محمدرضا شعبانعلی بزرگوار سلام
همش این روزا به خودم یاداوری می کنم که روز معلم رو به شما تبریک بگم.
برای اینکه فراموش نکنم پیشاپیش روز معلم مبارک

اگه از من بپرسند معلم کیست؟
بلافاصله جواب میدم دکتر علی شریعتی
اما
اگه بپرسند غیر از ایشون چطور؟
جوابم اینه
فقط محمدرضا شعبانعلی و بس
از هر نظر با واژه معلم آمیخته و عجین

سلام محمدرضا
امشبی خیلی دلم براتون تنگ شده. برای تبریک به شما و عرض ارادت همه روزها برایم روز معلمه.
راستی تابستون امسال اولین تجربه تدریس بصورت رسمی رو دارم می چشم.
بعضی موقع ها تو کلاس با خودم فکر میکنم چقدر بیسوادم.
معلمی رو دوست دارم اما نمیدونم چقدر حاضرم برای رسیدن بهش تلاش کنم و سختی بکشم.
راستی وبلاگمو تو متمم نوشتم، اگه بیای ببینی خیلی خوشحال میشم.
http://www.purple.blog.ir
مرتضی گیاهی

ضمن سلام و عرض ادب
مواردی که درخصوص وضعیت آموزش درکشورمان مطرح شد بسیار منطقی ،علمی ودلسوزانه است ، با امید اینکه درآینده نه چندان دور تحول وبهبودی حاصل شود . درمورد آموزشهای دوره دبستان که معتقدم تعیین کننده ترین وتاثیرگذارترین دوره یادگیری هرانسان است ، میتوانم خودم را مثال بزنم که از آن روزها خاطرات خوشایندی در ذهنم نمانده است وشاید برعکس باعث شده بود که نسبت به بعضی از درسها حس وحشت و بیزاری داشته باشم . ازشما معلم عزیز و با تجربه هم برای مطرح کردن این بحث تشکر میکنم.

بخوبی بیاد دارم در دبیرستان اوج شکوفایی علمی را در سطحی که خودم میفهمیدم تجربه کردم. مقصود هوش و فراست بالا و یا نبوغ ذاتی نیست که اتفاقا حالا تقریبا مطمئنم که از هیچ کدام بهره درستی ندارم. بلکه میخواهم از معلمهای نازنینم در شهر نایین بگویم که سالیان بسیاری است دیگر این بزرگواران هم یا بازنشسته شده اند و یا رخ در نقاب خاک کشیده اند و اسلاف ایشان هم آن توانمندی و باور و تسلط پیشین را ندارند. در دروس ریاضی به ویژه هندسه و ریاضیات جدید و جبر و در دروس فیزیک و شیمی چندان وجدی برای خواندن و فهمیدن و حل مسائل داشتم که گاه مسئله ای را به چندین روش متفاوت حل میکردم. ذوقم این بود که فردا پای تخته سیاه تمام اکتشافات علمی خود را به رخ بکشم و چقدر تشویق و آفرین که نثارم می شد و “عزت نفس” شیرینی که حاصل این “مجاهدتها” بود. من تقریبا از کلاس کنکور و استاد خصوصی و تستهای آنچنانی بی بهره بودم و دست بالا چند روز پیش از کنکور جزوه رزمندگان “تجربی” را از رزمنده ای برای کنکور ریاضی به ودیعه گرفتم، شب کنکور هم بنا به اجبار آن سالها باید در شهر اصفهان میبودیم و چه زجری داشت نیافتن هتلی و خانه دوستی و شب سر کردن در پارکی آنهم بدون کارت ورود به جلسه. گذشت و من با رتبه ۳۳ وارد دانشگاه شدم در رشته پر زرق و برق مهندسی برق. اینها همه گفتم تا مقایسه کنم با دوران پر محنت دانشگاه که اتفاقا در دانشکده فنی دانشگاه تهران بود و پر از استادان نامدار و با اسم و رسم، اما نظام آموزشی از من مهندسی خبره آنگونه که میخواستم نساخت. اصلا من بعدها فهمیدم نجوم و فلسفه و روانشناسی را حتما بیش از مهندسی دوست داشتم و همگان می دانید چرا اول رشته های مهندسی و یا پزشکی در دانشگاهها پر می شود. نمیدانم دروس ما الان هم به همان شیرینی آن روزها در دبیرستانها تدریس می شود یا نه، نمیدانم شوق و شور آن روزهای ما در دانش آموزان امروزی هم برانگیخته می شود یا نه. ولی آن سالها تاثیر به سزایی داشت در نحوه اندیشیدن و حل مسائل بزرگ در زندگی. بیاد دارم پروفسور کامران وفا در برنامه رادیویی گفتگو با استاد میرفخرایی از تاثیر به سزای آموخته های هندسه دوران دبیرستان خود گفت در پرورش نظریه ریسمانها که از تئوری های سنگین این روزهای فیزیک است. کاش آن گونه اندیشیدن و درس خواندن و یاد دادن و یادگرفتن و آن آموزگاران باسواد کم ادعا، کاش آن سالهای خوب دوباره در زندگی ما تکرار شود. شاید این محیط که پر از آموزه هایی در راستای علایق ماست و شاید محمدرضا که بی ادعا و پر شر و شور داشته هایش را دراختیار ما می نهد و دیگر گونه دیدن و اندیشیدن را از ما میخواهدتداعی آن سالهای شیرین است برای من. معلم نازنین روزت مبارک! چه باک اگر اینها را دو هفته پس از روز معلم می نویسم مگر معلمی روز و شب دارد؟

سلام محمد رضای عزیز و سلام به همه معلم هایی که بار این شغل را با عشق و تعهد می کشند .
اینکه صنعت آموزش ما مشکل دارد کاملا مشهود است نشانه بارزش تدریس زبان انگلیسی است. خیلی سال پیش در اتوبوس مسیر خیابان انقلاب به چند جوان که گفتند پاکستانی هستند برخوردم اولین سوالش این بود که در پاکستان اگر کسی دیپلم داشته باشد زبان انگلیسی بلد است ولی اینجا اینطور نیست. ( پیش خودم گفتم دیپلمه که پیش کش بسیاری از اساتید دانشگاه هم به این زبان مسلط نیستند( البته موضوع مربوط به حدود ۱۵ سال پیش میشه و الان احتمالا وضعیت خیلی بهتر شده) ). خود من با اینکه درس زبان را دوران تحصیل متوسطه همیشه نمرات بالا گرفتم ولی در محاوره خوب نبودم.
اما از سیستم آموزش که بگذریم متاسفانه محمد رضای عزیز به بعضی ها نمی شود گفت معلم بلکه باید گفت شاغلین در حوزه کسب و کار آموزش. چون نه وجدانی دارند نه تهعدی به کارشان. فقط به معلم هایی تبریک می گویم که شایستگی احترام را دارند . من هنوز یاد بعضی از معلم های دوران دبستان و متوسطه می افتم از صمیم قلب برایشان آرزوی خیر و برکت دارم . کسانی که با تمام وجود تلاش کردند و حرص خوردند تا بیاموزند. نگاه یکسان و بدون تبعیض به تمام شاگردان اعم از فقیر و غنی , فرقی نمی کرد.
یکی از معلم های دخترم (در مدرسه به اصطلاح غیر انتفاعی) با مدیر هماهنگ کرده بود و فقط حدود یکربع سز کلاس بود و بعد می رفت یک مدرسه دیگر تا به کلاس دیگر برسد ….
وجدان بیدار و تعهد به کاری که انسان می پذیره ربطی به سیستم آموزشی نداره. رفتار اینجور آدم ها ربطی به اوضاع مالی نداره . استادی در دانشگاه تمام طول ترم به اندازه یک جلسه صحبت نکرد و همه کلاس توسط دانشجویان اداره شد ولی در پایان امتحانی گرفت که به جرات می توانم بگویم خودش هم جواب هایش را نمیدانست.
دوره پیش دانشگاهی هم که دیگه جای خود داره. دیگه بحث آموزش نیست بلکه یک تجارت …
روز معلم رو به شما و تمام معلمین دلسوز و متعهد صمیمانه تبریک می گویم آرزوی سلامتی و بهروزی و شادکامی و عمری با عزت برایتان دارم.

در عصر تغییر وشتاب تند تغییر هستیم در برخی از رشته های علمی هر ششماه یکبار حجم اطلاعات دو برابر میشود حتی در برخی موارد یادگیری قبلی مزاحم یادگیری جدید است این شتاب تند سوال اساسی دربرابر علما اموزش وپرورش جهان قرار داده که اساسا چه مواردی در برنامه ها ی اموزشی قرار گیرد که ارزش ماندگاری داشته باشد ؟ ان هم در شرایطی که بهترین سالهای یادگیری کودکان وجوانان را به خدمت میگیریم پاسخها هم زیباست بخشی مربوط به روند کلی اموزشو پرورش است که یادگیری برای انجام دادن باشد learning to do و یادگیری برای زیستن و یادگیری برای همزیستی در جهانی پراز گوناگونی learning to be و learning to llive together ویادگیری برای دانستن . و پرورش او از نظر اعتماد به نفس وشناخت توانایی هایش و در دوره هایی اموزش خواندن ونوشتن وحساب کردن واموزش مبانی علوم ودر دوره های بالاتر راههای پژوهش واینکه او بتواند در انبوه اطلا عات انچه را که در راستای پژوهش اوست پی گیری کند عشق به یادگیری و در این میان نقش معلم یاور بالندگی است هدف بالندگی فرد است وامادگی او از نظر حر فه ای و دید علمی وتقویت روحیه انسانی اخلاقی اجتماعی وروانی در جهت سلامت جسمی وروانی ونگاه علمی اوست بحثها در یونسکو عمیق و زیباست من بی امادگی وارد بحث شدم واین از عمق بحث می کاهد خانم فریده مشایخ تر جمه های زیبایی در این موارد دارد کمی تخصصی است اما اگر حوصله کنید و بخوانید دید خوبی نسبت به تعلیم و تر بیت به دست میاوریم

روزتون مبارک استاد عزیز،امیدوارم در عمل هم بتونیم قدردان شما باشیم ♥

ممنون بابت تمام مطالب آموزنده ای که بهمون یاد دادی

سلام محمد رضا

روزت مبارک. بدون شک یکی از بهترین معلم هام بودی، خیلی نکته ازتون یاد گرفتم. ممنون که هستی 🙂

پ.ن. ببخشید دیر شد 🙁 ، معمولا چند روز یکبار به روزنوشته ها سر میزنم. وقتی که آمادگی داشته باشم فکر کنم و لذت ببرم. مثل الان که داره نم نم بارون میاد 🙂

«ظلم است که معلم را به شمع تشبیه کرد زیرا شمع را می‌سازند که بسوزد ولی معلم می‌سوزد که بسازد.»دکتر علی شریعتی
روز معلم بر همه انان که صادقانه و خالصانه دانش خویش را از ما دریغ نساختند مبارک باد چه انان که زنده و پایدارند مث استاد شعبانعلی و چه انان که در میانمان نیستند اما سالهاست که با اثارشان زندگیمان را هدایت می کنند مث دکتر علی شریعتی .

محمدرضاي عزيز
مقدمه :
۱- چقدر براي روز معلم و خوندن دل نوشته ويژه اين روز لحظه شماري كردم ولي به خاطر كسالت بدني در دو روز گذشته سعادت نداشتم زودتر خدمت برسم و اداي دين كنم و البته اين شانس رو پيدا كرده ام كه يك جا اين همه شيريني احساس رو در كامنتهاي خودت و دوستان قبيله سر بكشم و مست بشم .
۲- از هومن عزيز هم ممنونم كه بخشي از حرفهاي من رو در مورد هويت ديجيتال در خانه ديجيتالي و دوستيهاي ناب ديجيتالي در دنياي دوست داشتني شعبانعلي دات كام مطرح كرد .
اما اصل حرف :
ميدونم كه اصلا از تملق و مرشد پروري خوشت نمياد . ميدونم كه امضاي نوشته هام رو در اينجا و متمم مي شناسي . ميدونم كه با قوانين زندگي سازي كه در مورد مهارت يادگيري و آموزش برامون نوشتي زندگي كرده اي . ميدونم كه در تك تك كامنتهات يك “نخ تسبيح” رو دنبال مي كني، چه اون وقتي كه براي من در پست”نقطه شروع” كامنت گذاشتي و ستاره قطبي من رو گرم تر و پرنورتر كردي و چه وقتهايي كه در توضيحاتي براي دوستان ديگر اين خونه دل مشغوليهاي من رو جواب دادي .
آرزو مي كنم روزي تمايز و تفاوتم رو در شاگردي تو ، همين جا گزارش كنم .
دوست عزيز مايه افتخارم صميمانه يادروزمعلم رو تبريك عرض نموده و با افتخاردر لحظه ارسال اين پيام برايت به احترام ايستاده ام.

روزتون مبارک، ازتون ممنونم که فکر من رو عوض نکردید، نحوه ی فکر کردن رو در من تغییر دادین و دعا میکنم خدا بهتون عمر طولانی و سلامتی همیشگی بده.

معلم خوب من سلام

از روزی که شما رو شناختم هر روز من متفاوت شده ، اونقدر که همه چیز برام معنای دیگه ای پیدا کرده …
می دونم حرفام برای همه ی دوستان آشناست ، اما دوست دارم اینجا بنویسم.
تو همایش هوش مذاکره بود که اولین بار شما رو دیدم و برای اولین بار بود که می دیدم یه آدم بزرگ با همه ی مشغله هاش با علاقه تا چند ساعت، تک تک با بچه ها حرف زد ،به حرفاشون گوش کرد و لبخند زد…
اینقدر حس خوبی داشتم که واقعا نمی تونم وصفش کنم. اون روز من لبخند واقعی رو از نزدیک می دیدم…
و بعد از اون روز وارد یه بهت زدگی شدم، یه شوک… وشاید پر شدم از شک. همه ی چیز هایی که قبلا فکر می کردم نقض شده بود…و داشتم پیدا می کردم چیزی رو که دنبالش می گشتم.

محمدرضای عزیز می خواهم دوباره از جمله ای که روز همایش برای برادرم، محمد جواد نوشتید بگویم، “اینکه در زندگی احساس خوب را به هیچ بهایی نفروشد…”
هیچ وقت و هیچ وقت حس زیبای امید را در چشمهای برادرم در حالی که نوشته ی ” آن روز های سخت” شما را برایش می خواندم فراموش نخواهم کرد، روزی که یک بار بزرگ ذهنی از رویش برداشته شد… ومن آن روز همه ی معلم بودن را دیدم. همان لحظه ای که مسیر یک پسر ۱۱ ساله اینگونه تغییر کرد….

استاد عزیز من
شما همان قدر که برای انسان هایی با دستاورد های بزرگ ،”معلم “هستید، برای آدم هایی چون من که هنوز در آغاز راهی متفاوت هستند هم اینگونه اید و ساخته اید…..
ساخته اید تمام آن چیز هایی را که هم اکنون کلماتم برای گفتنشان کم می آیند… ممنونم از اینکه هستید.

معلم خوب من روزت مبارک

جناب شعبانعلی عزیز! روزت مبارک .
همه ما در چرخه ای معیوب و بیمار در همه عرصه ها عمر تلف میکنیم. مردم ما که بلانسبت شما معلم و اساتید هم جز آنها هستند به این منش زندگی میکنند که تمام راهها باید ختم به پول شود. با این دیدگاه نه آموزش جایی دارد ؛نه طبابت؛نه وکالت ؛نه مدیریت ؛نه سیاست و نه هیچ امر انسانی دیگر . انسان سالم که محرک اصلی جوامع است در ایران به دستگاه شمارش و انباشتن پول تبدیل شده است. جسارت کردم . موفق باشید

روزتون مبارک، معلم عزیزم 🙂

همیشه فکر می کردم چیزی که باعث ماندگاری کسانی مثل خیام و دیگر بزرگان میشه چیه که پس از چند قرن همچنان در ذهن مردم ماندگار شده ؟
به نظر میاد علاوه بر استفاده مناسب از کلمات و زیباییهایی که خلق کردند یه چیز دیگه هم هست و اون چیزی نیست جز این که پس از این همه مدت اونها دارن معلمی می کنن و همیشه حرف هاشون کاربرد داره کهنه نمی شه
محمد رضا هم به نظر من همون معلمی است که همیشه حرفهاش تازه است و گذشت زمان باعث کهنه گیش نمشه .
در آخر هم به نظر میاد برای کسانی مثل محمد رضا جفا باشه که یک روز رو بهش تبریک گفت بنابراین می خوام بگم برای تمامی لحظات و ساعاتی که برای من یادگیری رو هدیه دادی ممنونم

با سلام،

ای کاش معلم ها هم درجه بندی داشتند من به شما بالاترین درجه را می دادم ای کاش من تواناتر از این در استفاده از کلمات بودم تا احساساتم را بیان کنم ای کاش می دانستی که چقدر شاگردانت دوستت دارند ای کاش تعداد شاگردانت را می دانستی تا با انرژی و توان بیشتری می نوشتی (البته می دانم تعداد و ارقام برای تو هیچ خاصیتی ندارند لااقل در این مقوله)

خیلی در مورد تعریف معلم فکر کرده ام (در این دو روز) معلم کیه و چی باعث می شه که ما شخصی را معلم تر از اون یکی بدونیم من معلم خیلی داشته ام اما از تعداد انگشتان یک دست هم بیشتر نبوده اند شخصی که دغدغه دانستن و درک مرا داشته باشند. بله پیدا کردم شما دغدغه ما را دارید همین دغدغه باعث شده این قدر حرف هایتان بر دل شاگردهایتان بنشیند

بله دغدغه در انتقال مطلب، آنقدر زیبا مطلب را بیان می کنی که لذت خواندن آن چند روزی در قوۀ چشایی ذهنم می ماند (یاد شریعتی می افتم).

می خواستم چند موردی که مستقیماً روی زندگی ام موثر بوده اند را بنویسم اما فرصت نیست خیلی مواقع با استعاره های دلنشین ات آدمی را مجبور می کنی که متوجه شود مثل همین اسب تروا که با این استعاره باعث شدی تلویزیون هم از نوع داخلی و خارجی را کلاً کنار بگذارم

تفکر سیستمی باعث شد که به چیزهایی که خارج از اختیارم هستند فکر نکنم

تاکیدت روی تاثیر کلمات باعث شد که بدانم کلمات و ترکیب آنها هم دنیایی هست

موضوع مدیریت منابع و همچنین یادگیری هم از آن بحث هایی هستند که بسیار روی من موثر بوده اند

سواد عددی ، مدل ذهنی ، روانشناسی مثبت وکلی مطالب دیگر که اگر اینجا نیاوردم به علت ذیق وقت بود

امیوارم روزی برسد که از ذهن پراکنده فاصله بگیریم و این جز با کمک معلم امکان ندارد

باز هم سخن عین القضات همدانی (هم مسلک حسین بن منصور) را اینجا می آورد که آدمی دو بار متولد می شود یک بار از مادر خویش و باری دیگر از خویشتن خویش

با تشکر و تبریکی دوباره

سلام بر محمدرضای عزیز و دوستان
پروژه پس ناموفق شد اشکال نداره 🙂
محمدرضا جان روزت مبارک و شرمنده تمامی زحماتی که قابل جبران هم نیستند
هستیم،آرزو و دعا میکنم پدر و مادر گرامی و البته خودتون همیشه در سلامتی کامل باشید

بزرگترین نعمت های من در زندگی داشتن معلمان خوب بوده. اولین و بزرگترین معلم من پدرم بود. داشتن پدری اهل مطالعه و دارای بینش در یک جامعه ی سنتی و مذهب زده و درگیر خرافات, والاترین نعمتهاست. معلمان دوران دبیرستان من معلمان بعدی من بودند. معلمانی باسواد که بزرگترین درسی که ازشون گرفتم درس زندگی و انسانیت بود. و بالاخره زندگی با قرار دادن محمدرضا شعبانعلی در سر راه من نعمت رو بر من تمام کرد.
محمدرضای عزیزم من نه تبریکات مناسبتی رو دوست دارم و نه تمجید و تعریف های کلیشه ای رو. فقط خواستم به این بهانه بگم که برام عزیزی و قدرت رو میدونم.

همیشه به این فکر می کردم که آدم ها یه وقتی جوانه می زنن و بعد می شکفن و رشد می کنن و بزرگ و بزرگتر می شن.
هر سال که می گذشت از خودم می پرسیدم “آرزو جوانه زده یا هنوز توی خاکه؟” ، ولی برا جواب این سوالم این حس رو داشتم که توی خاکم.
از وقتی که شاگرد خورشیدی چون شما شدم، شروع به جوانه زدن کردم و سر از خاک بیرون آوردم و دارم رشد می کنم و تمام تلاشم رو می کنم که شکوفه بزنم و میوه های این شاگردی، میوه هایی باشن که برای همه ی اطرافیانم و کسایی که باهاشون در ارتباط هستم، مفید باشه.
خورشید خیلی سخاوتمنده، چون حتی به ته دره هم می تابه…
روزت مبارک معلم

دروود بر محمد رضای عزیز خوبی معلم پر تلاش خیلی خوشحالم که در بازه زندگی در این دنیا فرصت آشنایی با نگرش ها و دیدگاه ها ی یکی دو نفر مثل تو را دارم ، من این روزها به دنبال مثل تو شدن نیستم چون تو محمد رضا شعبانعلی و من محمد مهدی مسیبی هستم و لی از اونجایی که می دونی ذهن من درست مثل همه اتسانهای دیگه برای انتخاب یک نگرش نیاز به گزینه های روی میز تصمیم گیری داره و از اونجایی که من هم درست مثل همه انسان های دیگه بیشتر از میانگین جامعه ارتباطیم نخواهم شد بسیااااار بسیااار خوشحالم که آدم هایی با نگرش و دغدعه هایی شبیه تو که این روزها بیشتر از قبل دغدغه ام شده اند را به عنوان الگو در این بازه کوتاه عمر در کنارم دارم و ذهن من هم به انتخابی با خرد نسبی بیشتری در راستای معنی گزینی این زندگی دست خواهد زد … به هر حال خوشحالم که این روزها با تمام وجود تلاش می کنم نه برای مثل تو شدن بلکه با نگرشی نسبتا مشابه محمد مهدی مسیبی بشوم 🙂 امیدوارم در آینده نتایج تلاش امروز این شاگرد کوچک باعث ایجاد حسی خوب در تو معلم پر تلاش بشه …. دوست دارم محمد رضای عزیز 🙂 روز معلم بر تو مبارک

پی نوشت ۱ : محمد رضا من به اندازه تو کتاب نخوندم و قلمم به زیبایی قلم تو نیست چون تو بیشتر از من برای نوشتن تمرین کردی ،کار کردن موسیقی به من یاد داد که فرایند یاد گیری هیچ راه میانبری ندارد جز تمرین های پیوسته روزانه و خوشحالم که من هم بیشتر تمرین کردن را از معلمینی چون تو آموختم .

پی نوشت ۲ : درسته که زیاد کامنت نمیزارم چون می دونم که به سهم خودم باید کمک کنم که وقتت برای انجام کار های آموزشی خرج بشه و به جای قربوون صدقه ات رفتن و ذوب در تو شدن ازت یاد بگیرم و روی ساختن خودم سرمایه گذاری و می دوونم که منظورم را می فهمی و از حس قلبی من به خودت آگاهی

پی نوشت ۳ : چندی پیش در متمم یک متنی از گودریچ گذاشته بودین که به صورت دکلمه با صدای خودم و نوای ساز زیبای ویولنسل که ،به عنوان هدیه کوچک و ناقابل روز معلم به تو دوست خوب و معلم عزیزم تقدیم می کنم 🙂 ولی نمی دوونم چطور به دستت برسونم
چون می ترسم ایمیل کنم و در لابلای ایمیلهای زیاد روزانت به دستت نرسه
ولی واست میل می کنم .

ببخش اگه زیاده گویی کردم 🙂
دوست تو محمد مهدی مسیبی

عارفان علـم عاشـق مي شوند

بهـترين مردم معلـم مي شـوند

عشق با دانش متمم مي شود

هر که عاشق شد معلم مي شود

روز معلم مبارک باد بر شما استاد بزرگوار و سایر اساتید
من هم مثل بقیه دوستان میگم که از نوشته هاتون نهایت استفاده رو می کنم با وجود این که تازه به جمع شما اومدم.

سرت سبز و دلت خوش باد جاوید…

خوبترین معلم دنیا
روزت مبارک

سلام معلم عزیز و بزرگوارم

آشنا شدن با تو یکی از بهترین اتفاقهایی بود که در زندگی‌ام رخ داد
نگاه متفاوت و علمی که به مسائل داری همیشه برایم جالب و الهام‌بخش بوده است
دقایق و ساعتهایی که در این سایت و سایت متمم گذراندم جزو مفیدترین ساعتهای عمرم بوده است

ممنونم برای مطالب ارزشمندی که به من یاد دادی

امیدوارم که روزی بتوانم این لطف تو را به جامعه برگردانم

سلام .. روز معلم همیشه برای من معنی هدیه یک شاخه گل رو داشته اما دنیای دیجیتاله دیگه کاریش نمیشه کرد و صرفا به یک تبریک دلی و گرم به بهترین معلم زندگیم بسنده میکنم. امیدوارم سلامت باشید و بمانید و بتونیم به بهترین شکل ممکن از تفکرات و تجارب و دانسته‎هاتون بهره‌مند بشیم.
@};-

سلام به محمدرضای عزیز
هر روز روز توست. هر روزت مبارک باد.
به جرات می تونم بگم شما یکی از تاثیرگذارترین معلم ها در اواخر دهۀ سوم زندگیم بودی و هستی.
معلمی برازندۀ وجودته.
سخاوت و مهربانی و عشق ، توی هر دو خونه ای که بنا کرده ای موج می زنه.
خوشحالم که من هم یکی از کسانی هستم که به آسودگی می یام اینجا و دوستان و همراهان نازنینی دارم که هر کدام دنیای خاص خودشون رو دارن و می دونم که هر کدام از اونها هم عاشق خصوصیات ناب معلم خودشون هستن.

جا داره از نظر و پیشنهاد خوب مریم هومن تشکرکنم،
همچنین از زحمات بی دریغ و مسئولانۀ دوستان خوبم آقای هومن کلبادی و محسن نوری که در این دو سه روزه تلاش بی منتی رو تقبل کردند و عاشقانه شاگردانی وظیفه شناس بودند.
از سمیه تاجدینی و شادی عزیزم نیز ممنونم به خاطر تلاش های شبانه روزی یشان.
ممنونم ، برقرار باشید.

سلام معلم عزیزم. روزت مبارک باشه. خواستم در یک جمله خلاصه کنم که از نظر من تو مصداق بارز عالم عامل عاشق هستی. من در هر نقشی از تو غلم و عمل و عشق رو به وضوح می بینم.
خداوند بهترین ها در هر دنیا رو نصیبت کنه معلم خوبم. آمین

سلام

در مقابل نوشته های زیبای دوستان و معلمی که به زیباترین حالت ممکن کلمات را به بند می کشد و قهرمان کلمات است…. فقط می توانم بنویسم :سپاسگذارم
شما نگاه متفاوت به زندگی را به من آموختی….و تا همیشه مدیون شما هستم و امیدوارم که لیاقت شاگرد شما بودن را پیدا کنم…روزتان مبارک

همچنین از شادی عزیز و اقای کلبادی و آقای نوری و مریم عزیز که این حرکت زیبا را مدیریت کردند ممنونم….
و آزاده عزیز که باعث شد بنویسم..چون تا قبل از ایمیل آزاده فکرمیکردم نمی توانم نوشته ای بنویسم که حسم را از آشنایی با این خانه و این دوستان خاص بیان کنم…ولی اکنون نوشتم هرچند نتوانستم تمام حسم را بیان کنم…ارهمه شما متشکرم

بچه که بودم از پشت بام خانه مان حیاط مدرسه ای رو می شد دید. رو یه دیوارش یه جمله از امام علی نوشته بود: “هر کس یک لغت به من بیاموزد مرا بنده خود کرده” اون روزها معنی این جمله رو نمیفهمیدم.پیش خود فکر میکردم پس معلم کلاس اول من که این همه لغت به من یا داده پس اون چی میشه؟؟!!! ولی حالا پس از گذشت روزها خوب میفهمم معنی لغت در آن جمله “آّّب، بابا، نان و ..”نبوده و اگر معلمی باشد که آن لغت را به تو بیاموزد چقدر زندگی ات تغییر خواهد کرد…
معلم عزیزم، به بهانه روز معلم میخواهم بگویم که تو نه یه لغت بلکه چندین هزار لغت به من آموختی…
روزت مبارک

سلام اقای شعبانعلی بسیار خرسندم که افتخار اشنایی با شما و مجموعه تان نصیب بنده شده است .درس های فراوانی از شما اموخته ام و این روند را دنبال میکنم بعنوان یکی از حامیان شما .امیدوارم از نزدیک بتوانیم در خدمت شما باشیم در مجموعه دانشگاه ازاد امل .روزتان مبارک

سلام معلم زندگی، من هم میخوام نق و نوق بنویسم، به رسم استادم، از حرف های تکراری عبور میکنم ولی حرف های جدید میزنم
اتفاقا من این نوشته ی عکس را قبلا در روزنوشته هاتون خوانده بودم، بهش فکر کردم، من معلمانی میشناسم که رویاشون همینه که روزی بقیه ازشون جلوتر باشند، ولی اون روز برای اونها تقریبا روز مرگشونه، واقعیت من به این رسیدم که کسی که ادعای حقیقی معلم و آموزگار بودن داره (و کلا کسی که در صنعت آموزش خصوصا علوم انسانی فعالیت میکنه، چون واقعا تو علوم انسانی استاندارد نداریم، چه برسه به متر و خطکش، کاری هم با بقیه مترها مثل متر مهندسی و پزشکی نداریم) “”” منافع بلندمدت دیگران و جامعه اش را به منافع کوتاه مدت خودش ترجیح میده””” ،بنظرم شاید عمق فهم تفکر سیستمی همین باشه، جواب این سوال هم مسلما هر کی خودش را معلم میدونه بهتر میتونه به خودش بده، راستی طبق پی نوشت۲ من حداقل انصاف هم ندارم، چون من دارم میبینم کم نیستند مدارس و موسسات و دبیران دوره متوسطه که از خیلی از اساتید دانشگاه حتی بیشتر شهریه دریافت میکنند، در حد باور نکردنی، من کم ندیدم مشاورین پیش دانشگاهی که طوری ” رقابت با دیگران” را بجای “رقابت با خود” و بدون درنظر گرفتن شرایط فردی هرکس برای راه اندازی جو و تب و هیجان و به اصطلاح نتیجه گرفتن عددی مدرسه و موسسات ایجاد میکنند، که بعضی دانش آموزان و اولیا باور میکنند اگر همکلاسیشون به مشکل بخوره راه برای اونها هموارتر میشه، واقعیت اینکه تا این حرفها تبدیل به رفتار بشه خیلی فاصله ست، یه بخش قابل توجه مشکل هم مخاطبینی هستند که تنور آموزش را انقدر داغ نگه داشتند،واقعا آموزش را مقدس میشمارند، ای کاش مخاطبان عزیز این سایت سه تا مطلب راجبه آموزش و صنعت آموزش هم خوانده باشند، شما که اگرچه میگید رویای معلمی را فروختید، ولی خودتون بهتر از هر کسی دیگه میدونید که آموزه های این سایت و متمم شما را از هر کس دیگری در این حوزه به معنای واقعی معلمتر کرده، معلم درس گفتگو! گفتگو با خود و دیگران !
http://www.shabanali.com/ms/?p=3153
http://www.shabanali.com/ms/?p=3178
http://www.shabanali.com/ms/?p=2010
نوشته های شما خواننده را وادار به اندیشیدن میکنه، بومی سازی هم شده، نه مثل خودکفایی ! فقط امیدوارم در توسعه مدل ذهنی و نگرشمون اثربخش باشه و علاقه مندم و ممنون میشم خودتون جواب این چالش را بدید.
شاید مهمترین کاری که امثال من میتونند انجام بدند، کمک به ترویج و فراگیری عمیق همین آموزه هاست…
با آرزوی امید و آرامش برای شما، مخاطبین این سایت و متممی ها

سلام
عنوان معلمی شایسته شماست. بهتون تبریم میگم و ازتون به خاطر همه سوالات و پنجره های جدیدی که با نوشته هاتون برام به وجود میارین متشکرم…

استاد عزیزم روزتون مبارک…

سلام محمدرضای عزیز

از تو بسیار آموختم که نیاز به بازگویی ندارد.
محمدرضا جان، فقط اینو بدون که وقتی در زمینه های مختلف زندگی متهم میشم به یه آدم رویایی، فقط صحبت های تو، مخصوصا در مورد تفکر سیستمی، بهم آرامش میده.
شاید خیلی از چیزایی که تو ذهن منه همیشه تو ذهنم بمونه و رنگ واقعیت نگیره ولی تو به خیلی از رویاهای من رنگ واقعیت دادی.
محمدرضا، شاید که اینگونه بنظر برسد که تو از آندسته انسان های معدودی هستی که کار می کنی تا ما عموم مردم زندگی کنیم ولی این را بدان که ما مردگی می کنیم.
من باور دارم که زندگی را کسانی می کنند که امید میدهند؛ که عشق می دهند؛ که باور می دهند؛ نه؛ بگذار بگویم که “جان” می دهند.
مردگان را توان جان بخشیدن نیست و تویی که زندگی می کنی… آری، تویی که جان میدهی تا جان بدهی.
معلم روزت …. بی خیال “دوستت دارم”
امیر فصیح

با سلام خدمت معلم عزیزم،

چقدر زود گذشت از اون جلسه ای که بدلیل ناهماهنگی از طرف دانشکده، نیم ساعت دیر رسیدید سر کلاس و چقدر عجیب بود برخورد شما با این تاخیر در جلسه اول برای من و خیلی های دیگه. اون هم به این دلیل که این همه سادگی و بزرگواری رو نمیشد یکجا تصور کرد. از اون روز به بعد حضور شما و آموخته هاتون هر روز تو زندگیم پر رنگ تر میشه و باعث تحول در زندگی خودم و خانواده ام شده. بسیار از زحمات بی دریغ شما سپاسگزارم و آرزوی بهترینها رو برای شما دارم.

هر روز، روز توست معلم عزیزم. فقط امروز بهانه ایست برای با هم یک صدا گفتن که دوستت داریم و همیشه قدردان زحمات شما هستیم.

سلام
روزتون مبارک.
همیشه سعی میکنم زحمات شما و همکارا و همراهانتون رو ببینم، استفاده کنم و به اشتراک بزارم. چرا که فکر میکنم بهترین راه قدردانی، توسعه و به اشتراک گذاشتن اون چیز خوب و افکار اون شخصه خوبه، چون باعث میشه که یه دنیای هماهنگ تر که زبان مشترکی درش وجود داره برامون ایجاد بشه و اونوقت زندگی کردن خوشایندتر میشه.
دانایی و توانایی رو دارم ازتون یاد می گیرم. مچکرم.

سلام بر محمد رضای گرامی و تیم محترم متمم

هرجمله ای در توصیف تو بگوییم کلیشه ای می شود
واقعیت این هست که زبانمان قاصر است از این که بگوییم چقدر مدیون شماییم
دوستت داریم وهمیشه ارزوی سلامتی و سر بلندیت را داریم.
روزمعلم بر محمد رضای بزرگوار بهترین وسخاوت مند ترین معلمی که میشناسیم مبارک.
خانواده خانی

سلام به معلم عزیز و دلسوزم که تقریبا ۱ سالی ایست که از طریق فضای مجازی که به نظرم از فضای حقیقی گاهی حقیقی تر هست اشنا شدم
روزنوشته های شما امروز با اطمینان میگویم که تمام و کمال خواندم و با سبک ان اشنا هستم مثل همیشه از درد ها گفتید و از تاریخ و سیستم و…
داشتن معلمی چون شما از افتخارات من محسوب میشه و امیدوارم هستم و تمام تلاشم رو میکنم که در اینده نه چندان دور(پایان دوره کارشناسی)همچون شما بتونم در قامت یک معلم بر خلاف سنت های رایج عمل کنم و به اندازه خودم بتونم تغییر ایجاد کنم
خواهش از شما این هست که در روز نوشته هاتون یه بخش رو به ویژیگی ها و روش ها و رفتارهایی که یک معلم باید داشته باشه به طور خاص اختصاص بدید تا من و امثال من به عنوان معلمان اینده از ان بهره مند بشیم
ممنون