من فکر کنم پیام گفتگو رو جور دیگری گرفتی هادی جان.
شاید هم لغت «کلفت» بهت حس بد داده.
اگر تمام گفتگو رو گوش بدی می‌بینی که فضای فکری آقای واثقی اون نیست که شما گفتی.

آقای واثقی راجع به طبقات مختلف شغلی حرف زدند و اینکه نباید برخی طبقات رو خفیف و پایین و برخی رو بالا ببینیم.
نباید برخی از طبقات رو بدون دلیل و با نگرش های چپ یا راست یا …، حذف کنیم و بعد اونها رو در وضعیت بدتری قرار بدیم.

قرار نیست کسی که شغل داره، بره کار خونه انجام بده. دغدغه اینه که کسی که سر چهارراه از تو گدایی می‌کنه اگر در خونه کار کنه، شغل آبرومندتری است و عزت نفسش بیشتر حفظ می‌شه.

پی نوشت ۱: در نحوه نوشتارت، لحن جوری بود که کسانی که کار خونه می‌کنند رو دارای شغل پستی دیدی. من به سهم خودم به عنوان صاحب این خانه، از دوستانی که در مقاطعی مجبور شده‌اند در خانه‌ی دیگران کار کنند عذرخواهی می‌کنم.

پی نوشت ۲: اگر محیط خوب و درست حسابی فراهم بشه که دیگه شما سنگ هم بگذاری کار می‌کنه! هنر اینه که در محیطی که موانع و مشکلات وجود داره کار کنیم. نیروی جوان اگر بخواد ارزش آفرینی کنه مسیرش رو میره. اگر بخواد نکنه هم همیشه بهانه برای گله و شکایت داره. البته می‌دونم بخش زیادی از نیروی جوان امروز مثل امثال من نیست که چند سال با مدرک مهندسی بهترین دانشگاه کشور حاضر باشه با حقوق نزدیک به صفر در چاله سرویس روغن عوض کنه تا آروم آروم رشد کنه.

پی نوشت سوم: من به لغت تحصیلکرده حساسیت دارم. جوان تحصیل کرده یک ترکیبیه مثل «جوان چاق» یا «جوان لاغر». چیزی که میتونه برای زندگی شخصی من و تو و برای جامعه ارزشمند باشه «جوان متخصص» هست. اون هم چیزی است که نه الزاماً در دانشگاه وجود داره نه در بیرون دانشگاه. بلکه با زحمت خود فرد ساخته می‌شه. جوان تحصیل‌کرده در کشورهای بدبخت خیلی زیاده. متوسط سطح تحصیل رو در کشورهایی مثل ما بررسی کن و با غرب اروپا مقایسه کن. اما جوان متخصص نداریم.

من هنوز وقتی برای انتشارات، دنبال کسی می‌گردم که بتونه یک پاراگراف رو به فارسی ویرایش کنه به سختی آدم پیدا می کنم! طرف یا خفه شده تو قواعد فارسی و دنبال تبدیل است به می‌باشد و می‌باشد به است. یا اصلاً متن رو نمی‌فهمه که اصلاح کنه! تعداد محدودی ویراستار خوب داریم که باید زانو بزنی و التماس کنی پیششون تا کارت رو انجام بدن.

من هنوز می‌بینم که دوستانم و مدیران شرکت های بزرگ، برای اینکه یک اپلیکیشن اندروید بنویسن، چگونه می‌رن تا یک شهر دیگه. خونه یک برنامه‌نویس. می‌شینن منت کشی می کنن تا طرف براشون کار کنه. البته الان کسانی که ادعا دارند که Site Developer و Application Developer هستند از تعداد سایت‌ها و اپلیکیشن‌های موجود در ایران بیشتره! حالا فکر کن با این اوضاع، ما از اول شهریور داریم راجع به ۳G و ۴G حرف می‌زنیم و جابجایی ۵۰٪ از سهم بازدید‌های وب در لپ‌تاپ به سمت موبایل.

من هنوز می‌بینم که متخصص حرفه‌ای هیدرولیک و پنوماتیک نداریم و کارخانه‌ها چگونه گریه و زاری می‌کنند برای اینکه اگر کسی رو میشناسیم بهشون معرفی کنیم. اما لیسانس و ارشد و دکترای مکانیک ریخته. حالا بهشون بگو می‌تونی یک سروو والو رو کالیبره کنی؟ با تعجب بهت نگاه می کنه! اگر هم درسش رو خونده باشه، فقط رو کاغذه. تو کارگاه بهش بگو برو سروو والو رو بیار، ببین قیافه‌اش چجوری می‌شه!

من هم همینجا کار کرده‌ام و زندگی می‌کنم. مشکل ما نیروی تحصیل‌کرده‌ ای است که تخصص ندارد. کارها را هم به با کلاس و بی‌کلاس تقسیم می‌کنه.
اگر من حس‌ام به کلفتی کردن بد باشه معلومه که اون سه سال رو نمی‌رم روغن تمیز کنم توی چاله سرویس. و اگر اون کار رو نکنم معلومه رشد نمی‌کنم و باید بشینم از دولت بخوام که برام شرایط کار ایجاد کنه…

ببخش طولانی شد. خیلی هاش ربطی به صحبت تو نداشت. اما این روزها انقدر حرص می‌خورم به این بهانه اونها رو نوشتم.