سلام
بابت بی ربط بودن کامنت پوزش میطلبم از دوستان
جناب شعبانعلی شما گفتین که هر روز ۷ – ۸ روزنامه مهم دنیا رو نگاه میندازید
ممکنه این روزنامه ها رو نام ببرید ؟

سلام.من هم میدونم هرکسی مشکل خودشو داره و همه ماها فکر میکنیم هیچکس مشکل ما رو نداره.من هم حرفی از مشکلم نزدم فقط وقتی عکس العمل بقیه رو دیدم حرف زدم. من آدمی رو میشناسم و الگومه که دوست دارم شماها هم باهاش آشنا بشید :یه خانم ۲۹ساله رو میشناسم که تو سن ۱۴سالگی پدرش ورشکست شده وخودشو خونوادش سه سال آواره این شهر و اون شهر بودن.تو سن ۱۷سالگی عاشقی رو تو هزار دردسر و مخالفت تجربه کرده تا به قول جوانان امروز به وصال ساده ای ولی پر دردسری رسیده .تو سن۱۸سالگی با معدل۱۹/۸۳به خاطر اینکه باید کنار همسرش باشه وخلاف رضایت وبا هزار التماس به همسرش تو دانشگاه پیام نور رشته فوق العاده سختی رو تو شهر دیگه ای و اومد و رفت هر روزه شروع به خوندن کرده ولی در طول این مسیر بعد یکسال زندگی عاشقانه و درس متوجه شده که نمیتونه بچه دار بشه ولی به خاطر اینکه کسی رو آزار نده مخفیانه درمان رو شروع کرده و بدون توجه به خرج و مخارج و فقط به خاطر آزار ندادن خونوادش رو به جلو حرکت کرده ۱۲سال در آرامش قبل از طوفان زندگی پر از عشق رو ادامه داده که مبادا هم زندگیش بره و مبادا کسی آزار ببینه و بشه قوزبالاقوز خونواده .تو این بین خرج خونوادشم به دوشش بوده و به خاطر آرامش و سربلندی خونوادشو رو به جلو بدون هدف حرکت کرده.۱۲سال حتی مادرش از درد اون خبری نداشته .انقدر توی بیمارستانها شهرهای دور تنهایی کشیده انقدر بعد از مرخص شدن از بیمارستان با بخیه های تازه که حداقل ده روز نقاهت داشته توی دادگاهها به خاطر چکهای پدرش دویده و کسی خبر نداشته پله های دادگستری شهرش باعث بازشدن زخم هاش میشه و هر روز به خاطر دلخوشی خونوادش که بتونه پدرشو برگردونه با بدن کبود دویده.و درس خوندن که برای همیشه براش ناتموم مونده شده آرزو .و الان یکساله من جزیی ترین دردهاشو که اونم از سر ناچاری بهم گفته رو خبر دارم ناچاریشم این بوده که رو برگردونده و فهمیده اگه سرعت نداشته باشه باید جای خالی پدر رو تو زندان به خاطر بدهی ها و پول های نزولی که به خاطر جلوگیری از رفتن آبروش گرفته پر کنه.من با این آدمها برای یادگیری مهارتهای فردی برخورد میکنم.من برای یادگرفتن مهارتهای فردی به جای اینکه برای کارم دنبال آدمهای ثروتمند برم وبه راحتی قراردادهای میلیونی ببندم چون تواناییش رو دارم سر از کمیته امداد در آوردم من دنبال زنهای بی سرپرستی میرم که به خاطر پول دنبال خودفروشی میرن .من بچه های خونواده های سرطانی رو میشناسم که حاضرن نون نخورن ولی هزینه شیمی درمانی و پرتو درمانی و قرص های مسکن دردهای بابا تامین بشه .من دنبال بچه ای رفتم که پدرش قراره یک هفته دیگه اعدام بشه .زن سی ساله دکتری دیدم که تو اوج خوشبختی یک شبه بدنش بی حس شده یک روزه بهش گفتن ام اس داری….آره بهار عزیزم درد زیاده ولی من باهاشون دارم زندگی میکنم و لحظه ای خدا رو از یاد نبردم اگه بداهه گویی میکنم نشونه نشناختن موقعیت و مکان نیست عزیزم.واسه اینه که بگم اومدیم شاید برای همین دردها و گاهی احتیاجه به همشون بخندیم و بگیم دنیا من چه بازیگر قهاری هستم و اسمم روی هیچ پرده سینمایی نیست و کسی هم جز خودت بهم قرار نیست اسکاری بده ولی من به پاس داوری چون خودت می خندم و برای خندیدن به مشکلات و مبارزه از بقیه مدد میگیرم که شاید اونها روش بهتری توصیه کنند.آره عزیز دلم من نا آشنا با درد نیستم آتش فقط شاید دیوار دفترمو تونست سیاه کنه شاید صندلی و میزم قابل استفاده نباشن ولی من دنبال اینم که رویم سیاه نشه .دنبال اینم که کنار تمام سیاهی ها بتونم سرعت بگیرم و نا آشنا با راهم و اگه اینجام اومدم تو سیاهی ها فریاد بزنم یکی هست که به راه بلد احتیاج داره من توانایی راه رفتن حتی تو سنگلاخ رو دارم ولی راه رو بلد نیستم و زمان کمی دارم نمیتونم خودم برم جلو و اگه زمین خوردم بگم فرصت هست یه بار دیگه….من اگه بداهه گویی کردم چون میخوام باور کنم که میشه تو کلاس توسعه مهارتهای فردی حرفی از درد زد میشه بیخودی خندیدن رو تجربه کرد میشه اینا هم جزیی از کلاس باشه و همین واسلام……..