مردم بسیاری، در گوشه و کنار جهان، هر روز به این امید که «خبری نباشد» به سراغ رسانه‌ها می‌روند. غافل از این‌که جمله‌ی «خبری نیست» کابوس رسانه‌هاست. رسانه‌ها دنبال «ارزش خبری» هستند و هر چیزی که ذهن مخاطب را بیازارد و تن او را بلرزاند، «ارزش خبری» دارد. چنین می‌شود که مردم عصر رسانه، نه کشته‌ی موشک و گلوله، که قربانی تیترها و خبرها می‌شوند. و هر تیتر، میلیون‌ها «نفر-روز» عمر انسان‌ها را در سراسر جهان می‌سوزاند. انسان‌هایی که افق اختیارشان، از چند ده متر فراتر نمی‌رود؛ اما افق اخبارشان، به اندازه‌ی هزاران کیلومتر، گسترده است. پی‌نوشت: آخرین بار که یک رسانه، از این قاعده تخطی کرد، نود سال پیش بود. زمانی که ۱۸ آوریل ۱۹۳۰، مجری اخبار بی‌بی‌سی بعد از سلام گفت: «هیچ خبری نیست» و سپس ۱۵ دقیقه پیانو نواخته شد. با متمم:درباره […]
آخرین دیدگاه