محمدرضا سلام

این اولین باره که شمارو به اسم کوچیک خطاب می کنم 🙂
عادت ندارم استادم رو به اسم کوچیک صدا کنم
حس خوب و عجیبی دارم
این همه مقدمه چیدم که بگم

چیزی که در مورد امید نوشتی شبیه به قانون بقای ماده و انرژی شد 🙂

بوی باران ، بوی سبزه ، بوی خاک
شاخه های شسته ، باران خورده ، پاک
آسمان آبی و ابر سپید
برگ های سبز بید
عطر نرگس ، رقص باد
نغمه شوق پرستوهای شاد
خلوت گرم کبوترهای مست
نرم نرمک می رسد اینک بهار
خوش به حال روزگار
خوش به حال چشمه ها و دشت ها
خوش به حال دانه ها و سبزه ها
خوش به حال غنچه های نیمه باز
خوش به حال دختر میخک که می خندد به ناز
خوش به حال جام لبریز از شراب
خوش به حال آفتاب
ای دل من گرچه در این روزگار
جامه رنگین نمی پوشی به کام
باده رنگین نمی نوشی ز جام
نقل و سبزه در میان سفره نیست
جامت از آن می که می باید تهی است
ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم
ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار
گر نکوبی شیشه غم را به سنگ
هفت رنگش می شود هفت رنگ

یه توصیه
سحر ساعت ۴:۳۰تا اذان صبح
یه برنامه از شبکه یک (تسبیح صبا)پخش می شه
که رابطه انسان با خدا رو در قالب الفاظ به تصویر میکشه
در دل تنهایی و سکوت سحر
لذت بخش ترین لحظات را با خداوند سپری خواهید کرد .
یه چیزی مثل حس تنها بودن در کویر

قانون دوم ترمودینامیک!
میل به آنتروپی، میل امید به نا امیدی!
اما نظم سامانه های فیزیکی و بیولوژیکی بر خلاف قانون دوم ترمودینامیک با صرف انرژی عمل میکند! تبدیل نا امیدی به امید!!
این هنر ماست!!

شگفتا ؛ از من که توکلم برمردم است و توقعم ازخدا” …!

شگفتا ؛ از من که هرآنچه خواسته ام، کرده ام، با لفظ اگر خدا “بخواهد…!

شگفتا ؛ از من که تنها اندوه را به میهمانی خداوند می برم!!

و سهم شادی را نمی پردازم …!

شگفتا ؛ از من، که لقمه های مردم را می شمارم !

و هدایای بیشمار خدا “را از یاد می برم …!

خدایا” سپاسگزارم …