امروز صبح ۳۰ کامیون پر از سکه های ۵ سنتی به دفتر اصلی شرکت اپل در کالیفرنیا ارسال شده است. در نگاه اول کارمندان بخش حفاظت اپل فکر کردند اشتباهی روی داده است ولی چند دقیقه بعد تیم کوک مدیرعامل اپل طی تماسی از مدیرعامل شرکت سامسونگ متوجه میشود که این شرکت کره ای، جریمه را طبق سلیقه خود پرداخت کرده است.
بخش خنده دار موضوع این است که در سند امضاء شده، روش پرداخت مشخص نشده و شرکت سامسونگ میتواند به هر نحوی که دوست داشته باشد، جریمه را به سازنده اپل پرداخت کند. حالا شرکت اپل روزها نیازخواهد داشت تا این پولها را شمارش کند، ضمن اینکه ممکن است هیچ بانکی این حجم سکه را از آنها نپذیرد.
مدیرعامل سامسونگ اعلام کرده کارکنان اپل میتوانند با این سکه ها، تنقلات بخرند! حالا باید دید عکس العمل اپل چیست؟
زمانی که این خبر در فیس بوک روی صفحه من آمد، در ۱۳۵۱ مورد لایک خورده و در ۴۷۹ مورد به اشتراک گذاشته شده بود.
در کل خبر فوق، فقط یک جمله درست است: نام مدیر عامل اپل، تیم کوک است! به چند نکته زیر دقت کنید:
اول اینکه هنوز مبلغ و زمان پرداخت خسارت مشخص نشده. تا این لحظه تنها پولی که شرکت سامسونگ پرداخت کرده، پول وکیل ها بوده است!
دوم اینکه یک سکه ۵ سنت، ۵ گرم وزن دارد و مجموعاً تعداد ۲۷۷۵ کامیون لازم خواهد بود. نه ۳۰ دستگاه!
سوم اینکه یک میلیارد دلار یعنی ۲۰ میلیارد سکه. بر اساس آمار بانک مرکزی آمریکا، تعداد کل سکه های ۵ سنتی در گردش ۲۰ میلیارد است.
اگر خوب تحقیق کنید، خواهید دید که منبع خبر یک سایت مکزیکی است و بیشترین تعداد لایک و Share نیز در آمریکای جنوبی و ایران و هند بوده است.
من قسمتی از مشکل را در فیس بوک و نگرش کاربران فیس بوکی در کشورهای کمتر توسعه یافته میدانم. شاید سن بسیاری از کاربران جوانتر فیس بوک اجازه ندهد، اما من به خوبی به یاد دارم که داستان اورکات نیز شبیه فیس بوک بود. در کشورهایی که شبکه های اجتماعی واقعی به درستی شکل نمیگیرند و شبکه های خبری نیز در کنترل دولتها هستند، عملاً نرم افزارهای شبکه های اجتماعی، کارکرد خود را – که اطلاع رسانی در خصوص زندگی شخصی کاربران است – از دست میدهند و به خبرگزاری تبدیل میشوند. خبرگزاری با خبرگزارانی که هیچ نوع مهارتی در تحلیل اخبار ندارند و دانش آنها در بسیاری از حوزه ها در حد صفر است.
این چنین میشود که معیار انتخاب خبر جذاب بودن آن است نه صحت آن. و خبرگزاران کاربران تنبل فیس بوک هستند که بیش از یک کلیک Like یا share کوچکترین زحمتی به خود نمیدهند. کاربرانی که وقتی یک نفر زندان میرود یا زلزله ای بخشی از کشور را میلرزاند، تنها کاری که انجام میدهند، تغییر عکس پروفایلشان است. کاربران ساده دلی که تصویر یک کودک سرطانی را share میکنند و مینویسند: با هر لایک، ۵ دلار به حساب این کودک ریخته میشود! کاربرانی که می نویسند: «علی دایی پورش پانامرای خود را فروخت و خرج زلزله کرد» و زیرش مینویسند: «بزن لایک خوشگله رو به افتخار این مرد». علی دایی برای زلزله کم زحمت نکشید اما به هر حال ماشینی نفروخت. کاربرانی که عکسهای بم را به جای اهر و ورزقان به اشتراک میگذارند و پای آن آه و ناله میکنند در حالی که اهر و ورزقان، مناظر اندوهناک کم نداشته است.
اشتباه از طراحان فیس بوک نیست. دکمه لایک برای تأیید و تکذیب اخبار گذاشته نشده، برای ابراز محبت به گفته یک دوست، یا تأیید زیبایی تصویر یک فامیل طراحی شده است. اما ما از آن برای نشان دادن سطح ساده اندیشی و ساده لوحی خود استفاده میکنیم.
آخرین دیدگاه