چه مطلب خوبی برای این‌که اولین نظرم در روزنوشته‌ها رو به همین بهانه بنویسم.

حرف خاصی البته ندارم. فقط خواستم بگم جایگاه خودم نسبت به محمدرضا همین داستان شاگرد هست.

دانش برای من مشابه چراغی هست که بخشی از یک تاریکی بزرگ رو روشن می‌کنه. بارها برام روشنایی‌های زیادی ایجاد کردی و بخاطر این از ته‌قلبم تحسینت می‌کنم. تحسینی همراه با مهر و دوست‌داشتن.

نمونه‌ش همین موضوع که چقدر خوب و مرتب، گفته شده بود.

پی‌نوشت: نوشتن در متمم کمی ساده‌تر هست، این‌جا جرأت زیادتری می‌خواد.

می خوام آخرین نسخه کتاب پیچیدگی شما رو حداقل یک بار با رعایت همه اصول شاگردی که در فایل فوق توضیح داده شد مطالعه کنم.
از همه جالب تر، اون قسمت زانو زدن در مقابل نویسنده بود.
اگه بتونم ضمنا این کتاب رو پرینت بگیرم و بدم خوشگل فنری کنن فکر می کنم حداقل ادای احترامی باشه به نویسنده ای که خودش در زندگی همه پول هاش رو صرف ارزش قائل شدن برای آثار دیگران کرده

برخی از مطالب روزنوشته شاید برای ثبت در تاریخ باشه. منم دلم میخواد در زیر یکی از روزنوشته هایی که خیلی دوستش داشتم، نحوه ی یادداشت برداری و آموزش دیدن خودم رو ثبت کنم. من عادت دارم موقع گوش دادن فایل صوتی، به صورت کاملا خرچنگ قورباغه، یه سری نکات رو بنویسم و چون سریع بهشون مراجعه می کنم، می تونم بخونمشون چون یادم موندن – اون خرچنگ قورباغه ها رو پاک نویس می کنیم و بعدش ازشون کد درمیارم که با این کدها خیلی فضای کمتری میگیرن و مرور مطالب برام راحت تر میشه و اگر داخل کدها به مشکل خوردم، به پاک نویس ها مراجعه می کنم. گفتم برای مرور مجدد، کدهای این درس و کامنتهاش رو اینجا ثبت کنم یا هم مروری برای خودم بشه و هم دیگران. آخرش هم یه سری جمله در رابطه ی این بحث میذارم:

کدهای درس:

مصداق – بازآفرینی- بخیل – فهمیده شدن و عمل کردن – صنعت – شاگردی – پیشرفت – استاد – امروزی – مرید – نادرست – دانش – خاکبازی – مقبره – مدل ذهنی – دریافت – انباشتن – قصه – بدون تحلیل – تحلیل – گارد – دانش قبلی – اصل دریافت است – شاگرد – ماهر – عمیق – زمان طولانی تر- جیب شاگرد و جیب و آینده ی استاد – جمله ی ارسطو – ذات اظهار نظر – توهین – روی دیگر تایید، تکذیب – انفعال – کامنت – بسته های اطلاعاتی بزرگتر – طبیعت – سکوت – میلیون ها سال تاریخ و جغرافیا، دریافت – عکس خوبی ازش درنمیاد، تحلیل – ماهیگیری و فیلم و آهنگ، دریافت – بارش بسته های اطلاعاتی – جریان اطلاعاتی – متن کوتاه – کتاب – باران – پا در رودخانه – توارث عمودی، جنسی – توارث افقی، فکری – داستان و حکایت – طلبه – دانشجو – دانشگاه ها – student – university – شناخت جهان – دنبال فهم بودن – حمالی کردن و جمع کردن دانش – فارغ التحصیل و زاییدن و عدم فهم بیشتر- مدرک – سند جمالی – علوم دقیقه – قانون – غیر علوم دقیقه – شهود – یک سئوال، دو تا جواب – شرایط – داستان بیشتر، شهود بیشتر – کارآفرین – مدعی – تغییر و تحول اساسی مثال قانون کار – حرف زدن بعد از شاگردی کردن – مطلق نگری – مثال حق با مشتری – مشتری، پول، رابطه – راضی کردن همه ی مشتریان – تیم – زرافه – قورباغه – نداشتن اخلاق کار تیمی – گردن کج کردن برای بالاترها – دانشگاه، مطلق نگری، ایده آلیست – واقعیت، عمل گرایی، واقعیت گرایی – میکرواکشن، قضاوت نکنید نداریم – تعویق قضاوت – پیش داوری – داوری – تمرین تعویق قضاوت، فیلم و سریال و کتاب – گوسفند و علف – قطعه اطلاعاتی بزرگتر – اینستاگرام – تسریع قضاوت – کامنت سریع – کامنت در رفتار و زندگی و تصمیمات – حیوانات و طبیعت و اجسام – مثال آموزش از کوه – یادگرفتن از هر چیزی – بارها نگاه کردن – مشارکت – منفعل – تسلیم – فعال – ایراد و تناقض یاب – پرسش – رفتار خمیری – مثال تیپ شخصیتی ترجمه ی قرارداد – ترجیح من و تو – منافع من و سازمان – جهان – تطبیق با خود – نیاز سازمان و جهان – کجا باشم، برای جهان – کجا باشم، برای خودم – خدمت من و جهان – ارزیابی لحظه ی مرگ – مسیر آینده ی جهان – مثال مدرک معماری و معمار، مدرک مهندسی و مهندس – اهمیت مثلا باورهای مذهبی استاد در شاگردی کردن – کتاب الکترونیک – موضع قدرت – دوزانو – رونویسی – شاگردی تا لحظه ی آخر کتاب و … و بعد نظر دادن

کد های کامنت ها:

نیچه، حکمت شادان – مریدان ناخواسته – نه، روح مبارز – بینابین، بد دفاع کردن و کم ارزش کردن – mellinnails – – تغییر ابزار و ارزش – دهه هفتاد – دهه دوم و سوم زندگی – جنگ – حساس به خزینه – سربار شدن، زورگیری – مزرعه، آفتاب، جلو رفتن کار – کاغذ، درخت، تهاجم فرهنکی، ۴ سال مدرک و متعلقات – شبکه اجتماعی، گچ و کولیس، کود و کرم، تعطیلی و افزایش بازدهی – از کوه بالا رفتن، با کوه بالا رفتن – تعداد تیر و تحول، خیلی زیاد و خیلی زود، خستگی – ساهتن ذهن و شاگردی کردن – قلعه و کشتی – حمله از بیرون، تسخیر اتاقها – جنگچوی ناشی – شیپور در بالای قلعه – آشپز –

جملات :

– رضایت من، از عمل به تعهد نسبت به بهتر کردن دنیا حاصل می شود. – فی واتلتون
– وقتی قرار است کاری به انجام برسد، به تعداد کمتری معمار و تعداد بیشتری خشت مال نیاز خواهد بود. – کالین سی بارت
– انسان شباهت زیادی که گیاه دارد، گیاه یا رشد می کند و یا خشک می شود و می میرد. – اوشو
– آخرین مرحله ی خِردورزی تشخیص این است که هنوز بسیاری از ناشناخته ها وجود دارد. – پاسکال
– خِرد، پاداش یک عمر گوش دادن است در حالیکه می توانسته اید سخن بگویید.- داگ لارسون
– خردمندان، از افراد نادان بیشتر می آموزند، تا ابلهان از خردمندان. – کاتو
– وقتی وجود فرد مملو از قضاوت باشد، فضای اندکی برای خرد باقی می ماند. – مالکوم هاین
– برای کسب دانش باید مطالعه کرد، اما برای کسب خرد، باید نظاره کرد. – مریلین واس ساوان

امروز داشتم دوباره اين فايل رو گوش ميكردم. اخر هاي فايل اونجا كه ميگي مشاركت منفعل كه من به شخصه صن بلد نيستم. البته كل داستان شاگردي كردن و به خصوص مشاركت منفعل منو ياد داستان معروف حضرت خضر و حضرت موسي انداخت. حضرت خضر به حضرت موسي ميگه اجازه ميدم همراه من باشي به اين شرط كه هر چي ديدي و هر كاري كردم سوال نپرسي و همون موقع هم ميگن كه تو كنار من دووم نمياري… بعد ٣داستان پيش مياد حضرت خضر كارهاي عجيب ميكنه و حضرت موسي صبر نميكنه و به قولي مشاركتش فعال بوده، چرا اين كارو كردي و … بعد از ٣بار كه حضرت موسي صبر نميكنه ، حضرت خضر تازه دليل كارهاش رو ميگه و البته ديگه اجازه نميده كه حضرت موسي شاگرديش رو بكنه… اونها كه پيامبر بودن بايد اين مسائل رعايت ميكردن و حساب كتابش هم خيلي دقيق بوده. ولي ما جدي نميگيريمش خيلي.

توی کتاب دیدگاههای من نوشته ماتسوشیتا (بنیانگذارSONY
یه مطلب دیدم که خیلی جالب بود در همین شاگردی کردن و اینکه ما معمولا از نقطه نظر و دید کافی در مورد بعضی از تصمیمات آگاه نیستیم و قضاوتهای سریع میکنیم. مانشویتا میگه من شاگرد یک مغازه بودم که یکی از شاگردهای دیگه دزدی کرد و من انتظار داشتم که صاحب مغازه اون رو اخراج کنه ولی این کارو نکرد و من هم تصمیم گرفتم استعفا بدم و استعفامو به صاحب مغازه دادم.
پاراگرافی از کتاب
|تصمیم من کارفرما را با یک بن بست واقعی روبرو کرده بود از طرفی مایل بود به آن فرد خاطی فرصت دیگری بدهد و از طرف دیگر مایل نبود مرا از دست بدهد. سرانجام تصمیم گرفت أن فرد را اخراج کند.بعدها زمانی که کارفرما شدم دریافتم که چرا مالک آن مغازه دوچرخه سازی نمی خواست واکنشی بیشتر از توبیخ در برابر آن عمل ناشایست نشان دهد. با نگاهی به گذشته به این نتیجه می رسم اگر جای او بودم همان تصمیم را می گرفتم بخشش آن مرد جوان بهترین عملی بود که می شد برای تضمین آینده اش انجام داد. |

اين فايل صوتي رو گوش دادم محمدرضا
خيلي خووب بود، خيلي حس خوبي بهم داد.
اونجا كه گفتين اصن اظهار نظر كردن هم اشتباهه ولو درست بگيم يا غلط.
نميدونم كه من شاگردي كردن رو چقد بلدم ولي با خيلي از حرفايي كه زدين زندگي كردم گاهي.
از اسم اين فايل هم معلوم يه اتفاقه خاصه برامون.
ممنون.

فایل صوتی فوق العاده بود. سرشار از نکاتی که خیلی‌هاشون رو به باد فراموشی سپرده بودم. ممنونم از اینکه وقت گذاشتی و این حرف‌های فوق العاده ارزشمند رو گفتی. شنیدن هنر شاگردی کردن باعث شد تا معنای شاگردی کردن برای من هم زیباتر جلوه کنه و هم عمق بیشتری پیدا کنه. انگاری یه جورایی غوره نشده می‌خواستم مویز بشم.
اما متمم جایی که به نظرم میشه به خوبی در آنجا شاگردی کرد، به شرط اینکه به تمرین‌ها و کارهایی که بر عهده‌مون میذاره خوب عمل کنیم و هی غر نزنیم و بگیم دوباره متمم یه کار عجیب و غریب ازم خواسته که انجام بدم، واقعا منظورش از این کارها چیه!
می‌دونی محمدرضای عزیز، الان تقریبا بعد از دو سال تازه کم‌کم یاد گرفتم چطوری متمم خوانی کنم که شاید به تدریج این خواندن‌ها تبدیل به فهمیدن بشه. در این راه باید صبوری پیشه کنم، با عجله نمیشه به عمق یک مفهوم دست پیدا کنم. بیشتر و بیشتر بخوانم و دقیق‌تر، بلکه شاید روزی به فهمیدن هم برسم. یکبار یه جایی شنیدم که تمام آن چیزی که ما با خود از این دنیا می‌بریم “فهم”مان است. واقعا آرزو می‌کنم که “نفهم” از این دنیا نرم.
پی‌نوشت۱: رفتم یه سرچی کردم درباره معنای لغت شاگرد، در فرهنگ دهخدا آمده که: “لفظ شاگرد را مخفف «شاه گرد» یا «گرد شاه » به کار می‌بردن و به یک دسته از نوکرهای خصوصی اطراف شاه، شاگرد پیشه می‌گفتند. اگر قیاس مذکور صحیح باشد در معنی تلمیذ و آموزنده فن مجاز خواهد بود که معلم تشبیه به شاه شده و شاگردان، اشخاص دور شاه.” هر چند در آخر گفته که: “لیکن تصور مذکور درست نیست”، اما به نظرم می‌شه به عنوان یکی از داستان‌های احتمالی پیدایش کلمه “شاگرد” اونو پذیرفت.
پی‌نوشت۲: بهتره بیشتر از این وراجی نکنم. سکوت کنم و در محضر معلم دو زانو بنشینم و همچنان به شاگردی کردن مشغول باشم.

چقدر لذت بردم از شنیدنش. تا نیمه های دیشب بهش گوش میدادم و دلم میخواست تا صبح ادامه پیدا میکرد…
محمدرضا. حرفهات مثل این میمونه که باهاش پرده ای رو از مقابل چشم آدم کنار میزنی و باعث میشی پشت پنجره رو شفاف تر و واضح تر ببینیم. حالا میگم چرا…
هنر شاگردی کردن… چقدر قشنگ و ساده، این مفهوم رو شکافتی.
میدونی. فکر میکنم از وقتی خودم رو شناختم، روحیاتم با چنین هنری سازگار بوده و هست. بخاطرش خیلی خوشحالم. هیچوقت هم برام مهم نبوده و نیست که دیگران ممکنه چه تعبیری از چنین روحیاتی در من داشته باشن. بهم برچسب “همیشه، یا اکثراً موافق بزنن”! یا هر چیز دیگه ای.
وقتی چیزی که در اون لحظه، تمام وجود من رو احاطه کرده؛ چه دوست باشه، چه عشق، چه معلم، چه مادر و چه پدر، چه برادر، و چه خواهر(که ندارم!)، چه کتاب، چه موسیقی، چه مربی ورزش، چه متمم، چه رودخانه، چه سنگ، چه طبیعت، چه درخت، چه مکالمه ی دو نفر غریبه، چه گربه، چه سگ، و چه هررر موجود و موجودیت و هر اتفاق دیگه ای؛ در نظرم چیزی بزرگ و با ارزش و دوست داشتنی برای آموختن و شنیدن و پذیرش و تسلیم شدن داشته باشه؛ با تمام وجودم و باکمال میل و با عشق؛ تسلیمش میشم، می پذیرمش و ازش می آموزم.
اما پرده ای رو که تو با حرفهات، دیشب از جلوی چشمانم کنار زدی، این بود که ذهن و روحم رو خیلی خیلی خیلی بیشتر بهش حساس کردی. انگار بهم گفتی هیچوقت، حتی یه اپسیلون هم، در موردش دچار خطا و فراموشی و بیتفاوتی نشم. حتی یه جا هم از دستم در نره…
آره. جاهایی هم بوده که این پذیرش و تسلیم از دستم در رفته و سخته وقتی حس کنی همون یک لحظه، میتونه یک عمر حسرت برات به دنبال داشته باشه. اینکه در اوج و کمال پذیرش عاشقانه ات، یک جای کوچیک رو خطا کنی و حس کنی دیگه هیچوقت فرصتی برای جبران بهت داده نشه. سخته محمدرضا. خیلی سخت…
.
راستی. حرفهای خوبت توی این فایل، من رو یاد یکی از روزنوشته های قدیمی ترت هم انداخت که خیلی وقت پیش، در موردش باهامون حرف زده بودی:
“حرف‌هایی که گفته نشد: سرشت و سرنوشت (۱)”
http://www.shabanali.com/ms/?p=4448
.
ازت ممنونم که هستی.

محمدرضا جان
ممنونم بابت اين فايل.
معلم فيزيك دوم دبيرستانم(كه هرجا هست اميدوارم در آرامش باشه)خيلي سعي كرد به من چيزي بيش از فيزيك ياد بده.من بدترين نمرم فيزيك بود.با محبتش و رفاقت خوبي كه داشتيم بهترين خاطراتم رو با كلمه ي فيزيك شريك ميدونم.يك بار كه بسيار ازم دلخور بود فقط يه جمله گفت كه با بي صداقتي زندگي هم با تو صادقانه جلو نميره.من شايد هنوز بعد ١٠سال(بيش از ٥سال ميشه به دلايل خاصي از ايشون بي خبرم)تازه دارم ميفهمم بي صداقتي با خود زندگي يعني چي.كتاب مرحوم اسماعيل دولابي يكي از كتابهايي بود كه اون سالها ازشون هديه گرفتم.امشب وقتي فايل رو گوش ميدادم ياد يك تيترش افتادم به نام “هنر ادب” .براي من هنر ادب،هنر شاگردي كردن و مفهوم دريافت كردن هم نشين يك واژست؛نگاه كردن.البته اصلا بلد نيستم اميدوارم كه بتونم ياد بگيرم.
قسمتهايي از متن رو براتون مينويسم.اميدوارم بار مذهبي متن معناش رو براي دوستان سخت نكنه.(جلد ١كتاب طوباي محبت،مرحوم اسماعيل دولابي)

“خیلی چیزها مخفی است . باید آن را با منقاش محبّت بیرون آورد . اهل محبّت هنرهای بزرگی دارند . علم را از ائمه (ع) می کشیدند . یعنی با محبّت می نشستند . اصلآ به حضرت نگاه نمی کردند ، فقط حواسش به دلش بود و به آنجا که حضرت دارد صحبت می کند چسبانیده بود . آن برجسته ها ، علم را از موالیان می کشیدند . محِّب سالم از محبوبش ، مرید سالم از مرادش ، شاگرد سالم از استادش ، علم و معرفت را بیرون می کشد . طالب سالم از خوبان خدا علم را بیرون می کشد . به گوش و اینها کار ندارد ، بلکه اخلاص و ادب نشان می دهد .
حضرت سلمان را دیدی چقدر با ادب نزد پیغمبر خدا و ائمه (ع) می نشست و آن جور علم را اخذ کرد . نه مسأله پرسید و نه این طرف و آن طرف دوید . مؤمنین را سرافراز کرد . کم حدیث پرسیده ، ولی روغن کلمات و جوهر کلام را می کشید . « سلمان منّا اهل البیت » ؛ از ما شد از بس مؤدّب نشست و همه را اخذ کرد . خدا روزی کند ! یک شاگرد سر پایین می اندازد و همه را در می آورد . محبّت لازم است .
علی (ع) فرمود : « مَن رَءانی رَأَی الَحق » هر که مرا ببیند حق را دیده است . علی جوهر حقیقت را آشکار کرد . نفرمود : « مَن سَمِع کَلامی » ، یا « قرَءَ حدیثی » . در صورتی که در کلامشان خودشان پیدا هستند . اساس ، « من رءانی » است . بعد کلمات هم در آن است .
اصلآ صاحب کلام در خود کلام است .هر هنرمندی در هنرش است ، هر صنعتکاری در صنعتش هست . یک در، نجارش را نشان می دهد . هر کس یک نقاشی را ببیند نقاش را نگاه می کند . نقش را نگاه نمی کند نقاش را می بیند . می گوید : ببین چه کرده است ! نقش را می بیند و حواسش به نقاش می رود . علی را نگاه می کند و حق را می بیند .”

“دوست انسان را می برد . این که فرمود : شیعیان ما علم را از ثریا اخذ می کنند ، مال محبّت هم هست . از راه محبّت و یگانگی . اول تسلیم بعد هم محبّت . از راه ولایت و محبّت . تسلیم که شد علم را اخذ می کند ، تسلیم استاد ، خدا ، قرآن . این قاعدۀ راه است . این اساس طریق و اساس تعلیم و تعّلم است .”

محمدرضای عزیز کاری که در گدشته ای نه چندان دور کاملا عادی تلقی میشده (شاگردی کردن) امروز به یک هنر تبدیل شده. عبارت ((هنر شاگردی کردن)) تعبیر دلنشینی بود که خودش به تنهایی حرف برای زدن زیاد داشت. مدتی بود به این فکر میکردم که چرا علیرغم نمره های خوب دوران دانشگاه و توانایی خوبی که در حل مسائل مثلا مهندسی !داشتم ،در کارم به عنوان یک مهندس چندان موفق نیستم و در موارد زیادی در حال یادگیری از استادکارهایی هستم که شاید از قوانین فیزیکی کاری که در حال انجام اون هستند اطلاعی ندارند، اما در بیشتر موارد راهکارهایی ارائه میدهند که اصلا به ذهن من نمیرسد. امروز تا حد زیادی جواب این سوالم رو ازت گرفتم. الان که به کتاب های درسی اون موقع برمیگردم حس میکنم ناخواسته آسیب زیادی به ذهن ما زدند. مسائل موجود در کتاب های درسی مهندسی به ما یاد دادند که در هر مسئله (موقعیت) فقط یک چالش وجود دارد که با حل آن (و بدون توجه به جنبه های دیگر) میتوان به جواب مسئله رسید. ما هیچگاه یاد نگرفتیم که برای حل یک مسئله، همزمان چند چالش مختلف را لحاظ کنیم و بر اساس آن به جواب برسیم. (جوابی که به قول تو شاید یکتا هم نباشد. در حالی که مسائل دانشگاهی همیشه یک جواب دارند). به عبارت دیگه آموزش های دانشگاهی به ما یاد ندادند که به جای حل تک معادله های مستقل، دستگاه معادلات را حل کنیم.
اما تجربه و ((استادکاری)) به جای درگیر شدن با مدل سازی ها و ترکیب این معادلات پیچیده ، بر اساس شهودی که در طی سال ها و بر اساس مواجه شدن با موقعیت های واقعی بدست آورده، به سادگی و به صورت میانبر به جواب میرسند. البته شاید میانبر کلمه خوبی نباشه. شاگردی کردن همیشه با ((صبر)) برای دیر به مقصد رسیدن همراه بوده

سلام
میخوام یه خاطره از تجربه شاگردی پیش بابام براتون تعریف کنم
توی جای که من زندگی میکنم. به خاطر موقعیتش تمامی مراحل کشاورزی ،کاشت،داشت ،برداشت به صورت دستی انجام میشه .وقتی که بچه بودم فک کنم ۹ یا ۱۰ سالگی .سالایی که گندم میکاشتیم سالای عذاب ما بود.کاشت و داشت رو که بابام انجام میداد ولی برداشتو هر چی هم میخواستی از زیرش در بری نمیشد.تقریبا فصل درو میفتاد وسط تابستون.ساعت کار از ۸ شروع میشد تا ۱۲ از اون ورم ۲ تا ۵و ۶ .وسیله ای که ما باهاش درو میکنیم اسمش هس،ارداس(داسی که اره ماننده) که اگه میگرفت به دستت بدجور میبرید و به خاطرگرما بشدت میسوخت. همیشه به بابام میگفتم که چرا ۲ بریم خب بذار ۴ بریم از اون ور تا ۸ بمونیم که هوا خنک تره .پیش خودم میگفتم خب چرا خودشو خسته میکنه.بهم میگفت اونجوری کار جلو نمیره
میگفتم چه فرقی میکنه بابا هر دوتاش که ساعت مثه همه دوساعت دیرتر میرم از اون ورم دوساعت بیشتر میمونیم.
اون سال ها گذاشت تا همین چن سال پیش فک کنم ی ۹ سال گذشت.وقتی دوباره بهش گفتم .جواب داد کار پیش نمیره.
ی روز خودم عصر رفتم وقتی هوا خنک بود.دیدم اصلا نمیشه کار کرد.خیلی برام جالب بود اون روزایی که تو افتاب بودیم وقتی که آفتاب میخورد توی سرو صورتمون وقتی که خیس عرق بودیم فقط به ی چیز فکر میکردم که ای کاش این زمین زودتر کارش تموم شه خلاص شیم.به خاطر همین پشت سر هم کار میکردیم.ولی عصر که رفتم میگفتم هوا که خوبه فردا میام (همش اینور اونورو نگاه میکردم 🙂 ) .به خاطر همین بود که بابام میگفت کار پیش نمیره. اینو الان میفهمم که ۱۵ سال گذشته و فهمیدم عصر کار پیش نمیره.
ببخشید طولانی شد.

مطمئنا ۹۰ دقیقه از ارزشمندترین وقت مون رو برای شنیدن این فایل و صدای خوبت میذاریم کنار…