می‌توانی از روبرو شدن با واقعیت اجتناب کنی.
اما نمی‌توانی از روبرو شدن با نتیجه‌ی روبرو نشدن با واقعیت اجتناب کنی.
آین رند
+354Category: نقل قول
درباره واقعیت
+354از جمله مزایای اینترنت
متخصصان آمار و احتمال به ما می‌گفتند اگر یک میلیون میمون را بنشانی و یک میلیون ماشین تایپ به آنها بدهی و فرصت کافی در اختیارشان قرار دهی، از حاصل کار تصادفی آنها می‌تواند شکسپیر هم در بیاید.
به لطف اینترنت فهمیدیم که این ادعا درست نبوده است.
روبرت ویلنسکی – متخصص هوش مصنوعی
+271چارلز بوکوفسکی و یک دسته بندی سه گانه
نقل از کتاب: Pulp – چارلز بوکوفسکی
+159آتش را بر می‌دارم – ژان کوکتو
خبرنگار پرسید: فرض کنید خانه شما در حال سوختن در آتش است و می‌توانید فقط یک چیز را برای خودتان بردارید. چه چیزی را برمی‌دارید؟
ژان کوکتو گفت: آتش را.
***
پی نوشت یک: می‌دانم که دو سالی است این جمله در شبکه های اجتماعی دست به دست می‌شود. اما گاهی زیبایی برخی مفاهیم در حدی است که حتی وقتی می‌دانی در آغوش هزاران ناقل و گوینده بوده‌اند، باز هم نمی‌توانی از فکر کردن به آنها و خیال پردازی در مورد آنها صرف نظر کنی.
پی نوشت دو: روایت فارسی این نقل قول، طولانی‌تر است که از ترکیب عمدی یا سهوی پاسخ ژان کوکتو در سالها قبل با سوالی که در سال ۲۰۱۴ در کتاب When your house is on the fire مطرح شده ایجاد شده است. این کتاب توسط اریک کولبل و با الهام از ژان کوکتو تنظیم منتشر شده و سوال طولانی‌تری را با جزئیات بیشتر از ۱۳ نفر پرسیده است.
پی نوشت سه: ژان کوکتو خودش از حرف خودش در آن مصاحبه الهام گرفته و چهار مونولوگ تنظیم کرده که عنوان آنها Take The Fire است. آنها را می‌توان در کتاب سیزده مونولوگ (Thirteen Monologues) خواند.
پی نوشت چهار: این جزئیات را همین‌طوری گفتم که این نوشته کوتاه نباشد. وبلاگ من از نوشته‌های کوتاه تعجب میکند. شما همان دو خط اول را بخوانید.
+175محصول، خود شما هستید!
مدتی است که سرگرمی شبانه‌ام، مطالعه کتاب جاشوا کلین (Joshua Klein) است. بلافاصله بعد از پایان کتاب، برای دومین بار خواندن آن را آغاز کرده‌ام و الان در میانه‌های آن هستم.
در این کتاب جمله‌ای وجود دارد که عنوان کتاب هم از آن اقتباس شده. جمله‌ای که به نظرم می‌تواند الهام بخش باشد:
هر محصولی بهایی دارد. اگر در فضای مجازی به شما چیزی را به رایگان دادند، بدانید که محصول خود شما هستید!
+284درباره مالکیت: ساده، کوتاه، الهام بخش
با این جمله هم میشه مثل خیلی جمله‌های دیگه برخورد کرد.
بر اساس تجربیات قبلی، می‌تونم پاسخ‌هایی رو که در ذهن مخاطب شکل می‌گیره تا حدی حدس بزنم:
گروه الف: آره واضحه. راست می‌گه.
این گروه دقت نمی‌کنند که راست گفتن یا اشتباه گفتن خیلی مهم نیست! غلط ترین گزاره‌ها هم گاهی درست هستند. ساعت خوابیده هم دو بار در شبانه روز، ساعت را درست نشان می‌دهد.
مهم، تداعی‌های ناشی از یک جمله برای ماست.
گروه ب: همیشه هم این‌طور نیست.
این گروه هم فراموش می‌کنند که هیچ چیز همیشه “این طور” نیست و در عرض و طول زمان، همیشه می‌توان برای اکثر گزاره‌های مرتبط با جهان واقعی، مثال نقض پیدا کرد.
گروه ج: خودمان هم قبلاً این را داشته‌ایم.
این گروه، را گورکن می‌نامم. آنها متخصص درگذشتگان و فوت شدگان هستند. همیشه کسی را می‌شناسند که سالها قبل همین حرف را زده است. طبیعتاً وقتی می‌گویند “خودمان” داشته‌ایم، منظورشان این است که افتخار زودتر دانستن مطلب متعلق به نیاکان آنها یا بزرگان آنهاست و خودشان هم در این افتخار شریک هستند. اینها حتی یک لحظه هم این احتمال را نمی‌دهند که آن افراد داخل قبر، از قدم زدن اینها بر روی آن گور و آن خاک، شرمسار باشند و ترجیح بدهند که به اینها متصل نشوند! (ما تقریباً ملت گورکن‌ها هستیم!)
گروه د: این را داخل گروه تلگرام یا صفحه‌ی اینستاگرام می‌گذارم. می‌شود در موردش بحث‌های خوبی کرد! اینها بعد از نقل این مطلب، با همان گروه الف و ب و ج مواجه خواهند شد!
گروه ه: کدام مورد از آنچه امروز در گروه داشته‌های من است، من را تسخیر خود کرده و به تملک خود درآورده و یا ممکن است در آینده چنین کند؟ چه می‌توانم بکنم که از این دام رها شوم؟
گروه ه، جزو گونه‌های نایاب جانداران هستند که به نظر می‌رسد رو به انقراض باشند و اگر نمونه‌ای در جایی دیدید، به نظرم حتماً برای حفظش بکوشیم که از یوزپلنگ ایرانی هم کمیاب‌تر است و احتمالاً چون این گروه، جذابیت گروه الف و ب و ج و خصوصاً د را ندارد، حتی احتمال جفت گیری و تکثیر آن هم پایین‌تر است و شاید تا کنون هم، به همین دلیل به سمت انقراض رفته باشد!
+271شش نفر برای امروز!
این توصیه‌ی ساده‌ی جیمز آلتاچر توی یکی از پادکست‌هاش، به نظرم جالب بود:
سعی کنید امروز، شش نفر را پیدا کنید:
- کسی که دوستش داشته باشید.
- کسی که از او به خاطر چیزی تشکر کنید.
- کسی که به خاطر بودنش سپاسگزار باشید.
- کسی که او را ببخشید.
- کسی که او را فراموش کنید.
- کسی که او را تحسین کنید.
+264برنده شدن، همه چیز نیست…
این رو توی یک فروشگاه پوشاک ورزشی دیدم، گفتم عکسش رو برای شما هم بگذارم.
+283در جستجوی قطعیت: یک انسان و دو ساعت
دوستی ایمیل زده بود که:
تو که ظاهراً تجربه محیط های داخل و خارج ایران را داری و در صحبتهایت هم که از از ملاصدرا تا شریعتی و از علامه جعفری تا نیچه و دکارت مثال میزنی. می‌توانی یک جمع‌بندی از نگاه و نگرشی که امروز به دنیا داری ارائه دهی؟
هر چه فکر کردم دیدم نمیدانم چه بگویم. فقط جمله ای از «لی سگال» به خاطرم آمد:
کسی که یک ساعت به دست دارد، مطمئن و دقیق میداند ساعت چند است، اما کسی که دو ساعت بر دست دارد، هرگز زمان واقعی را نمیداند!
پی نوشت: این مربوط به دو سال قبل است. امروز اصلاً حرفی را که در آن روز زدم قبول ندارم. فکر می‌کنم کسی که یک ساعت دارد “فکر میکند” که می داند ساعت چند است.
اما به هر حال، چون خودم یادم رفته بود که این را نوشته‌ام. آن مطلب را بالا آوردم تا دوباره پیش چشمم باشد و البته خودم را بترسانم از روزی که حرف و باور دو سال قبلم را بخوانم و با اطمینان، احساس کنم که هیچ توسعه و تکمیل و تغییر و تعمیقی در آن ایجاد نشده. آن روز، می‌فهمم مرده‌ام. اگر چه در دنیا مرده‌ی متحرک چندان کم نیست و معمولاً توقف در فهم جهان اطراف را، از مصداق‌های مرگ مغزی قلمداد نمی‌کنند.
+325مجتبی کاشانی و پند پدر
پدرم پیوسته،
پند می‌داد مرا
و به من می‌فرمود:
که سیاست پسرم،
چیز بسیار کثیفی است، بپرهیز از آن.
من پذیرفتم، آن روز از او
روحش شاد.
اما بعد،…
به نجس بودن آن پی بردم!
مجتبی کاشانی – مجموعه شعر به همین آسانی
+265
آخرین دیدگاه ها