امروز داشتم داستانی از پروفسور حسابی می خواندم موضوع مربوط به آن می شد که استاد به یکی از آزمایشگاههای معتبر رفته بود و چگونه با اعتماد به یک محقق علمی و اعتماد به دست آوردهای او راههای رسیدن به نتیجه مطلوب را کوتاه تر می کردند. یادم بود که قبلا مطلبی با این موضوع رو در روز نوشته هاتون خوندم اما اصلا یادم نبود کدوم مطلب بوده. به همین خاطر به لطف امکان جستجو در سایت کلمه “اعتماد” رو جسنجو کردم و این متن رو پیدا کردم.
من خیلی فکر می کردم که مشکلات جامعه ما مثل یک لوپ می باشد که هر مشکل، مشکل بعدی را نتیجه می دهد و به شخصه نظرم این است که بهترین و تنهاترین راهی که می توان جایی این لوپ را شکست کار کردن روی زمینه فرهنگ است! فرهنگ چیز خیلی بنیادی است که به شدت نیاز به کار و وقت گذاشتن دارد! یعنی خیلی از مشکلات دقیقا از همین فرهنگ دست خورده غرب و شرق(!) نشات می گیرد! مثل آنکه واقعا برای خودمان فرهنگ تعریف شده ای نداریم که براساس آن کار کنیم! من به این موضوع هم خیلی فکر کردم که چه گونه می توان این مسئله را به نوبه خودم پیش بردی ببرم! اما راه دقیق و آینده روشنی نتوانستم پیدا کنم. می خواستم از شما راهنمایی در این زمینه بخوام! یک راه عملی و دارای برنامه! ممنون می شم اگر نظر خودتون رو در این باره بگید

منم خوشحالم از اعتمادی که داشتید ، که ناباورانه بود به وقوع پیوستنش …

به نظر من ملت هر کشوری باید به اندازه ای شعور داشته باشد که خودش دوست ودشمن خود را تشخیص دهد و کسی که امر میکند فلان کشور دشمن ماست یا کشور وملت دیگر دوست ما ا
این روش غیبت یا تهمت به حساب مییاید
بهبود کشور در سطح کلان،داشتن این اگاهی توسط ملت هست نه القاع ان از طرف شخص یا حزب بر توده مردم