درود بر شما
در اخر متن فرمودین:گاهی احساس می‌کنم جابجا گرفتن اینها، از جمله بندهای فریبی است که سالها، بر پای ما مانده و حاصل این شده که در آموختن ضعیف شده‌ایم)
می خواستم ازتون بپرسم مارا در اموختن چه چیزی ضعیف کرده؟
با تشکر و درود فراوان

سلام
سخن از “مطرب و می “یادتون نره استاد عزیز.

سلام محمدرضا جان … نمی دونم دقیقا می خوای چیکار کنی با ادبیات و چه بلایی سرش بیاری ! …
اما واسه اینکه ، به روال عادی برنامه ( این تکه کلام نوذری خدا بیامرز بود ) قبل از اینکه اصلا معلوم بشه چی می خوای بگی ، شروع می کنیم به درگیر شدیم با خودمون ! ( و بعد می اندازیمش گردن طرف مقابل ، در صورتی که خوددرگیری خودمون بوده !)
منم یکم می خوام با برداشت های خودم ( و پیش بینی های آینده ی یادداشت های تو ! [ اینطوری انسان احساس خوبی داره ، آدمها دوست دارن از قبل همه چیز را پیش بینی کنن و بگن : دیدی گفتم اینطوری میشه ! ] ) کمی با خودم درگیر شم ! :))

محمدرضا ، ادبیات خیلی هم خوب است ! مگر چه اشکالی دارد که سوارش شویم ؟! شاید راه هم بُرد ! …

تابستون بود که فیلم گتسبی بزرگ را دیدم و بعد رمان سلینجر ( که اتفاقا تو آرمان هم در این مورد یادداشتی نوشتم که ، سلینجر و کشورش و همه ی آبا – اجدادش با هم نابود شدن ! )
محمدرضا … روزی با یکی از دوستان خل و چل و روهوا و علافم ! ( تو این کشور به کسی که هم فیلم بسازه ، هم روانشناسی بخونه ، هم خیلی کارهای دیگه بکنه ، هم اثار ادبی را بشناسه و از اینها بدتر لکان و یالوم هم دوست داشته از این لقب ها می دن ! ) تو کلاس خودم شروع کردیم به بحث اینکه چرا آمریکا الان اینجاست و برام شروع کرد تاریخ آمریکا را مرور کردن که آمریکای صنعتی و ثروت آفرین وقتی به وقوع پیوست که پایه های فرهنگی اون کشور درست ساخته شده بودن ! آمریکای اون قدیمها که هنوز زیاد جنایت کار نشده بود و شیکاگو لقب پایتخت تفریحات دنیا را به دوش می کشید ، آمریکایی بود بهشت نویسندگان و مهد تولد سبک های موسیقی جهان تکانی ، همچون ” جاز و بلوز و راک “…
وقتی پاکودلوسیا ( نوازنده فلامنکو و جز فلامنکوی خدابیامرز ) به آمریکا سفر کرد ، گفت : مردم آمریکا موسیقی فلامنکو را گویا از مردم اسپانیا بهتر می فهمند !!!…
پایه های تحول آمریکایی که استیوجابزها و وارن بافت های ” رانت خوار ! ” از توش متولد شدن ، تحول فرهنگی آمریکا بود …
چند تن از اصحاب کسب و کار ما ، خواندن رمان یا رفتن به تئاتر را در برنامه هایشان می گنجانند و اعتقاد به زیست فرهنگی دارند … احتمالا دنبال تحقیقاتی باید باشند که توش نشان دهد که خواندن رمان و تئاتر دیدن و سینما رفتن و این جورکارها وقت تلف کنی نیست و باعث افزایش سود آوردی مالی شون میشه !!!
در کشوری که مردمی با سطح سواد و تحصیل و درآمد بالا ، هنوز دانلود کردن موسیقی و نخریدن آلبوم ها را به صورت اورجینال ، زرنگی می دانند چه افتخاری است دانستن SCIENCE که باعث wisdom یا کمی کوتاه بیاییم knowledge نگردد
، جز اینکه ما دچار فقر فرهنگی وحشتناکی هستیم که جز در آیینه ی اهمیت به ادبیات و هنر رخ نخواهد داد ؟!
روزی در یکی از کلاس های تاریخ هنر ، استاد پاور پوینتی را نشان داد . آگهی استخدامی بود مربوط به دوره انتهای کلاسیک و شروع دوره رومانتیک بود … ” پیشخدمتی مسلط به نواختن پیانو ! ” …خنده دار است نه ؟!
متاسفانه در کشوری زیست می کنیم که اصحاب کسب وکارش نمی داند که شاید اگر یک جمله از داسایوفسکی را برای تبلیغش استفاده کند احتمالا خیلی جوابگوتر از جملات بی معنی و نازیبایی باشد که سطح شهر را گرفته و انسان با خواندنش احساس حماقتی عجیب بهش دست میده …از آن بدتر تابلوهای تبلیغات محیطی است که گویا یک نفر با یک روز ور رفتن به یک نرم افزار گرافیکی موفق به ساختنش شده !!! …طراحی هایی که نشان می دهد ، نه شخص طراح و نه شرکت تبلیغاتی حدودا بوی زیادی از هنر استشمام نکرده اند ! …
اینها همه به خاطر جامعه ی عجیب و غریبی است که آسایش را در داشتن جیب پرتر و نه مغز پرتر و اخلاق برتر و قانون مندی بیشتر می داند ……
مردمی که اگر همین یک ذره قانون هم نبود ، احتمالا اخلاق را کاملا قربانی می کردند و با ماشین از روش رد می شدند و چند تا بوق هم واسش می زدن و دستی هم تکان می دادند !!!…

شاید که نه با احتمال خیلی بیشتر، مطابق با سیاست های کامنت گذاری نیست اگر بگم که : چرا حرفاتون تکراری نمیشه و چرا هربار میتونید با یه نوشته من خواننده رو مسحور دنباله کلماتتون کنید؟ امیدوارم من رو ببخشید اگر این جملات رنگ تعریف زیاد داره.
منتظر خوندن نوشته های بعدیتون که مرتبط با این مطلبه هستم.
توانایی انتخاب بین پرنده و اسب برای رسیدن به مقصد شاید فقط تو این متن واضح باشه اما تو زندگی دقت زیادی میخواد. یه حرف جالبی زدین اینکه معلم ریاضی پنجم دبستان انقدر موجود خفنیه که رادیکالو ذهنی حساب میکنه یکی از فانتزیای ذهنی اون دوران منم برمیگرده به آدمایی که تو تلویزیون نشون میدادن و اعمال ریاضیو رو عددای چند رقمی، ذهنی با سرعت بالا حساب میکردن مدتها تلاشم این بود که منم بتونم اینکارو بکنم تنها جایی که بدردم خورد کنکور بود جای دیگه اگه بدردم خورد هم یادم نمیاد:) شاید اینکار منم یجورایی پرواز اسب بوده.