با هبوط شریعتی در دبیرستان آشنا شدم هرچند هنوز مرورش احساساتم رو بر می انگیزه و حالم و بهتر میکنه
وباز هم می آموزم
نهج البلاغه هر بار رجوع کردم احساس کردم در دریایی عمیق تر از قبل شنا میکنم
شازده کوچولو کاش بتونیم دوستامون و اهلی کنیم
مهم تر بتونیم اهلی بمونیم
آخری و وقتی برای پسرم که از من دوره خریدم خوندم
دیر بود اما آموختم
موفق باشید و آرام

اگر باکسر باشیم و فقط کار کنیم به امید اینکه یک روز خوب میاد، اول از همه خودمونو فراموش کردیم.اونوقت خیلی کارایی که دو ست داشتیم رو برای رسیدن به این هدف از دست دادیم. وقتی بره اش بگذره دچار نوستالژی می شیم.دلمون به حال خودمون می سوزه که چقدر از کودک کوچولوی درونمون کار کشیدیم.هیچ وقت نذاشتیم کودکی کنه.همیشه وعده یک روز خوب رو بهش دادیم………….چه غم انگیز و چه حیف که دیگه نمی شه، کاش می شد….کاش مادر می شدم، کاش پدر می شدم، کاش می رفتم باهاش قدم می زدم و هزار تا ای کاش.ترجیح می دم بنجامین باشم

کاش باکسرهامون توانایی نفوذ به جمع خوکها رو داشتن
از باکسر بعیده
بنجامینم که …

من از این به بعد با ابن اسم میام
یه سوال این کتاب آقای بهنود اسمش کتابی از نوشته های بهنود یا منظورتون اینه که کلا یکی از کتاباش؟آخه کلا من تا حالا دو تا کتا

به زندگی شما غبطه می خورم که پر از تلاش بوده و فایده
برعکس من که همیشه یه زندگی شلغمی و بی خاصیت رو داشتم و هنوزم دارم سپری می کنم
کاش می تونستم مثل شما بشم پیشنهادی دارین؟ برای کسی که ۱۸ ۱۹ سال از عمرشو یه شلغم تنبل بوده؟!

درود….
این روزا هر وقت دوست دارم چیزی یاد بگیرم یه سایت شما سر میزنم .خیلی وقته باکسر بودن را انتخاب کردم از بی تفاوتی بیزارم.

سلام به تمام دوستانی که تا کنون ندیدمتان اما دوستتان دارم و بسیاری اوقات دل نوشته هایتان باعث میشود که احساس کنم انگار سالهاست حرفهایتان را میشنوم و فکر میکنم این از تو داریم . مرسی محمد رضا

شک هیچ وقت نمی ذارم باکسر بشیم.
و زندگی متعالی و انسانیت نمی ذاره بنجامن بمونم.

همه انسان ها هم باکسرن هم بنجامن ( اما کمتر و بیشتر داره) .

همیشه آرزوم بوده با یقین و دور اندیشی بنجامن مثل باکسر کار کنم برای هدفم.( اما هیچ وقت به این ایده آل نرسیدم) شدم مثل حرفی که مهتاب.ص می زنه “فکرکنم فعلا همه مثل باکسر فکرمیکنند ولی شبیه بنجامین رفتارمیکنند…”
و تنها زمانی این طوری نیستم که به خدا و زندگی متعالی فکر نمی کنم.
راستش فکر می کنم
“وجود معیاری با نام خدا در تصمیم گیری تصمیم گیری رو بشدت سخت می کنه.”

مسلماً شما فقط به “بیشتر کار کردن” و “امید داشتن” فکر نمیکنید. آن چیزی که من برداشت کردم علاوه بر اینها “ایجاد تغییر” هم بوده. همراه کردن یه عده دیگه و به ثمر رساندن این تغییرها. وگرنه من اگه نتونم تغییری ایجاد کنم، میرم جایی زندگی میکنم که هم راحتتر بشه بیشتر کار کرد هم راحتتر بشه امیدوار بود.

تمایل به هر کدوم از این شخصیت ها در طول زمان می تونه تغییر کنه. شاید در سی ساله سوم زندگی باکسر بودن به اندازه سی ساله دوم مطلوب نباشه.

کوتاه…مختصر…مفید…

ممنون.

این جمله از کتاب رو قبلا” خیلی دوست داشتم، اما حالا بهش ایمان دارم:
“اين روباني كه تو تا اين پايه به آن علاقمندي، نشان بردگي است.قبول نداري كه ارزش آزادي بيش از روبان است؟”

شاید این همان روبانی است که اقلیتی با داشتن و بستنش، آزادی را از گروهی دیگر میگیرند……….

فکرکنم فعلا همه مثل باکسر فکرمیکنند ولی شبیه بنجامین رفتارمیکنند…
پ.ن:عاشق شازده کوچولوام.