محمدرضا حرفات و قلمت جدای از بحث علمی آن مثل چای قندپهلوی عصرانه اس خستگی رو از تن آدم درمیاره و یه انگیزه و امیده که بعد این عصر دل انگیز پاشیم بزنیم به دل سیاهی شب…
حرفات برای من اکسیژن خالص اند منو به نفس نفس نمیندازن به من فرصت میدن بدون واهمه عمیقا نفس بکشم. (تجربه خوب نفس کشیدن)

مطلب رو که خوندم، دو نکته به ذهنم رسید:
۱- همان طور که قبلاً تولیدکننده محتوا بیش از تولیدکننده ظرف محتوا سود می برد، و با توجه به نکته ای که در مورد نگرانی از سفارشی شدن محتوا گفتید، فکر می کنم بعدها تولیدکننده ابزارهای مدیریت کننده محتوا توسط مخاطب (سفارشی سازی هر چه بیشتر از طرف مخاطب) سود بیشتری نسبت به تولیدکننده محتوا می کند. ابزارهای مدیریتی که قرار است من مخاطب را از دام سفارشی سازی از نوع گوگلی نجات دهد!

۲- سر کلاس درس اقتصاد کلان که می نشینی، اولین جلسه حرف از نظام های اقتصادی می شود و تاریخچه آن ها. اینکه اول نظام ها کاملا مبتنی بر بازار آزاد بوده، بعدا نیاز به کنترل توسط دولت حس شده و نظام هایی کاملا در نقطه مقابل نظام بازار شکل گرفته و دست آخر، امروزه اکثر نظام های اقتصادی در کشورها، چیزی بین این دو دیدگاه هستند. فکر می کنم در مورد تولید محتوا هم بالاخره این اتفاق می افتد. به عبارتی، تعادلی از سفارشی سازی محتوا از طرف تولیدکنندگان و مخاطبان ایجاد می شود، به نحوی که نه مثلاً گوگل بتواند به آن حد از سفارشی سازی دست بزند یا کانال های تلگرامی بتوانند مخاطب را دچار توهم فهمیدن کنند، نه مخاطبان (چه در سطح اینترنت، چه به طور خاص در شبکه های اجتماعی) بتوانند هر مطلبی را به طور گسترده منتشر کنند