از پاسخ شما ممنونم.
البته نیازی به ذکر نکته دوم نبود.
من هم می دونم که شما در کشورهای زیادی تجربه کار و زندگی دارید و هم می دونم واقعیت های موجود در سوییس چیه و برای این اون سوالو پرسیدم که حس کردم شاید چنین توصیه ای به درد همون فضا بخوره.
آخه خیلی شیک و خوش بینانه س!
مطمئنا شما تجریبات زیادی دارید. اما فکر نمی کنم تجربه ی کار توی شرکت های خصوصی کوچک رو داشته باشید. (اگر داشتید احتمالا آنچه ما دیدیم رو می دیدید دیگه!)
من می تونم براتون مثال های زیادی بزنم که تقریبا تمام نیروهای انسانی بی پارتی و … که در شرکت های خصوصی کار می کنند دارند استثمار می شن به نوعی.
من سنم کم نیس. شخصا توی این سالهایی که کار کردم مدیر اخلاق گرا ندیدم. شما به خودتون و اطرافیانتون نگاه نکنید. من در در پست دیگه ای خوندم که چقدر فروتنانه از اولین مدیرتون قدردانی کردین.
فکر می کنین چند نفر پیدا میشن که مثل شما خاطره ی خوشی از اولین تجربه ی کاریشون داشته باشن؟
و یا اصلا وقتی در مورد کارشون یا مدیرانشون صحبت می کنن نفرت و بی انگیزگی و بی حوصلگی صورتشونو پر نکنه؟!
مدیران شرکت ها تفکرشون اینه که” همه ی شما کار کنید تا من پولدارتر شم!” بنابراین احساس می کنن کسی که نیاز مالی نداره مطیع و رام نمیشه و نمی تونن اونجور که می خوان ازش کار بکشن.
تصور نکنید من نگرش شما رو زیر سوال می برم. اتفاقا موافقم. شما کاملا درست می گید ولی در واقعیت اون نتایجی که شما طی چند مورد ذکر کردید اتفاق نمی افته. قبول کنید نمی افته. من به چشم دیدم که هیچ کدوم از اون موارد اتفاق نیفتاده!
شما وقتی قسط دارید یا اجاره خونه تون عقب افتاده یا … و حقوقتون سر ماه پرداخت نمیشه لاجرم می رید به مدیرتون اعلام می کنید که در پرداختش تاخیر نکنه. پس به هر حال نمیشه نداشتن نیاز مالی رو پنهان کرد. وقتی در فرم استخدامی تون می نویسید مستاجر وقتی مثلا شغل پدر کارگر و …
می دونید! میگم مدیر همیشه به این نیاز مالی واقفه. از طرفی هر کسی میره سر کار به هرحال جنبه ی مادیشو هم در نظر داره دیگه.
ببینید من در مورد خودم خوشبختانه همیشه همینطور رفتار کردم و به مدیران زیاده خواهم هیچ وقت اجازه ندادم بیشتر از آنچه باید ازم بخوان. اگه بخوام بگم خیلی طولانی میشه می دونم شما هم حوصله خوندنشو ندارید.
واقعیت اینه که همه مدیران به تو پیشنهاد دوستی نمیدن ولی همه شون فک می کنن باید تا جایی که می تونن از حق و حقوقت بزنن! از پرداختی ها تا بیمه و ….
وقتی بخوای وانمود کنی نیاز مالی نداری، بلانسبت، الاغِ باربر هم نیستی و یک توان محدودی داری برای کار، حقوق اولیه ای داری مثلا باید بیمه بشی، عزت نفس داری و اجازه نمیدی هر جوری باهات حرف بزنن… فکر می کنید احترام ایجاد میشه؟ قدرت مذاکره می ره بالا؟ رشد شغلی؟!!!! نه جناب شعبانعلی عزیز … این جور افرادی که من دیدم معمولا یا اخراج شدن یا خودشون ول کردن و رفتن و حقوقشون خورده شد!
من حرفم این بود که این توصیه اکثرا جواب نمیده و عمومیت نداره. برای من و دوستان و همکارانم که نداشت …
بازم ممنون از شما.