اصلاً از اینایی که درگیر خوندن کتاب‌های روز هستن و تاریخ چاپ جزو معیاراشونه خوشم نمیاد. اگر تعداد کل کتاب‌هایی که از اول تاریخ تا پارسال چاپ شده و تعداد کتابهایی که از سال بعد تا آخر تاریخ می‌خواد چاپ بشه رو در نظر بگیری و با کتابهایی که امسال چاپ شده مقایسه کنی، احتمال این‌که کتابی که دقیقاً امسال چاپ میشه همون کتابی باشه که من توی سیر مطالعاتی خودم لازم دارم،‌ نزدیک صفره.

… الان شبی چهار ساعت توی کلاب‌هاوسه و شبی یه ساعت هم درگیر استوری اینستا که گله‌ی مردم رو کیش کنه اونور. کاری ندارم که این رسماً یه شغل تمام‌وقت حساب میشه، می‌خوام بهش مسیج بدم بگم جان من بگو قبل از اختراع کلاب‌هاوس شبا رو چیکار می‌کردی 🙂

دیشب آنفالوش کردم. فکر کن داروسازه و نوشته دنبال همکار “مطمعن” می‌گرده. با این وضع دیکته، شاید بتونه نامزد ریاست‌جمهوری بشه، اما حداقل دیگه برای شغل‌های پایین‌تر مثل داروسازی مناسب نیست. حاضر نیستم به حرف‌ها و پیشنهادهاش اعتماد کنم.

بهم نگی گرفتار استریوتایپ شدی. اما خیلی جدی فکر می‌کنم اونایی که سگ پامرانین نگه می‌دارن، همه‌شون یه سری ویژگی مشترک دارن. دیده‌ام که می‌گم. البته فقط یه نفرشونو!

نمی‌فهمم چرا بعضیا انتخابات و رأی‌گیری رو معادل هم به کار می‌برن. اینا دو تا چیز مختلفه. رای‌گیری رو راحت میشه انجام داد. همین‌که رای رو بگیری رای‌گیری شده. اما انتخابات، زیرساخت میخواد. پایبندی دموکراسی میخواد. شفافیت می‌خواد. فرهنگ میخواد و صد تا چیز دیگه.

خیلی مبهم و گنگ توی ذهنمه. فکر کنم شریعتی یه جا گفته بود اونایی که فکر می‌کنن و مغزشون کار می‌کنه، ۴۴ سالگی رو رد نمی‌کنن. شایدم چهل سالگی رو. رغبت نمی‌کنم برم کتاباش رو از انباری بیارم چک کنم. شایدم اصلاً نگفته باشه. نمی‌دونم. ولی یه تصویری توی ذهنمه که یه سری آدم رو لیست کرده بود که ۴۴ سالگی رو رد نکردن.

خودشم ۴۴ سالگی مرد. حالا غلط هم که یادم مونده باشه، تمام این سالها اونایی که حوالی ۴۴ سالگی می‌میرن یه گوشه‌ی ذهنم می‌‌مونن. آنتوان چخوف، هنری دیوید ثورو، اسکات فیتزجرالد، دی اچ لارنس، همین اسپینوزای خودمون، اگزوپری طفلکی. نیچه هم که دهه‌ی ششم رو دید، توی همون چهل‌و‌چهار پنج سالگی کالپس کرد. برای اهل فکر و اهل قلم،‌ میشه گفت مرد. دیگه حالا بیولوژیک ادامه داد که چی بشه.

چند روز پیش داشتم سنگ قبر پوینده رو میدیدم. روی همین مرض همیشگی، تولد و مرگ رو چک کردم. اینم ۴۴ سالگی. انگار اهل فکر باشی نمی‌تونی ردش کنی. حتی اگر لازم باشه طناب سراغت بیاد. وسط خیابون ایرانشهر.

کی بود می‌گفت. پوپر بود؟ دموکراسی یعنی حق عزل. اگر تونستی اونی که گذاشتی رو برداری درسته.

به قول اینستاییا، الان از نظر روحی نیاز دارم بشینیم کار … و … رو مسخره کنیم. اصلاً یه بخشی از دوستی، همین جنس حرف‌هاست انگار. چون باعث میشه یادمون بمونه چه کارها و رفتارهایی از نظرمون مسخره است و سراغ‌شون نریم. …. رو ببین. یه سال وقت نذاشت بشینیم با هم به … بخندیم، الان هی باهاش شام می‌ره بیرون و عکس می‌ذاره، مجبوریم به هر دوشون بخندیم.

من آخرش نفهمیدم وقتی می‌گه اینترنت باید تخصصی بشه و اینترنت دانش‌آموز نباید با استاد دانشگاه یکی باشه یعنی چی. الان منظورشون اینه که اساتید به پور..هاب نیاز دارن؟ یا این‌که دانش‌آموز نباید بتونه Elsevier و Emerald رو باز کنه؟

از اینایی که می‌گن “حالا که چند دقیقه دور همیم، یه کم بحث علمی فرهنگی هم بکنیم که جمع مفید باشه” بدم میاد. اینا رشد شخصی و افزایش بینش رو هم میخوان بچپونن یه جایی وسط چایی و قهوه. این یه کار مستقله. وقت و برنامه‌ریزی می‌خواد. حالا که دور هم هستین، بدون احساس گناه به همین غلطی که دارین می‌کنین ادامه بدین خب.