محمدرضای عزیزم
تولد فرزند هفت ساله ات مبارک.ما شاهد رشد و بلوغ اش بودیم ولی درک سختی های پرورش و مراقبت از فرزندی نوپا به تنهایی خیلی دور از ذهن نیست.اگر اشتباه نکنم،جایی نوشته بودی که شاید روزی قصه این آفرینش را بنویسی.به یقین “داستانی خواهد بود پر آبِ چشم”.
بماند و بمانی هماره و همیشه ??

برام نوشتن و کامنت گذاشتن اینجا و متمم خیلی سخت شده . با خودم میگم درون گرا باش تا نوشتن و آدابش رو یاد نگرفتی کامنتی نگذار که شاید باغث اتلاف وقت دیگران بشی. شاگرد تنبل ته کلاسی که اعتماد به نفس در نوشتن رو هی بیشتر از دست میده . قبل ترها اینجور نبودم، از زمانی که شروع کردم مطالعم بیشتر و بیشتر شد، نوشتن برام سخت شد.
اما الان دلم تبریک گفتن به شما و تیم متمم خواست اونم به شدت . نمی دونم چجور بنویسم که بتونم حسم رو از آشنایی با متمم و شخص خودتون بیان کنم. تو خالق هر قصه ی من شدی و همممیشه بعد از دعا کردن برای سلامتی و عاقبت به خیری پسرم برات دعا می کنم که: خدا کند نفسش مست نسترن باشد.
خدا کند نفست مست نسترن باشد.

سلام محمدرضا جان
تبریک بابت تولد هفت سالگی متمم به تو محمدرضای عزیز ، خودم و سایر دوستان متممی وتشکر بابت زحماتی که به همراه سمیه تاجدینی عزیز و سایر اعضای محترم تیم متمم برای بنده و امثال بنده میکشید.
حقیقتش اگه بخوام با خودم صادق باشم باید بگم شاگرد تنبلی هستم اون جور که باید در یادگیری مطالب متمم تلاش نکردم و خودم نمره خوبی تو این زمینه نمیدم. خیلی وقته که میخوام یک وبلاگ برای خودم بسازم و گزارش فعالیت هام رو توش بنویسم تا هم تعهدی باشه به خودم که منظم تر کار کنم و هم از کامنت ها و نظرات سایر دوستان متممی هم استفاده کنم و تا الان که با ابراز شرمندگی پشت گوش انداختم و کاری براش نکردم.
مورد دیگه ای که میخواستم بگم اینه که حسرت میخورم که به دلیل مشغله نتونستم توی گردهمایی قبلی متممی ها شرکت کنم و تو و دوستان متممی رو اونجا از نزدیک زیارت کنم و اینکه گفتی قراره بعد از رفتن کرونا دوباره گردهمائی برگزار بشه خیلی خوشحال شدم و این سری هر طوری که شده میخوام در گردهمائی حضور داشته باشم و امیدوارم هر چه سریعتر این اتفاق بیفته از نزدیک زیارتتون کنم.
امیدوارم متمم سال های سال به فعالیتش ادامه بده و فرصت داشته باشم از وجودش بهره کامل رو ببرم.
ممنون بابت تمامی زحماتتون

معلم عزیزم؛ محمدرضا
به یاد دارم روزی را که اولین بار به توصیه یکی از دوستان دانشگاهی‌ام با متمم و اسم «شعبانعلی» آشنا شدم. آن روزها،‌ فقط بخاطر کنجکاوی‌ای که در من برای یادگیری وجود داشت به سمت متمم کشیده شدم. حدوداً بهمن یا اسفند ۹۷ بود اگر در یادآوری زمانی‌اش به بیراهه نرفته باشم.
متمم، برای من تبلور عمل‌گرایی منحصر بفردی بود که در کاربران مشترکش و بخصوص مدیرش که شعبانعلی باشد پررنگ بود. این عملگرایی، تا حد زیادی مرا هم در بر گرفت.
از زمانی که در متمم فعالم، زندگی‌ام رنگ دیگری گرفته.
محیط بهتری ساخته‌ام و بر اساس پستی که برای امیرمحمد نوشته بودی (درباره زندگی در جهان مسطح – این پختستان جدید) محیطم را فراتر از واقعیت حقیقی‌ام قرار داده‌ام.
از خدا که پنهان نیست، از تو چه پنهان که با ایده‌آلم فاصله دارم و هنوز نتوانسته‌ام طوری که باید و شاید، محیط مجازی‌ام را پالایش کنم و دوستان منتخبی را داشته باشم. اما متمم،‌ خودبخود مرا به این مسیر راهنمایی کرده و اکنون که به گذشته می‌نگرم، قدم‌های بزرگی جلوتر از آنی هستم که پارسال این موقع بودم.
و این‌بار از دیدن اسمم در «دومین» جایگاه کاربران فعال بسیار ذوق‌زده شدم و مشعوف.
خواستم خسته نباشیدی عرض کنم بابت زحماتی که بابت جان گرفتن این وبسایت که بیش از یک دانشگاه حقیقی است، کشیده‌ای.
۷ سال ماندن و کار کردن،‌ کار ساده‌ای نبوده و نیست. خوشابحال کاربرانی که در این ۷ سال، با متمم رشد کردند و بالیدند.

هر گزارش و هر خبر خوب و خوشی که از متمم ببینیم و بشنویم مسلماً برای ما هم باعث غرور و افتخاره. به خصوص ماهایی که از روزها و سالهای اول همراهش بودیم و روز به روز و سال به سال شاهد شکوفایی و رشد و بلوغش بودیم و هستیم.
در نظر من، متمم دیگه فقط یک سری مطالب آموزشی نیست که بخونیم و یاد بگیریم.
در نگاهِ من، متمم یک «سبکِ زندگیه».
یا حداقل در سبک زندگی و بسیاری از لایه‌های زندگی‌مون تاثیرگذاره.
به عنوان مثال، شاید اگه متمم و این همه درسهای آموزنده‌اش برای بالا بردن دانش و تقویت مهارت‌های ما نبود، من اصلاً هیچوقت این شهامت یا توانایی رو در خودم پیدا نمی‌کردم که شاید من هم بتونم به یک کسب‌وکار شخصی کوچیک برای خودم و بر اساس علاقمندی شخصی خودم فکر کنم، با علاقه و اشتیاق روش کار کنم و این مسیر رو هم برای خودم به یک مسیر پر از تجربه و یادگیری و رشد تبدیل کنم.
گذشته از اون، متمم بهم کمک میکنه تا خیلی از مدل‌ها و مفاهیم رو، همیشه گوشه‌ی ذهنم داشته باشم و بتونم به کمک‌شون کتاب‌ها و دنیا و زندگی رو بهتر و شفاف‌تر ببیینم، بفهمم و درک کنم.
به عنوان نمونه، وقتی دارم به شباهت‌هایی در دو موضوع متفاوت فکر میکنم میدونم که این «آنالوژیه»، وقتی که دارم مطلبی رو توی کتابی میخونم یا به تصمیمی برای زندگی یا کارم فکر می‌کنم، میدونم که این «استراتژیه» و بسیاری بسیاری موارد دیگه.
و اینکه با متمم میفهمم که هنوز چقدر چقدر چقدر چیزهایی هست که من نمیدونم، و متمم بهم کمک میکنه تا شوق یادگیری رو همیشه در وجودم زنده نگه دارم. اینها برام خیلی قشنگن.
در کل حس می‌کنم با متمم، دنیای بزرگ‌تر و قشنگ‌تری رو تجربه می‌کنم.

از تو محمدرضا، از سمیه عزیز، و از همه‌ی کسانی که به هر شکلی نقشی در رشد و رسیدن متمم به هفت سالگی – و انشاله سالهای بعد و بعدش – داشتن و دارن قدردان و متشکرم.
امیدوارم متمم سالهای سال موفق باشه و بدرخشه.

محمدرضا جان سلام
امیدوارم خودت و همکار خوب تو و رفیق عزیز ما، سمیه تاجدینی خوب باشید.
خیلی دوست داشتم بهونه‌ای پیش بیاد و بتونم حسم رو در مورد متمم– به عنوان یک متممی – اینجوری مفصل بگم. پیشاپیش از دوستانی که کامنت من رو میخونن به خاطر طولانی بودنش عذرخواهی می‌کنم.
۱- وقتی یادگیری و خوندن مطالب حوزه مدیریت در متمم رو با دانشگاهها – حتی جایی مثل دانشکده مدیریت و اقتصاد شریف – مقایسه می‌کنم، تفاوتهایی رو می¬بینم که به نظرم خوبه که حداقل به بعضی¬هاش که حضور ذهن دارم اشاره کنم. البته از یک طرف، دانشگاه هم حتما دستاوردهایی داشته و از طرف دیگه همونجا هم به نظرم، من از همه منابعی که در دسترس بود به درستی و کامل استفاده نکرده‌ام، اما به هرحال الان حرفم چیز دیگه¬‌ایه و میخوام در حد فهم خودم، به تفاوتهای متمم اشاره کنم:
الف- یادمه که توی یکی از گردهمایی‌های متمم وقتی اسامی بچه‌های فعال متمم اعلام میشد و تشویق میشدن، اونجا اسم یه خانمی اعلام شد که اگر درست خاطرم باشه از یکی از شهرهای استان سیستان و بلوچستان بودند. متاسفانه اسمشون خاطرم نیست اما همونجا به این فکر کردم کدوم دانشگاهی یا هر سیستم آموزشی‌ای، تونسته برای کسی در جایی خیلی دورتر از تهران، آموزشی با این کیفیت فراهم کنه که البته اون شخص هم مشتاق باشه و هم “بتونه” از این آموزش استفاده کنه. شاید خیلیها بگن که این روزها با اینترنت، وب و … کار سختی نیست. اما من فکر میکنم کار سختیه که در ادامه بهش اشاره می‌کنم. متاسفانه حتی با وجود اینترنت و … هنوز هم امکان بودن در یک شهر بزرگ، برای دسترسی به آموزش با کیفیت یا نسبتاً با کیفیت یه مزیت محسوب میشه.
ب – محتوای با کیفیت متمم اونقدر ارزون و با پرداخت مبلغ بسیاری کمی، در دسترس “همه” قرار میگیره که تقریباً هیچ بهونه‌ای برای یادگیری نمی‌مونه. متمم به معنای واقعی “آموزش با کیفیت” رو از حالت یک کالای لوکس (به معنای گرون) خارج کرده و تقریباً خلاف همه تجربه‌های قبلی ما عمل کرده، تجربه‌ای که نشون داده بود، دریافت آموزش با کیفیت ارتباط مستقیمی با پرداخت هزینه بالاتر “از طرف مشتری” داره. اونم توی روزهایی که فروش پکیج‌های چند میلیونی تا چند ده میلیونی بازار خیلی داغی داره. “از طرف مشتری” رو عمداً توی “” نوشتم که حواسمون باشه که اگر مشتری هزینه رو پرداخت نمیکنه، یعنی هزینه داره جای دیگه پرداخت میشه. جایی که شعار نمیده ما میخوایم آموزش “با کیفیت” و قابل دسترسی برای “همه” عرضه کنیم. بهش عمل می‌کنه، جایی هم برای نمایش یا برندینگ یا … بهش اشاره نکرده. این امکان رو فراهم کرده و پذیرفته که توی این دنیای شلوغ، کسی که بخواد استفاده میکنه و کسی هم که نخواد ازش عبور میکنه و دنیا جهانبخت میبینه.
ج- متمم جاییه که آموزش‌دهنده، خودش به ‌‌آموزشی که میده عمل کرده. خیلی از ما دیدیم که دانشگاهی که خودش مدیریت رو درس میده، توی فرایندهای داخلی خودش گیرهای اساسی داره. من الان در مورد چرایی این قضیه صحبت نمیکنم، فقط در مورد چگونگی حرف میزنم. اما متمم جایی بوده که – حداقل نسبت به تجربه‌های دیگه من – خودش به چیزهایی که به من آموزش میده عمل کرده. از ارزش‌افرینی، تفکر سیستمی تا استراتژی محتوا و سیستمهای کنترل مدیریت و … .
د – فضا و مسیر یادگیری متمم هم به نظرم متفاوته. از ارتباط و ترتیب درسها با هم گرفته که یا لینک شده‌اند، یا توضیح داده شده که این درسها با هم ارتباط دارند، تا مثالهای واقعی و مربوط به درسها که به بچه‌ها توی کامنتها می‌نویسند. این ارتباط و در هم تنیدگی درست رو من هرگز نتونستم توی دانشکده تجربه کنم. احتمالاً این نقطه ضعف بزرگ سیستم آموزشی سنتی، در مقابل سیستم دیجیتال آنلاینه که متمم به خوبی از این برتری استفاده کرده.
میشه این لیست رو طولانی‌‌تر هم نوشت، اما برای اینکه خیلی طولانی نشه (که البته تا همینجا هم شده  ) ادامه نمیدم.
۲- اینجا میخوام به کامیونیتی متممی‌ها اشاره کنم. میتونستم توی لیست بالا بنویسمش. اما چون برای من شخصاً خیلی خاصه،دوست داشتم جداگانه بهش اشاره کنم. میدونی که من از طریق روزنوشته‌‌ها دوستان خیلی خوبی پیدا کرده‌ام که با بعضیهاشون از جمله هیوا، سمیه تاجدینی و سمانه عبدلی ارتباط نزدیک‌تری دارم. اما از طریق متمم هم با بچه‌هایی دوست شدم که علی‌رغم اینکه هرگز از نزدیک ندیدمشون اما احساس میکنم دوستان چندساله من هستند. ما وقتی میخوایم با کسی دوست بشیم، پله‌های دوستی رو یکی‌یکی بالا میریم تا دوستی عمیقتر بشه. اما کامیونیتی متمم برای من طوریه که احساس میکنم همینکه با یکی از بچه‌های اینجا ارتباط میگیرم، انگار چندتا از اون پله‌ها رو قبلاً بالا اومدیم. من الان فکر میکنم یکی از منابع خیلی خیلی ارزشمندی که توی کل ایران دارم، دوستان متممی من هستند. به نظرم اگر کسی بتونه تمام فرایندهای و یپچیدگیهای متمم هم کپی کنه (که بعیده)، همچین کامیونیتی‌ای رو نمیتونه بسازه. ساختن چنین کامیونیتی‌ای از یه مدل ذهنی و نگرش متفاوت، در کنار تجربه و دانش به دست میاد. چیزی که من جاهای دیگه میبینم یه سری هوادار یا طرفدار هستند که دور یک نفر جمع شده‌اند یا نهایتاً از جنس استاد و شاگردیه و ارتباط خاص و دوستانه‌ای بین سایر اعضای اون جمع نیست. اما اینجا، توی متمم ما یه کامیونیتی داریم که از بودن توش خوشحالیم و امیدواریم این کامیونیتی بزرگتر و مفیدتر بشه.
پی‌نوشت: برای کسانی که این جمع و فضا رو نمیشناسن و گذری کامنت من رو میخونن باید توضیح بدم که حرفهای من به این معنی نیست که متمم یا حتی خود محمدرضا بی‌نقص هستند و خودشون هم “هیچ جا” هرگز چنین ادعایی نداشته‌اند. همه حرفم اینه که متمم اگر از صد امتیاز هشتاد هم بگیره، بقیه پنج هم نیستند.:)))

پر از شور و اشتیاقم برای یادگیری از متمم.
قدرانیم و با تمام وجود سپاس گذارم بابت این بستر آموزشی و همیشه این ۴کلمه برای من تداعی پیشرفت و آگاهی هست: محل توسعه مهارتهای من

با آرزوی هفتاد سالگی متمم.
من که از اول با متمم بودم برام خیلی جالبه درون متمم، کیا هستن، چجوری کار میکنن، مکان و …

سلام آقای شعبانعلی عزیز
ممنون برای متمم. ممنون برای روزنوشته‌های خوبتان. ممنون برای حضور موثرتان در زندگی‌مان.
هفت سالگی متمم مبارک. هرکسی در فضای جاری مملکت کار می‌کند، بلاشک می‌داند که در این هفت‌سال مسیر دشواری را طی کرده‌اید. خیلی خوب است که بعد از همه سختی‌ها و زحماتتان، همه ما قدر این ارزش‌آفرینی‌تان را می‌دانیم.
برایتان آرزوی سلامتی و دل خوش دارم. هم‌چنین برای خانم سمیه.
از هدیه هفت سالگی هم متشکرم. در حقیقت ما باید به شما کادو می‌دادیم.
انشالله یار باقی، دیدار باقی.

اول این را بگویم که من هم جزو افرادی هستم که از صبح منتظر انتشار این مطلب بودیم و به همین خاطر طی چند ساعت گذشته چند بار به روزنوشته‌ها سر زدم.
و اما تبریک به معلم عزیزم:
من هم به نوبه خودم تولد هفت‌سالگی متمم رو صمیمانه به محمدرضای عزیز و تیم زحمتکش متمم تبریک عرض می‌کنم.
خوشحالم از رشد چشمگیر و شگفت‌انگیزی که متمم در سال گذشته تجربه کرده و خیلی خوشحال‌تر از اینکه در این مدت جزو اعضای ویژه متمم بوده‌ام و ناراحت از اینکه امسال نتوانستم به آن میزانی که نیاز داشتم و شایسته بود برای مطالعه و یادگیری از متمم وقت صرف کنم. امیدوارم بتوانم این کم‌کاری را در سال پیش رو جبران کنم.
معتقدم اگر از امروز به بعد هیچ به‌روزرسانی و تولید محتوایی در متمم انجام نشود، همچنان موضوعات زیادی وجود دارد که به‌شخصه نیاز دارم و هنوز نتوانسته‌ام در فضای بی‌نظیر متمم یاد بگیرم و حداقل تا چند سال آینده همین محتوا می‌تواند بهترین منبع برای یادگیری و رشد فردی‌ام باشد.
در کنار خوشحالی‌ای که برای تولد هفت‌سالگی متمم داشتم، بعد از مشخص‌شدن موضوع فایل صوتی نوروز امسال، این خوشحالی چندین برابر شد. به نظرم خیلی نیازمند چنین آموزشی بودم و به همین دلیل بی‌صبرانه منتظر دریافت ارزشمندترین عیدی‌ام به‌رسم هر سال هستم.
آرزو دارم معلم عزیزم، محمدرضا شعبانعلی سال‌های سال با تندرستی، شادکامی و آرامش در کنار متممی‌ها حضور داشته باشد و هیچ وقت از وجود بزرگترین دلخوشی‌هایمان در فضای وب فارسی که همان متمم و روزنوشته‌ها هستند، محروم نشویم.