هنوز از آن شبی که برای تعداد زیادی از دوستانم در داخل و خارج ایران ایمیل زدم و از آنها کمک خواستم تا یک پروژه جدی تولید محتوای فارسی را با هدف توسعه دانش و مهارت مخاطبان شروع کنیم، یکسال نگذشته است.
در آن مقطع تعداد کسانی که چنین ایدهای را باور داشتند کم بود و همراهان کمی داشتیم. نه نقدینگی زیادی داشتیم و نه کسانی که به چنین کاری باور داشته باشند و بدون این هر دو، نمیتوان گام بزرگی برداشت.
امروز متمم، فرزند کوچک و ضعیف ما، که همه فکر میکردند در همان روزها و ماههای نخست تولد، زندگی را به پایان خواهد رساند، بزرگتر شده و دوران کودکی و رشد خود را میگذراند. روی پاهای خودش ایستاده. از خانوادهاش مستقل شده و دست در جیب خودش دارد. هنوز هزاران ضعف و ایراد دارد. اما دستاوردهایش هم آنقدر بوده که بتوان به آیندهاش امیدوار بود.
متمم مدیون خیلی هاست. تمام کسانی که برایش مطلب نوشتند و مینویسند. تمام کسانی که برای توسعه زیرساخت آن تلاش کردند و میکنند. تمام کسانی که در هزینههای اولیه راه اندازی آن با ما شریک شدند. تمام کسانی که در حوزههای مختلف مرتبط با استراتژی محتوا، به ما مشورت دادند. و مهمتر از همه، تمام کسانی که امروز از لحاظ مالی حمایتش میکنند.
همیشه باورم بر این بود که در کشور ما انبوهی از کلاسها و دورهها و سمینارها برگزار میشود که هزینههای بسیار سنگین برای اجرا و برگزاری و شرکت در آنها میشود و در نهایت، به ندرت میتوانیم چیزی را به عنوان پیام و دستاورد یا به قول دوستانمان Take-home Message با خودمان به خانه یا شرکت بازگردانیم. اما فکر میکردم در این باور تنها هستم. اما امروز که میبینم حامیان متمم، از همه جای ایران، مراقب این فرزند جوانشان هستند. به همین دلیل است که بر خلاف پروژههای دیگر من که به دلیل تکیه بر وقت و بودجه شخصی خودم، بعد از مدت کوتاهی کند یا متوقف میشد، این پروژه هر روز سریعتر از قبل پیش میرود.
هفتهی گذشته به حامیان متمم ایمیل زدیم و از آنهایی که امکان حضور را داشتند دعوت کردیم تا در یک مهمانی علمی شرکت کنند. حدود سیصد نفر از دوستان توانستند در سه شنبه شب بارانی، تشریف بیاورند و مهمان این فرزند چند ماههی خودشان باشند.
برای من شبی فراموش نشدنی بود. نه فقط به خاطر حضور در بزرگترین پلانتاریوم خاورمیانه و یکی از مدرن ترین پلانتاریومهای جهان. نه فقط به خاطر دیدن دوستانی که از نقاط مختلف آمده بودند و به رغم آنکه نخستین بار یکدیگر را میدیدند، مانند اعضای یک خانواده بزرگ با هم دوست و مهربان بودند. نه فقط به خاطر جوانان بیست سالهای که میگفتند متمم را دوست دارند. یا فقط به خاطر آن پدر شصت سالهای که با علاقه فرزندانش را نشانم میداد و میگفت: ما هر سه نفرمان، متممی هستیم!
به خاطر اینکه باور کردم پروژهی تولید محتوای فارسی، میتواند جلو برود. اینکه مخاطب فارسی زبان، هم آنقدر این پروژه را دوست دارد که به رشد آن کمک کند و هم آنقدر والدانه و حمایتگرانه، از تمام ضعفهایی که میبیند و میفهمد که به تدریج رو به کاهش هستند، صرف نظر میکند. میدانم که یک سال دیگر، کسی به خاطر نداشتن پولهای چند میلیونی برای شرکت در دورهها و کلاسهای مختلف، از دانستن و یادگرفتن و رشد محروم نخواهد شد.
خوشحالم که متمم، توانست بر حرفش بماند و هر آنچه را که به بهبود کیفیت زندگی کمک میکرد، همچنان رایگان عرضه کند و هر آنچه را که میتوانست درآمدزا باشد، بفروشد.
خوشحالم که حامیان متمم، بارها به ما تذکر دادند که این مطلب یا آن مطلب که مختص ماست، برای بهبود کیفیت زندگی مفید است و اگر ما مالک این پروژه هستیم، از شما میخواهیم که اینها مختص ما نباشد و در اختیار همه قرار گیرد و خوشحالم که امروز، آنها که در گذشته حاضر نبودند دست همکاری ما بفشارند و میگفتند در این کشور تولید محتوای آموزشی مفید، یک پروژهی شکست خورده است و مردم فرق مطلب مفید و غیر مفید را نمیفهمند، همانهایی که پیشنهاد میکردند به جای فکر کردن به تولید مطالب آموزشی، چند سمینار شیک با کیف و شام و ناهار و مدرک بین المللی برگزار کن تا ثروتمند شوی و لذت زندگی را تجربه کنی، امروز خود هم به تولید محتوای آموزشی فکر میکنند. آرزو میکنم که روزی، پروژههای تولید محتوای آموزشی مفید در ایران آنقدر زیاد شود که متمم، کوچکترین خانهی مجازی آموزشی در کشور باشد.
پی نوشت ۱: ما برنامه را از طریق ایمیل برای حامیان متمم (کاربران ویژهی آن) اطلاع رسانی کردیم. امیدوارم بقیه کاربران متمم هم که پروفایل خود را دقیق پر نکردهاند و ایمیلهای هماهنگی ما را دریافت نمیکنند، لطف کنند و اطلاعات خود را تکمیل کنند. تا در آینده به آنها دسترسی داشته باشیم.
پی نوشت ۲: اگر بقیه دوستان عکسهایی دارند که ما در اینجا نیاوردهایم، لطفاً یا با هشتگ motamem (به صورت #motamem) در اینستاگرام بگذارند یا به trust at motamem dot org ایمیل بزنند تا آنها را هم در سایت بگذاریم.
آخرین دیدگاه