سلام .خیلی کم روی پایان نامه م کار می کنم ولی به همه میگم صبح تا شب بخاطر پایان نامه م پای کامپیوترم.خیلی از خودم ناراحتم.

من به قدری در باب مدیریت و رشته تخصصی خودم ( جهانگردی) کم خوانده ام که اکثر اوقات برای شروع هم گیج می شوم از کجا شروع کنم و کلی کتاب نصفه خوانده دارم اما خودم را با اطلاعات جا می زنم! من با نشان دادن دفترچه روزانه برنامه هایم اطرافیانم را تشویق به برنامه ریزی روزانه می کنم اما خودم یا اصلاً برنامه نمی ریزم یا به آن خیلی عمل نمی کنم .

سلام
هر زمان برنامه ام تغییر کرده یا در سطحی دیگر روشی یا فعالیتی برای من تغییر داشته؛ به جای اینکه دروغ گفته باشم، مثلاً من ۷ صبح بیدار میشوم؛ میگویم: من چند روزی‌ست که باید ۷ صبح بیدار میشدم ولی ۹ بیدار میشوم. البته بیان این موضوع به عنوان اعتراض به عملکردم هست که به خانواده و تقریباً دوست، همکار و حتی در شرایطی، به کسی که باید نسبت به ایشان جوابگو باشم… میگویم و مطمئناً بعد از دو سه روز، دوباره به برنامه قبلی بازمیگردم.
البته خیلی مراقب باشیم که اطرافیانمان این رفتار ما را “غر زدن به خود”، تعریف نکنند…!!
یا زمانی که برنامه ای بهتر یا روشی صحیح تر را پیش میگیرم، با بیان آن به اطرافیانم هم احساس رضایت را تقویت میکنم و هم نسبت به برنامه جدیدم مسئولیت پذیرتر میشوم.

یعنی به جای اینکه تلاش کنم حقیقت را نگویم، واقعیت را بگویم بهتر است…
برداشت من این هست که حقیقت، همه جوانب زندگی انسان را میتواند تحت شعاع قرار دهد؛ اما واقعیت برای زمان، مکان و در شرایط خاص خود است و تعمیم پذیری ندارد.

پی نوشت: دروغ فوق العاده من رو به عذاب وجدان وا میداره و این جمله خیلی موثر بوده که “دروغ گویان، سخنان خویش را فراموش میکنند… خلاصه کنم، هنر دروغگویی ندارم!”

ار اونجایی که اینجا هم ندا هست و هم فاطمه من اسم واقعیم رو میزارم… فاطمه ندا 🙂
خوب دروغ سفید من اینه که من واقعا صبح ها دو ساعت تا محل کارم نمی رم. بین ۱٫۵ تا ۲ ساعته. روزای محدودی واقعا ۲ ساعت تو راهم. اما به همه میگم همیشه ۲ ساعت تو راهم.
شاید دروغ سفید دیگم در مورد محل زندگیم باشه که همیشه حدودش رو به همه میگم چون واقعا حتی از اسم خیابونمون خوشم نمیاد و خیابونای نزدیکش رو میگم (خانه ی پدریه دیگه 🙁 )

بعد از یه مدت اتوماتیک دروغ سفید رو میگی، انگار یه جزیی از وجودته، اما همیشه یه جایی رو غلغلک میده و اذیتت میکنه! یه وقتایی انقدر زمان از روش میگذره که دیگه خودتم یادت نمیاد، اما به قول دبی فورد مثل یه گریپ فوروت که تو دستته و میخوای قایمش کنی تا خودت و بقیه نبیننش ازت انرژی میبره و آزارت میده… و تو در سایه چیزی که ازش فراری هستی کم کم گم میشی!

سلام
من همیشه سعی کردم دروغ نگم ولی مدتیه که فکر میکنم به خودم دروغ میگم.نمیدونم این اسمش دروغه یا نه.مدتیه که دارم روی یه ایده برای کار افرینی کار میکنم. چند نفر از نزدیکانم بهم میگن که اینکارو انجام نده چون ریسکش بالاست.اما من فکر میکنم که میتونم انجامش بدم.این درحالیه که من تاحالا کار اجرایی بزرگ نداشتم.و با این حرفها فکر میکنم که اونا غیر مستقیم دارن اینو بهم میگن که تو خیلی بلند پروازی و تو از پس اینکار بر نمیای.
به نظرتون این دروغه؟
مدتیه که میخوام در ارتباط با طرحم با شما صحبت کنم اما هر بار این مسئله عقب افتاد
تا الان که احساس میکنم موضوع خوبیه که بفهمم مشکل کجاس؟من دارم به خودم دروغ میگم؟یا اجرای ایده سختتر از اونیه که فکر میکنم؟

سلام استاد!

اسم این پاول اکمن که میاد من احساس میکنم باید پا برهنه بیام وسط!

در کل میدونم هیچ وقت نظرات من توسط حضرت عالی تایید نمیشه اما باز احساس میکنم شاید سلام نقطه شروع یه آشنایی باشه!