پیگیرش هستند
تعداد کامنتهایی که زیر هر مطلب میاد
و طبیعتاً چیزی به نام ابر محتوا یا Content Cloud که متمم تنظیم کرده. ما برای خودمون یک متر داریم و میگیم کسی که چهار سال همراه متممه باید چند برابر چهار سالی که توسط نظام آموزشی ما به خاکستر تبدیل شده و به جاش یه ورق A4 آشغال به نام لیسانس تحویل گرفته، چیز یاد بگیره. بنابراین بخشیش هم میشه تعهد ما به اون مسئله که طبیعتاً برای ما مهمه.

بر این اساس، ما کمی Interactive میریم جلو به شکلی که با منابع محدود در اختیار، حداکثر رضایت متممی‌ها رو تامین کنیم.
این قسمت‌های بد ماجراست.
به عبارتی ما اگر تقویمی رو فیکس کنیم و از روی بازخورد متممی‌ها مطمئن بشیم که مفید نیست – و در تقویم محتوای ما هم کلیدی نباشه – در جا حذفش می‌کنیم (فکر کن چه بهشتی بود اگر وسط پخش برنامه رادیو یا تلویزیون، وقتی سرشون داد می‌زدی، مجری از تحلیل‌ها و حرف‌های سطحی‌اش معذرت خواهی می‌کرد و میرفت!). فیکس کردن تاریخ ما را از این امکان مهم محروم می‌کنه.

اما کاری که میشه کرد و بچه‌ها یه مدته درگیر هستند اینه که تقویم رو کمی بازتر تعریف کنند. مثلاً بگن ما هر هفته حتماً چهار مطلب در زمینه استراتژی و توسعه کسب و کار داریم (که شامل فروش، استراتژی، تفکر سیستمی، مدل کسب و کار میشه). یا چهار مطلب درباره یادگیری زبان انگلیسی و یا …
اینطوری یکنواختی مطالب کمی بهتر حفظ میشه.

اما الان که خوندم، دیدم در مورد شعبانعلی دات کام، میشه ایده تو رو اجرا کرد. اینکه تو بدونی هر هفته قراره یک کتاب مطرح بشه. یک مطلب راجع به یادیگری (لااقل تا زمانی که جمع شده) و همینطور مطالب دیگه.

اینکه دقیق تاریخ رو فیکس نمی‌کنیم هم راستش یکی از نکات مدیریت و برنامه ریزی هست.

ببین. برنامه ریزی خوب مثل «بکارت» می‌مونه. یک بار که جریحه دار شد دیگه وجود نداره!
اگر تو با خودت قرار بگذاری که من هر ساعت ۸ ، یک صفحه کتاب می‌خونم، اولین باری که نخونی حالت بد میشه و اعتماد به نفس تو کاهش پیدا می‌کنه و عزت نفست جریحه دار میشه و …

پس بهتره فیکس کنی که من بین ساعت ۵ تا ۱۰ شب یک صفحه کتاب می‌خونم. این بهتره اما باز هم خطر جریحه دار شدن توی اون وجود داره.
حالا اگه بگی من هفته ای ۷ صفحه کتاب میخونم. اگه یه روز نخونی فردا خواهی خواند. و اگر در یک هفته هفت صفحه رو نخوندم دیگه باید بپذیرم که یه چیزی رو از دست دادم!

به همین دلیل شاید بشه هفتگی خیلی خوب فیکس کرد (حتی روی متمم به نظرم رو خیلی موضوعات میشه یا باید بشه). روی شعبانعلی که حتماً میشه. اما در حدی که اون اتفاق بد نیفته!

شاد باشی
محمدرضا