سلام
محمدرضای عزیز
صف هایی که یکی دو روز پیش در تهران برای رونمایی از کتاب جدید رضا امیرخانی تشکیل شده به نظرم هیچ کسی رو به اندازه تو خوشحال نکرده…
این دفعه صف مردم نه برای فیلم های junk و گوشی مبایل و چیزهای بی ارزش بلکه برای کتاب، بله کتاب بود…
این موضوع جدا مبارکت باشه محمدرضای کتاب خوان

مردم کتاب نمی خوانند چون احساس میکنند آنچنان مهم و کاربردی نیست.

سلام به همگی
اگر نتوانم برای مدت طولانی کتاب بخوانم احتمالا به برنامه نویسی روی می‌آورم. هر برنامه‌ای که مشکل حداقل یک نفر رو حل کنه. خلق یک موجودیت که به مانند یک موجود زنده رفتار کنه و فرمان پذیر باشه، همیشه مرا سرحال آورده.
شاید هم با دخترم بازی کنم چون از لذت بخش‌ ترین کارهای من بوده.
شاید هم به کوه بروم. حال و هوای کوه رو میشه با حال و هوای درون بعضی از کتابها مقایسه نمود مخصوصا اون کتابهایی که بعد از خواندنش احساس سبکی می‌کنی!
پیروز باشید.

اقای شعبانعلی عزیز سلام یا به قول خودتون محمدرضا
یه نکته ای که خیلی ذهنم رو مشغول کرده و ته دلم دوس دارم بهش عمل کنم
بحث حساسیت شما و تیم شما به تهیه نسخه اوریجینال و حفظ حقوق صاحب اثره
احساس خوبی ندارم وقتی نسخه اصلی کتاب ها رو رایگان دانلود می کنم
به قول نگاه سیستمی اگه قرار باشه همه کپی کنن و حقوق صاحب اثر رو فراموش کنن
در دراز مدت چه انگیزه ای برای قشر فرهیخته می مونه؟
عملا خداحافظ فرهنگ و خداحافظ کتاب نویسی

*گاهی اوقات به جای کتابخوانی ترجیح می دهم…….: بستگی داره که به چه دلیل ترجیح داده باشم که کتاب نخوانم: اگر مغزم قفل کرده باشه ترجیح میدم برم پیاده روی یه جایی که گل و گیاه یا درخت داره؛ اگر چشمم در پایان روز کاری داره می سوزه و به این دلیل نمیتونم، میرم سراغ کاردستی های سبک مثل بافتنی ساده و همراهش فیلمی دیدن یا موسیقی شنیدن کاملا مثل مادربزرگ های عزیز :))؛ اگر کتابی که خوندم خیلی بهم چسبیده و یه مدت میخوام مزه اش بیشتر باهام بمونه، کارهای عادی روزانه ام رو دارم می کنم ولی ذهنم داره صحنه ها و جمله ها رو تکرار میکنه (همین قضیه برای فیلم هم هست)؛ اگر دلم برای مجله تنگ شده باشه یه مجله می گیرم می خونم که هم تحلیل های خوب بخونم و هم سرنخ زیاد می گیرم. نمیگم به جای کتاب خوندن تلویزیون می بینم یا اینستا میرم چون این ها کارهایی هست که به طور روزانه میکنم. اگر باعث شرمندگی هم هست، من تلویزیون رو روزی ۱ ساعت (نه بیشتر) برای همراهی با خانواده و اینستا رو به دلیل لذت وافری که از عکس های عکاسان حرفه ای طبیعت می برم می بینم و این ها جایگزینی برای کتاب محسوب نمیشه.

* اگر نتوانم برای مدت طولانی کتاب بخوانم به جای آن………: این هم بستگی داره به اینکه به چه دلیل نمی توانم و مدت طولانی یعنی چه قدر. اگر چشمم آسیب دیده و نمیشه بخوانم، خدا رو شکر می کنم در عصری هستم که کلی کتاب صوتی هست و میتونم گوش بدم، گوش دادن به کتاب صوتی کاری هست که اگه چشمم سالم باشه هیچ وقت انجام نمیدم چون به نظرم جای شیوه اصلی مطالعه یعنی خواندن بی صدای خودم رو نمی گیره ولی وقتی به چنین دلیلی ناچار باشم کتاب صوتی گوش بدم، از هیچی بهتره. اگر کارم زیاد باشه و وقتی خونه میرسم خسته باشم و نتوانم درست کتاب بخونم (که زیاد هم پیش اومده) اگه بهم نخندین (چون این کار رو زیاد کردم) مسیر رفتن به خونه رو طوری تنظیم می کنم که تو مترو یا اتوبوس برای مسیر طولانی بتونم بشینم و بخونم (تو تاکسی نمیشه) و وقت جور میکنم برای خوندن. مورد داشتیم برای کتاب های جذاب دعا می کردم ترافیک دیرتر باز بشه وسط یه فصل بلند نشم برم:) تنها حالتی که میشه تصور کنم که نتوانم برای طولانی مدت کتاب بخونم اینه که پرخوری/بدخوری کرده باشم در کتابخوانی و چندتا کتاب پشت سر هم خوندم که دوست نداشتم و حالم از کتابخوانی گرفته شده یا دچار یاس شدید شده باشم که به این نتیجه برسم اصلا هر چی کتاب خوندم همه اش حرف بیخود بوده (نمیدونم واقعا یه روز به این حد برسم یا نه و چه قدر محتمل باشه)، که در این حالت تصور می کنم تنها چیزی که میتونه حالم رو خوب کنه سفر رفتن هست به مدت طولانی، شاید یک سال یا بیشتر کاملا به قصد تجربه فضاها و فرهنگ های جدید بلکه جستجو کنم یه چیزی پیدا کنم از اون وضع در بیام

* فکر می کنم اکثر مردم به تدریج کتابخوانی را با …«بازی»(در معنای نامفید و منفی اش البته)… جایگزین خواهند کرد. حالا بازی دیجیتال نامفید یا به تعبیر جالب آقای سعید تارم در کامنت ها «کتاب خواهی» که اون هم به نظرم یه جور بازی با کتابه. بازی های تلخ تر از این هم داریم که چون نمیخوام بیش از حد بدبین باشم اینجا نمی نویسم. شاید دید من بد شده این روزها.

*… «یادگیری»… که صرفا به کمک کتاب اتفاق نمی افتد. می توان «در کنار آن» (و حتما در کنار آن) تجربه کرد. تجربه به معنی قرار دادن خود در موقعیت جدید، به عمل و در زندگی واقعی تجربه کردن بخشی از توصیه های کتاب ها، محک زدن خود، شناخت یک بستری که تازه به آن ورود کرده ایم، شکست خوردن و دوباره شروع کردن، همدلی کردن، آدم های دیگه رو دیدن و سعی در درکشون داشتن، و … باشه. این رو میگم چون دیدم که بعضی به صرف کتاب خواندن فکر می کنن چیزی رو یاد گرفتن و این برداشت اشتباهیه به نظرم.

* خیلی ها کتاب نمی خوانند چون …«هنوز فرصت نکرده اند لذت خواندن را بچشند». حتما این خیلی ها دلایل متفاوتی برای کتاب نخواندن دارند که من نمی شناسم ولی این دلیل رو می شناسم چون قبل از اینکه کتابخوان بشم، این دلیل نخواندن من بود. کتاب خواندن برای من از لذت مجله خواندن شروع شد. مجله خواندن از اینکه کسی که قبولش داشتم مجله می خواند و من هم دوست داشتم مثل اون باشم. کسی اگه طاقت بیاره دو تا کتاب بخونه خیلی زود می فهمه که به لطف کتاب میتونه با هزاران زاویه دید به مسائل مختلف زندگی و خود زندگی آشنا بشه، هزاران ماجرا رو همراه با کتاب از سر بگذرونه، هزارها نقطه جغرافیایی و تاریخی که نمی تونسته (در گذشته) و نمی تونه (شاید، در آینده) در اون ها باشه رو تجربه کنه، و… اون وقته که دیگه نمیتونه کتاب خواندن رو کنار بگذاره. تجربه همه این ها بهش کمک میکنه دنیا رو کمی بهتر بفهمه، حداقل انقدری بفهمه که نمیشه به راحتی واکنش ها و تصمیمات دیگران رو قضاوت کنه، باید قبل از خیلی کارها مکث کرد و در اون مکث (نه توقف) سعی کرد جنبه های مختلف یک موضوع رو از دید افراد مختلف سنجید (کاری که برای همه آدم ها خیلی سخته و برای کسی که کتاب نمی خونه و در کنارش تجربه نمیکنه سخت تره).

خیلی حرف زدم. شرمنده که طولانی شد. من معمولا هر کامنتی میذارم یه وقفه ای بین خواندن مطلب و کامنت گذاشتنش هست. این بار این طور نبوده. اگه به این واسطه، وزن حرف مفید این نوشته کمه معذرت میخوام

سلام
من هم مثل بعضی از دوستان، جایگزینی برای کتاب ندارم
هر کتاب عصاره ایه که در قالب کلمات به ذهن ما وارد می شه.
از وقتی یادگیری کریستالی رو فهمیدم و از وقتی به مفهومی که مصداقش ” خواندن یک کتاب به جای خلاصه اون”هستت، ایمان آوردم ، هیچ چیزی رو نمی تونم با خوندن چندین و چند کتاب درباره سوال های به ظاهر ساده جایگزین کنم.
چندوقتی هست که این مفهوم رو درک کردم و فکر نکنم به این راحتی ازش دل بکنم
ولی اگر مجبور بشم چنین کاری بکنم، احتمالا باید برگردم به چند قرن قبل و شبیه محقق های اون زمان ها، خودم به دنبال جواب سوال های خودم برم.
وقتی کتاب می خونم بیشتر در حالت دریافتم . ولی وقتی کتاب نباشه باید به تحقیق و مشاهده بپردازم و نتایجش رو به عنوان عصاره دریافت کنم.
کسایی که کتاب نمی خونند مجبورند که چرخ های بسیاری رو از اول اختراع کنند. من کتاب می خونم که از مرحله چرخ عبور کنم و اگر لازم شد این چرخ رو بهبود بدم و یا موتوری تولید و روی این چرخ سوار کنم.
اگر کتاب نباشه، مجبورم استادی فیزیکی پیدا کنم و مثل گذشته شاگردی کنم.
اگر امروز و در زمان حال از کتاب خوانی منع بشم، مجبور می شم برم دنبال افرادی بگردم که نویسنده این کتاب ها هستند و پای صحبت اونها بشینم و از اون ها سوال بپرسم. شاید مجبور باشم به جای خواندن چند کتاب در یک موضوع، یک سوال مشترک رو از چند متخصص اون موضوع بپرسم
چند وقتی هم هست کامنت خوانی به بخشی از مطالعه منظم من تبدیل شده. کامنت ها پاسخ های متنوع به یک سواله واحده. احتمالا اگر نتونم کتاب بخونم، کامنت خوانی و کارهای مشابهی رو دنبال می کنم و سعی می کنم از دل اونها، الگوهایی رو شناسایی کنم.
نوشتن هم یکی از کارهایی است که سهم بالایی از نبود کتاب رو برای من پر می کنه. نوشتن برای من مرحله نتیجه گیری از مشاهداته. مرحله ایه که با سوالات جدیدی روبرو می شم. وقتی می نویسم، فکرم سیالتره و من رو به جاهایی می بره که فکرشو نمی کردم. کاری که کتاب هم به شکل دیگه ای این کار رو انجام می ده
شاید مجبور بشم به جای کتاب خوانی، کتاب بنویسم. نوشتن کتاب و نوشتن چیزی که کسی قراره اون رو بخونه، باعث میشه ساختار یافته تر بنویسیم و همین به ذهن خودمون هم ساختار میده
تحلیل موضوعات پیچیده در بازه های زمانی طولانی هم می تونه ما را در موضوعات عمیق تر کنه.
خیلی ها کتاب نمی خوانند چون مدل های ساده و ابتدایی برای تفسیر اتفاقات دارند و هنوز پیچیدگی ها رو درک نکرده اند. درک این پیچیدگی ها هم با مطالعه و مشاهده دقیق و تفکر و اینها به دست میاد که اگر کسی به این مرحله برسه و محدودیت های خودش رو درک کرده باشه، هیچ وقت کتاب رو از دست نمی ده.

اکثر مردم یادگیری سطحی و کم عمق رو با یادگیری عمیق و کتاب خوانی جایگزین کرده اند. برام سخته این موضوع رو درک کنم که کسی که واقعا کتاب خوانه بتونه چنین کاری بکنه. اکثر مردم کتاب خوان نیستند

جایگزین من برای کتاب خواندن میتواند گزینه های زیر باشد :
۱٫ مسافرت و صحبت با افراد مختلف
۲٫ کنجکاوی و بررسی وقایع مختلف
۳٫ نوشتن و فکر کردن
ولی با کتاب خواندن می توانم به سرزمینهای دوردست سفر کنم و از حال و احوال مردمش باخبر شوم و هم میتوانم پیرامون مسایل مختلف از نگاه نویسنده کنجکاویم را الزا کنم و هم با تفکر در مورد گفته ها ی کتاب شروع به نوشتن کنم . در نتیجه میخواهم بگویم برای جایگزین کردن کتاب خواندن به ناچار باید ۳ یا ۴ کار را همزمان انجام دهم و در نتیجه از لحاظ زمانی که مهمترین منبع ماست این کار به صرفه نیست و شاید به همین خاطره که مطالعه را ترجیح میدهم.

سلام.
من اگر شرایط مناسب برای کتاب خواندن نداشته باشم، همان کاری را می کنم که گاهی حتی وقتی شرایطم مناسبِ کتاب خواندن است، به جای کتاب خواندن، آن کار را انجام می دهم:
کنجکاوی می کنم.

من کتاب می خوانم که سرزمین های تازه ای را بیایم؛ سرزمین هایی که هر چه بکرتر، هر چه مبهم تر، هرچه ناشناخته تر باشند، دوست داشتنی تر و لذت بخش تر هستند.
در سرزمین های شناخته شده، می توان «لذت» برد اما نمی توان «لذت ِ کشف» را چشید. لذت ِ کشف در سرزمین های بِکر به وقوع می پیوندد.

کتاب خواندن قراراست برای من مثل سفر به «جزیره ی اسرار آمیز»ِ ژول ورن باشد؛ البته در همان سال ۱۸۷۴ [که داستان نوشته شده] نه امروز که هر چه او توصیف می کرده را به چشم دیده ایم و دیگر برای مان «ناشناخته» و «اسرارآمیز» نیست.

اگر کتابی باشد و نتواند بر ابهامات من بیفزاید یا نتواند سوالاتی در ذهنم ایجاد کند، جایی در گم ترین قسمت خانه خواهد داشت.
ممنونم.
برقرار باشید.

بجای کتاب کاغذی زمانی که شرایط خوب نیست(یعنی بیشتر ساعات) فایل صوتی در زمینه های مورعلاقه و نیازم گوش میدم.
خوندن کتاب الکترونیک یا مطالب معتبر روی ابزار واسه من که شرایطم بصورتی هست که در ساعات فعال و سرحال روز کتاب نمیتونم همراهم داشته باشم گزینه اجباریه. ضمن اینکه بعد از ساعت کاری هم از اول تا آخر شب باز همون فایلهای صوتی و ابزارهای الکترونیک مطالعه همدم من هستند.
فیلم، موسیقی و دیدار نزدیکان جزو تفریحات و استراحت فیزیکی من محسوب میشن.

سلام
بچه که بودم کتابها را ورق می زدم که اول تصاویر داخل کتاب را ببینم اگر خوشم می آمد نگاهی هم به متن می انداختم، الان با دیدن تصاویر زیبا و بامعنای درون این متن یاد آن ایام افتادم و بابت این که به این دلخواسته های کودک درون مان هم پاسخ دادی سپاسگزارم. (متن را هم خواندم و مرا به فکر فرو برد، در کنارش تصاویر، مثل سالاد، رنگ و تازگی بیشتری به این محتوا داده بود) 🙂

١-گاهي به جاي كتاب خواندن ممكن است فيلم ببينم
٢-اگر به دليلي نتوانم كتاب بخوانم كتاب صوتي گوش مي كنم
٣-فكر نمی‌كنم يك كتابخوان حرفه‌ای به جای كتاب خواندن بتواند كاری را جايگزين اين اعتياد لذت بخش كند.
انچه عامه مردم به سمتش مي روند شبكه هاي اجتماعي ست ولي اين هامه مردم را نمي توان فرض كرد كه از كتاب به اين سمت مهاجرت كرده اند. شايد از كتاب كاغذي به كتاب صوتي و يا كتاب اينترنتي برويم ولي هر سه به نظرم از يك جنسند. تلگرام و فيس بوك و امثالهم از جنس سرگرمي اند.
٤-من كتابهايم را نمي فروشم. ممكن است تعدادي را كه ميل به بازخواني ندارم هديه بدهم. كتابخانه ام را اول براي خودم و دوم براي بچه هاي خواهر و برادرم درست كرده ام.
همان طور كه كتابهاي بچگي ام در حال حاضر در كتابخانه مشهدم هستند و اين بچه ها يا بچه هاي ديگر كتاب از مادرم امانت مي گيرند و مي خوانند و بر مي گردانند
٥-اموزش و پرورش يك ذهن زيبا صرفا از طريق خواندن كتاب نيست. مطالعه شرط لازم ولي ناكافي ست. فيلم، تئاتر ، مجالست با انسانهاي خوش فكر و تماشاي طبيعت همه جزو شرايط لازمند.
٦-انهايي كه كتاب نمي خوانند به نظرم يك دليل دارد. براي اين اعتياد بايد از بچگی زغال خوب و رفيق خوب داشته باشي.
كساني بايد باشند مثل خانواده يا يك معلم دوست داشتني كه تو را به ان سمت هدايت كنند.
وقتي چند بار دچار شدي، نشئگي اش آن لذت را در جانت خواهد كاشت.
مردم كتاب نمي خوانند چون نمي دانند و نمي فهمند چه چيزي را با نخواندن ار زندگي شان حذف مي كنند.