محمدرضا شعبانعلی عزیز
من ۳۰ روز کانال ۳۰ روزه ات را با همان تزریق جرعه جرعه چشیدم و طی کردم. یاد جمله ای از کتاب Made to Stick افتادم که می گفت روی یک چیز تمرکز کنید و اگر سه چیز بگویی انگاز هیچ نگفته ای! از نگاه خودم فکر می کنم یک چیز می خواستی بگی و یا لااقل من یک چیز از این ۳۰ روز یاد گرفتم و احتمالا تا آخر عمر هم این یک چیز در ذهنم باقی بمونه و هر لحظه که اومدم کاری بکنم با اون بسنجمش و فیلترش کنم: اون هم پاسخ و اقدام بود و اینکه بیشتر اقدام کنیم تا پاسخ بدیم! و اینکه چقدر ما و تصمیم ها و فعالیت هامون در بند پاسخ دادنه و نه اقدام کردن. راستش یاد دکتری خوندن خودم هم افتادم (با داستان مفصلی که بماند و پر بود از اقدام و پاسخ) و الان که قصد انصرافش را دارم (انصراف از بهترین رشته و بهترین دانشگاه)، دونستن اینکه اقدام و پاسخ چقدر متفاوتند، و اختیار در تصمیم گیری لذت و آدم بودن بیشتری بهم میده مصمم ترم می کنه. سخته ولی شاید بشه هر تصمیمی که می خواهیم بگیریم و هر فعالیتی که می خواهیم بکنیم، اول خودمون را از بند پاسخ های احتمالی (که متعلق به ذات ما نیستند) رها کنیم و بعد آزادانه تصمیم بگیریم. اوردن اقدام توی زندگی و کار لذتبخشه چون به آدم احساس قدرت میده.

ولی یک سوال: خواستم بدونم خودت بعد از این ۳۰ روز به چه چیزی رسیدی؟ به اهداف و ذهنیت هایی که موقع ایجاد این کانال داشتی رسیدی؟ برای هرکدوم از ما که همراهت بودیم شاید یک آورده متفاوتی داشت، شاید هم آورده ای نداشت، برای خوت چی؟