سال گذشته، دوست خوبم شعیب ابوالحسنی، در کنار لوگوتایپی که امروز همه جا مورد استفاده قرار می‌دهیم، لطف کرد و به عنوان هدیه کارتی برای من طراحی کرد با طرح آسمان که آن را به بهانه‌های مختلف به بسیاری از دوستانم هدیه داده‌ام.
امسال نرگس رحمانی، دوست عزیزم، تصویر زیبایی را طراحی کرد و به من هدیه داد که آن را خیلی دوست دارم.
حاصل لطف او، کارتی است که امسال، در سمینار مذاکره، در کنار سایر اسناد و محتوایی که به شرکت‌کنندگان ارائه می‌کنیم، تقدیم خواهیم کرد. برخی هدیه‌ها برای همیشه جایی را در زندگی انسان به خودشان اختصاص می‌دهند. این کار هم برای من، نمونه‌ای از آنهاست.
چند مطلب پیشنهادی:
با متمم:
فایلهای صوتی مذاکره آموزش زبان انگلیسی آموزش ارتباطات و مذاکره خودشناسی
[…] ابتدای مطلب را از اینجا […]
با سلام
بخش اینها خیلی شخصی هستند , خیلی قشنگه . چرا این بخش رو اضافه نمیکنید؟
سلام فوق العاده بود .استاد برای کسانی که به دلایل مختلف نتوانستند حضور پیدا کنند امکان خرید فیلم و پک همایش مذاکره وجود دارد.
سلام دوستان. با اجازه شما اینجا لینک یه کتاب صوتی رو براتون گذاشتم با عنوان ” امکان”
سی کار که به جای دانشگاه رفتن یا مسافرکشی می توان کرد!” کاش شما هم بشنوید. حرف از واقعیتی خیلی غم انگیزه، خصوصا تو این سکوت نیمه شب! :
http://audiolib.ir/?s=emkan
سلام استاد
من در همایش۶/۶ ثبت نام کردم اگر در تشریفات یاهر چیزی کمکی از دستم بر میاد درخدمتم
سلام سیمین عزیز
امیدوارم لیاقت اینهمه لطفت رو داشته باشم دوستم ( با اجازه چون خودتون گفتید تو ، من هم راحت شدم و گفتم تو ) . امیدوارم بتونم مفید باشم دوستم و تمام تلاشم رو می کنم . راستی یه جا دیگه هم گفتم ، عکسایِ چند تا از دوستای خوبم ( سیمین جان – شهرزاد جان – علیرضای عزیز – سامان و یاسین عزیز – گلاره جان – عطیه جان و چند تا دیگه از بچه های گروه رو) گذاشتم روی desktop که قیافه ها رو به خاطرم بسپارم و روز سمینار خودم بدوم طرفشون برای آشنایی و غرض ارادت
به امید دیدار همۀ دوستای عزیزم در سمینار ششم شهریور و جای همۀ دوستای عزیزمون مثل بهاربهار که نمیتونن بیان سبز
بازم مرسی سیمین جان عزیز
این تصویر بیشتر در مورد مصرع اول شعره.
روزی چندبار این تصویر رو میبنم و به این فکر میکنم که کدام قلم سراب رو تصویر میکنه. شاید درنگاه اول بشه گفت منظور کسانی هستند که از فانی و پست بودن این دنیای واقعی و درنتیجه باقی و والا بودن دنیای دیگر می گن(هیچ‌گراهای واقعی!) یا کسانی که کارشون نشستن و توصیف مدینه فاضله است.
خیلی از هنر سر درنمیارم ولی چند نکته توی این تصویر برام جالبه:
-دست آسمانی(به رنگ آبی آسمانی) که گل رو ترسیم میکنه روی تن کویری انسان، با چهره ای غمگین. یعنی دست معلم…
-ترکهایی که از بالا، محو می شوند..
-تیرگی سمت راستِ! تصویر، که احتمالاً حاصل کار تصویرکنندگان سرابه؛ که میتونه خودمون باشیم یا کسان دیگری (مثلاً همونایی که نمیشه گفت)
-یاد دکلمه “گل آفتابگردان” افتادم..
-یاد این تویت محمدرضا افتادم:
“یعنی روزی می‌آید که انسانها جستجوی بی نتیجه «حقیقت» را رها کنند و به «واقعیت»های جامعه‌ی انسانی فکر کنند؟”
البته همونطور که میدونید اینها لزوماً درست یا غلط نیستند. هرکسی با دیدن این تصویر برداشت و حس خودشو داره..
به هرحال این تصویر و این بیت شعر میتونه استراتژی و معنای زندگی هر انسانی باشه.
هيوا جان نکته مهمی رو گفتی.
امید همون قدر که میتونه زندگی ساز باشه همون قدر هم میتونه انسان رو غرق توهم کنه
امید مقدس نیست . در واقع شاید یک شمشیر دو لبه باشه
تاریخ بشر نشون داده که امید یکی از بهترین ابزارهای تحمیق بوده و هست
پی نوشت : این بحث من هیچ ارتباطی با هدیه ارزشمند خانم رحمانی نداره و از ارزش اون به عنوان هدیه دوستانه خانم رحمانی و محمد رضا کم نمی کنه
تسلیت عرض میکنم برکناری وزیر علوم رو توسط نمایندگان ملت
“در اسارت جادوی زیبایی
باید آنچه را که زیبا است
با سرانگشت به دیگری نشان دهیم تا به آرامش دست یابیم.”
کریستین بوبن.
نرگس عزیزم،خواستم یه بار دیگه ازت تشکر کنم و بگم که خوشحالم از اینکه کنار مایی.
:*
سمیه عزیز تو همیشه به من لطف داری دوست خوبم ..در واقع من ممنونم به خاطر امکان تجربه های ناب و شیرینی که در کنار شما دارم