وقتی تجربه ش می کنی درست مثل اینه که یه جسم داغ رو تو دستت نگه داشتی ، نه دستکشی دستت هست نه جایی تا اونجا بگذاریش. نمی تونم بگم آرامش بدون عشق لذت بخشه یا تجربه عشق. چون روح و جسم رو ذوب می کنه در کنارش بدون این که بخوری یا بخوابی یه عالمه انرژی داری. آره واقعا! من دیگر من.

در جواب به موضع گیری برخی از خوانندگان این مطلب
من فکر نمیکنم اینجا نسخه برای مردم تجویز بشه یا اینکه حرف هایی که مطرح میشه قانون باشه که بخواهیم اینقدر با شک و دید بد اون ها رو آنالیز کنیم و نگران گمراه شدن باشیم.اینجا از نگاه معلمی که نسبت به مسایل حساس تر هستند و تجربیاتی دارند که هر کسی نمیتونه شخصا تجربه کنه _هم_به مسایل نگاه می کنیم .البته سعی میکنیم.
اوقتی کسی از عشق صحبت میکنه از تحربیاتی که عشق بهش داده و از دریچه ای که از عشق به زندگیش باز کرده در مورد عشق یا ویژگی هاش میگه،انتظاری نیست که هر کسی بتونه درک کنه.بلکه هر فرد به اندازه تجربه ش از عشق و نگاهی که عشق بهش داده میتونه برداشت کنه.
احتیاجی نبود بعضی از دوستان اینقدر محکم برخورد کنند و بابت این مساله نگران بشن و تحلیل هایی کنند که یه جوری شبیه به قضیه های ریاضی بود
این نوشته برای این نبود_البته به گمان ضعیف من_که دستور العملی برای عاشقی صادر کنه.تصور من این بود عشق خودمون رو محک بزنیم و ساده ترین و کودکانه ترین برداشت میتونست این باشه که بگیم اگه در مورد کسی قضاوت نکردیم پس عاشقش بشیم!
خیلی تعجب کردم و خیلی متاسف شدم دیدم که وقتی فردی نکته لطیفی رو به اشتراک میگذاره تا دیگران هم استفاده کنند اینطور سریع موضع بگیریم.بدون اینکه لحظه ای فکر کنیم.

محمدرضاي عزيز
دست به سينه به احترامت، خواهم ايستاد…
از تو ممنونم، به خاطر تمام چيزهايي كه به من آموختي
كه اگر نبود راهنمايي هايت، زندگيم مسير ديگري داشت
از تو ممنونم، كه بي مضايقه مي بخشي تمام آموخته هايت را، كه با ارزش ترين دارايي ات هستند
كاش اين را همه مي دانستند،كه تو نوري و دلت آيينه است…