استاد سلام
نمیشناسمتون ولی به این اعتقاد راسخ دارم که درست میگن “نبین کی میگه، ببین چی میگه” و شما درست گفتید. مچککرم برای خیلی چیزهایی که اینجا یاد گرفتم، و امروزبا خوندن این پست فهمیدم که حدود ۱ سال هست که دارم “دیواری” رو به امید “در شدن” میکوبم… و حالا باید دیگه جمعش کنم این کوبیدن های مسخره رو . . .
عالی بووود استاد . . .

تشخیص در و دیوار آسونه وقتی آدم روحی داشته باشه انقدر لطیف که هم از در هم از دیوار رد بشه بدون هیچ زحمت.هنرمندی اینه که تصمیم بگیره رد نشه اگه نباید رد شد.انقدر قدرتمند که اراده کنه اراده خداوند تصمیم گیرنده باز شدن و بسته موندن درهای زندگیش باشه. انقدرهوشمند که از خودش بپرسه به کی قراره ثابت کنم من تونستم بالاخره رد بشم؟ به کسی یا کسانی که یا پای رفتن ندارند یا دلی برای شکسته شدن؟ یا از موفقیتت ناراحت می شن یا انقدر خوشحال که باهاش تو دهن دشمنان ذهنیشون بزنن؟ یا رقیبت هستن یا حال رقابت ندارن؟ این موفقیت همون شکست جبران ناپذیریه که خدا نصیب هیچ مسلمونی نمی کنه.

سلام استاد
موضوع و مفهوم آن باريك و نغز؛
لطفا تناسب تصوير را با موضوع شرح دهيد.

سلام.
محمدرضای عزیز به نظرم این مطلب مهمه و توجه به این موضوع لازم،اما نکته ای که باید بهش توجه کرد اینه که مرز بین دیدن در و دیوار یا بهتره بگم عدم تشخیص وجود در و دیوارو سخره و کوه،باریکه.شاید در عین تلاش برای ساختن راه باید به درهای احتمالی موجود در اطراف هم توجه کرد.
یه چیز دیگم هست و اون اینه که ته ته تهش این مهمه که من میخوام چی بشم،ممکنه یکی با پنجاه بار آزمایش لامپ رو اختراع کنه اما ادیسون این گستاخی محترمانه به تاریخ رو کرده که لامپ در ذیل نام ادیسون تعریف بشه نه کس دیگه،همینطور ادیسونها…
مدیر و بنیان گذار یکی از برندهای مطرح از گذشتش برام میگفت:که یه روزی اطرافیان نزدیکش بهش میگفتن:به جای این کارای بیهوده،برو با تاکسی کار کن که سر شب دوتومن کاسب باشی،تو این مواقع آدم میمونه و شک میکنه که داره به دیوار میکوبه یا به در!؟
با همه ی این تفاسیر،این مطلب هم در مورد خیلی از افراد و موقعیتها ممکنه صدق کنه ممکن هم هست نکنه.

درد تغییر گاهی از درد زایمان بیشتره، ولی گاهی برای ورود به فضایی دیگر باید این درد رو کشید

چقدر تشخیص در و دیوار این روزا برامسخت شده
یه دلیل این سختیشم تحمیل درست و غلط از جانب اطرافیان و ترس از محکوم به شکست شدن از دید و قضاوت اوناست
گاهی همین ترس هان که یا تشخیص و سخت میکنن یا اگه تشخیص دادی کندن و نموندن و نکوبیدن به دیوارووو……

اگر دیوار هم بکوبی حتا۱۰۰ سال در ساخته نمیشه فقط یه حفره بدشکل تو دیوار ایجاد کردی نه میشه بهش گف در نه دیوار
گاهی باید خیلی محترمانه از بعضی ادم ها و بعضی اهداف گذشت خیلی منطقیانه تر و خیلی عاشقانه تره

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم
امید ز هرکس که بریدیم بریدیم
رم دادن صید خود از آغاز غلط بود
حالا که رماندی و رمیدیم رمیدیم
صد باغ بهار است و صلای گل و گلشن
گر میوه یک باغ نچیدیم نچیدیم…

“خداوند ز حکمت ببندد دری
به رحمت گشاید در دیگری” …

در دل هر ديواری، دری وجود دارد.
بعضی درها به راحتی دیده می شوند.
اما
دیدن نوع دیگرشان چشم بصیرت می خواهند. اگر دیده نمی شوند حتماً مساله در خود ما است

دیدن درهای زندگی نياز به آمادگی، تمرين و سطح بلوغ دارد.

مثل همیشه موثر باشید.
سید محمد اعظمی نژاد
hrjournalist..blogfa.com

فکر کنم بشه تشخیص داد که داریم “در” رو می کوبیم یا “دیوار” رو،

و روش تشخیص اینه که ببینیم “مسئله محور” هستیم با “پاسخ محور”؟

بیشتر روی “سوال” های زندگیمون فکر می کنیم یا “پاسخ” هایی که دوست داریم بهش دست پیدا کنیم.

تشخیص در و دیوار خیلی وقتها سخت تر از تلاشیست که داریم انجام می دهیم

“ما امیران کلامیم”.دوبرداشت میشه ازش کرد.اینکه ما بر کلام مسلطیم و هرجا بخوایم اونو میرانیم و درواقع قدرت کلام رو میرسونه.برداشت دیگه اینکه بر کلام مسلطیم به این معنا که اون بر ما مسلط نیست!! که نتونیم سکوت کنیم و هرچه اومد بذاریم به کلام تبدیل بشه ودر واقع قدرت تحمل سکوت رو میرسونه.برداشتی آزاد از کتاب حکمت و معیشت دکتر سروش درباره سخن حضرت علی.

…غرض اینکه ذوقی داره حرفای جدید محمدرضا رو دیدن.این قسمتش خوبه.ذوقی دیگه هم هست برای نوشتن نظر.ذوقی مضاعف هم هست اینکه خیلی اون حرفو قبول داری و دوس داری کلی حرف بزنی و….

تا این نوشته رو دیدم شهوتی زیاد برای نوشتن پیدا کردم.شرمنده شدم از خودم .ترجیح دادم ننویسمش بلکه یه کم کمتر اسیر کلام بوده باشم.

نیایشی از زنده یاد دکتر علی شریعتی
پروردگارا! به من آرامشی عطا فرما تا بپذيرم آنچه را كه نمي توانم تغيير دهم و شهامتی،تا تغيير دهم آنچه را که مي توانم و بينشی تا تفاوت اين دو را بدانم؛
–
مرا فهم ده، تا متوقع نباشم دنيا و مردم آن مطابق ميل من رفتار كنند؛خدایا! به من زیستنی عطا کن که در لحظه مرگ، بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است، حسرت نخورم و مردنی عطا کن که بربیهودگیش، سوگوار نباشم. بگذار تا آن را من، خود انتخاب کنم، اما آن چنان که تو دوست داری. خداوندا به علمای ما مسئولیت ، به عوام ما علم، به مومنان ما روشنائی، به روشنفکران ما، ایمان، به متعصبین ما فهم، به فهمیدگان ما، تعصب، به زنان ما اصالت، به اساتید ما عقیده، به دانشجویان ما… نیز عقیده، به خفتگان ما بیداری، به بیداران ما اراده، به مبلّغان ما حقیقت، به دینداران ما، دین !! به نویسندگان ما تعهد، به هنرمندان ما درد، به شاعران ما شعور، به محققان ما هدف، به نومیدان ما امید، به ضعیفان ما نیرو، به محافظه کاران ما، گستاخی، به نشستگان ما قیام، به راکدان ما ، تکان ، به مردگان ما ، حیات، به کوران ما نگاه، به خاموشان ما، فریاد، به مسلمانان ما، قرآن !! به شیعیان ما، علی!! به فرقه های ما وحدت، به حسودان ما شفاء، به خودبینان ما، انصاف، به فحاشان ما ادب، به مجاهدان ما صبر، به مردم ما، خودآگاهی، و به همه ملت ما، همت؛ تصمیم ؛ استعداد؛ فداکاری ؛ شایستگی؛ نجات و عزت، ببخش …

پروردگارا؛ رحمتی کن تا ايمان نام و نان برايم نياورد.

قوتم بخش تا نانم را و حتی نامم را در خطر ايمانم افکنم تا از آنها باشم که پول دنيا را ميگيرند و برای دين کار می کنند و نه از آنها که پول دين را ميگيرند و برای دنيا کار ميکنند!

مرا ياری ده تا جامعه ام را بر سه پايه «کتاب، ترازو، آهن» استوار کنم و دلم را از سه سرچشمه «حقيقت، زيبائي و خير» سيراب سازم!

بار الها؛ در برابر هرآنچه انسان ماندن را به تباهی ميکشاند، مرا با «نداشتن» و «نخواستن» روئين تن کن!

از همه فضائلی که به کار مردم نيايد محروم ساز!

یاریم ده تا به رعايت «مصلحت» «حقيقت» را ذبح شرعي نکنم!

این درست به هدف زده ….