من وقتی با دستخط خودم مینویسم و به سلیقه خودم،یادداشت چون شخصی تر میشه ارتباطش با شخص من بیشتر میشه و به کل گذشته و خاطراتم با کاغذ و قلم وصل میشه برام دوست داشتنی تر و خاص تره

خیلی خوب بود!
من برنامه ی روزانه ام رو هم رو استیکر مینویسم، چند مدت دیجیتالیش کردم اما اثر بخشیش بشدت کم شد…
در ضمن توجه ات به لوکس بودن بعضی چیزا (راستای خطای تایید خود) خیلی دوست داشتنیه! 🙂

البته بسیاری از این موارد که گفتی با قلم نوری هم قابل دستیابیه. مسئله شارژ هم به زودی با باطری های جدید حل میشه.
فکر میکنم مسئله اصلی اینه که ما با قلم و کاغذ بزرگ شدیم و تجربه ای که با قلم و کاغذ داریم رو نمیتونیم به سادگی با تایپ کردن عوض کنیم. اتفاقا چندی قبل یه متن کوتاهی در این باره نوشتم که به نظر خودم بیشتر به واقعیت چسبیدن ما به قلم و کاغذ نزدیکه و بعضی از چیزهایی که نوشتی رو من توجیه میدونم.

از آدرس اینستاگرام https://instagram.com/p/1dH4svusFO/?taken-by=golshekar

دلم خودنویس می‏‌خواهد. هدف نوشتن نیست، نگارش است. هدف با خودنویس نوشتن است. با رنگ سبز جوهرش که کلی دنباش گشتم تا پیدا شد در این شرایط تحریم لابد! نوشتن با کیبورد عالی است. متن به شکل تایپ شده، بی خط خوردگی، با غلط یاب اتوماتیک، آماده ذخیره سازی در هزار نقطه ابری و غیر ابری، صدهزار کپی، به اشتراک گذاشتن و ویرایش پشت ویرایش. اما تکلیف دلت چه می‌شود که گاهی می‌خواهد وسط حرف «ی» کرشمه‌ای بیاید و دمش را بگیرد و بکشد زیر حرف ماقبل؟ تکلیف دست چه می‌شود که هوس می‌کند حرف آخر را به شادی پایان نوشته یا جشن به دام انداختن ایده‌ای ناب پرتاب کند میان سپیدی کاغذ که تا هرکجا دلش می‌خواهد کش بیاید؟ سه نقطه‌های «ش»، «ژ» و «پ» چطور باید به هم به هم بچسبند و دایره شوند و خیالت راحت باشد که دبستانی نیستی که مجبورت کنند یکی یکی همه نقطه ها را جدا جدا کنار هم و زیر و روی حروف بچینی؟ این طور است که دل کندن سخت می‌شود. اینطور است انگار که علاقه‌ها ترمزت را می‌کشند و از همراهیِ حرکتِ زمان جا می‌مانی. آدمی انگار با دلبستگی‌هایش پیر می شود.

سلام
خوده من هم با نوشتن خیلی راحترم و با تایپ سخت کنار میام
چک لیست کارم ، احساسم ، یاداشت یرداری ، مخصوصا مخصوصا یادگیری …
الان همین تصویری که شما گذاشتین با نوشتن خیلی زیبا شده حتی میشه حس شما رو توی واژه لمس کرد
حتی مرورش برای خودتون هم همین حس رو داره
مثلا در نوشتن چک لیست کارا اونی تیکی که خودت میزنی و وقتی که یه کار سخت و قورباغه برزگی رو قورت داده باشی
میشه یه تیک بزرگ و محکم
اما توی استفاده ار نرم افزارها همه تیک ها شبیه هم هستند
یا توی جزوه نوشتن درسی
یا توی نوشتن یه شعر عاشقانه مثلا وقتی که میخوای کلمه لیخند رو بنویسی دقیقا لبخندش برات تداعی میشه
و و و
اما چقدر جزو نوشتن تون زیباست از اون افرادی هستید که جزو هاشون میشه گرفت خوند و فهمید:))))

با سلام و احترام.
اینکه فرمودید نوشتن تاثیر بیشتری نسبت به تایپ داره کاملا قابل لمسه. یکجا می خوندم انسان با نگاه به دست خط خودش بیشتر یاد میگیره و حس بهتری داره تا نوشته تایپی. شاید میل به جزوه نویسی هم یکیش همین باشه. اگر استاد یک جزوه ۸۰ صفحه ای بگه بیشتر راحتیم تا خوندن یک کتاب ۴۰ صفحه ای همان درس!!

البته در این مورد که خیلی از تکنولوژی های جدید مثل گالگسی نوت اجازه نوشتن با قلم دیجیتال رو فراهم کردن که شما اشاره ای به این نوع نت برداری با خط خود ولی در صفحات دیجیتالی نفرمودید!

سلام، محمدرضا شعبانعلی!
نوشته های خیلی سریع آپدیت میشه(البته نسبت به سرعت من در مطالعه). البته این خیلی خوبه : )
هنوز نرسیدم همشون رو مطالعه کنم، براشون وقت بزارم و کامنت و …
————————————-
سه سال پیش سعی کردم دل نوشته هامو به جای ثبت در دفتر، در کامپیوتر بنویسم. اوایلش خیلی خیلی سخت بود، اما ممکن شد. الان توشون راحت جستجو هم میکنم.
اما هنوز گاهی دلم کاغذ میخواد و روش مینویسم، به خصوص ویژی بی قاعده بودن و حاشیه نویسیش رو خیلی دوست دارم.

بر اساس تجربياتم از كار كردن با امكانات مهم اكثر مهمترين برنامه هاي يادداشت تا به امروز notes plus آيپد و one note ويندوز بهترين برنامه هاي يادداشت براي كاربردهاي عمومي هستند

سلام. من کتاب بنویس تا آشکار شود رو خوندم. خیلی اثر گذاره که باور کنیم کاغذ یه چیز دیگه هست.

خیلی جالب بود محمدرضا، سطح توقعمون رو بالا بردی با این سیستمای آموزشی و تولید محتوات ! واقعا ایده جالبی بود دست نویس کردن این مطلب ….

دقیقا این موضوع یکی از چالش های چند ساله ی من بود و با توجه به این که یه آی تی من بودم از خودم انتظار داشتم که بیشتر با این ابزار دیجیتال کار کنم، ولی با اینکه خطم افتضاحه و خودمم به زور می خونمش !! ولی همیشه با کاغذ و قلم راحت تر بودم و هستم .
به نظرم بزرگترین دلیلش هم همون قالب دار بودن این نرم افزارا باشه . اون آزادی رو که روی کاغذ میشه داشت توی نرم افزار آدم تجربه نمی کنه، یه دلیلش محدودیت ابزاره، ولی به نظر من یه موضوع مهم کمبود فضای فیزیکیه… مثلا من برای برین استورم معمولا حداقل از A3 استفاده می کنم، حالا چه جوری بیام بشینم پای لپتاپ و برین استورم کنم.
و صد البته که عادت هم نقش مهمی توی این قضیه داره.

در کل به نظر من بستگی به این داره که چه چیزی رو داریم یادداشت می کنیم ! مسلما نوشتن یه لینک روی کاغذ خیلی منطقی نیست!

به شخصه در حال حاضر:
اطلاعاتی که پای لپ تاپ بهشون احتیاج دارم رو توی نوت های لپ تاپ می نویسم،
لیست های کم اهمیتی که لازمه همیشه همراهت باشن مثل لیست خرید رو معمولا توی موبایل ( بعضی وقت ها هم رو کاغذ ) همراه دارم
و موضوعاتی که بیشتر ذهن رو درگیر می کنه و اهمیت بیشتری داره رو روی کاغذ می نویسم.

با نوشتن اونقد به مطلب تسلط پیدا میکنی که میتونی مطالب مرتبط رو با خط بهم وصل کنی!

نوشتن روی کاغذ بدلیل سیر حرکت دست بروی حروف ها و کلماتی که در قالب جمله یا متن می نویسیم ارتباط تنگاتنگی بین متنی که می نویسیم و قسمت درک مغزمان ایجاد می کند که این قابلیت در تایپ وجود ندارد.

آرامشی که نوشتن روی کاغذ به آدم دست میده رو با تایپ گردن نمیشه احساسش کرد

سلام. خسته نباشید . بله برای من هم همینطور است . گرچه خوش خط نیستم ولی با مداد راحت تر از کیبورد فکر میکنم همیشه یاد استادم خانم مظفری می افتم که جزوه می گفت و من سر امتحان نوشته های خودم را جلوی چشمم می دیدم.

زیبا بود، انصافا اینقدر خوب قانع نشده بودم
خوبی تفکرت به اینه که تعادل استفاده از مدیرنیته و سنت رو رعایت می کنی
دقیقا با این حرفت که کاغذ محدودیت نداره ارتباط برقرار کردم؛ می دونی! گاهی لذت بخرج دادن ابتکار تو صفحه آرایی ها خیلی چشیدنیه.

نوشتن روی کاغذ و گرفتن قلم در دست به ادم ارامش میده…من عاشق نوشتن هستم….

نوشتن کار زیباییست وقتی ادم فکر میکنه راحت میتونه اون فکر را با احساسش روی کاغد بیاره، حتی اگه ناراحت باشه او فکر بد (کاغذ) را پاره میکنه و حس آرامش بهش دست میده.افکار خوب را هم با کشیدن یک شکلک کنارش میشه نشون داد که چه حس خوبی اون لحظه ی نوشتن داشتیم…
به نظر من نوشتن حس اعتماد به نفس آدم را بالا می بره.یعنی من میتونم افکارم را اونجور که دوست دارم با هر رنگ و خطی بنویسم…

با سلام، مطلب خیلی خوبی بوذ من وقتی خیلی ناراحت می شم یا مشکلی دارم اونها رو روی کاغذ می نویسم مثل اینکه خودبه خود حل می شه البته از فایل گفتگوهای دشوار به بعد خیلی بیشتر این کارو انجام می دهم
)
نوشتن خیلی فرایند خوبیه اما بعضی اوقات شاید نوشتن برای بعضی ها کمتر مفید باشه (البته برای من که خیلی مفید بوده)
چند مشکلی که با وجود فواید بسیار زیاد داره می شه به طبقه بندی، محدودیت دراضافه کردن و ادیت آن، به علت جاگیری نتوان هرجایی از اون استفاده کرد، گم شدن، محدودیت در دسترسی دیگران، مجدودیت در نگهداری، ضمناً بعضی ها وسواس در نوشتن دارند
بسیار ممنون ار مطالب تامل بر انگیزتان

با سلام و عرض ادب،

می خواستم دیدگاهم را به شرح زیر اضافه کنم که :
– نوشته و دست خط ،انگار که اصالت دارد ،حس می کنی اثر از خودت هست و مالک آن هستی در مقایسه با نوشته ی تایپی .همانطور که نقاشی یک اثر هست و نقاش حس میکنه که اون نقاشی از وی ناشی شده و بخشی از احساس ، افکار و تخیلات او بر روی صفحه است ، دست خط هم، اون حس مالکیت و اثر را به طور ناخودآگاه با دیدن نوشته ایجاد میکنه،که مثلا من این نوشته مربوط و مال من است که نوشته ام ،با تمام معانی پشت کلماتش.

باید اضافه کنم که درمورد گوشی و تبلبت های که قلم دارند و با دست خط خودمون می نویسیم ، در آنجا، نوشتن با قلم دیجیتال حس بهتری نسبت به تایپ نوشته دارد .همچنین ، نوشتن با برخی نرم افزار ها مثل وان نوت که اون آزادی هرجای صحفه نوشتن را داراست و از طرفی ضخامت خطوط نوشته یکنواخت نیست و بسته به فشار قلم روی صفحه درهنگام نوشتن ،خطوط نوشته یا دست خط ضخیمتر یا نازکتر میشوند و بیشتر شبیه دست خط خودمان خواهد بود و بازهم حس بهتری نسبت به نوشتن در مثلا Ever note دارد که ضخامت خط در دست نوشته با قلم دیچیتال آن ،کاملا یکسان هست .

یک ایراد دیگه هم در حال حاضر در دست خط های با قلم دیجیتال وجود داره این هست که بخاطر ظاهر شدن خطوط یا نوشته با تاخیر بعد از حرکت نوک قلم بر روی صفحه ، حس نوشت روی کاغذ را ایجاد نمیکند ، از طرفی کم بودن اصطکاک روی صفحه موبایل یا تبلت برا ی نوشتن اون حس نوشتن با خودکار یا مداد را القاء نمی کند که سالها به آن عادت کرده ایم ،در واقع مثل همون روان نویس می مونه که من حس خوبی نداشتم وقتی باهاش می نویسم، هم دست خط را کمی تغییر شکل می دهد وهم نقطه حروف را(تک نقطه ) را کشیده می کند و حس تعلق و مالکیت بخاطر کمتر شبیه بودن به دست خط خودمان،کمرنگ تر می کند.

-با همه اینها، در نا خودآگاهم حس و اعتمادم به یادداشت های دیجیتال که می نویسم اینطور است که نوشته های دیچیتال پایدار نیستند یا نگهداری آنها نزد خودم،ماندگار نیست ولی رو کاغذ باشن بهتر وبیشتر می مانند( هر چند در عمل خلاف واقعیت علمی از نظر ماندگاری باشد)

سلام
اونجا که نوشتین پاک کردن و بازگشت نداره منو به فکری انداخت.
من عادت دارم چک نویس پاکنویس می کنم (وقتی که زمان دارم، و عملا تفاوت چشمگیری در خرج زمان نداره)، اما همیشه به نظرم می اومد که وقتایی که مستقیم پاک نویس می کنم چقد ذهنم متمرکزتره و بهتر می نویسم. البته اینو متوجه بودم و نمی فهمیدم. به قولی چش می بینه دل باور نمی کنه. الان، با این نوشته شما، که دارم بهش فکر می کنم، می بینم که گویا داستان جدیه. یا شاید جوگیر و دچار خطا شدم…!

با دیدن دست خط شما یاد یک نوشته پائولوکوئیلو افتادم که خط یک جور رقص کلمات است…و فاصله میان دو کلمه مثل حالت خلصه در رقص سماع .
فکر کنم از کتاب ساحره پورتوبلو

یادداشت برداری با نرم افزارهای کامپیوتری به من کمکی برای یادگیری آن مطلب نکرده است!
من چند سالی در مرورگرم هر مطلب جالبی میدیدم copy to note میکردم و مطالب زیادی دارم که بدون اینکه درباره‌اش فکر کرده باشم چون جالب بودند به notes مرورگرم فرستاده‌ام! اما از وقتی آنچه از مطلب میفهمم را به زبان خودم روی کاغذ مینویسم بهتر آنرا متوجه میشوم و مهارت نوشتن‌ام بهتر شده است