محمد رضا اینو تایید کن!
واقعا گور بابای اونی که حاضر نیست ۳ ساعت برای افزایش شعور خودش هم شده وقت بذاره اما روزی شش هفت ساعت پای اسب تروای مدرن! عمر حروم میکنه.اگه یکی بگه محمدرضا من از کولی گرفتن خیلی خوشم میاد تو برای راضی کردنش حاضری بهش کولی بدی ؟ آدمهای بزرگ ارزش آدمای بزرگ رو میدونن . تو بحث استراتژی آموزشیت و کامنتهایی که گذاشته بودن خیلی ناراحت شدم مخصوصا اونجایی که تو هم از حرف یکسری آدم خیلی ناراحت شده بودی. هر چند به نظرم ….. بماند
بهتره برای کار خودت ارزش قائل شی ( که هستی ) منظورم خروجیه کارته ، رایگان نکردنش. تو جامعه ای زندگی میکنیم که اگه یه لوستر رو به قیمت ۲ میلیون بخواهیم بفروشیم مشتری میگه ” نه این ارزش آویزون شدن تو خونه ی من رو نداره ” اما همون لوستر رو تو خیابون شریعتی بالاتر از صدر به قیمت ۵ تا ۷ میلیون قیمت بذاریم مشتری از خریدش احساس لذت میکنه و با کمال کارت میکشه برات( این مثال رو گفتم چون کسی که با چشمای خودش دیده برام تعریف کرد) یه سریها هر کاری کنی ارزش کارت رو نمی فهمن و اونها رو از جهل مرکب نمیشه بیرون کشید هر چند که آدم با دیدن وضعیتشون واقعا ناراحت بشه.

سلام محمدرضا
من اولین بار با روش کامنت گذاشتن های تو، زمانی آشنا شدم که مثل همیشه و البته برای اولین درخواست گستاخانه ام کلی از کتابها و فایلهای درسی خودت رو بصورت پی دی اف و پاورپویت دراختیار قرار دادی.
در میان اونها، فایلهای پی دی اف کلاسهات وجود داشت و نکته جالب توضیحاتی بود که در ذیل هر صفحه نوشته بودی
خیلی دقیق، خاص و بعضی هاشون فوق العاده برای من پراهمیت بود تا بتوانم تاحدی هرچند کوچک اما مهم، از یک شیوه توضیحی تو، خیلی نکته ها یاد بگیرم.
الان هم که یکسری موارد دیگر.
در مورد اون صحبت، حوصله گوش نکردن هم میخوام یکی از صحبتهای خودت رو اینجا یاداوری کنم
چند ماه قبل نوشته بودی به میهمانی دعوت شده بودی و در آنجا به جای محفل صحبت و گپ و گفت و گوی دوستان، صدای بلند آهنگ اون فضا رو اشغال کرده بود و تو از این موضوع گله – کاملا درست – و ایراد از این عادت غلط گرفتی.
دیگه جنس بعضی آدمها اینچنین شده
اینجا هم وقتی طرف حوصله گوش کردن نداره، باید انتظار همان آدمها رو هم داشت.
کلا بیخیال
ما که هستیم
این همه مشتاق …

سلام گرم بنده رو پذیرا باشید
ممنونم از مطالب ارزنده ی سایتتون .همیشه مطالب سایت شما و دکتر شیری رو دنبال می کنم و خیلی لذت می برم و استفاده می کنم.
این مطلب خوبتون باعث شد تا من برای حل مشکلم به حرف بیام و ازتون درخواست راهنمایی کنم .
من دانشجوی ارشد کارافرینی دانشگاه تهران هستم.علاقه شدید به راه اندازی کار مستقل دارم و در حال حاضر به دنبال کسب اطلاعات برای راه اندازی یک کار ان لاین هستیم اما مشکلی که دارم اینه که وقت عمل که میشه از مواجه با افراد برای پرسیدن سوالات و نظراتشون و یا مصاحبه برای امکان سنجی بازار که میشه عقب می کشم . از رفتار بد افراد و همکاری نکردنشون حس بدی بهم دست میده و برای عدم مواجه با اون رفتار ها کلا نگرانم که صحبت کنم یا نه!!!الان برای راه اندازی کار باید با فروشنده های اون صنف خاص صحبت کنیم و نیاز هاشون رو درک کنم اما تا جلوی مغازه هم میرم ولی جسارت سوال پرسیدن رو پیدا نمیکنم….و این خیلی اذیتم میکنه !یه وقتایی هم میشه جلو میرم اما با تعداد خیلی کمی صحبت میکنم در حالی که ادم اجتماعی هستم اما توی این مواقع عقب میکشم.
به نظر شما استاد من چیکار کنم؟اگه روی این مشکل کار نکنم همه تفکرم راجع به کسبو کار به باد میره!!!
میشه راهنماییم کنید یا کتابی معرفی کنید؟؟؟؟؟؟؟
اگه راجع به کسبو کار اینترنتی هم مطلبی بذارید سپاس گذار میشم ….
ممنونم که وقتتون رو بهم دادیم
شاد باشید

من فقط یک بار سخنرانی زنده شما را دیدم! هوش مذاکره
احساس من از نحوه اجرای شما چه در قالب یک سخنرانی و یا فایل صوتی فرقی نمی کنه، این است که آنقدر مثال و نقل قول می گویید که صحبت های شما مثل یک داستان شنیدنی و جذاب می شود . برایم عجیب است که کسی حوصله اش سر برود!.
آن روز وقتی از سالن آمدم بیرون یک حس خیلی خوب داشتم ولی فقط چند تا کلمه به صورت مشخص تو ذهنم بود” مدل ذهنی،نقاط کور،تطبیق پذیری،شکستن چارچوبها و…”
برای اینکه بتوانیم از صحبت های شما استفاده کنیم باید آن را بارهاو بارها گوش بدهیم و یادداشت برداریم.
این چارچوبی که شما نوشتید بدون مثال و نمونه های واقعی و بیان تجارب شاید برای شما کاربرد داشته باشد ولی برای من که پیش زمینه ای از این موضوع ندارم همان لغات گسسته ای است که در پایان کار در ذهنم مانده و نمی تواند به رفتار تبدیل شود.
این دوست عزیز اگر تصمیم دارند کارآفرین بشوند از همین حالا اسیر یکی از دامهای ذهنی ” شتابزدگی” شده اند و احتمالاً به دنبال قرص و کپسولی می گردند که ایشان را در طرفة العینی تبدیل به یک کارآفرین کند.