سمینار پیامها در مذاکره، که حدود سه ماه، قسمت عمدهای از فعالیتهای گروه ما را به خودش اختصاص داده بود به پایان رسید. حدود یک سال بود که به برگزاری مراسمی برای نکوداشت شش دهه تلاش دکتر مسعود حیدری، برای توسعه و ترویج دانش مذاکره در ایران فکر میکردیم. برای ایشان برنامههای قدردانی زیادی برگزار شده. اما متاسفانه مانند بسیاری از فضاهای مشابه در کشورمان، عمدتاً کوشیدهاند از اعتبار ایشان و سایر بزرگان برای بازاریابی خدمات خود استفاده کنند.
بالاخره تصمیم گرفتیم، سمینار سالانهی خودمان را برگزار کنیم و به هیچ کس هم نگوییم که دکتر حیدری خواهند آمد و سپس در روز سمینار برای ایشان مراسم نکوداشت برگزار کنیم.
این بود که کمتر از یک هفته قبل از شروع سمینار، کسانی که ثبت نام کرده بودند از طریق ایمیل مطلع شدند که ایشان در برنامه حضور دارند.
سمینار سه بخش اصلی آموزشی داشت که بخش اول آن، به قدردانی از زحمات دکتر حیدری اختصاص داده شده و از تمبر اختصاصی ایشان، رونمایی شد.
ایشان همچنین در شروع سمینار، ضمن مروری بر مفاهیم پایهای مذاکره، از وضعیتی که امروز در مذاکرات بینالمللی کشور وجود دارد ابراز رضایت نموده و گفتند که امروز، به آینده خوشبینتر از همیشه هستم.
برای من، سمینار پس از پایان تقدیر از ایشان، عملاً تمام شد و آرزویی که مدتها با خودم به آن فکر میکردم عملی شد. اگر چه، برنامهی رسمی و ظاهری سمینار پنج ساعت دیگر هم ادامه پیدا کرد.
خوشحالی مهم دیگر این بود که بسیاری از دوستان خوبم را که همیشه در فضای مجازی میدیدم، در دنیای واقعی هم دیدم.
باید از همهی کسانی که لطف کردند و آمدند تشکر کنم و آرزو کنم که این «مهمانی بزرگ آموزشی خانوادگی»، برای آنها هم دوستداشتنی بوده باشد.
———————————————-
پی نوشت: اگر شادی و سمیه عزیز نبودند، نه این سایت، نه این سمینار و نه همهی این دوستیها و ارتباطات نبود. به اونها مدیونم. همین.
همینطور ممنونم از نرگس رحمانی و سعید هاشمی که مثل اعضای خانوادهی من میمونند و لحظهای ما رو تنها نگذاشتند.
و مسعود اصلانی فرد و مهرداد شرافت و ماندانا کافی و علی حکیمی که «همکار» نبودند، دوستان خوبی بودند که «همکاری صمیمانه» داشتند.
علیرضا نخجوانی که اسلایدها را ساخت و پویا شفیعی که مثالها را یافت و …
و بقیهی بچههایی که شمارش نامشان فضا و زمان زیادی میخواهد.
آخرین دیدگاه