چقدر شما خوبید آخه. چه حرکت جذابی انجام دادید. به نظرم این طرح مفهومی، خیلی به رویکرد متمم نزدیکه و اینکه واقعاً آدم با قلم (که نماد آگاهیه) می‌تونه پرواز کنه؛ پرواز، فراتر از روزمرگی‌های گریبان‌گیر..

(با عرض معذرت از همه ی دوستان، به خاطر این کامنت بی محتوا)

محمدرضا. سلام.
میدونم این روزها – شاید بیش از همیشه- انقدر شلوغ هستی که “شاید حتی” فرصت نکنی اینجا، این کامنت رو هم بخونی.
اما دلم میخواست بگم این روزها هم مثل بعضی وقتهای دیگه، جات توی خونه ی خودت، خیلی زیاد خالیه.
و دلم میخواد اینجا بخاطر تمام زحمتها و کارهایی که داری – در کنار بقیه عزیزان در گروه متمم، دوستان اجرایی و دوستان سخنران متممی – برای برگزار شدن هر چه بهتر گردهمایی انجام‌ میدی، ازت تشکر کنم، و به تو و بقیه ی دوستان خسته نباشید بگم.
چقدر خوبه و خوشحالم که هفته ی دیگه، دقیقا همینموقع، همه ی ما گرد هم هستیم. 🙂
ممنون بخاطر همه چیز و مهم تر از همه چیز، ممنون که هستی.

سلام به خانواده متمم و محمدرضا عزیز
انسان بودن شاید،
به معنی تلاش برای بهتر کردن دنیا باشد
هر چقدر هم کوچک
حتی به اندازه ترسیم گلی ساده
بر روی سنگی در بیابان افتاده
جایی که هرگز دیده نخواهد شد.
متن کارت پستال زیبای خانم نرگس رحمانی که هنوز هرشب قبل خوابیدن میبینمش و بعد میخوابم.
طراحی جدید هم که واقعا فوق العاده است، منتظرم تا اون روز که ببینم محمدرضا عزیز برامون چی نگارش میکنه و با امضاء کردن آن دوباره حس خوبی به ما هدیه بدهد.

این خبرهای کوتاه رو که میگذارین شوق و ذوقم برای همایش بیشتر و بیشتر می‌شود.